Σωτήρια αποδείχτηκε για τη Σαντορίνης, που εξακολουθεί να σείεται από σεισμούς, η απόφαση του Δ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, (ΣτΕ Δ΄ 411/2025), η οποία απέρριψε αίτηση από επιχειρηματιών, που δραστηριοποιούνται στον οικισμό Αμμούδι, οι οποίοι ζητούσαν να ακυρωθεί Κοινή Υπουργική Απόφαση ( Κ.Υ.Α. 775/24.5.2024 (Β΄ 2969/25.5.2024), όπως αυτή τροποποιήθηκε με την Κ.Υ.Α. 818/31.05.2024 (Β΄3258/07.06.2024), η οποία επέβαλλε, για περιορισμένο χρονικό διάστημα, την απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων στην πεειοχή τους και συγκεκριμένα στην δημοτική οδό από τη διασταύρωση της περιφερειακής οδού Οίας προς το λιμένα Αμμούδι.
Η ΚΥΑ απαγόρευε την κυκλοφορία προς αποφυγή έκθεσης των επισκεπτών και των κατοίκων σε κατολισθητικό κίνδυνο, ο οποίος - όπως αναφέρει η δικαστική απόφαση - "είχε τεκμηριωθεί επιστημονικά από εκθέσεις αυτοψίας της Ελληνικής Αρχή Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (Απριλίου 2024) και του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (Μαΐου 2024) στο νησί της Σαντορίνης".
Οι επιχειρήσεις ζητούσαν - προ σεισμού φυσικά - να επιτραπεί η κυκλοφορία οχημάτων στον οικισμό Αμμούδι, ωστόσο το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, "λήψη νομοθετικών και κανονιστικών μέτρων πολιτικής προστασίας για την αντιμετώπιση φυσικών ή άλλου είδους καταστροφών συνιστά επιβεβλημένη υποχρέωση του Κράτους για την προστασία συνταγματικών δικαιωμάτων και αγαθών, όπως της ανθρώπινης ζωής και υγείας (άρθρα 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος)".
Μεταξύ άλλων το δικαστήριο έκρινε ότι, "το ένδικο μέτρο της απαγόρευσης της κυκλοφορίας οχημάτων στην ως άνω δημοτική οδό, κατά μήκος της οποίας εντοπίζεται, με βάση επιστημονική αξιολόγηση και τεκμηρίωση, κίνδυνος εκδήλωσης κατολισθητικών φαινομένων, προφανώς δεν παρίσταται απρόσφορο ή μη αναγκαίο για την εκπλήρωση του δημοσίου συμφέροντος σκοπού της αποφυγής έκθεσης των κατοίκων και επισκεπτών του νησιού σε διακινδύνευση της ζωής και της σωματικής τους ακεραιότητας".
Και κατέληξε αναφέροντας ότι: "Eντός του πλαισίου της εθνικής συνταγματικής έννομης τάξης, η οποία θεμελιώνεται πρωταρχικώς στον σεβασμό και στην προστασία της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος), ο σκοπός της διασφάλισης της προστασίας της σωματικής ακεραιότητας και ζωής των πολιτών, όταν αυτή είναι επαπειλούμενη από φυσικές ή άλλου είδους καταστροφές, υπερτερεί, προδήλως, έναντι του σκοπού της διασφάλισης της επιχειρηματικής ελευθερίας, και, ως εκ τούτου, δεν δύναται να αξιώνεται ούτε ο σχεδιασμός των μέτρων πολιτικής προστασίας με γνώμονα την προστασία οικονομικών συμφερόντων ούτε, κατ΄επίκληση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, η μετάθεση της έναρξης ισχύος των ενδεδειγμένων μέτρων πολιτικής προστασίας σε απώτερη ημερομηνία προκειμένου να μην πληγούν, άμεσα, επιχειρηματικά συμφέροντα".
