Κρίσιμα ερωτήματα για την επιλογή νέας ηγεσίας στον Άρειο Πάγο - Οι εκλογές, που διχάζουν τη Δικαιοσύνη

Οι ψήφοι δικαστών και εισαγγελέων στον Αρειο Πάγο είναι πραγματική αξιολόγηση, για την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης;

Κρίσιμο ερώτημα, που απασχολεί και διχάζει τη Δικαιοσύνη και για το οποίο ανώτατοι  δικαστικοί λειτουργοί, οι οποίοι επιθυμούν να κρατήσουν την ανωνυμία τους, γράφουν:

"Μέσα στις επόμενες ημέρες πρόκειται να επιλεγούν οι ηγεσίες του Αρείου Πάγου. Ο Πρόεδρος και οι Αντιπρόεδροι του Αρείου Πάγου, καθώς και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Το άρθ. 90 παρ. 5 του Συντάγματος απαιτεί,  τα πρόσωπα αυτά όπως ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ από την Κυβέρνηση και όχι να διοριστούν. Αυτό σημαίνει ότι το Σύνταγμα απαιτεί, δηλ. η Δημοκρατία μας απαιτεί, όπως η Κυβέρνηση διενεργήσει αξιολόγηση μεταξύ των υποψηφίων. Αυτή η αξιολόγηση υποχρεωτικά περιλαμβάνει τη σύγκριση των προσόντων των υποψηφίων. Αυστηρό και λεπτομερή έλεγχο των πεπραγμένων τους. Του ήθους τους, της εργατικότητάς τους, της αποτελεσματικότητάς τους ως δικαστικοί λειτουργοί.

Με παλιότερο και πρόσφατο νόμο της πολιτείας προστέθηκε προς την κατεύθυνση αυτή και η έκφραση δύο γνωμών. Μία από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής και πρόσφατα με την εκλογική διαδικασία μεταξύ των μελών του Αρείου Πάγου (Αρεοπαγιτών και Αντεισαγγελέων). 

Παρά τον φόβο των κομματικών επιλογών η πρώτη διαδικασία φάνηκε σε γενικές γραμμές πιο ουσιαστική. Έγιναν διαχρονικά κάποιες καλές επιλογές, άσχετα αν τελικά, ορισμένες  δεν ήταν απεδείχθησαν αρεστές στην εκάστοτε Κυβέρνηση, ή κάποιες άλλες ταυτίστηκαν μαζί της και εν πολλοίς επικρίθηκαν ως "βραχίονες" της...

Η εκλογική όμως διαδικασία, για την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, με κάλπες μεταξύ των δικαστών και εισαγγελέων του Αρείου Πάγου, αποδείχθηκε σε μεγάλο βαθμό τραγική. 

Ο νέος νόμος αγνόησε ότι, όσο και να φαίνεται παράδοξο, οι δικαστές μεταξύ τους δεν πρέπει να έχουν σχέσεις εξάρτησης, που αναγκαία δημιουργεί η ψήφος. Δεν θα έπρεπε καν, να γνωρίζονται. Και σε μεγάλο βαθμό, αυτό συνέβαινε έως τώρα.

Γιατί ο όταν ο δικαστής μετατρέπεται σε ψηφοφόρο,   δεν αποκλείεται, στη συνέχεια να λειτουργήσει και ως ψηφοφόρος, ζητώντας οποιαδήποτε διευκόλυνση.

Και στη Δικαιοσύνη, οι πάσης φύσεως διευκολύνσεις, μπορεί να έχουν τραγικές

συνέπειες ιδίως για τους πολίτες...

Με το νέο το σύστημα ψηφοφορίας μεταξύ των αρεοπαγιτών, για την επιλογή της ηγεσίας του Αρείου Πάγου,  πολλοί Ανώτατοι Δικαστές μπήκαν στην εκλογική λογική. Άρχισαν την συλλογή ψήφων, περιφερόμενοι στα γραφεία των συναδέλφων τους. 

Μάλιστα, κάποιοι εμπειρότεροι περί τα συνδικαλιστικά, ήταν αναμενόμενο, να συγκεντρώσουν καλύτερα αποτελέσματα.

Μήπως ήταν και αυτοί, οι οποίοι επηρέασαν,  προς την κατεύθυνση της καθιέρωσης της εκλογικής  διαδικασίας, μεταξύ των δικαστών?

Όμως η πραγματική αξιολόγηση, την οποία το Σύνταγμα και οι νόμοι απαιτούν, πάει περίπατο; 

To Σύνταγμα ορίζει ότι, ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΙ και όχι ότι, ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ. 

Επομένως, γιατί οι δικαστές και εισαγγελείς, οι οποίοι έλαβαν περισσότερους ψήφους, θεωρείται a priori ως κριτήριο ότι, έχουν και τα περισσότερα προσόντα; Δεν θα αξιολογηθεί η επιστημονική τους κατάρτιση; Δεν λαμβάνονται υπόψη η νομική τους επάρκεια και εάν είναι κάτοχοι τίτλων σπουδών και ιδίως ειδικής περαιτέρω εκπαίδευσης; Η εργατικότητά τους; Εάν ήταν μάχιμοι δικαστικοί  λειτουργοί,  δικάζοντας επί ώρες πάνω στην έδρα, ή στα γραφεία τους, επεξεργαζόμενοι αστικές υποθέσεις και ποινικές δικογραφίες? Εάν υπηρετούσαν σε μάχιμες θέσεις , ή σε παροπλισμένες υπηρεσίες χωρίς στην κυριολεξία να έχουν «πιάσει στυλό;». Είχε διαπιστωμένο ήθος και συμπεριφορά προς τους πολίτες και τους συναδέλφους τους ή δημιουργούσαν προβλήματα όπου

κι αν υπηρετούσαν;

Βέβαια το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των δικαστών έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα για την Κυβέρνηση, ως προς την τελική επιλογή της ηγεσίας του Αρέιου Πάγου.

Ωστόσο εαν δεν γίνει αυτού του είδους η αξιολόγηση, τότε δεν θα πρόκειται για επιλογή, αλλά για διορισμό «φίλα προσκείμενων» δικαστικών. 

Αλλά τότε, αυτό δεν θα έχει σχέση ούτε με αξιολόγηση ούτε με Δημοκρατία!