Γράφει ο δικηγόρος Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Τον έσχατο διαδραμόντα χρόνο ήδη έχουμε καταστεί εκόντες άκοντες κοινωνοί ακατάληπτων φαινομένων τα οποία συμπυκνώνουν την πεμπτουσία του αντεστραμμένου κόσμου μας, όπως ενδεικτικά, η κατάλυση των υπερνομοθετικά κεκτημένων θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών μας, δίκην του αορίστως διατυπωμένου δικαιολογημένου αόρατου εχθρού, την θυσία της δημόσιας υγείας χάριν της Σταυροφορίας των εμβολίων, την ανεπαίσχυντη μετατροπή του ποινικού κώδικα εις ένα απτό εργαλείο της κρατικής καθεστωτικής εξουσίας εις βάρος των
δημοκρατικών φρονημάτων, την μετατροπή της φενάκης της δημοκρατίας μας εις ένα δήμιο ιεροεξεταστή ο οποίος διώκει δια της κλίνης του προκρούστη τον αντιφρονούντα ως επικίνδυνο δια την δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Εις επίρρωση της ως άνω βαθιάς καταπτώσεως συνεργούν οι στρατευμένοι και αργυρώνητοι, δήθεν ημέτεροι επαΐοντες, επί παντός επιστητού, ιατρικού ή νομικού, πλην όμως ούτοι τελούντες
εις διατεταγμένοι υπηρεσία υπό των άνωθεν ιθυνόντων διευθυντηρίων των, οι οποίο ακολούθως, υπό τον κίβδηλο μανδύα της δοτής ιδιότητας του καθηγητή, περιάπτουν με
αδιαμφισβήτητη αυθεντία τον επιμελώς μεθοδευμένα καλλιεργούμενο καθεστωτικό πολιτισμικό
και πολιτικό παραλογισμό προς την πνευματικά ευνουχισμένη και αγεληδόν σκεπτόμενη υδαρή
μάζα της καθημαγμένης κοινωνίας μας.
Το αυτό ζούμε, με τα εμβόλια, με την οικονομική κρίση, με την ακρίβεια, με τον πόλεμο Ρωσίας-
Ουκρανίας αλλά και με τα τεκταινόμενα περί της κηδεμονίας του Αγίου Όρους με ό,τι τούτο
συνεπάγεται αυτόχρημα, πολιτισμικά, νομικά, πνευματικά και διπλωματικά δια την τάλαινα
Πατρίδα μας.
Τηρουμένων των αναλογιών, η κατίσχυση του αντεστραμμένου κόσμου έχει επεκταθεί και εις την
άνωθεν νεοπαγή επιβαλλόμενη κάστα-λόμπυ των ομοφυλοφίλων, ως μείζονα έκφανση της
επελαύνουσας Νέας Τάξης πραγμάτων, οι οποίοι, τουλάχιστον εν Ελλάδι, απολαμβάνουν
προνομιακής μεταχείρισης καταλαμβάνοντες καίριες θέσεις τοσούτον εις τον κρατικό μηχανισμό,
εις τους θεσμούς αλλά και εις την τηλεόραση.
Μία μερίδα, των ανθρώπων αυτών, αυτοπροσδιορίζονται, ατόπως ακαίρως και αδιαλείπτως,
μονομερώς δια της εν θέματι ιδιότητα τους, ήτοι του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και
άμα τη διατυπώσει αυτού, απολαμβάνουν πάσης νομικής ασυλίας, καθότι δύναται να
χυδαιολογούν δημοσίως, και εν ταυτώ όπως κοινοποιούν εις επήκοον απάντων περί των
ερωτικών των περιπετειών, καίπερ τούτο αντιβαίνει προς τα καθήκοντά τους αλλά και τα τυπικά
προσόντα δυνάμει των οποίων προσελήφθησαν.
Εν άλλοις λόγοις, καίτοι, η θεσμική των αποστολή ή τα εργασιακά των καθήκοντα καθίστανται
αλλότρια, ούτοι προάγουν την ατζέντα των δικαιωμάτων του λόμπυ των ομοφυλοφίλων, γεγονός
το οποίο ουδόλως απασχολεί τον Ελληνικό λαό και ποσώς ενδιαφέρει περί της ιδιωτικής των
ζωή ή των σεξουαλικών των προτιμήσεων.
Εν τω πλαισίω τούτο, διαπιστώνει κανείς την τήρηση δύο μέτρων και δύο σταθμών εκ της
πολιτείας και την συνακόλουθη διακριτική μεταχείριση-προνομιακή εν σχέσει προς τους έτερους-
των ανθρώπων αυτών με τον αυτό προσανατολισμό ιδίως εις τις προβεβλημένες θεσμικές
θέσεις του Κράτους αλλά και εις τηλεοπτικούς διαύλους οι οποίοι συνιστούν την κατά αυτούς
καινοφανή ελίτ, εξ αυτού του λόγου, εξ ού και ουδείς τους ψέγει ή τους διώκει.
Λίαν προσφάτως ένας προβεβλημένος δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος παρουσιαστής, δημοσίως
προέβη εις ένα χυδαίο σχόλιο, πλην όμως το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο ποιήθηκε την
νήσσαν, το αυτό ο Τύπος ως ελεγκτικός μηχανισμός προς μία Δημοκρατία αλλά και τα λοιπά
κόμματα και σωματεία.
Φανταστείτε κατ’ αντιστοιχία ένας ετεροφυλόφιλος να εξέφραζε δημοσίως τις προτιμήσεις του
δια τις ξανθές γυναίκες ή τις μελαχρινές καθ’ υπέρβαση του εργασιακού του καθήκοντος
συνιστώμενο εις την παρουσίαση μιας εκπομπής τι θα συνέβαινε, πέραν της θεσμικής
παρέμβασης, θα επενέβαιναν αμελλητί και παραχρημα τα κόμματα, η γραμματεία ισότητας και
λοιπά γυναικεία σωματεία δια τον ανείπωτο σεξισμό του ανεκδιήγητου ανδρός, ο οποίος υποτιμά
το γυναικείο φύλο και η ως άνω πολύπτυχη διαμαρτυρία των απανταχού θιγμένων γυναικών θα
επισφραγίζονταν με διαβήματα προς την Βουλή, συλλαλητήρια αιτούμενοι επιμόνως την κεφαλή
του εν λόγω αδικαιοπραγήσαντος ανδρός, επί πίνακι, με συνεπακόλουθο, διόλου απίθανο, τον
εξοστρακισμό του εισέτι και την παραδειγματική απόλυση εκ της εργασίας του.
Τούτο όμως δεν συμβαίνει με τους ανθρώπους οι οποίοι καταστρατηγούν την νομιμότητα
δημοσίως, ή προσβάλλουν βάναυσα δια των πράξεων, των τα κρατούντα χρηστά ήθη, ή τους
ίδιους συμπολίτες των, ακριβώς επειδή ανήκουν εις τους ημέτερους της ατζέντας της
παγκοσμιοποίησης, άρα για ποια κοινωνία ισότητας ομιλούμε, δια ποια δημοκρατία, όταν ο
Νόμος του Ισχυρού και της ιδιότητας προς την μυημένα κάστα των ομοτράπεζων συνιστά το
κριτήριο προς την πραξικοπηματική αυθαιρεσία; - εν κατακλείδι εάν διαγνώσουμε το κινούν αίτιο
της αιδούς και της ύβρεως θα προσδοκούμε σφόδρα την νομοτελειακή επέλευση της άτις, της
νεμέσεως και της τήσεως, ως μοναδικής ελπίδος Σωτηρίας και θύραθεν αρωγής!
δημοκρατικών φρονημάτων, την μετατροπή της φενάκης της δημοκρατίας μας εις ένα δήμιο ιεροεξεταστή ο οποίος διώκει δια της κλίνης του προκρούστη τον αντιφρονούντα ως επικίνδυνο δια την δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Εις επίρρωση της ως άνω βαθιάς καταπτώσεως συνεργούν οι στρατευμένοι και αργυρώνητοι, δήθεν ημέτεροι επαΐοντες, επί παντός επιστητού, ιατρικού ή νομικού, πλην όμως ούτοι τελούντες
εις διατεταγμένοι υπηρεσία υπό των άνωθεν ιθυνόντων διευθυντηρίων των, οι οποίο ακολούθως, υπό τον κίβδηλο μανδύα της δοτής ιδιότητας του καθηγητή, περιάπτουν με
αδιαμφισβήτητη αυθεντία τον επιμελώς μεθοδευμένα καλλιεργούμενο καθεστωτικό πολιτισμικό
και πολιτικό παραλογισμό προς την πνευματικά ευνουχισμένη και αγεληδόν σκεπτόμενη υδαρή
μάζα της καθημαγμένης κοινωνίας μας.
Το αυτό ζούμε, με τα εμβόλια, με την οικονομική κρίση, με την ακρίβεια, με τον πόλεμο Ρωσίας-
Ουκρανίας αλλά και με τα τεκταινόμενα περί της κηδεμονίας του Αγίου Όρους με ό,τι τούτο
συνεπάγεται αυτόχρημα, πολιτισμικά, νομικά, πνευματικά και διπλωματικά δια την τάλαινα
Πατρίδα μας.
Τηρουμένων των αναλογιών, η κατίσχυση του αντεστραμμένου κόσμου έχει επεκταθεί και εις την
άνωθεν νεοπαγή επιβαλλόμενη κάστα-λόμπυ των ομοφυλοφίλων, ως μείζονα έκφανση της
επελαύνουσας Νέας Τάξης πραγμάτων, οι οποίοι, τουλάχιστον εν Ελλάδι, απολαμβάνουν
προνομιακής μεταχείρισης καταλαμβάνοντες καίριες θέσεις τοσούτον εις τον κρατικό μηχανισμό,
εις τους θεσμούς αλλά και εις την τηλεόραση.
Μία μερίδα, των ανθρώπων αυτών, αυτοπροσδιορίζονται, ατόπως ακαίρως και αδιαλείπτως,
μονομερώς δια της εν θέματι ιδιότητα τους, ήτοι του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και
άμα τη διατυπώσει αυτού, απολαμβάνουν πάσης νομικής ασυλίας, καθότι δύναται να
χυδαιολογούν δημοσίως, και εν ταυτώ όπως κοινοποιούν εις επήκοον απάντων περί των
ερωτικών των περιπετειών, καίπερ τούτο αντιβαίνει προς τα καθήκοντά τους αλλά και τα τυπικά
προσόντα δυνάμει των οποίων προσελήφθησαν.
Εν άλλοις λόγοις, καίτοι, η θεσμική των αποστολή ή τα εργασιακά των καθήκοντα καθίστανται
αλλότρια, ούτοι προάγουν την ατζέντα των δικαιωμάτων του λόμπυ των ομοφυλοφίλων, γεγονός
το οποίο ουδόλως απασχολεί τον Ελληνικό λαό και ποσώς ενδιαφέρει περί της ιδιωτικής των
ζωή ή των σεξουαλικών των προτιμήσεων.
Εν τω πλαισίω τούτο, διαπιστώνει κανείς την τήρηση δύο μέτρων και δύο σταθμών εκ της
πολιτείας και την συνακόλουθη διακριτική μεταχείριση-προνομιακή εν σχέσει προς τους έτερους-
των ανθρώπων αυτών με τον αυτό προσανατολισμό ιδίως εις τις προβεβλημένες θεσμικές
θέσεις του Κράτους αλλά και εις τηλεοπτικούς διαύλους οι οποίοι συνιστούν την κατά αυτούς
καινοφανή ελίτ, εξ αυτού του λόγου, εξ ού και ουδείς τους ψέγει ή τους διώκει.
Λίαν προσφάτως ένας προβεβλημένος δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος παρουσιαστής, δημοσίως
προέβη εις ένα χυδαίο σχόλιο, πλην όμως το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο ποιήθηκε την
νήσσαν, το αυτό ο Τύπος ως ελεγκτικός μηχανισμός προς μία Δημοκρατία αλλά και τα λοιπά
κόμματα και σωματεία.
Φανταστείτε κατ’ αντιστοιχία ένας ετεροφυλόφιλος να εξέφραζε δημοσίως τις προτιμήσεις του
δια τις ξανθές γυναίκες ή τις μελαχρινές καθ’ υπέρβαση του εργασιακού του καθήκοντος
συνιστώμενο εις την παρουσίαση μιας εκπομπής τι θα συνέβαινε, πέραν της θεσμικής
παρέμβασης, θα επενέβαιναν αμελλητί και παραχρημα τα κόμματα, η γραμματεία ισότητας και
λοιπά γυναικεία σωματεία δια τον ανείπωτο σεξισμό του ανεκδιήγητου ανδρός, ο οποίος υποτιμά
το γυναικείο φύλο και η ως άνω πολύπτυχη διαμαρτυρία των απανταχού θιγμένων γυναικών θα
επισφραγίζονταν με διαβήματα προς την Βουλή, συλλαλητήρια αιτούμενοι επιμόνως την κεφαλή
του εν λόγω αδικαιοπραγήσαντος ανδρός, επί πίνακι, με συνεπακόλουθο, διόλου απίθανο, τον
εξοστρακισμό του εισέτι και την παραδειγματική απόλυση εκ της εργασίας του.
Τούτο όμως δεν συμβαίνει με τους ανθρώπους οι οποίοι καταστρατηγούν την νομιμότητα
δημοσίως, ή προσβάλλουν βάναυσα δια των πράξεων, των τα κρατούντα χρηστά ήθη, ή τους
ίδιους συμπολίτες των, ακριβώς επειδή ανήκουν εις τους ημέτερους της ατζέντας της
παγκοσμιοποίησης, άρα για ποια κοινωνία ισότητας ομιλούμε, δια ποια δημοκρατία, όταν ο
Νόμος του Ισχυρού και της ιδιότητας προς την μυημένα κάστα των ομοτράπεζων συνιστά το
κριτήριο προς την πραξικοπηματική αυθαιρεσία; - εν κατακλείδι εάν διαγνώσουμε το κινούν αίτιο
της αιδούς και της ύβρεως θα προσδοκούμε σφόδρα την νομοτελειακή επέλευση της άτις, της
νεμέσεως και της τήσεως, ως μοναδικής ελπίδος Σωτηρίας και θύραθεν αρωγής!
