Γράφει ο δικηγόρος Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Η αδράνεια των θεσμών, δια καίρια ζητήματα συνιστούν φαινόμενα τα οποία, αποθαρρύνουν τους πολίτες αναφορικά με τα αντανακλαστικά της Δικαιοσύνης και δη της Εισαγγελικής Αρχής, η οποία εκ του νόμου επιβάλλεται να επεμβαίνει αυτεπαγγέλτως
δια την προάσπιση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας αλλά και νυν καθόσον αφορά το ακανθώδες ζήτημα της δημόσιας υγείας.
Το Συντεταγμένο Κράτος και οι θεσμοί αποτελούν το μέτρο αξιολόγησης της ποιότητας μίας Δημοκρατίας, ως αυτονόητο προαπαιτούμενο δια την εξέλιξη αυτής καθ’ εαυτής αλλά και την πρόοδο μίας κοινωνίας.
Σήμερον βλέπουμε φαινόμενα σήψης εις την πολιτική σκηνή, αλλά δια τα πιο κρίσιμα ζητήματα περί της δημόσιας υγείας, όπου ιατροί με το σκανδαλώδες ακαταδίωκτο στρέφονται ευθέως κατά των πολιτών εν είδει αυτόκλητων δημοσίων κατηγόρων, προσβάλλοντας ευθέως την προσωπικότητα των ανυποψίαστων πολιτών ή απειλώντας τους περί φυλακίσεως τους, αυτές οι τριτο-κοσμικές καταστάσεις ασφαλώς δεν τιμούν τους θεσμούς αλλά δυστυχώς επαληθεύουν την ανησυχία μου περί της γενεσιουργού
αιτίας θέσπισης του ακαταδίωκτου.
Τουλάχιστον εν προκειμένω, υφίσταται κατάχρηση της διάταξης αυτού, από ανθρώπους οι οποίοι νοσφίζοντας τους θεσμούς φέρονται κατά επιλήψιμο τρόπο κατά των πολιτών, ως άλλοι δικτατορίσκοι, ασφαλώς τέτοιες συμπεριφορές εκθέτουν την κυβέρνηση, και πλήττουν εκ βάθρων την Δημοκρατία.
Η απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά, εν συνδυασμώ και με ορισμένους ακροβολισμένους έμμισθους συστημικούς δημοσιογράφους, οι οποίοι δρουν ως θεραπαινίδες του συστήματος και αντί να πληροφορούν προπαγανδίζουν ασύστολα διασπείροντας κατ’
εξακολούθηση και κατά συρροή, ψευδείς ειδήσεις με σκοπό δια της εκστρατείας της κουλτούρας της βίας, να πειθαναγκάσουν, την κοινή γνώμη να πράξει, αυτό το οποίο το σύστημα επιτάσσει, ανεξαρτήτως αν συνάδει ή αντιβαίνει ευθέως προς το δημόσιο
συμφέρον.
Έτι περαιτέρω, βιώσαμε όπως πλειστάκις το έχω καταδείξει, το μεγαλύτερο σκάνδαλο εκ του οποίου παράγονται ευθέως και αιτιωδώς βλάβες προς την δημόσια υγεία και παρασιωπήθηκε εκκωφαντικώς εκ των Αρχών, τούτο δεν είναι άλλο εκ της
πολυπληθούς συγκέντρωσης των αλλοδαπών εις το Σύνταγμα της παραμονή της πρωτοχρονιάς άνευ λήψεως ουδενός μέτρου πρόληψης, όπου την ίδια ημέρα και ώρα δια τον ίδιο λόγο ο Έλλην ήτο αποκλεισμένος.
Το ερώτημα το οποίο τίθεται, εάν η κραυγαλέα αυτή εγκληματική παράλειψη παρέμβασης της αστυνομίας, δια την διάλυση του πλήθους ή την σύλληψη δια διάπραξη του αδικήματος του άρθρου 285 του Ποινικού Κώδικα περί παραβίασης μέτρων, δια την
πρόληψη των ασθενειών εάν καθίστατο εις γνώση της κυβερνήσεως, διότι εν τοις πράγμασι, την εκθέτει ανεπανόρθωτα όπως και εύλογα αναφυόμενα ερωτήματα εάν η Εισαγγελία παρενέβη αυτεπαγγέλτως δια να διατάξει την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης δια την αιτιώδη διασπορά του ιού λόγω του αποδεδειγμένου συνωστισμού περίπου 3.000 Πακιστανών ένεκεν και συνεπεία αυτόχρημα παραβιάσεων των προφυλακτικών μέτρων διασποράς του ιού.
Η επιλεκτική στάση της Εισαγγελίας, κλυδωνίζει το δημοκρατικό μας πολίτευμα, διότι στόχος πρέπει να είναι η αντικειμενική εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και όχι ενίοτε, η κατ’ εντολή παρέμβαση, εις βάρος των πολιτών εν είδει μπαμπούλα, και άλλοτε η εκκωφαντική απουσία της, προκειμένου να ισχυροποιηθεί η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική.
Φρονώ ότι, μεταξύ άλλων διερχόμαστε κρίση θεσμών, δηλονότι η λειτουργική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης φαλκιδεύεται από την ιταμή παρέμβαση, της εκάστοτε εξουσίας η οποία επιδιώκει να καταστήσει της Δικαιοσύνη φερέφωνο της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, ή ενδεχομένως η ίδια να μην δύναται να παρέμβει, διότι εάν το πράξει θα εκθέσει την εκάστοτε κυβέρνηση, αποδεικνύοντας κατ’ ουσίαν απτά, ότι εξυπηρετούνται αλλότρια, υπερθενικής φύσεως συμφέροντα τα οποία, εάν αποκαλυφθούν, θα προξενήσουν τεκτονικές αλλαγές εις το πολιτικό γίγνεσθαι.
Εν κατακλείδι, ας κυριαρχήσει η λογική, για ποιο λόγο η κυβέρνηση επέτρεψε τον συνωστισμό τόσων αλλοδαπών παραμονή της πρωτοχρονιάς, ενώ ημείς ήμαστε υπό περιορισμό, και εν συνεχεία παρασιώπησε την πηγή διασποράς εξ αυτών, τόσο η ίδια
όσο και τα εξωνημένα μέσα μαζικής εξαπατήσεως ήτοι οι αργυρώνητες θεραπαινίδες της παραπληροφόρησης.
Εν κατακλείδι, το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση ουδόλως ενδιαφέρεται για την δημόσια υγεία.