Παγκόσμια διακυβέρνηση Πανδημίας
Είναι πρόδηλο ότι, η επιβολή μίας ιατρικής πράξεως καθίσταται καταχρηστική και παράνομη υποκείμενη εις την αρχής της αναλογικότητας κατά το άρθρο 25 παράγραφος 3 και άρθρο 281
του Α.Κ, όταν τιτρώσκει τον πυρήνα, ισόκυρων και τυπικά ισοδύναμων Συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, καθότι εν προκειμένω, όπως και αναφέρεται ανωτέρω, η μη υποχρεωτική εκ του νόμου επιβολή υποχρεωτικού εμβολιασμού συνεπάγεται αυτόχρημα, την επιβολή ισοδύναμων υγειονομικών μέτρων (βραχέος διαγνωστικού ελέγχου νοσήσεως), ως εκ τούτου εις την αξιολογική στάθμιση της δημόσιας υγείας και της προσωπικότητας, λογίζεται Συνταγματικώς και θεμιτώς ανεκτή βεβαίως η δημόσια υγεία (το δημόσιο και γενικό συμφέρον), πλην όμως η επιβολή των μέτρων, ουδαμώς πρέπει να πλήττουν εκ βάθρων το πυρήνα των έτερων Συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων.
Τούτο δε θεμελιώνεται εκ της συγκρούσεως των δικαιωμάτων με βάση την αδιαμφισβήτητη παραδοχή ότι υπάρχει τυπική ισοδυναμία όλων των συνταγματικών διατάξεων μεταξύ τους (άρα
και αυτών που προστατέυουν δικαιώματα) δεν υπάρχει εκ των προτέρων υπεροχή ενός δικαιώματος έναντι κάποιου άλλου, η δε σύγκρουση επιλύεται πάντοτε κατά περίπτωση, κατόπιν σταθμίσεως των δεδομένων της επιδίκου υποθέσεως και της απαίτησης της πρακτικής εναρμόνισης μεταξύ των συγκρουομένων δικαιωμάτων και της βέλτιστης εκατέρωθεν δυνατής πραγμάτωσής τους.
Δυνάμει των ως άνω συνάγεται εναργώς ότι, βάσει την αρχή της αναλογικότητας ο εκάστοτε, ο οποίος επιλέγει, να επιβάλλει ιδιαζόντως επαχθείς περιορισμούς προς Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, οφείλει να επιλέγει, μεταξύ των περισσοτέρων πρόσφορων, για την προστασία των συμφερόντων του μέτρων, εκείνο το οποίο καθίσταται το ολιγότερο επαχθές δια
τον πρόσωπο, ώστε να επιτυγχάνεται κατά αυτόν τον τρόπο, η μέγιστη δυνατή εξισορρόπηση των αντιτιθέμενων συμφερόντων, εν προκειμένω λοιπόν ως φιλοξενούμενη τηρούσα απαρέγκλιτα την υποβολή σε βραχύ έλεγχο διάγνωσης νόσησης, ασκώντας απρόσκοπτα το εναλλακτικό δικαίωμα μου, όπως εξάλλου ο νόμος ορίζει.
Ως εκ τούτου η αυθαίρετη επιβολή του υποχρεωτικού εμβολίου καθίσταται άκρως καταχρηστική παραβιάζοντας ευθέως ,το δικαίωμα αυτοκαθορισμού εις την υγεία μου (5 παράγραφος 2 του
Συντάγματος) το δικαίωμα εις την σωματική μου ακεραιότητα (άρθρο 7 παρ. 2), την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς μου (άρθρο 5 παράγραφος 1) προς την συναίνεση προς μία ιατρική πράξη.
H αντιδημοκρατική αυτή πολιτική, αντιβαίνει προδήλως εις το άρθρο 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας», καθώς επίσης και το άρθρο 120 παράγραφος 2, το οποίο αναφέρει τα εξής: «ο σεβασμός (υπακοή, πίστη) στο Σύνταγμα και στους Νόμους, που συμφωνούν με αυτό καθώς και η αφοσίωση στην Πατρίδα και την Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων»
Η ονειδιστική αυτή πρακτική, ακολουθείται, εις την κοινωνία μας, υπό της Κυβερνήσεως σήμερον, η οποία ούσα πανθομολογουμένως, εις μία κατάσταση βίαιης ψυχικής ορμής, επιχειρεί σπασμωδικά να διασώσει και να υποστηρίξει τις κραυγαλέες πλημμέλειες καθώς και τα ολέθρια σφάλματα τα οποία διέπραξε, διαρκούσης της αλυσιτελούς διαχειρίσεως της πανδημίας.
Το γεγονός ότι πέρυσι σχεδόν με τα μισά κρούσματα, είχαμε περιέλθει εις έναν δεύτερο αλλεπάλληλο εγκλεισμό και ύστερα διαδοχικά εις έναν αυστηρότερο τρίτο, ενώ σήμερα, με τα τριπλάσια σχεδόν, η κυβέρνηση «ποιείται την νήσσαν», δίχως να δίδει σαφές απαντήσεις περί του διακυβεύματος της δημοσίας υγείας ως έδει, αλλά παρασιωπώντας την αμείλικτη αλήθεια ότι, οι μη εμβολιασμένοι, αφενός από την 16η -09-2021 εισέρχονται εις τον χώρο της εργασίας των αποκλειστικά και μόνον, δια βραχέος-ταχέος διαγνωστικού ελέγχου προλήψεως διασποράς του ιού, καθώς και ήδη εκ της περιόδου του θέρους, απαγορεύεται ρητώς και δια ροπάλου να εισέλθουν εις κλειστούς χώρους ψυχαγωγίας και διασκεδάσεως.
Ως εκ τούτου λοιπόν, εφόσον οι μη εμβολιασμένοι ελέγχονται συστηματικά, κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή, προς πάσα δραστηριότητά τους, απορίας άξιον, καθίσταται και δη με ποσοστό
εμβολιασμού του 75% του πληθυσμού, ποια εν τέλει είναι η πηγή διασποράς του ιού, καθίστανται άραγε οι εμβολιασμένοι, οι οποίοι απολαμβάνουν ανισότιμα, εν σχέσει προς το σύνολο της κοινωνίας, διακριτικής μεταχείρισης, όχι επειδή και αυτοί εξίσου μεταδίδουν τον ιό, αλλά επειδή υπάκουσαν εις την κυβέρνηση και υπεβλήθησαν συλλήβδην, προς την ιατρική αυτή πράξη;
