Αντιγράφουμε από το SDNA το άρθρο του Κυριάκου Θωμαίδη, το οποίο δεν αναφέρεται μόνο στο Noor One, αλλά και στη χαμένη τιμή της Δημοσιογραφίας!
"Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει υποχωρήσει σε μεγάλο βαθμό η εκτίμηση της κοινής γνώμης για τους δημοσιογράφους. Ολες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η αξιοπιστία των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας φθίνει συνεχώς.
Οι αιτίες είναι πολλές και μπορεί κανείς να τις αναζητήσει από την ταχύτατη ανάπτυξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μέχρι τη μεταβολή του συστήματος κοινωνικών αξιών. Παρόλα αυτά, ισχύει η ρήση «καλύτερα κακοί δημοσιογράφοι, παρά καθόλου δημοσιογράφοι».
Εκείνο που λείπει από την ενημέρωση του κοινού είναι η ανάλυση και η ερμηνεία. Και κυρίως η έρευνα. Απαιτείται επιμονή και προσήλωση, στοιχεία που δεν ενδείκνυνται στους γρήγορους ρυθμούς της εποχής.
Κι όμως: Υπήρξαν πολλοί καλοί συνάδελφοι που ευαισθητοποιήθηκαν και ερεύνησαν την υπόθεση του Noor One, καθώς τίποτα δεν είναι χειρότερο από το να χάνουν τη ζωή τους χιλιάδες εξαρτημένοι νέοι άνθρωποι λόγω του λευκού θανάτου. Η υπόθεση συνδέθηκε με το ποδόσφαιρο λόγω μιας δικογραφίας που αρχικά είχε αναφορές σε στημένα παιχνίδια.
Χάρις στη δημοσιογραφική έρευνα ένας ουσιώδης μάρτυρας, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια της υπόθεσης, κατάφερε να δώσει τα πρώτα στοιχεία στον ανακριτή. Ο Βασίλης Γεωργιάδης, έχοντας απαγόρευση εξόδου από το Ντουμπάι, προσπαθούσε εδώ και τρία χρόνια να προσεγγίσει τη Δικαιοσύνη! Ηθελε να κάνει το αυτονόητο. Να καταθέσει όσα έζησε ο ίδιος από το 2013 και μετά.
Το Noor One εντοπίστηκε στην Ελευσίνα το 2014 με 2,1 τόνους ηρωίνη και ήδη οκτώ άνθρωποι καταδικάστηκαν σε πολυετείς φυλακίσεις. Εννέα μάρτυρες έχασαν τη ζωή τους και σημαντικά στοιχεία της υπόθεσης εξαφανίστηκαν την τελευταία εξαετία.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης κατάφερε να φτάσει στον ανακριτή μέσω της… τηλεόρασης! Χωρίς να αποκαλύπτει στην αρχή το ονοματεπώνυμό του, με αλλοιωμένη φωνή και με πλήρη μυστικότητα έδωσε δύο συνεντεύξεις που (επιτέλους) προκάλεσαν την ευαισθητοποίηση του Αρείου Πάγου.
Ενας έμπειρος εισαγγελέας, ο Ισίδωρος Ντογιάκος, πήρε την κατάσταση στα χέρια του και φρόντισε ώστε ο ανακριτής Γιάννης Πετρόπουλος να καλέσει τον Γεωργιάδη στο ελληνικό προξενείο στο Ντουμπάι για να δώσει την περιβόητη κατάθεση.
Ο μάρτυρας κατονόμασε δέκα νέα πρόσωπα που εμπλέκονται στο ναρκοπλοίο, μιλώντας επί πέντε ώρες με τον προανακριτικό υπάλληλο. Δεσμεύτηκε να παραδώσει στον ανακριτή σχετικά έγγραφα και αν χρειαστεί να έρθει σε κατ’ αντιπαράσταση εξέταση με όσους κατηγορεί. Όταν ρωτήθηκε αν φοβάται, απάντησε αφοπλιστικά: «Θα ήμουν ηλίθιος αν δεν φοβόμουν για τη ζωή μου».
Παραδέχτηκε ότι έχει κίνητρο που τον έκανε να προχωρήσει σ’ αυτή τη μαρτυρία, αλλά δεν το αποκάλυψε. Σε κάθε περίπτωση τα στοιχεία του Γεωργιάδη θα είχαν μείνει στην αφάνεια αν δεν υπήρχε η δημοσιογραφική έρευνα. Μπορεί να ενοχλεί, μπορεί να γίνεται δυσάρεστη, αλλά είναι αναγκαία για την ίδια τη Δημοκρατία.
Ισως γι’ αυτό ένας αυτοδημιούργητος και καταξιωμένος γενικός διευθυντής του BBC είχε πει τη δεκαετία του ’70 «στην κηδεία του καλού δημοσιογράφου δεν πάει κανείς".
