Γράφει ο Χρήστος Ράμμος (από το facebook), Πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών
Σε όσους αδιαφορούν (αν δεν δικαιολογούν και αν δεν ικανοποιούνται κατα βάθος μέσα τους με την σκέψη "καλά τους κάνουν, είναι βάρβαροι όλοι τους") για την ανελέητη σφαγή ή/και την εν ψυχρώ καταδίκη σε θάνατο δια της πείνας των Παλαιστίνιων της Γάζας (μεταξύ των οποίων και τεραστίου αριθμού παιδιών, νηπίων βρεφών και γυναικών) από το πανίσχυρο στρατιωτικά Ισραήλ (μια από τις ισχυρότερες στρατιωτικά μηχανές στον πλανήτη), πάρα πολλοί από τους οποίους (αδιαφορούντες), είτε είναι ανιστόρητοι, είτε κάνουν επιλεκτική μονομερή ανάγνωση της Ιστορίας, ανάλογα με τις σκοπιμότητες ή με τις προκαταλήψεις και εμπάθειες τους (για να μη μιλήσουμε για αντιαραβικό ή αντιμουσουλμανικό ρατσισμό), θα ήθελα πρώτα να θυμίσω την τραγική ιστορία του Γερμανικού υπερωκεανίου Saint Louis.
Στις 13 Μαΐου του 1939, το υπερωκεάνιο Σεντ Λούις ξεκίνησε από το Αμβούργο με προορισμό την Κούβα με 937 επιβάτες, η πλειοψηφία των οποίων ήταν Εβραίοι πρόσφυγες από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις ναζιστικές διώξεις. Μολονότι οι Εβραίοι επιβάτες του Σεντ Λούις είχαν λάβει βίζα από τις κουβανικές αρχές πριν ξεκινήσουν το ταξίδι, όταν το πλοίο έφτασε στην Κούβα, δύο εβδομάδες αργότερα, δεν τους επιτράπηκε να αποβιβαστούν. Στη συνέχεια το πλοίο κατευθύνθηκε στη Φλόριντα αλλά και οι αμερικανικές αρχές δεν τους επέτρεψαν την είσοδο στις Η.Π.Α. Προσπάθειες που έγιναν ώστε οι πρόσφυγες να γίνουν δεκτοί στον Καναδά δεν απέδωσαν επίσης.
Τελικά το υπερωκεάνιο επέστρεψε στην Ευρώπη και στις 17 Ιουνίου του 1939 αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Αμβέρσας. Από τους επιβάτες του 288 έγιναν δεκτοί στην Μεγάλη Βρετανία, ενώ οι υπόλοιποι στη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Από έρευνες που έγιναν μετά τον πόλεμο, υπολογίζεται ότι περίπου το ένα τέταρτο των επιβατών του Σεντ Λούις έχασε στη συνέχεια τη ζωή του σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή προσπαθώντας να ξεφύγει από τους Ναζί.
Οι διάφορες δημοκρατικές χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς) αδιαφόρησαν τότε για τους Εβραίους, διότι τότε ήταν αυτοί ο αποδιοπομπαίος τράγος (της Γης οι κολασμένοι), όπως είναι σήμερα οι Παλαιστίνιοι. Δεν ήθελαν άλλους Εβραίους στο έδαφος τους και αδιαφορούσαν για το τι θα κάνει με αυτούς ο Χίτλερ (τους χώριζε εξ άλλου ένας ωκεανός από τη ναζιστική Γερμανία). Και τώρα μετά το Άουσβιτς ντρέπονται (ή προσπαθούν να ξεχαστεί) η απανθρωπιά τους. Είναι όμως αργά. Οι νεκροί δεν επανέρχονται Έτσι θα ντρέπονται στο μέλλον και όσοι σήμερα στηρίζουν και δικαιολογούν τα όσα πράττει το κράτος του Ισραήλ στην Γάζα (και το κανονικό apartheid το οποίο εφαρμόζεται από το Ισραήλ στην Δυτική Όχθη του Ιορδάνη). Όταν θα υποχωρήσουν τα πάθη της συγκυρίας και θα αποκαλυφθεί με πληρότητα το τι έγινε συστηματικά - τουλάχιστον κατά την τελευταία χρονική περίοδο - εις βάρος των Παλαιστινίων. Παλαιστινίων οι οποίοι ζούν την μια καταστροφή μετά την άλλη και τον ένα εκπατρισμό μετά τον άλλο επί 77 έτη. Και οι πάντες (συμπεριλαμβανομένων και των αραβικών κυβερνήσεων) σιωπούν αιδημόνως.
Το δεύτερο που θα ήθελα να κάνω είναι να συστήσω στους εν λόγω αδιαφορούντες, ή σε όσους ειρωνεύονται απαξιωτικά τους "ευαισθητούληδες αντισημίτες", να δουν το ακόλουθο σπαρακτικό και πάρα πολύ σκληρό video:
https://www.youtube.com/watch?v=NKjlMKj469I&t=2180s . Eίναι στα γαλλικά και όχι στα αγγλικά, κάτι που το καθιστά λιγότερο προσιτό. Δεν χρειάζεται ωστόσο να μιλάει κάποιος καμία ξένη γλώσσα. Οι σκηνές μιλάνε μόνες τους. Ας το δουν πρώτα, όσοι ανησυχούν και εξοργίζονται αποκλειστικά (ή έστω ισομερώς) μη τυχόν και χαλάσουν - ως προς το πρόγραμμά τους- οι κρουαζιέρες των Ισραηλινών παραθεριστών, και μετά τα ξαναλέμε. Να δούμε αν θα ξαναμιλήσουν για αντισημιτισμό σε σχέση με όσους διαμαρτύρονται για την συμπεριφορά του κράτους του Ισραήλ (συμπεριφορά η οποία επικροτείται δυστυχώς από την μεγάλη πλειοψηφία των Ισραηλινών, όπως δείχνουν τελευταίες δημοσκοπήσεις).
