Γράφει ο δικηγόρος Χάρης Κατσιβαρδάς
«Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν», αναφέρει ο Αρχαίος τραγωδός Σοφοκλής, στον 523ο στίχο της Αντιγόνης.
Δηλαδή «Δεν γεννήθηκα για να μισώ αλλά για να αγαπώ».
Διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητά του, για την οποία φέρει ιδία ευθύνη. Ανωριμότητα είναι η αδυναμία της σκέψης χωρίς την καθοδήγηση κάποιου άλλου. Ιδία ευθύνη για την ανωριμότητα υπάρχει, όταν αίτια της δεν είναι η ανεπάρκεια του νου του ανθρώπου, αλλά η έλλειψη αποφασιστικότητας και θάρρους για χρήση του νου του χωρίς την καθοδήγηση κάποιου άλλου. Τόλμα να μάθεις. Έχε το θάρρος να θέτεις τον δικό σου νου στην υπηρεσία σου ! Αυτό είναι το έμβλημα του Διαφωτισμού» (Imm. Kant, Beantwortung der Frage : was ist Aufklarung ?)
Σήμερον βιώνουμε μία εν τη κυριολεξία, Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία έχει καταλύσει παν ψήγμα νομικού πολιτισμού, αλλά και την Συνταγματική Νομιμότητα καθώς και Διεθνείς συμβάσεις, τις οποίες έχω παραθέσει εις αυτήν την ηλεκτρονική επιφυλλίδα πλειστάκις.
Η έννοια της ιατρικής πράξης, προϋποθέτει ανυπερθέτως, σφαιρική υγειονομική ενημέρωση, προκειμένου το εκάστοτε φυσικό πρόσωπο, ως υποκείμενο δικαίου να συναινέσει προς τούτο, η κατάλληλη ενημέρωση συνάγεται αιτιωδώς ιδίως από το άρθρο 5 της Συμβάσεως για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την Βιοιατρική (ή Σύμβαση του Οβιέδο, η οποία κυρώθηκε με τον Ν.2619/1998) καθώς και εκ των άρθρων 11 παρ. 1, 12 παρ. 1 Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/2005), επίσης από την από 26.5.2015 Σύσταση Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής.
Περαιτέρω η αναγκαστική υποβολή σε εμβολιασμό, χωρίς την συναίνεση του ατόμου, προσκρούει στην ελευθερία και την αξιοπρέπεια του προσώπου και παραβιάζει του άρθρο 8 της ΕΣΔΑ το οποίο προστατεύει τον ιδιωτικό βίο, την αυτονομία του προσώπου καθώς και την σωματική και ψυχική ακεραιότητα.
Εις τον αντίποδα η νομοθετική πρόβλεψη του οικειοθελούς εμβολιασμού καθίσταται σύμφωνη προς το Σύνταγμα, όμως εν τοιαύτη περιπτώσει βιώνουμε μία παγκόσμια μορφή δικτατορίας, διότι «η οικουμενικότητα» της πανδημίας δια της επιβολής του υγειονομικού μονισμού εις τα Μέσα Μαζικής ενημερώσεως, κυρίως εν Ελλάδι, εν συνδυασμώ προς την εν Ελλάδι θέσπιση του ακαταδίωκτου της επιτροπής λοιμοξιολόγων, εγείρει εύλογα ερωτήματα περί της έννοιας της πανδημίας.
Εν άλλοις λόγοις, ο προκρούστειος τρόπος αποκλεισμού και ολοκληρωτικού εξοβελισμού οιασδήποτε διαφορετικής απόψεως, η απαγόρευση δηλαδή υγειονομικού πλουραλισμού με την συμμετοχική διαβούλευση διαφόρων ιατρών, συνιστά μία μορφή παράνομης επιβολής και συλλογικού απατηλού πειθαναγκασμού μίας πανδημίας, περί της οποίας έχει γνωμοδοτήσει, η εκλεκτή παρά του συστήματος ομάδα, δίχως οιονδήποτε διάλογο.
Υπό αυτές τις αντιδημοκρατικές συνθήκες, υπό τις καταφανείς δηλαδή πραξικοπηματικές ερπύστριες επιβολής μίας άποψης ως αληθούς και ανεπίδεκτης αμφισβήτησης των αυθεντών της κυβέρνησης καταλύει το επιχείρημα περί της ύπαρξης του δικαίου της ανάγκης.
Εάν πράγματι επροτάσσετο με διαφάνεια η δημόσια υγεία, δεν θα εδραιωνόταν ένα υγειονομικό « Αούσβιτς» ή Κοινωνικό Απαρχάιντι, όπου οι εμβολιασμένοι λογίζονται οι εκλεκτοί, ενώ οι ανεμβολίαστοι ας θυσιαστούν στον κοινωνικό Καιάδα.
Ως εκ τούτου εκ των ως άνω συνάγεται, δια της ατόπου απαγωγής, ότι η κατάσταση ανάγκης, υπό των, ως άνω εν Ελλάδι, επιβεβλημένων συνθηκών, καταρρίπτεται εκ των ενόντων , όπως και το συνακόλουθο αφήγημα περί της δικαιολογημένης και κατ’ εξαίρεση παρέκκλιση από τον κανόνα την αρχή της συναίνεσης, διότι στερείται επαρκούς τεκμηρίωσης και αποδεικνύει εκ τωνπεριστάσεων ότι δεν αποδεικνύεται αλλά επιβάλλεται επί τη πράξει με στυγνούς εκβιασμούς και αισχρή ποινική καταστολή, με το επίχρισμα της επίφασης νομιμότητας από τους στρατευμένους ακαδημαϊκούς, οι οποίοι δια της αυθεντίας και του κύρους τους επιχειρούν καθοιονδήποτε πρόσφορο τρόπο, να καταπείσουν την αγελαία μάζα, προς την κατεύθυνση καλλιέργειας φόβου ή έμμεσου ψυχικού καταναγκασμού, προς το συλλογικό υποσυνείδητο, επιδαψιλεύοντας επιστημονικοφανή επιχειρήματα αμέριστης υποστηρίξεως της συνωμοσίας της παγκόσμιας ή οικουμενικής δικτατορίας (κατ’ αναλογία παγκόσμια ή οικουμενική πανδημία των έμμισθων προπαγανδιστών του συστήματος).
Συνελόντι ειπείν εις την Ελλάδα, η φερόμενη κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν αίρει την Αντισυνταγματικότητα του υποχρεωτικού εμβολιασμού διότι από ουδένα στοιχείο προκύπτει αιτιωδώς η έννοια της πανδημίας, αλλά ούτε και επαληθεύεται με πλήρη διαφάνεια ως έδει, προκειμένου να συγχωρείται βάσιμα η θεμιτή παρέκκλιση, κατ’ εξαίρεση από την αρχή της συναίνεσης προς μία ιατρική πράξη.
Εις επίρρωση, η θέσπιση του ακαταδιώκτου, η αισχρή δωροδοκία προς τους νέους, εν είδει δέλεαρ προς εξαγορά της άνευ πληροφόρησης συναίνεσης τους προς τον εμβολιασμό, συνιστά μία αήθη πράξη απάτης, περαιτέρω, η προτροπή των πολιτών προς τους εμβολιασμούς ανεύθυνα εκ μέρους της κυβερνήσεως, εν είδει προσταγής, δίχως η κυβέρνηση να αναλαμβάνει τυχόν επιγενόμενα προβλήματα εις την υγεία των πολιτών, εξαιτίας και συνεπεία των εμβολιασμών, η εγκαθίδρυση των πιστοποιητικών υγειονομικών φρονημάτων, η διακριτική μεταχείριση ως προς τους αλλοδαπούς οι οποίοι κυκλοφορούν ανεμβολίαστοι, συνιστούν κεφαλαιώδη ζητήματα περί της ανυπαρξίας Κράτους Δικαίου και το κορυφαίο ψεύδος ότι η κυβέρνησης ενδιαφέρεται ανιδιοτελώς δήθεν δια την υγεία μας.
Εν κατακλείδι είναι πρόδηλο, ότι η κυβέρνηση εκτελεί άνωθεν εντολή μη ενδιαφερόμενη δια την δημόσια υγεία, διότι εάν πράγματι ενδιαφερόταν απερίφραστα για την υγεία του λαού, θα σεβόταν τόσο τους εμβολιασμένους όσο και τους ανεμβολίαστους, σήμερα δεν σέβεται ούτε τους μεν αλλά ούτε και τους δε, απλώς προπαγανδίζει αόριστα προς τους εμβολιασμένους, ενώ στην ουσία αφενός διώκει απηνώς, εξοντώνοντας του ανεμβολίαστους με επαχθή μέτρα φαλκίδευσης της ελεύθερης μετακίνησης με οικονομικά εξοντωτικά ισοδύναμα αυτοελέγχου του ιού και εξ ετέρου αφήνει εκτεθειμένους τους εκ της προτροπής της κυβερνήσεως εμβολιασμένους από τυχόνπαρενέργειες ή ακόμη και από αιφνίδιους θανάτους.
Γρηγορούμε και οδυνώμεθα!!!
