.jpg)
Ψυχοσεξουαλικό πιπεράτο του Γιώργου Πιπερόπουλου
Σήμερα καθώς τελειώνει ο Αύγουστος του 2023 και θα αφήσουμε πίσω μας το δραματικό φετινό καλοκαίρι, ίσως το χειρότερο σε ότι αφορά το συνεχιζόμενο δράμα των θερινών πυρκαγιών των τελευταίων δεκαετιών, θα θέσω υπόψη σας φίλες και φίλοι αναγνώστες μια καλοκαιριάτικη ιστοριούλα (του είδους του οποίου στους επαγγελματικούς μου ακαδημαϊκούς και εφαρμοσμένους
κύκλους αποκαλούμε στα Αγγλικά case-study).Επέλεξα ένα θέμα προβληματισμών σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων, προβληματισμών, που συχνά οδηγήσουν αρκετούς συνανθρώπους μας όλων των ηλικιών στα γραφεία των ψυχολόγων και των συμβούλων οικογενειακών και διαπροσωπικών σχέσεων σε αναζήτηση ανακούφισης από πόνο ανθρώπινο, σε αναζήτηση απαντήσεων σε ερωτήματα και απορίες που εάν δεν τις χειρισθούμε
έγκαιρα και αποτελεσματικά μπορεί να δημιουργήσουν και να αφήσουν ψυχικά τραύματα.
Μια τέτοια καλοκαιριάτικη ιστορία, καθώς κλείνει για εμάς τους ντόπιους ουσιαστικά, αλλά όχι και τυπικά, το καλοκαίρι θα σας διηγηθώ σήμερα, αφού πρώτα ζητήσω την κατανόησή σας καθώς
το περιεχόμενο του σημερινού πιπεράτου μου δεν συνάδει με τα περιεχόμενα άρθρων μου, που φιλοξενούνται εδώ στον αγαπημένο χώρο τα τελευταία χρόνια.
Τα ποικίλα, γνωστά και άγνωστα θέματα που αφορούν στη σεξουαλική συμπεριφορά των νέο-
Ελλήνων τα έχω παρουσιάσει και τα ανέλυσα στο σχετικό μου βιβλίο με τίτλο: «Εμείς οι Έλληνες, Ο
Έρωτας και το Sex” που δημοσιεύθηκε από τον Εκδοτικό Οίκο ΖΥΓΟΣ Θεσσαλονίκης…
Ο ήλιος έκαιγε, πυρακτωμένη η άμμος, η γαλάζια θάλασσα ήρεμη, τα κορμιά, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ξαπλωμένα «ψήνονται» στην αναζήτηση της εφήμερης αλλαγής επιδερμικής «ταυτότητας»,
σε αυτό που είναι καθιερωμένο στις δικές μας και άλλες μεσογειακές ακρογιαλιές ως το ποθητό «μαύρισμα» του καλοκαιριού.
Η αλλοδαπή τουρίστρια, ένα μπρούντζινο ζωντανό άγαλμα, με τα ξανθά μαλλιά να πέφτουν ανέμελα στους τορνευτούς ώμους, του έγνεψε…
Της εξήγησε στα λίγα «αγγλικά» που εκείνη καταλάβαινε πόσο κόστιζε η ενοικίαση του θαλάσσιου ποδήλατου την ώρα… Του απάντησε άμεσα με το διεθνώς γνωστό «Ο.Κ.» και καθώς
χαμογέλασε αποκάλυψε μια σειρά μαργαριτάρια κρυμμένα κάτω από τα σαρκώδη χείλη της…
Αναρίγησε με τη σκέψη που πέρασε από το μυαλό του…
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα είχε ξυπνήσει ανάποδα… Έφταιγε το καβγαδάκι της προηγούμενης βραδιάς με τη Λίτσα την συμφοιτήτριά του σε μια νορμάλ για νέα παιδιά σχέση που ξεκίνησε ως φλερτ, εξελίχθηκε ως ερωτικός δεσμός και είναι το alter ego του οκτώ ολάκερους μήνες τώρα…
Αυτός, συνεσταλμένος, συναισθηματικός, πολύ συναισθηματικός, φορτωμένος με μπόλικες αναστολές… Ίσως έφταιγε η δημοσιοϋπαλληλική «ρουτίνα» της ζωής του πατέρα του, μιας ζωής
συνοψισμένης στη μονοτονία τού «σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι»… Βοηθούσε σίγουρα στις αναστολές του και η θρησκοληψία με την επικάλυψη της συντηρητικότητας και της εμμονής στον
«καθωσπρεπισμό» της μάνας του…
Στα 22 χρόνια του, αρρενωπός, επιμελής, καλός φοιτητής και αγαπητός «φίλος» στην παρέα του, δεν μπορούσε να ξεπεράσει τα όρια συμπεριφοράς καθώς αναπολούσε το χθες που ήταν ώριμος
έφηβος, προχθές σοβαρό παιδί…
Η Κάτια ήταν ανέμελη… Προφανώς αυτή δεν είχε την ψυχοκοινωνική επιβάρυνση να ζώνεται με «αναστολές». Μια κοπέλα ελεύθερη, αεικίνητη, λιγότερο δεσμευμένη απ’ αυτόν, με τα αόρατα αλλά δυναμικά όρια του «καθωσπρεπισμού» αγαπούσε αλλά αντιδρούσε σθεναρά στην αποκλειστική δέσμευση…
Αυτός, βαθιά συντηρητικός ήθελε πίστη, αφοσίωση, αποκλειστικότητα…Ζητούσε την «αιώνια δέσμευση» των ερωτευμένων…
Αυτή του είχε δοθεί είναι αλήθεια, ψυχή και σώμα, κι όμως παρέμεινε «ελεύθερη» – γι’ αυτό ξεκίνησε σήμερα το πρωί με την «παρέα» για διακοπές στα νησιά…
Στην προσπάθειά του να τη μεταπείσει του αντιστάθηκε…
Ατελείωτα τα επιχειρήματά της, αποστομωτικός ο χαρακτηρισμός της «είσαι, απλούστατα, ένας αθεράπευτος ζηλιάρης».
Ήταν;
Με την ειλικρίνεια που τον χαρακτήριζε ήταν αδύνατο να μη παραδεχθεί ότι ΝΑΙ ήταν και «ζηλιάρης» και «πιστός» αλλά και συναισθηματικά «λαβωμένος» και, προπαντός, «ανασφαλής»…
Δεν κατάλαβε πώς έγινε, από πού ξεκίνησε, πώς το προχώρησε και εκείνη το δέχθηκε…
Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι έδινε στη θάλασσα μια ασημένια ανταύγεια, πιο κάτω μια παρέα με κιθάρες έκανε κέφι, ο φλοίσβος είχε αναμιχθεί με τα δάχτυλά της χαϊδεύοντας το κορμί του…
Η ξένη τουρίστρια, το μπρούντζινο από τον ελληνικό ήλιο ζωντανό άγαλμα έπαλλε από λάγνο πόθο…
Δεν του έλειπε και εκείνου η σωματική, η σαρκική διέγερση και έτσι είχε ξεκινήσει κι αυτός, στα πρώτα ερωτικά χάδια αλλά καθώς η διέγερση οδηγούσε στην ολοκλήρωση του ερωτικού παιχνιδιού δεν τα κατάφερε…
Αισθάνθηκε «ντροπή», τραβήχτηκε λίγο μακριά από το λάγνο σώμα της τουρίστριας προσπάθησε να δικαιολογηθεί με σκυμμένο το κεφάλι στην ξένη κοπέλα και ένιωσε χαμένος…
Το «σεξ», του εξήγησε ο ειδικός ψυχολόγος που πήγε να επισκεφθεί, είναι ένας δυναμικός συγκερασμός σώματος, ψυχής και κοινωνικών αναστολών… Δεν μειώθηκε και στα σίγουρα δεν χάθηκε η σεξουαλική του ικανότητα, δεν έγινε ξαφνικά και αδικαιολόγητα ανίκανος!…
Από τη μια μεριά η απρόσμενη και δυνατή ερωτική «πρόσκληση» της ελκυστικής και πρόθυμης για ερωτική συνεύρεση τουρίστριας και από την άλλη η δική του αφοσίωση στην Κάτια, ο δικός του
ψυχισμός για εντιμότητα, η απέχθειά στην «απιστία»…
Το συγκεκριμένο γεγονός, η περιπέτεια εκείνης της βραδιάς που τον «τρόμαξε» ψυχικά ήταν το απαύγασμα της συναισθηματικής του φόρτισης, καθώς βρισκόταν σε ψυχική αναταραχή επειδή ήταν συναισθηματικά «μπερδεμένος…»
Εκείνο το βράδυ θα πρέπει να λειτουργήσει ως το εμπειρικό μάθημα μιας ζωής που συνοψίζεται στη διαπίστωση ότι πέρα από την πασίγνωστη κλασική φράση που αναδεικνύει για κάποιους από
εμάς σε κάποιες στιγμές της ζωής ότι είναι «το μεν πνεύμα πρόθυμο αλλά η σάρκα αδύνατη» κάποιες άλλες στιγμές στη ζωή του καθένα και της καθεμιάς μας «η σάρκα αδυνατεί να ολοκληρώσει, σταματά να είναι ικανή, εφόσον το πνεύμα είναι…Απρόθυμο!…».
Έχασε την ερωτική συνεύρεση με την ξένη, πανέμορφη τουρίστρια, αλλά η αγωνία του σταμάτησε…
Δεν ήταν ανίκανος!… Δεν ολοκλήρωσε επειδή συναισθηματικά ήταν πολύ «μπερδεμένος…»
Το σώμα του ήταν ικανό, αλλά το πνεύμα του ήταν…Απρόθυμο!…
