Την παρουσιάζουμε και ο... θεός βοηθός!
1. Οι big four (τρομάρα τους) θα συμμετέχουν σε ένα κλειστό πρωτάθλημα, έξι αγωνιστικών. Αν βάλουμε και τον Άρη για φολκλόρ, οκτώ αγωνιστικών. Θα ξεκινάει αρχές Ιουνίου και θα ολοκληρώνεται μέσα στο μήνα. Θα διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών, σε κάποιο προπονητικό κέντρο του εξωτερικού (π.χ., Ουγγαρία, που είναι και φτηνά) με ντόπιους διαιτητές. Έτσι:
α. Γλυτώνουμε τα επεισόδια, μετακινήσεις, οργανωμένους που όλο λεφτά ζητάνε κ.λπ.
β. Οι ομάδες θα είναι σε πλήρη αγωνιστική ετοιμότητα για τα προκριματικά του Champions League, αφού πια θα ξεκινάνε αρχές Ιουλίου.
γ. Οι ομάδες θα μπορούν να φέρνουν με μεταγραφή παικταράδες από το εξωτερικό, οι οποίοι θα έρχονται για μια αρπαχτή ενός μήνα, άντε δύο μαζί με τα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Αν τύχει και περάσει κανείς σε όμιλο, θα μπορεί να κρατήσει τις μεταγραφές, αλλιώς τους αφήνει να πάνε στο καλό πριν το τέλος της μεταγραφικής, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.
δ. Δε θα υπάρχει καμία επίπτωση στην αξία των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, γιατί έτσι κι αλλιώς μόνο αυτά τα ματς βλέπονται. Απλά το τηλεοπτικό συμβόλαιο θα το μοιράζονται τρεις, άντε τέσσερις. Άσε που, επειδή δε θα μπορεί κανείς να πάει στο γήπεδο, θα έχουν μεγαλύτερη αξία τα τηλεοπτικά δικαιώματα.
2. Οι υπόλοιπες ομάδες θα συμμετέχουν σε ένα άλλο κλειστό πρωτάθλημα, χωρίς δυνατότητα προβιβασμού και υποβιβασμού. Έτσι θα εκλείψει κάθε σκοπιμότητα και θα μπορούν να στήνουν ελεύθερα όλα τα ματς κι όχι μόνο τα βαθμολογικά αδιάφορα. Όσες περισσότερες ομάδες συμμετέχουν στο πρωτάθλημα αυτό τόσο καλύτερα: ας είναι 20, μπορεί και 24. Και 30 να είναι, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, όλοι οι καλοί χωράνε: όσες περισσότερες αγωνιστικές κι όσα περισσότερα ματς, τόσες περισσότερες ευκαιρίες για στήσιμο. Το πρωτάθλημα θα κρατάει, εννοείται, όλο το χρόνο και δε θα έχει αρχή και τέλος. Κάθε υπουργός και βουλευτής θα μπορεί να κάνει το ρουσφέτι του, χώνοντας εκεί την ομάδα της περιοχής του. Φίλαθλοι έτσι κι αλλιώς σ’ αυτά τα ματς δεν πάνε, οπότε ας είναι κεκλεισμένων των θυρών, και βέβαια λόγος τηλεοπτικής κάλυψης δεν υπάρχει: γιατί να υπάρχει replay που να εκθέτει τις ομάδες αν θέλουν να στήσουν ένα ματσάκι, αλλά και τους διαιτητές σε περίπτωση που τα έχουν πιάσει; Για VAR, εννοείται, ούτε λόγος. Έτσι, οι λεγόμενες «μικρές» ομάδες θα απαλλαγούν από το βραχνά που λέγεται συμβόλαια παικτών: τι να τους κάνεις τους καλούς παίκτες, όταν οι βαθμολογία δεν έχει καμία σημασία; Οι πρόεδροι θα μπορούν να αποφασίζουν το αποτέλεσμα από πριν (π.χ, με συμφωνία, ή παίζοντάς το στο τάβλι) και μετά θα κατεβάζουν κάποιους πιτσιρικάδες (ή και παλαίμαχους που θέλουν να γυμναστούν) για να εκτελέσουν τα προαποφασισθέντα. Αφού μάλιστα τα ματς θα είναι κεκλεισμένων των θυρών και δε θα υπάρχει και τηλεοπτική κάλυψη, ίσως, για να γλυτώνουμε έξοδα διαιτητών κλπ., δε χρειάζεται καν να διεξάγονται οι αγώνες: απλά οι δύο πρόεδροι από κοινού θα μπορούν ανακοινώνουν το αποτέλεσμα, τη διακύμανση, τις κάρτες κ.λπ. Το αποτέλεσμα σε ένα ποσοστό 10% των αναμετρήσεων (που θα προκύπτουν με κλήρωση, κι αυτή στημένη με ζεστά/κρύα μπαλάκια) θα καθορίζεται με απόφαση του αρμόδιου υπουργού ή/και συμβούλου του πρωθυπουργού (να έχουν κι αυτοί καμιά δουλειά να κάνουν και να μην κοπεί και το χαρτζιλίκι). Το πρωτάθλημα αυτό προφανώς δε θα έχει καμία σχέση με ΕΠΟ, UEFA, FIFA κ.λπ., για να μην έχουμε αδειοδοτήσεις (να μην πρέπει να ασχολούμαστε με ρυθμίσεις με την εφορία για να πάρουμε άδεια), να μη μας κυνηγάνε οι παίκτες αν δεν τους πληρώνουμε, και βέβαια να μην υπάρχει καν ο νταλκάς της Sportradar. Είναι βέβαιο ότι, στοιχηματικά, το ενδιαφέρον θα εκτοξευθεί κι οι ομάδες θα γίνουν σε μια νύχτα κερδοφόρες.
Δηλαδή, πόσο χειρότερη είναι αυτή η πρόταση από τα play-offs/play-outs, που θα γίνουν τώρα, ενώ γνωρίζουμε ήδη πρωταθλητή, τον δεύτερο, τον τρίτο τον τέταρτο, τον τελευταίο και τον προτελευταίο; 
