Στη «Δίκη στο Open» φιλοξενήθηκε ο δικηγόρος και καθηγητής αθλητικού δικαίου Γρηγόρης Ιωαννίδης και μίλησε για τα θέματα της ελληνικής διαιτησίας βίας και το φαινόμενο της έξαρσης της οπαδικής βίας.
Αναλυτικά όσα είπε ο κ. Ιωαννίδης
Δείτε την εκπομπή:
Αρχικά: «Οι διαιτητές δεν πρέπει να εκτελούν το έργο τους κάτω από άγχος και φόβο για τη σωματική τους ακεραιότητα ή την ασφάλεια των οικογενειών τους. Πρέπει να υπάρξουν αυστηρές ποινές που όμως δε θα είναι σε κανονιστικό πλαίσιο αλλά θα εφαρμόζονται κιόλας. Για λυθεί το πρόβλημα της βίας κατά των διαιτητών θα πρέπει να υπάρξει μία συμφωνία μεταξύ όλων των πλευρών, της ΕΠΟ, του σώματος των διαιτητών και τις δύο επαγγελματικές Λίγκες. Αυτό το μοντέλο ισχύει και στην Αγγλία, είναι πολύ επιτυχημένο και βασίζεται στους όρους της συνεργασίας, συνεννόησης και αλληλοσεβασμού. Ξεκίνησε το 2001 με την επαγγελματική διαιτησία και καλυτερεύει κάθε χρονιά. Υπάρχουν λάθη που είναι ανθρώπινα αλλά όταν υπάρχει το λάθος κοιτάζουν πώς να το διορθώσουν, όχι να δείρουν τον διαιτητή ή αυτόν που ορίζει τον διαιτητή. Η βιαιοπραγία εναντίον των διαιτητών δεν δείχνει μία πολιτισμένη κουλτούρα».
Αν υπάρχει κάποια ρεαλιστική εφαρμογή για το θέμα της επαγγελματικής διαιτησίας: «Μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος στην Ελλάδα γιατί ο Έλληνας είναι ευφυέστατος και πολύ δημιουργικός. Αυτό που του λείπει είναι η σωστή καθοδήγηση και ο προγραμματισμός. Αυτά μπορούν να γίνουν και αν υπάρξει συνεργασία μεταξύ της ΕΠΟ, του σώματος των διαιτητών που πρέπει να είναι ανεξάρτητο, να παίρνει τις δικές του αποφάσεις, να έχει τους δικούς του πόρους, αλλά να λειτουργεί κάτω από την «ομπρέλα» της ΕΠΟ και να συμμετέχουν και οι Λίγκες. Νομίζω ότι αν υπάρχει μια αρμονική συνεργασία μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος».
Αν θα πρέπει να είναι εκλεγμένο ή διορισμένο το σώμα των διαιτητών: «Δεν πρέπει να υπάρξει κανένα είδος δημοκρατίας σε αυτήν την περίπτωση. Οι διαιτητές θα πρέπει να είναι ένα ανεξάρτητο σώμα, να μην εκλέγονται ούτε από ανθρώπους της ΕΠΟ, ούτε από τις Λίγκες, ούτε και από τις ποδοσφαιρικές Ενώσεις. Όταν θα δημιουργηθεί αυτό το σώμα, θα δημιουργηθεί όπως γίνεται και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, δηλαδή θα είναι μία εταιρία που θα έχει περιορισμένη ευθύνη νομικά και θα έχει ως σκοπό να βελτιώνει τα στάνταρ των διαιτητών, να τους εκπαιδεύει και να τους καθοδηγεί. Αυτό θα γίνει με νομοθετική ρύθμιση αλλά εκεί τελειώνει κάθε παρέμβαση του κράτους και της ΕΠΟ. Από τη στιγμή που θα λάβει έγκριση από το κράτος η δημιουργία αυτής της εταιρίας, τότε αυτοί που θα συμμετάσχουν, δηλαδή οι εν ενεργεία και οι πρώην διαιτητές, θα μπορέσουν μόνοι τους να αποφασίσουν ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος για να κινηθούν, πάντοτε όμως υπό το πρίσμα του κανονιστικού δικαίου της ΕΠΟ».
Για τα επεισόδια στον Ρέντη και το φαινόμενο της οπαδικής βίας: «Κάποιες από αυτές τις πληροφορίες είναι πολύ ευαίσθητες και δε θα έπρεπε να γίνονται αντικείμενο δημόσιας συζήτησης. Και το λέω αυτό γιατί οι ομάδες των χούλιγκαν δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Είναι καλά δομημένες ομάδες, καλά οργανωμένες, με ιεραρχία, με πλάνο και προγραμματισμό και κυρίως με ένα σύστημα εντολών οι οποίες θα πρέπει να ακολουθούνται και εκτελούνται από αυτούς που βρίσκονται σε χαμηλότερες ιεραρχικά βαθμίδες. Μιλάμε για καλά οργανωμένους μικρούς στρατούς οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν κοινωνική αλλά και πολιτική αναταραχή μέσω βίας και επεισοδίων. Οι δολοφονίες των νεαρών στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα τονίζουν απροκάλυπτα μέχρι πού μπορούν να φτάσουν αυτές οι ομάδες. Αυτό που είναι οξύμωρο είναι το γεγονός ότι ενώ ο στόχος αυτών των ομάδων είναι η δημιουργία αταξίας στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο, αυτή η αταξία επιτυγχάνεται μέσω μίας αξιοπρόσεκτης τάξης στην εκτέλεση και την οργάνωση των σκοπών τους οποίους έχουν. Υπάρχει, δηλαδή, μια σειρά κανόνων μέσα στο «οικοσύστημα» αυτών των ομάδων οι οποίοι ακολουθούνται απαρέγκλιτα γι αυτό αυτές οι ομάδες είναι πολύ οργανωμένες και δεν πρέπει να υποτιμηθούν».
Για το πώς θα φύγει το αίσθημα της καχυποψίας και της σκοπιμότητας για τη διαιτησία από το μυαλό των φιλάθλων: «Αυτό είναι θέμα και νοοτροπίας και κουλτούρας. Και αυτό για να αλλάξει θα πρέπει να αλλάξει πρώτα μέσα από το σχολείο και από την οικογένεια. Αλλά επειδή το θέμα της διαιτησίας είναι άμεσο και προκαλεί πάρα πολλά προβλήματα, θέλω να πω ότι ο διάλογος ο οποίος ανέπτυξαν ο κ, Σιδηρόπουλος με τον κ. Δημητρίου αναδεικνύει το πρόβλημα που είναι η έλλειψη συμφωνίας. Καλό είναι το ολλανδικό, το σουηδικό και το βελγικό σύστημα αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να μάθουμε από το καλύτερο που είναι το αγγλικό σύστημα διαιτησίας που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή. Παραδείγματος χάριν, στην Αγγλία οι διαιτητές συναντιούνται κάθε 15 μέρες, τα γκρουπ 1 και 2 που είναι οι ελιτ διαιτητές της Premier League, για εκπαιδευτικά σεμινάρια όπου υποβάλλονται σε τεστ φυσικής κατάστασης και σε σεμινάρια τεχνικής εξέλιξης και βελτιστοποίησης καθώς και σε ανάλυση αγώνων μέσω βίντεο. Υπάρχει, δηλαδή, ένα σύστημα ευρωστίας για την επαγγελματική εξέλιξη των διαιτητών το οποίο αξιολογεί αυτήν την εξέλιξη αλλά και την εκτέλεση του έργου των διαιτητών. Για παράδειγμα, κάθε αγώνας της Premier League αξιολογείται ξεχωριστά από έναν πρώην διαιτητή ο οποίος διερευνά και αξιολογεί κάθε απόφαση του διαιτητή του αγώνα ξεχωριστά με τη χρήση του βίντεο του αγώνα. Και σε αυτή την αξιολόγηση για να γίνει ακόμα πιο δυνατή συμμετέχουν πρώην ποδοσφαιριστές και προπονητές οι οποίοι συντάσσουν αναφορές και εκθέσεις για την ορθότητα των αποφάσεων από τους επιμέρους διαιτητές. Καταλήγοντας, το έργο της επιμόρφωσης των διαιτητών συμπληρώνει μια ομάδα υποστήριξης η οποία αποτελείται από αθλητικούς επιστήμονες, ψυχολόγους αθλητισμού, αναλυτές απόδοσης, επιχειρησιακούς βοηθούς, φυσιοθεραπευτές, προπονητές ταχυτήτων ακόμα και από ποδίατρους και οφθαλμίατρους».
Αν υπάρχει κάποια ρεαλιστική εφαρμογή για το θέμα της επαγγελματικής διαιτησίας: «Μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος στην Ελλάδα γιατί ο Έλληνας είναι ευφυέστατος και πολύ δημιουργικός. Αυτό που του λείπει είναι η σωστή καθοδήγηση και ο προγραμματισμός. Αυτά μπορούν να γίνουν και αν υπάρξει συνεργασία μεταξύ της ΕΠΟ, του σώματος των διαιτητών που πρέπει να είναι ανεξάρτητο, να παίρνει τις δικές του αποφάσεις, να έχει τους δικούς του πόρους, αλλά να λειτουργεί κάτω από την «ομπρέλα» της ΕΠΟ και να συμμετέχουν και οι Λίγκες. Νομίζω ότι αν υπάρχει μια αρμονική συνεργασία μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος».
Αν θα πρέπει να είναι εκλεγμένο ή διορισμένο το σώμα των διαιτητών: «Δεν πρέπει να υπάρξει κανένα είδος δημοκρατίας σε αυτήν την περίπτωση. Οι διαιτητές θα πρέπει να είναι ένα ανεξάρτητο σώμα, να μην εκλέγονται ούτε από ανθρώπους της ΕΠΟ, ούτε από τις Λίγκες, ούτε και από τις ποδοσφαιρικές Ενώσεις. Όταν θα δημιουργηθεί αυτό το σώμα, θα δημιουργηθεί όπως γίνεται και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, δηλαδή θα είναι μία εταιρία που θα έχει περιορισμένη ευθύνη νομικά και θα έχει ως σκοπό να βελτιώνει τα στάνταρ των διαιτητών, να τους εκπαιδεύει και να τους καθοδηγεί. Αυτό θα γίνει με νομοθετική ρύθμιση αλλά εκεί τελειώνει κάθε παρέμβαση του κράτους και της ΕΠΟ. Από τη στιγμή που θα λάβει έγκριση από το κράτος η δημιουργία αυτής της εταιρίας, τότε αυτοί που θα συμμετάσχουν, δηλαδή οι εν ενεργεία και οι πρώην διαιτητές, θα μπορέσουν μόνοι τους να αποφασίσουν ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος για να κινηθούν, πάντοτε όμως υπό το πρίσμα του κανονιστικού δικαίου της ΕΠΟ».
Για τα επεισόδια στον Ρέντη και το φαινόμενο της οπαδικής βίας: «Κάποιες από αυτές τις πληροφορίες είναι πολύ ευαίσθητες και δε θα έπρεπε να γίνονται αντικείμενο δημόσιας συζήτησης. Και το λέω αυτό γιατί οι ομάδες των χούλιγκαν δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Είναι καλά δομημένες ομάδες, καλά οργανωμένες, με ιεραρχία, με πλάνο και προγραμματισμό και κυρίως με ένα σύστημα εντολών οι οποίες θα πρέπει να ακολουθούνται και εκτελούνται από αυτούς που βρίσκονται σε χαμηλότερες ιεραρχικά βαθμίδες. Μιλάμε για καλά οργανωμένους μικρούς στρατούς οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν κοινωνική αλλά και πολιτική αναταραχή μέσω βίας και επεισοδίων. Οι δολοφονίες των νεαρών στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα τονίζουν απροκάλυπτα μέχρι πού μπορούν να φτάσουν αυτές οι ομάδες. Αυτό που είναι οξύμωρο είναι το γεγονός ότι ενώ ο στόχος αυτών των ομάδων είναι η δημιουργία αταξίας στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο, αυτή η αταξία επιτυγχάνεται μέσω μίας αξιοπρόσεκτης τάξης στην εκτέλεση και την οργάνωση των σκοπών τους οποίους έχουν. Υπάρχει, δηλαδή, μια σειρά κανόνων μέσα στο «οικοσύστημα» αυτών των ομάδων οι οποίοι ακολουθούνται απαρέγκλιτα γι αυτό αυτές οι ομάδες είναι πολύ οργανωμένες και δεν πρέπει να υποτιμηθούν».
Για το πώς θα φύγει το αίσθημα της καχυποψίας και της σκοπιμότητας για τη διαιτησία από το μυαλό των φιλάθλων: «Αυτό είναι θέμα και νοοτροπίας και κουλτούρας. Και αυτό για να αλλάξει θα πρέπει να αλλάξει πρώτα μέσα από το σχολείο και από την οικογένεια. Αλλά επειδή το θέμα της διαιτησίας είναι άμεσο και προκαλεί πάρα πολλά προβλήματα, θέλω να πω ότι ο διάλογος ο οποίος ανέπτυξαν ο κ, Σιδηρόπουλος με τον κ. Δημητρίου αναδεικνύει το πρόβλημα που είναι η έλλειψη συμφωνίας. Καλό είναι το ολλανδικό, το σουηδικό και το βελγικό σύστημα αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να μάθουμε από το καλύτερο που είναι το αγγλικό σύστημα διαιτησίας που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή. Παραδείγματος χάριν, στην Αγγλία οι διαιτητές συναντιούνται κάθε 15 μέρες, τα γκρουπ 1 και 2 που είναι οι ελιτ διαιτητές της Premier League, για εκπαιδευτικά σεμινάρια όπου υποβάλλονται σε τεστ φυσικής κατάστασης και σε σεμινάρια τεχνικής εξέλιξης και βελτιστοποίησης καθώς και σε ανάλυση αγώνων μέσω βίντεο. Υπάρχει, δηλαδή, ένα σύστημα ευρωστίας για την επαγγελματική εξέλιξη των διαιτητών το οποίο αξιολογεί αυτήν την εξέλιξη αλλά και την εκτέλεση του έργου των διαιτητών. Για παράδειγμα, κάθε αγώνας της Premier League αξιολογείται ξεχωριστά από έναν πρώην διαιτητή ο οποίος διερευνά και αξιολογεί κάθε απόφαση του διαιτητή του αγώνα ξεχωριστά με τη χρήση του βίντεο του αγώνα. Και σε αυτή την αξιολόγηση για να γίνει ακόμα πιο δυνατή συμμετέχουν πρώην ποδοσφαιριστές και προπονητές οι οποίοι συντάσσουν αναφορές και εκθέσεις για την ορθότητα των αποφάσεων από τους επιμέρους διαιτητές. Καταλήγοντας, το έργο της επιμόρφωσης των διαιτητών συμπληρώνει μια ομάδα υποστήριξης η οποία αποτελείται από αθλητικούς επιστήμονες, ψυχολόγους αθλητισμού, αναλυτές απόδοσης, επιχειρησιακούς βοηθούς, φυσιοθεραπευτές, προπονητές ταχυτήτων ακόμα και από ποδίατρους και οφθαλμίατρους».
