Ξεκινώντας , ο κ. Απατσίδης απάντησε στο αν πρόκειται για βία με κοινωνικά και όχι αθλητικά χαρακτηριστικά: «Είναι κυρίως αθλητική βία γι αυτό και διώκεται με τις διατάξεις του αθλητικού νόμου. Τώρα για το ποια είναι τα κίνητρα αυτής της βίας, πάντοτε υπάρχουν κοινωνικοί και άλλοι λόγοι για το πώς προκαλείται. Εν προκειμένω, ασχέτως αν διαδραματίζεται πριν ή μετά, είναι επ’ αφορμής του αγώνα. Οπότε δεν ξέρω αν αυτά τα παιδιά που την άσκησαν θα τη διοχέτευαν κάπου αλλού».
Αν όλοι αυτοί που προκαλούν βία είναι οργανωμένοι οπαδοί: «Μπορεί να μην είναι όλοι οργανωμένοι οπαδοί. Έχω υπερασπιστεί άνθρωπο που επειδή «τυφλώνεται» στιγμιαία από την «αγάπη» του προς μια ομάδα, μπορεί να γράψει μία ανάρτηση και μπορεί να μην είναι εκεί και να διωχθεί και να υποστεί τραγικές συνέπειες μέχρι να αποδείξει την αθωότητά του. Η ενασχόλησή του, όμως, με το ποδόσφαιρο, ο τρόπος που ασχολείται, είναι αυτός. Δεν είπα ότι το ποδόσφαιρο παράγει βία, δεν πρέπει να παράγει βία de facto αλλά εκ των πραγμάτων στον ποδοσφαιρικό χώρο ασκείται η βία. Δεν ασκείται στον χώρο του τένις, του βόλεϊ, είναι ένα γεγονός. Τώρα, το γεγονός επίσης ότι τα παιδιά αυτά ασκήσανε βία, θεωρώ ότι ενδεχομένως η παραβατικότητα κάποιων θα διοχετευόταν κάπου αλλού. Είναι και θέμα κοινωνικό, ηθικό, οικογενειακό. Μπορεί να είναι βαθύτερα τα αίτια».
Για την «επιδρομή» των οπαδών της Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην Ελλάδα: «Αυτό είναι το οργανωμένο του πράγματος. Εγώ δεν το χαρακτηρίζω νομικά οργανωμένο ή όχι, αυτό θα το κρίνει η δικαιοσύνη. Αυτό δείχνει κατ’ αρχάς ότι τα παιδιά αυτά λειτουργούν με έναν τρόπο πολύ οργανωμένο και μη σύννομο. Θέλω να πω ότι η υπερβολή με την οποία λειτουργούν, ίσως ένας φυσιολογικός άνθρωπος δε θα οργανωνόταν προκειμένου να έρθει σε μια χώρα για να προκαλέσει επεισόδια ή για να αποδεχθεί τη δημιουργία των επεισοδίων».
Από πού παράγεται αυτή η βία: «Είπατε πριν ότι τα παιδιά αυτά τελέσαν αδικήματα αλλά στη θέση τους, και δεν το λέω για να τους δικαιολογήσω, θα μπορούσαν να βρεθούν κάποια άλλα παιδιά που έχουν υποστεί βία και πάνω στην ψυχολογία της μάζας που συμμετέχουν κάπου και μπορούν να κάνουν κάτι, θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να γίνουν και αυτοί θύτες. Θέλω να πω ότι μένα μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι ομάδες και με τον τρόπο που λειτουργούν. Δεν μπορεί να μην έχουν ευθύνες οι ομάδες, βλέπουν ότι υπάρχουν κάποιοι οργανωμένοι οπαδοί. Υπάρχουν κάποια συνθήματα στα γήπεδα κατά καιρούς σε βάρος προέδρων ομάδων, δε λέω για ποια ομάδα, αυτό συμβαίνει παντού, που μπορεί να χρησιμοποιούν αυτές τις καταστάσεις. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα τραγικά γεγονότα και θα μπορούσε ο καθένας να βρισκόταν στη θέση των θυμάτων αλλά και μια μεγάλη πλειονότητα από αυτά τα παιδιά τα οποία κατέστησαν θύτες. Και το θέμα δεν είναι μόνο τιμωρητικό, να επιβάλλονται μόνο ποινές αλλά να μπορέσει αυτό να διορθωθεί στο μέλλον. Και δεν νομίζω ότι είναι αποτρεπτικό μόνο από τις ποινές».