Με απόφαση του Ευρωπαικού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), δικαιώθηκε η πρώην Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Κατερίνα Σαββαΐδου, καθώς κρίθηκε ότι, δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών την περίοδο της δίωξής της, μπορούσαν να επηρεάσουν τη δικαστική της υπόθεση.
Σύμφωνα με το το ΕΔΔΑ «οι παρατηρήσεις αυτές θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ποινική διαδικασία που εκκρεμούσε τότε κατά της προσφεύγουσας για απιστία περί την υπηρεσία. Επιπλέον, το γεγονός ότι οι επίμαχες παρατηρήσεις έλαβαν χώρα μετά το Υπουργικό Συμβούλιο μπορούσε να δημιουργήσει στο κοινό την εντύπωση ότι αντικατοπτριζόταν η γνώμη της ίδιας της κυβέρνησης».
Το Δικαστήριο της επιδίκασε αποζημίωση 6.000 ευρώ, καθώς έκρινε ότι, παραβιάστηκε το τεκμήριο αθωότητας (άρθρο 6 παρ. 2) και της μη ύπαρξης αποτελεσματικού ένδικου μέσου.
Επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι, εκτός της παραβίασης του τεκμηρίου της αθωότητας, δεν προβλεπόταν από το εθνικό δίκαιο κάποιο αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα, με το οποίο θα μπορούσε η πρώην Γενική Γραμματέας να παραπονεθεί για την παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητάς της.
Η υπόθεση αφορούσε δηλώσεις της τότε κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγα Γεροβασίλη, ενώ εκκρεμούσαν ενώπιον των αρμοδίων ποινικών δικαιοδοτικών αρχών δύο ποινικές υποθέσεις σε βάρος της κυρίας Σαββαΐδου και συγκεκριμένα ενώ είχε οριστεί δικάσιμος, γιά τη δίκη σε πρώτο βαθμό ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος και είχε διαταχθεί η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για το αδίκημα της απιστίας περί την υπηρεσία σε βαθμό κακουργήματος.
Οπως αναφέρεται στην απόφαση του ΕΔΔΑ η τότε κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Όλγα Γεροβασίλη εξερχόμενη του Υπουργικού Συμβουλίου προέβη αρχικά στην ακόλουθη δημόσια δήλωση:
«Το Υπουργικό Συμβούλιο ομοφώνως έκανε αποδεκτή την εισήγηση του υπουργού Οικονομικών για να παυθεί η κ. Σαββαϊδου. Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, σε τέτοιες δύσκολες εποχές για την κοινωνία, σε τέτοιες δύσκολες εποχές για το λαό, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό για τους δημόσιους λειτουργούς να λειτουργούν ενάντια στο δημόσιο συμφέρον και να ευνοούν συγκεκριμένες επιχειρήσεις που ευνοήθηκαν και από παλιότερες κυβερνήσεις και αποτέλεσαν τον πυρήνα διαπλοκής. Υπάρχουν νόμοι και κανόνες στη χώρα και θα τηρηθούν».
Την ίδια μέρα, η προσφεύγουσα προέβη σε δημόσια δήλωση με την οποία ισχυρίστηκε ότι ενεργούσε πάντοτε με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και στο πλαίσιο του νόμου και των αρμοδιοτήτων της.
Στη συνέχεια, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η κυβερνητική εκπρόσωπος απαντώντας προέβη και σε δεύτερη δημόσια δήλωση: «Δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι οι δημόσιοι λειτουργοί ενεργούν ενάντια στο δημόσιο συμφέρον και συμβάλλουν στην ανάπτυξη ορισμένων επιχειρήσεων που ευνοήθηκαν από προηγούμενες κυβερνήσεις και αποτέλεσαν τον πυρήνα της διαφθοράς (…) ».
Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, στις 30 Ιανουαρίου 2015 υποβλήθηκε μηνυτήρια αναφορά κατά της προσφεύγουσας, Κατερίνας Σαββαΐδου, η οποία ήταν Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων για παράβαση καθήκοντος. Με το με αριθμό 1338/16 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών αποφασίστηκε να μην απαγγελθούν κατηγορίες εναντίον της προσφεύγουσας.
Ειδικότερα σε βάρος της προσφεύγουσας ασκήθηκαν δύο ποινικές διώξεις: Στις 30.01.15 κατατέθηκε μηνυτήρια αναφορά εναντίον της για παράβαση καθήκοντος και παραπέμφθηκε με απευθείας κλήση στο ακροατήριο του Ι΄Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών για να δικαστεί για το ότι με πρόθεση παρενέβη τα καθήκοντά της υπηρεσίας της εκδίδοντας την ΠΟΛ 1016/2015, με σκοπό να ωφελήσει τις διαφημιζόμενες επιχειρήσεις, το διαφημιστή που μεσολαβεί και τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, μετατοπίζοντας τον χρόνο καταβολής του 20% από τα έσοδα που εισπράττονται από τις διαφημίσεις που προβάλουν τα τηλεοπτικά μέσα, από την 20η του επόμενου μήνα από το μήνα στον οποίο πραγματοποιήθηκαν, συνολικά στην 20η Ιανουαρίου του έτους 2016, παρείχε δε στους υπόχρεους μεγαλύτερη προθεσμία απόδοσης του φόρου, απαλλάσσοντας τους παράλληλα από την υποχρέωση καταβολής των νόμιμων τόκων υπερημερίας, με συνέπεια να αποστερήσει το Υπουργείο Οικονομικών και το Ελληνικό Δημόσιο από την έγκαιρη είσπραξη των παραπάνω εσόδων καθώς και από την ρευστότητα που ήταν αναγκαία για την πληρωμή των τρεχουσών οικονομικών του υποχρεώσεων.
Με το υπ’ αριθμ. 1338/16 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών αποφασίστηκε να μην γίνει κατηγορία σε βάρος της προσφεύγουσας δεδομένου ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις σε βάρος της ότι τέλεσε την αποδιδόμενη σ’ αυτήν αξιόποινη πράξη.
Περαιτέρω, στις 7.08.2015 διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση από την κ. Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών-Επίκουρο Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς εναντίον της για το αδίκημα της απιστίας περί την υπηρεσία προς διακρίβωση των αναφερομένων στο από 3.8.2015 δημοσίευμα της ηλεκτρονικής εφημερίδας «FMVOICE.GR.» για δήθεν πάγωμα των προστίμων που επιβλήθηκαν στην εταιρεία «….AE», λόγω της απόφασης επανελέγχου της. Στις 29.10.2015, ασκήθηκε σε βάρος της ποινική δίωξη για το αδίκημα της απόπειρας απιστίας περί την υπηρεσία με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του Ν. 1608/1950 περί καταχραστών του δημοσίου χρήματος. Με το υπ’ αριθμ. 1120/2017 Βούλευμα το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών αποφάνθηκε να μην γίνει κατηγορία σε βάρος της προσφεύγουσας και για την ως άνω πράξη δυνάμει δε της υπ’ αρ. 1292/2018 απόφασης του Αρείου Πάγου σε Συμβούλιο απορρίφθηκε η αναίρεσης της τότε Εισαγγελέως του ΑΠ και επικυρώθηκε η απαλλαγή της.
Ο συνήγορος της Βασίλης Χειρδάρης δήλωσε:
«Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου με μία εξαιρετική απόφασή του δικαίωσε μετά από 7 χρόνια πανηγυρικά την Κατερίνα Σαββαΐδου. Η εντολέας μου μετά από δύο ποινικές διώξεις αθωώθηκε αμετάκλητα και δικαιώθηκε και από το ΣτΕ.
Με την χθεσινή απόφασή του το ΕΔΔΑ αποκαθιστά μια κατάφωρη αδικία σε βάρος της αποκαθιστώντας το τεκμήριο της αθωότητάς της που επλήγη από δημόσιες δηλώσεις κυβερνητικής εκπροσώπου.
Είναι μια απόφαση που ενδυναμώνει ένα τόσο σοβαρό θεμελιώδες δικαίωμα και δείχνει ότι το Δικαστήριο του Στρασβούργου κρατά ψηλά τον πήχη της αποτελεσματικής και ενεργούς προστασίας των δικαιωμάτων των ευρωπαίων πολιτών.
Η απόφαση είναι και μια προτροπή στους Έλληνες αξιωματούχους και πολιτικούς να σέβονται τους κατηγορουμένους και το τεκμήριο της αθωότητας. Δεν είναι δικαίωμά τους, είναι υποχρέωση".