Λένε ότι, η ώρα της απολογίας του κατηγορούμενου είναι ιερή!
Αυτό, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, μας έκανε να το ξεχάσουμε...
Το πέτυχε, με την άκαμπτη και αλύγιστη στάση του στη δεκάωρη απολογία του και με το γεγονός ότι, μίλαγε για την Καρολάιν και τη σκυλίτσα της τη Ρόξυ, σε χρόνο ενεστώτα, σαν να ήταν ζωντανές, σαν μην τις είχε σκοτώσει, ακριβώς πριν από ένα χρόνο,
Με μαεστρία σεναριογράφου, μίλαγε επί ώρες, με συντριπτικές λεπτομέρειες, για όλα όσα έζησε και όσα πέρασε με την Καρολάιν, προσπαθώντας να χτίσει, τον υπερασπιστικό του ισχυρισμό ότι, οδηγήθηκε στις στυγερές του πράξεις, επειδή βρέθηκε σε βρασμό!
"Η δολοφονία της Καρολάιν θα σας κυνηγάει μιά ζωή"!
Σαν σκαμπίλι στο πρόσωπο του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, ήχησαν τα λόγια της Προέδρου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου.
Ο 33χρονος κατηγορούμενος, δεν απάντησε...
Είχαν συμπληρωθεί έξι ώρες απολογίας του και ακόμη δεν είχε μιλήσει, για τη στιγμή της δολοφονίας της Καρολάιν, για τα 5 φονικά λεπτά, όπου την ένιωθε να σπαρταράει κάτω από το σώμα του και να παλεύει μαζί του, για να κρατηθεί στη ζωή, την οποία της στέρησε στα 21 της χρόνια.
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος κοίταξε την Πρόεδρο με το γυάλινο, παγωμένο βλέμμα του, που δεν άλλαξε χρώμα, ούτε και τις στιγμές, που βούρκωνε και "έσπαγε" η φωνή του.
Στις επίμονες ερωτήσεις της δικαστού, η οποία προσπαθούσε να τον οδηγήσει στη στιγμή της δολοφονίας, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, ξεγλυστρούσε.
"Δεν είναι ξεκάθαρα στη σκέψη μου", ψέλισε
Πρόεδρος: Εγω νομίζω ότι τα έχετε συνέχεια στη σκέψη σας.
"Προσπαθώ να τα αποθήσω".
Πρόεδρος: Αλλά δεν θα μπορέσετε. Θα σας κυνηγάει μιά ζωή"!...
Με χειρουργική ψυχρότητα εξιστορούσε, συνολικά επί σχεδόν δέκα ώρες, όσα πέρασε τα πέντε χρόνια, που έζησε με την Καρολάιν, που όπως είπε λάτρευε και λατρεύει.
Μόνο, που αυτό το οποίο κατάφερε ήταν να δείξει ότι, μόνον ένα πλάσμα λατρεύει: Τον εαυτό του!
Δεν είναι τυχαίο ότι, δύο ψυχολόγοι, που κατέθεσαν στο δικαστήριο, του απέδωσαν το χαρακτηρισμό "νάρκισος"
Ηταν ιδιαίτερα προσεκτικός στις λέξεις, που χρησιμοποίησε, που όλες κατέτειναν στη δημιουργία μίας συγκεκριμένης εικόνας:
Tου ανθρώπου, που την ώρα του φονικού, έχασε το μυαλό του...
"Μην προσπαθείτε να βρείτε λογική στη ψυχολογική μου κατάσταση. Είναι ένα κράμα θυμός θλίψης αγανάκτηση και όλα αυτά πολλαπλασιάστηκαν στη διάρκεια, που έμεινα με το παιδί τόση ώρα στον καναπέ. Ηταν η πρώτη φορά που το ξέσπασμα της άθελά της πήρε το παιδί…..Προσπαθούσα να βρω λύση και να κατευνάσω τα πνεύματα. Τελικά έχασα τον έλεγχο...
Kαι συμπλήρωσε:
"Το τι έγινε με το πόσο θολωμενος είμαι…δεν θα βρω λογική γιατί δεν υπάρχει λογική σε ένα θολωμένο μυαλό..".
Με επτά λέξεις περιέγραψε τη δολοφονία της Καρολάιν:
" Έμεινα πάνω στο σώμα της τέσσερα πέντε λεπτά".
Λίγο νωρίτερα είχε πει:
"Ανέβηκα πάνω της γιατί όπως αντιδρούσε δεν ήθελα να την αγκαλιάσω".
Δεν κατάφερε να πείσει την πρόεδρο, για τον περί βρασμού ψυχής ισχυρισμό του, που του το δήλωσε ξεκάθαρα, κάνοντας ένα συγκλονιστικό διάλογο μαζί του:
Πρόεδρος: Τι είχε προηγηθεί? Θεωρείτε ότι όσα μας είπατε ήταν ικανά, να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στο θάνατο; Δεν βλέπω κάπου να θεωρείται υπεύθυνο τον εαυτό σας!.. Όταν ανεβήκατε στο σώμα της τι σκοπό είχατε;
Κατηγορούμενος: Να με ακούσει και να ηρεμήσει… Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Πρόεδρος: Η εξαίρεση όμως δεν σας δίνει το δικαίωμα να αφαιρείτε μια ζωή…Αληθινά πιστεύατε ότι θα την κατευνάζατε?
Κατηγορούμενος: Ήταν μια εντελώς θολωμένη στιγμή. Δεν λέω ότι ήταν σωστός τρόπος. Και εγω λέω οτι ήταν λάθος. Σας λέω ποια ήταν η πρόθεση μου. Το τι έγινε με το πόσο θολωμενος είμαι…δεν θα βρω λογική γιατί δεν υπάρχει λογική σε ένα θολωμένο μυαλό.. Ίσως έφτασα στα όρια μου….Ένα εκατομμύριο φορές έκανα πίσω και το ένα εκατομμύριο ένα έκανε κάτι που θα μετανιώνω κάθε λεπτό για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Πρόεδρος: Ποτέ το συναίσθημα αυτό καθίσταται ανεξέλεγκτο;
Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος να πάω ξανά την ώρα που κοιμόταν και να την ξυπνήσω. Έμεινα πάνω στο σώμα της τέσσερα πέντε λεπτά.
Πρόεδρος: Τι έκανε το θύμα;
Κατηγορούμενος: Μετά ένα χάος… Χρησιμοποίησα ένα μαξιλάρι. Πήγαινε να μου φωνάξει… Δεν θέλω να πω τι έλεγε.
Πρόεδρος: Υπερασπίζεστε τον εαυτό σας, άλλος ήταν ο επικίνδυνος αυτή τη στιγμή όχι εκείνη.
Κατηγορούμενος: Σωστά.
Πρόεδρος: Ποιος ήταν ο σκοπός σας;
Κατηγορούμενος: Συνέβη κάτι τέτοιο… Δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου και μέσα μου δεν ξέρω πως σκέφτηκα. Προφανώς δεν έφταιγε. Ήταν τόσο θολωμένο το μυαλό μου… Δεν υπάρχει λογική. Εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω στον εαυτό μου που ρωτάω τον εαυτό μου κάθε μέρα πεντακόσιες φορές.
Πρόεδρος: Δεν καταλαβαίνετε την ένταση του κορμιού της? Ότι οδηγούσατε την κοπέλα αυτή στο θάνατο.
Κατηγορούμενος: Τη λάτρευα και θα την λατρεύω για πάντα.
Πρόεδρος: Δεν σκεφτήκατε τον έρωτα σας για την κοπέλα αυτή, τη γυναίκα της ζωής σας είχατε τη ζω της στα χέρια της. Εκείνη στιγμή δεν σκεφτήκατε τι έρωτα σας για την κοπέλα αυτή? Στο παιδί σας δεν τη σκεφτήκατε? Υπερασπιζόσαστε έτσι το παιδί σας.
Κατηγορούμενος: Όλο αυτό είναι ξεκάθαρο λάθος. Τίποτα δεν έγινε σωστά.
Πρόεδρος: Σε αυτά τα πέντε λεπτά δεν σκεφτήκατε ότι αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου, η μητέρα του παιδιού μου ….
Κατηγορούμενος: Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα μεγάλωνε η μικρή χωρίς τη μητέρα της.
Πρόεδρος: Δεν σκεφτήκατε Πώς θα μεγαλώσει το παιδί αυτό χωρίς τη μητέρα του και τον πατέρα του;
Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το σκεφτώ λογικά και να το αποδεχτώ. Ποτε..
Πρόεδρος: Έχετε γίνει εσείς ο βίαιος και οδηγείτε έναν άνθρωπο στο θάνατο. Τη μάνα του παιδιού σας. Τι σκεφτόμασταν εκείνη τη στιγμή που σας απέκλεισε τη λογική?
Κατηγορούμενος: Ο,τι είχε προηγηθεί. Η έκρηξη μου δεν είχε λογική. Φυσικά και δεν έπρεπε να είχα κάνει όλα αυτά. Είναι σίγουρο ότι έχω ευθύνη και σε πράγματα που μπορεί να οδήγησαν ….Μέσα σε μια σχέση τεσσάρων ετών έχω κάνει πολλά λάθη. Θεώρησα ότι έχει λιποθυμήσει. Είμαστε κατάσταση που αφήνω την Καρολάιν …και βλέπω κάτι που δεν μπορώ να πιστέψω. Λέω λιποθύμησε…Και πλησιάζω…
Πρόεδρος: Είσαστε πέντε λεπτά πάνω της με τα μαξιλάρια. Βλέπετε ότι έχει χάσει τις αισθήσεις της και λέτε ότι έχει λιποθυμήσει? Πότε αντιλαμβάνεστε ότι είναι νεκρή;
Κατηγορούμενος: Όταν την είδα στο πρόσωπο.
Πρόεδρος: Δηλαδή την γυρίσατε;
Κατηγορούμενος: Προσπαθώ να περιγράψω κάτι πάρα πολύ οδυνηρό. Δεν τη γύρισα. Είδα το προφίλ της ,το μισό πρόσωπο της. Είδα σφυγμούς και πριν από αυτό είδα τα μάτια ανοιχτά..
Πρόεδρος: Πως αντιδράσατε;
Κατηγορούμενος: Άρχισα να κλαίω να τραβάω τα μαλλιά μου και να πηγαίνω πάνω κάτω στο δωμάτιο. Χαοτικό το μυαλό μου και μετά. Δεν χώρα στο μυαλό μου το τι έχει συμβεί. Σκέφτηκα αμέσως το παιδί. Τι θα κάνει…
Το πόσο χειριστικός είναι φάνηκε την ώρα της απολογίας του, όταν προσπάθησε να πείσει το δικαστήριο ότι, έχει μετανιώσει, γιά την ψεύτικη στάση απέναντι στην πεθερά του, από την οποία ζήτησε και τα έξοδα της κηδείας!
Συνταρακτικά ήταν τα λόγια της προέδρου, που ξέσπασε για τη σκηνοθεσία των 37 ημερών και τη συμπεριφορά του κατηγορούμενου απέναντι στους γονείς της Καρολάιν, καθώς ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, για περισσότερο από ένα μήνα ο παρίστανε στις αρχές ότι, έπεσε θύμα αδίστακτων ληστών που μπήκαν στη μεζονέτα τους στα Γλυκά Νερά.
"Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να πω σε κανέναν, τίποτα που να μπορεί να φτάσει το μέγεθος της καταστροφής που έχει προκληθεί με δίκη μου ευθύνη. Ζητάω συγγνώμη από τη γυναίκα μου που δεν θα δει την κορούλα της και δεν θα ζήσει τη ζωή της. Να γύριζε ο χρόνος πίσω και να ήταν εδώ και ας ήμουν εγώ στην άκρη του κόσμου. Το ίδιο συγγνώμη και στη κορούλα μου που θα μεγαλώσει χωρίς τη μητέρα της και στην πεθερά μου έναν άνθρωπο που με στήριξε πραγματικά. Ελπίζω κάποτε όλοι όσοι έχουν πληγωθεί και χάσει τη ζωή τους, να είναι όσο καλά γίνεται".
Aυτά ήταν τα λόγια του 33χρονου κατηγορούμενου, που προκάλεσαν το ξέσπασμα της προέδρου, η οποία είπε¨
Πρόεδρος: Είχατε επιλέξει μετά το θάνατο της συζύγου σας, έναν δρόμο που δεν είχε επιστροφή. Πως σκεφτήκατε τον πόνο της μητέρας της; Η γυναίκα έχει δηλώσει ότι αγκάλιαζε το δολοφόνο του παιδιού της. Πώς μπορείτε να την παρηγορήσετε; Αυτή η γυναίκα δεν μπορεί καν να βρεθεί εδώ. Δεν το αντέχει και αυτό το κάνει πολύ εύκολο για σας. Δεν θα είχατε το σθένος να σηκώνεστε και να απολογείστε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας αν ήταν εδώ".
Το ίδιο και λίγο αργότερα, όταν περιέγραψε με απόλυτη ψυχραιμία στο δικαστήριο τις κινήσεις, που έκανε μετά το έγκλημα, για να το συγκαλύψει, παριστάνοντας για περισσότερο από ένα μήνα ότι, έπεσε θύμα αδίστακτων ληστών που μπήκαν στη μεζονέτα τους στα Γλυκά Νερά.
"Ακόμη και εγώ σας πίστεψα"!, είπε με αγανάκτηση η πρόεδρος του δικαστηρίου, σημειώνοντας πως όλο το σκηνικό σκηνοθεσίας, που έστησε για να συγκαλύψει το έγκλημά του θα το πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες. Η αστυνομία σας πίστεψε, κύριε κατηγορούμενε. Επικηρύχτηκαν οι ληστές με 300.000 ευρώ. Και εγώ προσωπικά σας πίστεψα", είπε η πρόεδρος στον κατηγορούμενο, που απάντησε: "Eπί 37 ημέρες έκλαιγα με τη κόρη μου στο καναπέ".
Απτόητος στην υπεράσπιση του εαυτού του, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, επέμεινε:
"Αν η βούλησή μου ήταν να φύγω θα μπορούσα να φύγω και εγώ και το παιδί μου είχε διαβατήριο. Η αποφυγή των συνεπειών ήταν μια από τις απαράδεκτες συνέπειες εκείνης της ημέρας. Από το δικό μου σοκ ήταν αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κρατάω αγκαλιά τη κόρη μου και να της υπόσχομαι ότι δεν θα την αφήσω ποτέ…. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν έφταιγε σε τίποτα. Και η Καρολάιν δεν έφταιγε …Της αξίζει να έχει τα πάντα η Λυδία και δεν θα τα έχει ποτέ, γιατί το άλλο μισό ήταν η μανούλα της".
Kαι πρόσθεσε: "Οι γονείς της Καρολάιν είναι άνθρωποι που ζουν και αναπνέουν για τη Λυδία".
Πρόεδρος: Την κοιτάξατε στα μάτια την αγκαλιάσατε την πεθερά σας…
"Έχετε απέναντί σας έναν άνθρωπο που κάθε ημέρα κλαίει και θρηνεί, αυτό δεν με απαλλάσσει βέβαια από τις ευθύνες μου. Η ζωή μου δεν τέλειωσε την ημέρα που γύρισα στην Αθήνα από το μνημόσυνο, η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια ημέρα, όταν έχασα την Καρολάιν. Το μόνο που μου μένει είναι να επανορθώσω έστω και σε ένα κομματάκι από αυτά που προκάλεσα.
Πρόεδρος: Γιατί βάλατε το παιδί δίπλα στη νεκρή μαμά του;
"Χαίρομαι που με ρωτάτε. Είναι κάτι που έχει συζητηθεί αρκετά. Δεν μπορούσα να την αφήσω στον κάτω όροφο. Δεν ήξερα πότε θα έρθει η αστυνομία».
Η πρόεδρος επέμενε για την επιλογή του να βάλει το παιδί στο κρεβάτι και όχι στο λίκνο, όπου θα ήταν και πιο ασφαλές.
Πρόεδρος: Γιατί δίπλα στο παγωμένο σώμα της μαμάς του;
Εκεί ήταν ασφαλές, δεν μπορούσε να πέσει….
Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;
Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα με τα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα….
Αναφερόμενος στην κλήση που έκανε στην αστυνομία για να καταγγείλει ληστεία ο κατηγορούμενος είπε:
"Κατά λάθος δεν μπόρεσα να καλέσω με την πρώτη την αστυνομία. Χρησιμοποίησα τα χέρια μου".
Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύψετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;
Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ο,τι αδικαιολόγητο έγινε ήταν βασανιστικές…
Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;
Σκέφτομαι το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή… Όταν γνώρισα τους ανθρώπους στο Ανθρωποκτονιών ειλικρινά πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα έβρισκαν την αλήθεια. Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους.
Πρόεδρος: Παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεων σας;
Εγώ είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και δεν θα την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.
Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;
Κατηγορούμενος: Εγώ ήμουν διαλυμένος και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Καρολάιν θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα, αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της, την οποία της τη στέρησα εγώ.
