ΕΔΩ βλέπετε το αίσχος στα Εξάρχεια, με τη βαρβαρότητα της κοπής δένδρων, που προκάλεσε την οργή και αντιδράσεις των κατοίκων. Αλλά ποιός ακούει τα δένδρα?
Οι "ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ" είναι ΜΕ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ!
ΚΙ ΕΔΩ ΒΛΕΠΕΤΕ το σεβασμό στα δένδρα, όπως εκδηλώνεται στην Ιαπωνία!
Τα δέντρα, που φύονται γύρω από την κατοικία σας μπορούν να προσφέρουν μια αφοσιωμένη προστατευτική ενέργεια στο σπίτι σας.
Κατά τους αρχαίους χρόνους θεωρούσαν ότι τα δέντρα είχαν ψυχή.
Συμπεριφέρονταν σ’ αυτά σαν σε έμψυχες υπάρξεις και τα τιμούσαν ως θεϊκές πηγές σοφίας και προστασίας.
Η αρχαία νορβηγική παράδοση δεχόταν πως ο Πατέρας των Πάντων είχε δημιουργήσει το δέντρο του σύμπαντος που ονομαζόταν Ιγκντρασίλ, το οποίο συμβόλιζε όλη τη ζωή.
Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τα δέντρα, γιατί περιείχαν τη μαντική ύπαρξη των θεών. Τα δέντρα ήταν πηγές προφητείας, εξ ου και οι «ομιλούσες βελανιδιές» στο ιερό δασάκι του μαντείου της Δωδώνης.
Πίστευαν ότι όταν οι ιερείς εισέρχονταν στο δασάκι, τα δέντρα τους μιλούσαν με ανθρώπινες φωνές. Ένας μύθος λέει πως ο Δίας κατοίκησε σε μια συγκεκριμένη βελανιδιά, που έμεινε γνωστή ως η «μαντική βελανιδιά».
Οι Τσερόκι, καθώς και πολλές άλλες αμερικανικές ινδιάνικες φυλές, θεωρούσαν τα δέντρα ιερά και σεβαστά. Συνήθως χρησιμοποιούσαν δέντρα που είχαν πέσει στο έδαφος λόγω φυσικών αιτιών, και δεν έκοβαν ποτέ ένα ζωντανό δέντρο. Αν έπρεπε να αφαιρέσουν τη ζωή από ένα δέντρο, τότε ζητούσαν την άδειά του και του προσέφεραν δώρα ως αντάλλαγμα για την προσφορά της ζωής του ως δώρο στη φυλή.
Οι Μαορί στη Νέα Ζηλανδία, όπως οι άνθρωποι των περισσότερων από τις φυλές, θεωρούν ότι κάθε δέντρο έχει ψυχή. Απελπίζονται γιατί κάθε φορά που κόβεται ένα δέντρο, οι ψυχές δεν έχουν πού να πάνε κι έτσι επιστρέφουν στ’ αστέρια κι εμείς στη γη γινόμαστε πιο φτωχοί απ’ αυτή την απώλεια.
Ίσως οι άνθρωποι, που φημίζονται περισσότερο απ’ όλους για την απόδοση σεβασμού στα δέντρα είναι οι Κέλτες. Τα δέντρα, προπάντων η βελανιδιά, ήταν ιερά για τους αρχαίους Κέλτες. Οι πνευματικοί σύμβουλοι των αρχηγών των κελτικών φυλών ονομάζονταν δρυΐδες.
Η λέξη «δρυΐδης» σημαίνει «άνθρωπος της βελανιδιάς». Οι δρυΐδες επικοινωνούσαν χρησιμοποιώντας ένα μυστικό αλφάβητο που αποτελούνταν από 25 γράμματα. Τα δεκατέσσερα από αυτά τα γράμματα είχαν ονομασίες δέντρων. Κάθε δέντρο αντιπροσώπευε μια ιδιαίτερη πνευματική ιδιότητα που αποδίδονταν από το γράμμα της αλφαβήτου στο οποίο αντιστοιχούσε το δέντρο.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες για τις δρυάδες (τα πνεύματα των δέντρων) που εγκατέλειπαν τα δέντρα-σπίτια τους για να βοηθήσουν τους Κέλτες κατά τη μάχη.
Το Πνεύμα ενός Δέντρου άφηνε το δέντρο του για σύντομες χρονικές περιόδους, και δεν απομακρυνόταν από κει, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, αυτό σήμαινε το θάνατό του. Συχνά κατά τη διάρκεια μαχών των Κελτών τα Πνεύματα των Δέντρων έλειπαν από τα δέντρα για πολύ καιρό και πέθαιναν στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τους φίλους τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ντενίς Λιν «Ιερός Χώρος» από τις εκδόσεις Κέδρος
Επίσης , οι Ιάπωνες δεν ξεριζώνουν και δεν κόβουν δένδρα, αλλά φυτεύουν δένδρα πάνω σε άλλα δένδρα, σεβόμενοι την έλλειψη χώρου!
Κατά τους αρχαίους χρόνους θεωρούσαν ότι τα δέντρα είχαν ψυχή.
Συμπεριφέρονταν σ’ αυτά σαν σε έμψυχες υπάρξεις και τα τιμούσαν ως θεϊκές πηγές σοφίας και προστασίας.
Η αρχαία νορβηγική παράδοση δεχόταν πως ο Πατέρας των Πάντων είχε δημιουργήσει το δέντρο του σύμπαντος που ονομαζόταν Ιγκντρασίλ, το οποίο συμβόλιζε όλη τη ζωή.
Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τα δέντρα, γιατί περιείχαν τη μαντική ύπαρξη των θεών. Τα δέντρα ήταν πηγές προφητείας, εξ ου και οι «ομιλούσες βελανιδιές» στο ιερό δασάκι του μαντείου της Δωδώνης.
Πίστευαν ότι όταν οι ιερείς εισέρχονταν στο δασάκι, τα δέντρα τους μιλούσαν με ανθρώπινες φωνές. Ένας μύθος λέει πως ο Δίας κατοίκησε σε μια συγκεκριμένη βελανιδιά, που έμεινε γνωστή ως η «μαντική βελανιδιά».
Οι Τσερόκι, καθώς και πολλές άλλες αμερικανικές ινδιάνικες φυλές, θεωρούσαν τα δέντρα ιερά και σεβαστά. Συνήθως χρησιμοποιούσαν δέντρα που είχαν πέσει στο έδαφος λόγω φυσικών αιτιών, και δεν έκοβαν ποτέ ένα ζωντανό δέντρο. Αν έπρεπε να αφαιρέσουν τη ζωή από ένα δέντρο, τότε ζητούσαν την άδειά του και του προσέφεραν δώρα ως αντάλλαγμα για την προσφορά της ζωής του ως δώρο στη φυλή.
Οι Μαορί στη Νέα Ζηλανδία, όπως οι άνθρωποι των περισσότερων από τις φυλές, θεωρούν ότι κάθε δέντρο έχει ψυχή. Απελπίζονται γιατί κάθε φορά που κόβεται ένα δέντρο, οι ψυχές δεν έχουν πού να πάνε κι έτσι επιστρέφουν στ’ αστέρια κι εμείς στη γη γινόμαστε πιο φτωχοί απ’ αυτή την απώλεια.
Ίσως οι άνθρωποι, που φημίζονται περισσότερο απ’ όλους για την απόδοση σεβασμού στα δέντρα είναι οι Κέλτες. Τα δέντρα, προπάντων η βελανιδιά, ήταν ιερά για τους αρχαίους Κέλτες. Οι πνευματικοί σύμβουλοι των αρχηγών των κελτικών φυλών ονομάζονταν δρυΐδες.
Η λέξη «δρυΐδης» σημαίνει «άνθρωπος της βελανιδιάς». Οι δρυΐδες επικοινωνούσαν χρησιμοποιώντας ένα μυστικό αλφάβητο που αποτελούνταν από 25 γράμματα. Τα δεκατέσσερα από αυτά τα γράμματα είχαν ονομασίες δέντρων. Κάθε δέντρο αντιπροσώπευε μια ιδιαίτερη πνευματική ιδιότητα που αποδίδονταν από το γράμμα της αλφαβήτου στο οποίο αντιστοιχούσε το δέντρο.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες για τις δρυάδες (τα πνεύματα των δέντρων) που εγκατέλειπαν τα δέντρα-σπίτια τους για να βοηθήσουν τους Κέλτες κατά τη μάχη.
Το Πνεύμα ενός Δέντρου άφηνε το δέντρο του για σύντομες χρονικές περιόδους, και δεν απομακρυνόταν από κει, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, αυτό σήμαινε το θάνατό του. Συχνά κατά τη διάρκεια μαχών των Κελτών τα Πνεύματα των Δέντρων έλειπαν από τα δέντρα για πολύ καιρό και πέθαιναν στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τους φίλους τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ντενίς Λιν «Ιερός Χώρος» από τις εκδόσεις Κέδρος
Επίσης , οι Ιάπωνες δεν ξεριζώνουν και δεν κόβουν δένδρα, αλλά φυτεύουν δένδρα πάνω σε άλλα δένδρα, σεβόμενοι την έλλειψη χώρου!
