«Κόμμα
αλλάζουμε, ομάδα ποτέ ή όταν ο Μίκης
Θεοδωράκης συνάντησε το ποδόσφαιρο».
Αυτός
είναι ο τίτλος του
βιβλίου του Γιάννη Γ. Γεωργάκη,
που είναιβασισμένο
στο αρχείο του βετεράνου ποδοσφαιριστή
Νίκου Μάλλιαρη και
γνωστοποιεί στο ελληνικό κοινό το
άρρηκτο συναισθηματικό δέσιμο
του μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη με
την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και,
φυσικά, με τον Ολυμπιακό, καθ’
όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα μέχρι
σήμερα.
Η
παρουσίαση του βιβλίου, από
τις εκδόσεις IANOS, θα
γίνει την Παρασκευή 17 Μαΐου, στις
6, στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24.
Για
το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Όλγα
Νικολαΐδου (ηθοποιός-δημοσιογράφος), Λαυρέντης
Μαχαιρίτσας (μουσικός), Στάθης (Σταυρόπουλος,
σκιτσογράφος), Θάνος
Σαρρής (δημοσιογράφος), Νίκος
Μάλλιαρης (βετ. Ποδοσφαιριστής).
Θα
συντονίσει ο δημοσιογράφος Αλέξης
Σπυρόπουλος.
Λίγα
λόγια για το βιβλίο
Ο Γιάννης Γεωργάκης βασιζόμενος στο μοναδικής αξίας αρχείο του βετεράνου ποδοσφαιριστή Νίκου Μάλλιαρη, γνωστοποιεί στο ελληνικό κοινό το άρρηκτο συναισθηματικό δέσιμο του εμβληματικού Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη με τον Ολυμπιακό και, φυσικά, με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Τονίζει τις σημαντικές προσπάθειες σύνδεσης του «αθλήματος των αθλημάτων» με τον πολιτισμό και την τέχνη από ποδοσφαιρικούς παράγοντες της χώρα μας ενώ, παράλληλα, θίγει καυτά ζητήματα του παγκόσμιου φαινομένου που λέγεται ποδόσφαιρο, όπως η εμπορευματοποίηση του αθλήματος, η βία και η παραβατικότητα.
Απόσπασμα
από τον Μίκη Θεοδωράκη
«Το
ποδόσφαιρο είναι τέχνη και οι
ποδοσφαιριστές πρώτα παίζουν για
τη διασκέδαση, την απόλαυση, τη χαρά και
έπειτα για οτιδήποτε άλλο. Το ποδόσφαιρο
είναι το πιο λαϊκό άθλημα. Η άμεση
διασκέδαση της οικογένειας. Είναι κρίμα
να το στερούμε από το λαό. Ο ελληνικός
λαός ζει με το ποδόσφαιρο. Η ομάδα του
είναι ιδανικό, είναι όραμα, είναι η πίστη
του. Οι ποδοσφαιριστές είναι είδωλα
συνδεδεμένα με τα ιδανικά του.
…Δυστυχώς
, στη χώρα μας η… υψηλή διανόηση θεωρεί
το ποδόσφαιρο ως όπιον του «λαουτζίκου»
. Αντίθετα, εγώ το αγαπώ και το θαυμάζω,
γιατί το θεωρώ όχι μόνο σωματική άσκηση
υψηλού βαθμού αλλά και πνευματική
προσπάθεια ξεχωριστή, μια και ο
ποδοσφαιριστής έχει ελάχιστα δευτερόλεπτα
για να πάρει τη σωστή απόφαση. Αυτός ο
συνδυασμός είναι που δημιουργεί τα
σύγχρονα ινδάλματα των εκατομμυρίων
οπαδών που γεμίζουν τα στάδια σε όλα τα
μέρη του κόσμου»
υπογραμμίζει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Αποσπάσματα
από το βιβλίο
«Πρώτα
παίζεις μπάλα και επιλέγεις ομάδα και
μετά γίνεσαι γιατρός, δικηγόρος ή αποκτάς
οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα, ή και κόμμα»,
παρατήρησε εύστοχα ο Μίκης Θεοδωράκης.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στην Ελλάδα,
ένα μέρος της υψηλής διανόησης θεωρεί
το ποδόσφαιρο «όπιο του λαουτζίκου».
Όταν ο Μαρξ έγραφε το 1844 ό τι η θρησκεία
είναι το όπιο του λαού, ήθελε να καταδείξει
πως ο άνθρωπος πρέπει να διεκδικεί την
πραγματική ευτυχία και όχι την απατηλή.
Το ποδόσφαιρο εμφανίστηκε αιώνες μετά
τις επίσημες θρησκείες, ωστόσο, σε
λιγότερο από εκατό έτη, εξελίχτηκε σε
παγκόσμια κοσμική θρησκεία, με το σύνολο
των πιστών του να ξεπερνάει το αριθμητικό
σύνολο του ποιμνίου των κορυφαίων
θρησκειών. Το κοινό στοιχείο ανάμεσα
στο ποδόσφαιρο και στη θρησκεία είναι
ότι διαθέτουν πιστούς οπαδούς, λατρεύονται
σε «ναούς» και στηρίζονται στο ίδιο
δόγμα, το «πίστευε και μη ερεύνα» […] «Ο
ελληνικός λαός ζει με το ποδόσφαιρο. Η
ομάδα του είναι ιδανικό, είναι όραμα,
είναι η πίστη του», θα πει ο Μίκης
Θεοδωράκης στο «Χίλτον». Ωστόσο, στις
μέρες μας, όχι μονάχα το ποδόσφαιρο,
αλλά και τέχνες, ελέγχονται σε μεγάλο
βαθμό από εξουσίες που δεν σέβονται τον
δημιουργό, τον άνθρωπο, τις αξίες. Όμως,
η ανάθεση της διαχείρισης της ζωής μας
στους κάθε λογής δημαγωγούς, τυχοδιώκτες
και διεφθαρμένους μήπως είναι έργο
αποκλειστικά δικό μας; […]
