Καλό ταξίδι κ. Πρόεδρε...

Ενας μοναδικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ, γενναίος ΔΙΚΑΣΤΗΣ και διαπρεπής ΝΟΜΙΚΟΣ, έφυγε από τη ζωή, μετά από μακρόχρονη και δύσκολη μάχη με τον καρκίνο.

Ο εφέτης Νεκτάριος Βαζαίος, εμβληματικό και αγαπημένο πρόσωπο στη Δικαιοσύνη, έχασε τη μάχη με την αρρώστια, που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία τρία χρόνια και κηδεύτηκε στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, στην Αίγινα, τόπο που λάτρευε και ήταν το καταφύγιο του.

Eυφυέστατος δικαστής και ιδιοφυής άνθρωπος, ήξερε με το χιούμορ και την ευγένεια του, όχι μόνον να αποδίδει Δικαιοσύνη, αλλά και να αντιμετωπίζει την αδικία, που τόσο τον πλήγωσε, γιατί του στέρησε την ανέλιξη στη δικαστική ιεραρχία, που το επίπεδο του προδιέγραφε..

Αλλά ακόμα κι έτσι, ποτέ δεν έχασε, ούτε ξέχασε, τις ευαισθησίες και τον ανθρωπισμό του, κάτι που επεδείκνυε, ακόμη και στις δύσκολες υποθέσεις, που είχε χειριστεί ως ανακριτής, αλλά και στη συνέχεια ως διευθύνων το Πρωτοδικείο Αθήνας, το μεγαλύτερο δικαστήριο της χώρας.

Λάτρευε τα σκυλιά του και τον κήπο του στην Αίγινα, όπου περνούσε τον περισσότερο χρόνο του, μετά την αποχώρηση του από το Δικαστικό Σώμα.

Στην προσωπική του σελίδα, στο facebook, έγραφε τον περασμένο Νοέμβριο, 4 μήνες πριν φύγει από τη ζωή:

Τον ενέπνεε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και πολλές φορές ανέβαζε στο fb φωτογραφία του μεγάλου Αργεντινού επαναστάτη και ηγέτη, όπως η παρακάτω, που είναι από το προφίλ του.

Ο Νεκτάριος Εμμ. Βαζαίος γεννήθηκε στις 3-10-1950 στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Νομική Σχολή Αθηνών , με βαθμό πτυχίου «Άριστα» . Στο Δικαστικό Σώμα εισήλθε το 1980 , μετά από διαγωνισμό , στον οποίο διακρίθηκε , ως ο πρώτος επιτυχών . Κατά τις περιόδους 1995-1996 και 1996-1998 διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών και κατά την περίοδο 2000-2002 , ως Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών. Από το 1990 – 1998 εκλεγόταν στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.
Eχει ένα γιο, τον Εμμανουήλ, ο οποίος γεννήθηκε το 2000.

Στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000 ο Νεκτάριος Βαζαίος παραιτήθηκε από το δικαστικό σώμα, όταν παραλήφθηκε στις προαγωγές, γιά τη θέση Προέδρου Εφετών.
Είχαν προηγηθεί καταγγελίες, για την αποκαλούμενη υπόθεση του παραδικαστικού κυκλώματος, για τις οποίες απαλλάχτηκε οριστικά με βούλευμα, ενώ και η ολομέλεια του Αρείου Πάγου με συντριπτική πλειοψηφία τον αθώωσε στην πειθαρχική διαδικασία.


Ηταν όμως αργά. Αυτό διέκοψε την πορεία του προς την κορυφή της δικαστικής ιεραρχίας, ενώ στάλαξε μέσα του πίκρα και αδικία...

Με λόγια συγκίνησης και αγάπης, τον αποχαιρέτησε ο πιό στενός και αγαπημένος φίλος και συνάδελφος του, ο πρόεδρος Εφετών και τέως γενικός γραμματέας της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων , Νίκος Σαλάτας, που εκφώνησε τον επικήδειο.

Είπε:

“Είχα την μεγάλη ευτυχία ( καθώς και η οικογένειά μου ) από την αρχή αυτής της όποιας διαδρομής μου στο χώρο της Δικαιοσύνης, να γνωρίσω το ανεκτίμητο φίλο, αδελφό πια, εξαιρετικό άνθρωπο και ιδιοφυή Δικαστή, Νεκτάριο, χωρίς να μπορούσα βεβαίως να φανταστώ ότι, τώρα, στα τελευταία αυτής της πορείας μου θα αισθανόμουν την ανάγκη να σας καταστήσω κοινωνούς σε αυτήν την λιτή και τόσο κατανυκτική εξόδιο ακολουθία , για ό,τι πιο σπουδαίο, για μένα τουλάχιστον, επέτυχε ο Νεκτάριος σ΄ αυτή, σχετικά σύντομη γήινη διαδρομή του .

Πριν λίγες ημέρες , όταν και τον επισκέφτηκα εδώ στην Αίγινα, για τελευταία φορά κατάκοιτο στην καμαρούλα του και πολύ υποφέροντα, του μετέφερα μεταξύ άλλων, και τις ευχές της γνωστής μας, από δεκαετίες ηγουμένης Φιλοθέης της Ιεράς Μονής του Αγίου Βλασίου της άνω συνοικίας Τρικάλων Κορινθίας. 

Αφού με ευχαρίστησε , με παρακάλεσε να διαβιβάσω την επιθυμία του σ΄αυτήν, ν΄ ανάψει ένα κερί στον Άγιο Βλάσιο και να τον παρακαλέσει ενθέρμως να τον πάρει ο Θεός τώρα, που εξακολουθεί να τον ευγνωμονεί διακαώς και ολοψύχως για ό,τι του έδωσε στην ζωή (για τα ευχάριστα, αλλά και για τα δυσάρεστα ), γιατί φοβόταν, μήπως χειροτερεύοντας η υγεία του, άθελά του βαρυγκωμήσει. Αυτός ήταν ο Νεκτάριος.

Θα ήθελα επίσης να σας πω τελειώνοντας ό, τι όλους αυτούς,  τους πολύ μικρούς ανθρώπους, που με τα πολύ, εν γνώσει τους, μεγάλα ψέμματα τους, τον συκοφάντησαν ασυστόλως και τον διαπόμπευσαν, τους συγχώρησε πλήρως από καρδιάς, εγκαταλείποντας αυτή τη ζωή με αγάπη για όλους ανεξαιρέτως τους συνανθρώπους μας. 

Έφυγε, όπως φεύγουν στ΄ αλήθεια, οι μεγάλοι και σπουδαίοι άνθρωποι, αφήνοντας σε όλους εμάς, που τον αγαπάμε, ως παρακαταθήκη και οδοδείκτη, τα πιστεύω του, αλλά και την ίδια του τη ζωή.

Καλό σου ταξίδι αδελφέ μας Νεκτάριε

Νίκος Σαλάτας”.