Ανατριχιαστικές είναι οι νέες λεπτομέρειες, από την φρικτή ομολογία, που έκανε απολογούμενη στον ανακριτή η αδελφή της Φαίης, Κατερίνα, η οποία περιέγραψε καρέ - καρέ, πως δολοφόνησε την 23χρονη.
Η κατηγορούμενη, που προφυλακίστηκε χτες μαζί με τη μητέρα και την αδελφή της, για τη δολοφονία της Φαίης, ανέλαβε ολοκληρωτικά την ευθύνη, για την αποτρόπαιη πράξη, ισχυριζόμενη ότι:
«Την αδερφή μου δεν την αγαπούσα ποτέ από τότε που γεννήθηκε, είχα μίσος για την ίδια. Εκείνη την ημέρα, τσακωνόμασταν μία – μιάμιση ώρα. Με έπιασαν τόσο πολύ τα νεύρα μου, δεν άντεξα άλλο... Την έριξα κάτω, την πάτησα στο λαιμό, κούναγε τα χέρια και τα πόδια για να πάρει οξυγόνο και της λέω: «Τώρα εδώ θα πεθάνεις. Την έριξα ανάσκελα και της πάτησα το λαιμό στο λάρυγγα. Την πατούσα με όλη μου τη δύναμη, μέχρι να σταματήσει να κάνει τα περίεργα της».
Στη συνέχεια υποστήριξε ότι, όταν η Φαίη ξεψύχησε, τη φόρτωσε στο παιδικό καρότσι των παιδιών της και την πέταξε σε ένα σκοτεινό στενό.
«Την έβαλα στο καρότσι, σαν να κάθεται, πήρα μια κουβέρτα, την σκέπασα και σιγά-σιγά ανοίγω την πόρτα. Ήταν νύχτα. Τα χέρια της, δεν ήταν σε ακαμψία μπορούσα να τα κουνήσω. Βγαίνω έξω και τρέχω με το καρότσι μην με δει κανείς. Έτρεξα να την αφήσω κάπου να τελειώνω. Την πέταξα από το καρότσι και έφυγα. Εγώ την μετέφερα εκεί και δεν το μετανιώνω. Και στη ζωή να ήταν, πάλι θα την σκότωνα»!
Στην απολογία της η κατηγορούμενη είπε:
- Την αδερφή μου δεν την αγαπούσα ποτέ από τότε που γεννήθηκε, είχα μίσος για την ίδια, γιατί έκανε πράγματα που για μένα ήταν ντροπή, με κορόιδευε όταν ήμουν μικρή 12 χρονών τότε εγώ γιατί έχω και το πρόβλημα της υγείας μου. Εγώ σκότωσα την αδερφή μου γιατί δεν την άντεχα άλλο. Έδινε το τηλέφωνο μου σε διάφορους άγνωστους που δεν τους γνώριζα. Τσακωνόμασταν πολύ της έδινα πολύ ξύλο, πολύ όμως ξύλο γιατί όταν νευριάζω δεν καταλαβαίνω τίποτα, απολύτως τίποτα.
- Πήγαμε να μείνουμε στην Δροσοπούλου γιατί μέναμε στο δρόμο. Την βρήκε η Φαίη την κυρία Παγώνα και μας μάζεψε το σπίτι της. Η Φαίη με κορόιδευε, με έβριζε, έδινε τα τηλέφωνα μου σε αγνώστους, οπότε της έλεγα να πάμε βόλτα δεν ήθελε. Τον Οκτώβριο του 2021 ετοίμαζα το παιδί μου να πάμε βόλτα και η Φαίη εξαφανίστηκε από το σπίτι. Πήγα στο σαλόνι και είδα ανοιχτή την πόρτα και η Φαίη είχε φύγει. Δεν έτρεξα να την προλάβω.
- Περιμέναμε να γυρίσει αλλά τίποτα. Αργά το βράδυ γύρω στις 23:00, ήρθε η Φαίη στο σπίτι, η μητέρα μου είχε φύγει να πάει στη δουλειά της. Δε θυμάμαι τι φορούσε. Τα παιδιά κοιμόντουσαν στο δωμάτιό τους. Αυτή ήθελε να πάει στο δωμάτιο να πάρει έξαλλα ρούχα και να φύγει. Της είπα “πρόσεξε μην ξυπνήσεις τα παιδιά, πριν λίγο τα κοίμισα”. Την βγάζω στο σαλόνι και της λέω: “τι είναι αυτά που κάνεις;”. Μου λέει “μη σε ενδιαφέρει τι κάνω”. Τσακωνόμασταν μία – μιάμιση ώρα, διαπληκτιζόμασταν. Τα παιδιά δεν ξύπνησαν γιατί είχα κλείσει την πόρτα. Μετά με έπιασαν τόσο πολύ τα νεύρα μου, γιατί δεν άντεξα άλλο. Την έριξα κάτω, την πάτησα στο λαιμό, κούναγε τα χέρια και τα πόδια για να πάρει οξυγόνο και της λέω: “Τώρα εδώ θα πεθάνεις”.
- Ήμασταν τότε υπό μετακόμιση για να φύγουμε και υπήρχε στο σαλόνι ένα τραπεζάκι και ένας καναπές. Δεν θυμάμαι αν ήταν διθέσιος ή τριθέσιος. Η Φαίη καθόταν σε μία πολυθρόνα. Την πλησίασα, την τράβηξα την έριξα κάτω αφού πρώτα έφαγε ξυλιές. Τη χτύπαγα με τα χέρια και τα πόδια μου. Δεν θυμάμαι σε ποια σημεία την χτυπούσα. Η Φαίη προσπαθούσε να το σταματήσει, φώναζε βοήθεια και της είπα να μη φωνάζει και ξυπνήσει τα παιδιά γιατί θα γίνονταν χειρότερα τα πράγματα. Μετά την πάτησα στο λαιμό με το πόδι μου, φορούσα και παπούτσια. Την έριξα ανασκελα και της πάτησα το λαιμό στο λάρυγγα. Δεν θυμάμαι τι παπούτσια φορούσα. Αρκετή ώρα την πατούσα με όλη μου τη δύναμη, μέχρι να σταματήσει να κάνει τα περίεργα της, ήμουν εν βρασμώ ψυχής».
Ερώτηση: Μπορείς να περιγράψεις το πρόσωπο της;
Απάντηση: Δε θυμάμαι τίποτα, αν τα μάτια της ήταν ανοιχτά ή κλειστά. Μετά την έπιασα από τους ώμους και την έστειλα στο κρεβάτι, στο δωμάτιο που κοιμόνταν τα παιδιά. Φτάνοντας στο κρεβάτι, την πιάνω από τη μέση και την έβαλα στο κρεβάτι ανάσκελα. Δεν ξέρω πόσα κιλά ήταν η Φαίη. Έχω πολύ μυϊκή δύναμη. Τα παιδιά κοιμόντουσαν στο άλλο κρεβάτι. Δεν περίμενα να έρθει κάποιος, αν ερχόταν κάποιος θα ερχόταν η κυρία Παγώνα η οποία ήταν έξω, δε γνωρίζω τίποτα παραπάνω.
Ερώτηση: Πως ξέρατε τι ώρα θα έρθει η κ. Τσ.;
Απάντηση: Δεν ήξερα. Σκεφτόμουν τι να κάνω, είχα τόσα πολλά νεύρα, δεν ήξερα τι να κάνω. Αργά το βράδυ ήρθε κυρία Παγώνα, άνοιξε την πόρτα να δει αν τα παιδάκια είναι καλά και κοιμούνται, της είπα ότι κοιμούνται, είδε και τη Φαίη ξεσκέπαστη. Δεν της πήγε κάτι το μυαλό και κλείνει την πόρτα. Μετά περίμενα να κοιμηθεί κυρία Παγώνα. Παίρνω το καρότσι του παιδιού μου, δεν θυμάμαι τι χρώμα είχε, ούτε τώρα θυμάμαι τι καρότσι είχε το παιδί μου. Το καρότσι ήταν στο δωμάτιο των παιδιών μου. Ήταν μεγάλο.
Έφερα το καρότσι δίπλα στο κρεβάτι της, την έβαλα στο καρότσι, σαν να κάθεται, πήρα μια κουβέρτα, την σκέπασα και μετά σιγά-σιγά ανοίγω την πόρτα, η κυρία Παγώνα είχε κοιμηθεί και προχωράω το καρότσι μπροστά. Δεν την έδεσα με κάτι μην πέσει από το καρότσι. Ήταν νύχτα, δε θυμάμαι την ώρα. Τα χέρια της, δεν ήταν σε ακαμψία μπορούσα να τα κουνήσω.
Κατέβηκα με το ασανσέρ, βγαίνω έξω και τρέχω με το καρότσι μην με δει κανείς. Δεν είχε αυτοκίνητο πουθενά. Έτρεξα να την αφήσω κάπου να τελειώνω. Δεν μπορώ να προσδιορίσω πόση ώρα έτρεξα. Την άφησα σε ένα σημείο, μέσα την ταραχή μου δεν θυμάμαι καθόλου το χώρο εκεί που την άφησα, ούτε τι είχε γύρω. Θυμάμαι ότι ήταν δρόμος. Την πέταξα από το καρότσι και έφυγα. Η κυρία Παγώνα, ούτε η μητέρα μου ήξεραν κάτι. Πέρυσι το καλοκαίρι του 2022 τους το είπα, μου είπαν «πλάκα κάνεις» και τώρα τους το είπα στα κρατητήρια, ότι εγώ την σκότωσα. Εγώ δεν θυμάμαι να την είχα τυλίξει γύρω – γύρω με την κουβέρτα.
Ερώτηση: Από την ιατροδικαστική, στο σημείο του λαιμού δεν υπήρχε ούτε κάκωση, ούτε κάταγμα. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
Απάντηση: Εγώ την σκότωσα, δεν υπήρχε κανένας άλλος το σπίτι. Δε γνωρίζω γιατί δε φαίνεται στην ιατροδικαστική. Εγώ μέχρι τελευταία στιγμή την πάταγα με όλη μου τη δύναμη και όλο μου το βάρος. Εγώ την μετέφερα εκεί και δεν το μετανιώνω. Και στη ζωή να ήταν, πάλι θα την σκότωνα. Δεν θυμάμαι να έρχονταν άντρες στο σπίτι. Με τον πατέρα μου το κτήνος, δεν έχω καμία σχέση. Η Φαίη είχε καλές σχέσεις, αν και την σάπιζε στο ξύλο. Τόσο καιρό δεν το έλεγα γιατί φοβήθηκα. Τώρα άλλαξαν πολλά και δεν πρέπει να την πληρώσει η μητέρα μου και η κυρία Παγώνα.
Ερώτηση: Η Φαίη ήταν έγκυος;
Απάντηση: Έτσι μου έλεγαν εμένα. Στο Λικό όταν είχε πάει, μας είπανε ότι είναι έγκυος, και εγώ υπέγραψα για να κάνει εξετάσεις. Ήταν χτυπημένη από αυτούς που έμπλεκε.
Ερώτηση: Αφού την μισούσες στο νοσοκομείο γιατί την πήγες;
Απάντηση: Στο νοσοκομείο την πήγα παρόλο που την μισούσα και ακόμα τη μισώ, γιατί δεν θα άφηνα έναν άνθρωπο να πονάει. Δεν είχα καλή σχέση με τους γείτονες για τους ενοχλούσαν τα παιδιά. Ποτέ δεν είχαμε πατήσει την Φαίη στην κοιλιά, μόνο εγώ την πάτησα στην κοιλιά. Αυτό έγινε την μέρα που την πάτησα στο λαιμό. Πιστεύω ότι η Φαίη είχε νοητική υστέρηση χειρότερη και από μένα.
