Στη «Δίκη στο Open» φιλοξενήθηκε ο δημοσιογράφος Πάρις Κουρτζίδης και μίλησε για το θέμα του ντόπινγκ και τις προσωπικές του εμπειρίες ως παλιός αθλητής και παράγοντας.
Αναλυτικά όσα είπε ο Πάρις Κουρτζίδης:
«Επειδή είμαι κι εγώ παλιός αθλητής, της πάλης, να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή διάσταση. Το ντόπινγκ δεν ξεκίνησε από τους αθλητές ή τους γονείς. Μπορεί να υπάρχουν και αυτά τα περιστατικά γιατί όταν υπάρχει ένας υπέρμετρος ανταγωνισμός, κι όταν αθλητές βλέπουν άλλους αθλητές να έχουν κάποιες επιδόσεις και λόγω ντόπινγκ ή γιατί υποπτεύονται, γιατί υπάρχουν φήμες, γιατί υπάρχουν προσφορές και το δέλεαρ που μπορεί να δίνουν ακόμα και παράγοντες. Πριν από περίπου 35-40 χρόνια, όταν ήμουν 16 ετών, αθλητής της πάλης 16 ετών έφυγε από τη ζωή κατά τη διάρκεια αγώνα, ενώ είχαμε υποψίες ότι το σωματείο και ο αθλητής έκαναν χρήση αναβολικών. Ήταν τέτοιο το σοκ που είχαμε τη διακοπή του πρωταθλήματος για τουλάχιστον ένα έτος.
Θα πω ένα ακόμα περιστατικό όταν ήμουν στην Εθνική ομάδα, και συγνώμη για το άθλημα της άρσης βαρών, τους αρσιβαρίστες τους λέγαμε… φαρμακοποιούς. Και τους λέγαμε έτσι γιατί είχαν μπει πάρα πολύ βαθιά στο θέμα του ντόπινγκ, ήταν και σε επίπεδο ομοσπονδίας, παραγόντων και στο τέλος έπαιρνες συμβουλές ακόμα και από συναθλητές σου. Δηλαδή, αν κάποιος σαν αθλητής ήθελε να απευθυνθεί κάπου, απευθυνόταν σε έναν παλιό αρσιβαρίστα ή σε παράγοντες της άρσης βαρών. Το κλειδί είναι οι παράγοντες, ακόμα και οι ομοσπονδίες και πολλές φορές βρίσκουν μία κάλυψη ή και «νταβατζήδες» από την πολιτική που παρεμβαίνουν σε τέτοια ζητήματα.
Θα σας θυμίσω την περίπτωση του 2004 που ήρθε ως αποκορύφωμα μιας πολιτικής που την είχαμε χαράξει από το 1996 και μετά, με ευθύνη, τότε, της κυβέρνησης. Καταλήξαμε, τότε, η κυβέρνηση Καραμανλή να προσπαθεί να διασώσει τα πράγματα και να κάνει και συμβιβασμούς παρασκηνιακά προκειμένου να μη διασυρθεί παντελώς η χώρα. Αλλά οι αθλητές δεν έφταιγαν γιατί ήταν μια πολιτική την οποία είχαν χαράξει οι διεθνείς ομοσπονδίες παράλληλα με την κυβέρνηση».
Στη συνέχεια, ο κ. Κουρτζίδης μίλησε για ένα βίωμα που είχε ο ίδιος στο παρελθόν: «Όταν ήμουν στην Εθνική ομάδα, κλήθηκα κάποια στιγμή, όπως και άλλοι αθλητές να κάνουμε κάποιες ενέσιμες βιταμίνες. Όταν εγώ ζήτησα το σκεύασμα για να το πάω στον πατέρα μου ήμουν ανήλικος, έμενα μέσα στο ΟΑΚΑ, ήμασταν εσώκλειστοί, είχαμε διαμέρισμα εκεί, το αποτέλεσμα ήταν ότι αφού μου αρνήθηκαν να μου δώσουν το σκεύασμα ή να ενημερώσω τους γονείς μου, με απέπεμψαν. Και όταν απείλησα ότι θα απευθυνθώ προς εφημερίδες και ΜΜΕ, τότε μου επέτρεψαν να επιστρέψω στην Εθνική ομάδα αλλά να μην μένω στο ΟΑΚΑ. Κι έκανα μιάμιση ώρα για να φτάσω στο ΟΑΚΑ και άλλο τόσο για να επιστρέψω. Και τότε κυνηγήθηκα από την ομοσπονδία».
Αναλυτικά όσα είπε ο Πάρις Κουρτζίδης:
«Επειδή είμαι κι εγώ παλιός αθλητής, της πάλης, να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή διάσταση. Το ντόπινγκ δεν ξεκίνησε από τους αθλητές ή τους γονείς. Μπορεί να υπάρχουν και αυτά τα περιστατικά γιατί όταν υπάρχει ένας υπέρμετρος ανταγωνισμός, κι όταν αθλητές βλέπουν άλλους αθλητές να έχουν κάποιες επιδόσεις και λόγω ντόπινγκ ή γιατί υποπτεύονται, γιατί υπάρχουν φήμες, γιατί υπάρχουν προσφορές και το δέλεαρ που μπορεί να δίνουν ακόμα και παράγοντες. Πριν από περίπου 35-40 χρόνια, όταν ήμουν 16 ετών, αθλητής της πάλης 16 ετών έφυγε από τη ζωή κατά τη διάρκεια αγώνα, ενώ είχαμε υποψίες ότι το σωματείο και ο αθλητής έκαναν χρήση αναβολικών. Ήταν τέτοιο το σοκ που είχαμε τη διακοπή του πρωταθλήματος για τουλάχιστον ένα έτος.
Θα πω ένα ακόμα περιστατικό όταν ήμουν στην Εθνική ομάδα, και συγνώμη για το άθλημα της άρσης βαρών, τους αρσιβαρίστες τους λέγαμε… φαρμακοποιούς. Και τους λέγαμε έτσι γιατί είχαν μπει πάρα πολύ βαθιά στο θέμα του ντόπινγκ, ήταν και σε επίπεδο ομοσπονδίας, παραγόντων και στο τέλος έπαιρνες συμβουλές ακόμα και από συναθλητές σου. Δηλαδή, αν κάποιος σαν αθλητής ήθελε να απευθυνθεί κάπου, απευθυνόταν σε έναν παλιό αρσιβαρίστα ή σε παράγοντες της άρσης βαρών. Το κλειδί είναι οι παράγοντες, ακόμα και οι ομοσπονδίες και πολλές φορές βρίσκουν μία κάλυψη ή και «νταβατζήδες» από την πολιτική που παρεμβαίνουν σε τέτοια ζητήματα.
Θα σας θυμίσω την περίπτωση του 2004 που ήρθε ως αποκορύφωμα μιας πολιτικής που την είχαμε χαράξει από το 1996 και μετά, με ευθύνη, τότε, της κυβέρνησης. Καταλήξαμε, τότε, η κυβέρνηση Καραμανλή να προσπαθεί να διασώσει τα πράγματα και να κάνει και συμβιβασμούς παρασκηνιακά προκειμένου να μη διασυρθεί παντελώς η χώρα. Αλλά οι αθλητές δεν έφταιγαν γιατί ήταν μια πολιτική την οποία είχαν χαράξει οι διεθνείς ομοσπονδίες παράλληλα με την κυβέρνηση».
Στη συνέχεια, ο κ. Κουρτζίδης μίλησε για ένα βίωμα που είχε ο ίδιος στο παρελθόν: «Όταν ήμουν στην Εθνική ομάδα, κλήθηκα κάποια στιγμή, όπως και άλλοι αθλητές να κάνουμε κάποιες ενέσιμες βιταμίνες. Όταν εγώ ζήτησα το σκεύασμα για να το πάω στον πατέρα μου ήμουν ανήλικος, έμενα μέσα στο ΟΑΚΑ, ήμασταν εσώκλειστοί, είχαμε διαμέρισμα εκεί, το αποτέλεσμα ήταν ότι αφού μου αρνήθηκαν να μου δώσουν το σκεύασμα ή να ενημερώσω τους γονείς μου, με απέπεμψαν. Και όταν απείλησα ότι θα απευθυνθώ προς εφημερίδες και ΜΜΕ, τότε μου επέτρεψαν να επιστρέψω στην Εθνική ομάδα αλλά να μην μένω στο ΟΑΚΑ. Κι έκανα μιάμιση ώρα για να φτάσω στο ΟΑΚΑ και άλλο τόσο για να επιστρέψω. Και τότε κυνηγήθηκα από την ομοσπονδία».
Κλείνοντας, ο κ. Κουρτζίδης ανέφερε: «Για μία ακόμα φορά διαπιστώνουμε ότι εάν η πολιτεία θέλει, μπορεί να παρεμβαίνει και να λύνει ένα ζήτημα. Εδώ είναι μια μεγάλη, μια τεράστια μπίζνα που κάποιοι εμποδίζουν την οποιαδήποτε εξέλιξη. Μπορεί τώρα να έχει παρέμβει η δικαιοσύνη όμως θα δείτε στην πορεία ότι δε θα γίνει κάποια καμπάνια ούτε θα δαπανηθούν χρήματα για να μάθουν οι αθλητές και οι γονείς τους ποιες είναι οι ποινικές επιπτώσεις και οι επιπτώσεις σε επίπεδο υγείας, να αναδείξουμε τα περιστατικά θανάτων. Δε θα μάθει ποτέ κανένας αν κάποιοι παράγοντες έχουν εξωθήσει παιδιά προς αυτήν την κατεύθυνση. Έχουμε κάποια υπηρεσία που να μπορούν να γίνονται ανώνυμες καταγγελίες αθλητών ή των γονέων τους ή και προπονητών; Όταν βάζουν οι ομοσπονδίες κάποιους στόχους και οι ίδιες εξωθούν τους αθλητές για να πετύχουν κάποιες υψηλές επιδόσεις, και πολλές φορές και σε επίπεδο ομοσπονδιών αλλά και σε πιο ψηλό και κεντρικό επίπεδο γίνονται διαπραγματεύσεις ακόμα και για τα μετάλλια ή το ποιος μπορεί να περάσει, γιατί κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Έχω διατελέσει παράγοντας σε διεθνές επίπεδο, και σε μία εποχή που συνέβαλα να μείνει η πάλη στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων, και σας λέω ότι γνωρίζω και από καταγγελίες και από πρόσωπα και πράγματα ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις γίνονται και ότι μάλιστα μπορείς να παραγγείλεις. Να πεις θα πάρω χρυσό ή ασημένιο ή χάλκινο. Και όλα αυτά, επειδή ασφαλώς δεν φτάνει μόνο να είσαι καλός αθλητής, χρειάζεται και μια καλή κλήρωση, χρειάζεται και το ντόπινγκ».
