Την Τετάρτη 7.2.2024 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ( Ε.Κ.) εξέδωσε κατά πλειοψηφία (330 ψήφοι υπέρ, 254 κατά, 26 αποχές) καταγγελτικό ψήφισμα για το «Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα».
Χωρίς να μπαίνω στην ουσία των καταγγελιών, θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι απειροελάχιστες οι περιπτώσεις που το Ε.K., από το 1979 που εκλέγεται άμεσα, κατάληξε σε τέτοια απόφαση. Και τούτο διότι, κατά τη διαδικασία που είναι μακρόχρονη, η έρευνα και οι συζητήσεις είναι ενδελεχείς και οι ισορροπίες και συνεργασίες μεταξύ των κύριων πολιτικών ομάδων καθοριστικές. Κατά παράδοση δε, το Ε.Κ. αποφεύγει να έλθει σε ευθεία σύγκρουση με τις κυβερνήσεις των κρατών- μελών.
Σημειωτέον ότι, το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από τα ευρωπαϊκά κόμματα τα οποία ως βάση έχουν τους βουλευτές, που εξελέγησαν υπό την αρχηγία των επικεφαλής των τριών από τις τέσσερις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες: Γάλλοι του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, Γερμανοί του καγκελαρίου Όλαφ Σόλτς, Ισπανοί του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ. Όλοι τους γνωρίζουν τη σημασία των μεταξύ τους σχέσεων.
Είναι απαραίτητο εδώ να τονιστεί ότι κάποιοι από τους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ψήφισαν υπέρ της καταδίκης της Ελλάδος. Αντί, λοιπόν, να σκεφτούν στο Μαξίμου τι δεν έγινε σωστά στην αντιμετώπιση της προγραμματισμένης εδώ και μήνες συζήτησης στην ολομέλεια του Ε.Κ., με συνέπεια να μην μπορέσουν να πείσουν ούτε καν όλους τους βουλευτές του κόμματός τους, κατέφυγαν σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Άραγε η ΝΔ συμπράττει με ανθέλληνες, όπως χαρακτηρίστηκαν όσοι υπερψήφισαν; Πιθανόν να πίστεψαν ότι οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής και της Ελληνικής Λύσης προστιθέμενοι σε εκείνη της κ. Καϊλή και συναθροιζόμενες με τις Νεοδημοκρατικές ψήφους θα ήταν αρκετές για να αλλάξουν το αποτέλεσμα…
Με την ευκαιρία, οφείλουμε να καταλάβουμε πως στην Ευρώπη τα Κοινοβούλια αποτελούν το κέντρο της πολιτικής ζωής και όχι τα τηλεοπτικά παράθυρα. Εκεί γίνονται οι πολιτικές ζυμώσεις και αντιπαραθέσεις. Εκεί οι βουλευτές, ελεύθερα, ψηφίζουν ή καταψηφίζουν ανάλογα με τις ιδέες τους ή τα συμφέροντα των κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπούν, χωρίς να φοβούνται διαγραφές. Εκεί ξεδιπλώνουν το όραμά τους. Αυτούς του βουλευτές ως Έλληνες οφείλουμε να πείσουμε για τα δίκαιά μας και μ’αυτούς να συνδιαλεγόμαστε. Να τους ακούμε και να μην αρνούμαστε να τους συναντήσουμε, όπως κατ’επανάληψη έγινε με τους εισηγητές του συγκεκριμένου ψηφίσματος. Διότι στο Ευρωκοινοβούλιο η ψήφος του καθενός έχει την ίδια βαρύτητα. Του κ. Βέμπερ δεν μετρά περισσότερο, ο οποίος τελικώς δεν πήγε να ψηφίσει.
Οφείλουμε λοιπόν, εμείς, ως το κόμμα που δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο εμπνευστής και θεμελιωτής της ευρωπαϊκής πορείας μας, να στηρίζουμε τους θεσμούς της που εγγυώνται την ειρήνη και την πρόοδο στην Ήπειρό μας και την ανάπτυξη στη Χώρα μας.
Να μην εκπλησσόμαστε που στις δημοσκοπήσεις όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας είναι επιφυλακτικοί προς την Ενιαία Ευρώπη, όταν οι ηγεσίες μας φορτώνουν τα λάθη τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το Ευρωκοινοβούλιο, όπως και κάθε ελεύθερο κοινοβούλιο, αποτελεί τη δημοκρατική βάση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Οφείλουμε να το προστατεύουμε και να το ενισχύουμε και μάλιστα εν όψει των επικείμενων ευρωεκλογών. Χρειαζόμαστε ιδέες και όχι …σκέρτσα και χαρακτηρισμούς όπως «περιφερόμενος θίασος». Διότι έτσι, εμείς οι υποτιθέμενοι Ευρωπαϊστές, δίνουμε όπλα σε όσους απεργάζονται τη διάλυση της Ένωσης.
