Γράφει ο Παναγιώτης Κοκόρης, πολιτευτής Ν.Δ., στην Α Περιφέρεια Θεσσαλονίκης, πρώην Γενικός Γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων Υπουργείου Εργασίας.
Μερικές φορές τα γκολ, η νίκη μιας ομάδας έναντι της άλλης αξίζουν… λιγότερο.
Όπως για παράδειγμα στον αγώνα Δανίας – Φιλανδίας του Euro 2020. Τα μάτια όλων των φιλάθλων ήταν στραμμένα στην εικόνα του Δανού ποδοσφαιριστή Κρίστιαν Έρικσεν, τον είδαν να σωριάζεται στο έδαφος, σοκαρίστηκαν, πάγωσαν, αιφνιδιάστηκαν.
Ευτυχώς το δράμα δεν εξελίχθηκε σε τραγωδία! Ο Έρικσεν τελικώς δεν έχασε τη μάχη για τη ζωή του και έστω ανεπανόρθωτα λαβωμένος, χαροποίησε όλη την ποδοσφαιρική κοινότητα, ενώ συγχρόνως έστειλε ένα μήνυμα: ότι είναι αναγκαία τα προληπτικάμέτρα σ’ όλους τους χώρους (όχι μόνο στους χώρους όπου γυμνάζονται άτομα, αλλά και σε εκθεσιακούς χώρους, χώρους θεαμάτων κ.ο.κ.) όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση ατόμων. Αναγκαία, απαραίτητα και απλά ιδιαίτερα σήμερα που η τεχνολογία μας δίνει τη δυνατότητα με τη χρήση ενός απλού μηχανήματος, ενόςαπινιδωτή, να σωθούν ανθρώπινες ζωές.
Η αλήθεια είναι ότι οι Δανοί έχουν την ευτυχία να είναι ένας λαός που έχουν πρόθυμο κράτος, κατάλληλη παιδεία και αθλητική κουλτούρα! Ο τρόπος που αντέδρασαν οι συμπαίκτες του Έρικσεν τα λέει όλα. Αυτό εξάλλου κάνει τη Δανία και τις υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες να αποτελούν παράδειγμα, να ξεχωρίζουν.
Το ερώτημα είναι τι κάνουν οι Έλληνες, αλλά κυρίως τι κάνει το πολιτικό προσωπικό, τι κάνει το κράτος, τι κάνει η Ελλάδα;
Η αλήθεια είναι ότι μετά το πρόβλημα, που αντιμετώπισε ο Ερικσεν η ελληνική πολιτεία αφυπνίστηκε, αλλά η αφύπνιση δεν είναιαρκετή… χρειάζεται -κυρίως - αποτελεσματικότητα.
Όπως υπάρχουν νόμοι, οι οποίοι μας υποχρεώνουν σε πράξεις που αφορούν τη ζωή μας και οι οποίοι μας έγιναν σωτήρια συνήθεια με τον καιρό - π.χ. η χρήση ζώνης ασφαλείας στο αυτοκίνητο- έτσι θα πρέπει να γίνει υποχρεωτική η ύπαρξη απινιδωτή στους χώρους άθλησης και η παρουσία ειδικά εκπαιδευμένου ατόμου.
Για να μην μείνει όμως αυτός ο νόμος γράμμα κενό, επιβάλλεται να υπάρξει και η οικονομική συμπαράσταση του κράτους στις ερασιτεχνικές ομάδες, που έχουν αποστολή την ανάπτυξη των αθλημάτων, ώστε να μπορέσουν να είναι συνεπείς στην εφαρμογή του.
Και δε χρειάζεται να αναρωτιέται κανείς και κυρίως ο αρμόδιος υφυπουργός για το “από που θα βρεθούν τα χρήματα;”
Η απάντηση είναι απλή: Το κράτος από συνήθεια και ανεξαρτήτως κυβέρνησης δαπανά κάθε χρόνο δεκάδες, ίσως εκατοντάδεςεκατομμύρια σε φιέστες και ανούσια έργα τα οποία δεν έχουν σχέση με την ανθρώπινη ζωή. Από εκεί μπορούν να εξοικονομηθούν ,διότι αν υπάρχει πολιτική βούληση, τότε… λεφτά υπάρχουν!
Συνεπώς δεν τίθεται θέμα, δεν υπάρχει κανένα… δίλημμα! Είναι αναγκαίο άμεσα να βρεθούν κονδύλια και σε συνεργασία με τους αθλητικούς φορείς η Πολιτεία να φροντίσει πρώτα όλα τα αθλητικά ερασιτεχνικά σωματεία και μετά τα σχολεία να προμηθευτούν απινιδωτές.
