Γράφει ο δικηγόρος Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Το άρθρο 191 Π.Κ και τα αλαλάζοντα κύμβαλα της Εξουσίας
Eίναι πρόδηλο ότι, στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα την οποία βιώνουμε, η προπαγάνδα και η εν γένει παραπληροφόρηση κατισχύει έναντι της κοινής λογικής και δια του τρόπου τούτου, εμφυτεύονται υποδορίως σωρεία υποβολιμαίων μηνυμάτων εις το συλλογικό υποσυνείδητο των μαζών, ίνα παρελκυθεί η κοινή γνώμη.
Άρτι προσφάτως καταστήκαμε άπαντες, κοινωνοί, της ψηφίσεως της τροποποιήσεως του άρθρου 191 του Π.Κ, δια μέσου του οποίου, επέρχεται ο ενταφιασμός της δημοκρατίας και καθιδρύεται μία νεοπαγής μορφή ολοκληρωτισμού εγκείμενη-συνιστώμενη, εις την τιμώρηση οιουδήποτε τυγχάνει να εκφράζει μία διαφορετική επιστημονική γνώμη, η οποία τείνει να παρεκκλίνει θεμιτά εκ της επιβαλλόμενης κρατικής, η οποία επιβάλλεται στανικά, ως έγκυρη εις την κοινή γνώμη ανεξαρτήτως εάν, εν τοις πράγμασι, είναι είτε όχι, απλώς αυτή εμπεδίδεται και διοχετεύεται δια της εξωνημένης και αργυρώνητης θεραπαινίδας του συστήματος, ήτοι τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως, τα οποία δρουν ανερυθρίαστα, αποκλειστικά ως αναπόσπαστα οργανικά εξαρτήματα της εξουσίας, με σκοπό να υπηρετήσουν την Εξουσία, ανεξαρτήτως εάν ικανοποιούν ή όχι το δημόσιο συμφέρον.
Με εργαλείο εφεξής το άρθρο αυτό, διώκεται όποιος διατυπώνει μία διαφορετική άποψη, ως οιονεί εγκληματίας σκέψεως, ως τρομοκράτης και του προσάπτεται το στίγμα και η βαρύγδουπη αιτίαση ότι, καθίσταται επικίνδυνος για την δημόσια τάξη και ασφάλεια εν είδει κοινωνικού μιάσματος, ούτως ώστε να καταπεισθεί η κοινή γνώμη να το απομονώσει.
Ο στόχος του συστήματος δεν είναι τόσον η ποινική απηνής δίωξη του εκάστοτε διωκομένου, δήθεν, δια την ατίθαση και απειθή στάση εις την κατασκευασμένη αυθεντική αλήθεια του Κράτους, αλλά κατ’ ουσίαν έναν φαινομενικά αρκούντος πειστικό επιχείρημα το οποίο να εδράζεται, καίτοι ψευδεπίγραφα, εις την νομιμότητα, ούτως ώστε αφενός μεν να πειθαναγκάσει την κοινή γνώμη και εξ ετέρου να υφαρπάζει αμελλητί και άνευ ετέρου τινός την άμεση συναίνεση της, προς την «αντικειμενική» αλήθεια του Κράτους κατά του «κατάπτυστου» εγκληματία εμπλεκομένου εις το επιλήψιμο ανοσιούργημα να αμφισβητήσει ευθέως το «αλάθητο» της εξουσίας.
Ως εκ τούτου λοιπόν, με την ποινικοποίηση της ελεύθερης γνώμης δια την ποινικής εμπλοκής του αντιρρησία ή αντιφρονούντα, πέραν από την απρόσκοπτης πλέον, εκ μέρους της κυβερνήσεως, ασκήσεως πειθούς ή φορτικότητας συνάγεται δια μέσου της συνεπικουρίας και συνεργίας των Μ.Μ.Ε και η δημιουργία μίας ηθικιστικής περιρρέουσας ατμόσφαιρας αποτροπιασμού της κοινής γνώμης όπερ και τούτε συνεπάγεται αυτοδικαίως ότι, η μάζα του
κόσμου ταυτίζεται εξ ενστίκτου με την εξουσία και νιώθει συναισθήματα βάναυσου αποτροπιασμού προς τον εκάστοτε τολμητία εγκληματία ο οποίος εστράφη κακώς και
παράνομα κατά του «καλού κράτους» το οποίοι μεριμνά άγρυπνο δια το κοινό καλό και για την εμπέδωση της δημοσίας αλήθειας.
Τοιουτοτρόπως δε, δημιουργείται μία πνευματικά ευνουχισμένη μάζα η οποία άγεται και φέρεται από τα συστημικά μέσα μαζικής ενημερώσεως καθότι τα εμπιστεύεται άκριτα και άκρατα, με
αποτέλεσμα να υφίσταται αδιαμαρτύρητα οιανδήποτε μορφή χειραγωγήσεως και ετεροκατευθύνσεως.
Εκ του ως άνω συνάγεται αιτιωδώς ότι, ο πολίτης, η κοινωνία εθίζεται προς την προαναφερθείσα ιδρυθείσα σχέση, πλην όμως επί της ουσίας πρόκειται δια μία κίβδηλη σχέση εκμετάλλευσης της
άγνοιας και επιβουλής της αφέλειας του κόσμου εκ μέρους των μέσων μαζικής ενημερώσεως, τα οποία τον εμπαίζουν εξυπηρετώντας μονομερώς και αποκλειστικά τα συμφέροντας της
κρατικής εξουσίας και διαδοχικά η τελευταία τα συμφέροντα των συγκεκριμένων διευθυντηρίων τα οποία κατατείνουν προς την ικανοποίηση ορισμένων ιδιοτελών σκοπιμοτήτων.
Μέσω αυτής της καταστάσεως ο πολίτης δεν δύναται να διαχωρίσει την αλήθεια εκ του ψεύδους, ή να διακρίνει την διασπορά ψευδών ειδήσεων, αλλά ούτε δια μίας και άνευ χρονοτριβής να εντοπίσει την στοιχειώδη πραγματικότητα και παραθέτω εν κατακλείδι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα :
Περί της δημόσιας υγείας και την πηγή διασποράς : Δεν γίνεται καμία μνεία για τον εμβολιασμό της σωρείας των μεταναστών οι οποίοι κυκλοφορούν δια μέσω του μέσων μαζικής ενημερώσεως και ουδείς γνωρίζει ένα κατέχουν στοιχεία (Α.Μ.Κ.Α κλπ).
Ωσαύτως επετράπη την 15η Αυγούστου, εν μέσω περιστολής της λιτανείας της εικόνας της Παναγίας, η περιφορά της Αμάλ εις την Χίο, το αυτό, ολίγες μέρες αργότερα με την τίμηση του θρησκευτικού εθίμου «Ασούρα» εις τον Πειραιά, περαιτέρω επετράπη εν τω μέσω του Οκτωβρίου «λαμπρή» πορεία εν τω κέντρω της Αθήνας δια τους Πακιστανούς, εν άλλοις λόγοις
δύο μέτρα και δύο σταθμά, ο ιός δηλαδή καθίσταται ευεπίφορος προς τους Χριστιανούς Ορθοδόξους δια τα άλλα θρησκεύματα καθίσταται ανεκτός.
Ωσαύτως επετράπη μεγαλοπρεπώς η παρέλαση των «ΛΟΑΤΚΙ», πλην όμως εγέρθησαν περιορισμοί για την στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, η οποία δεν θα έπρεπε αυστηρά να εξικνείται πέραν της μίας ώρας λόγω του ιού.
Περαιτέρω, υπήρξαν αυστηρές συστάσεις περί του συνωστισμού εις τις Εκκλησίας όμως η ογκώδης πολυπληθή πορεία προς απότιση φόρου τιμής προς την 17η Νοεμβρίου, επετράπη αδιατάρακτα άνευ ουδεμίας υστερίας περί του ιού εκ των αντικειμενικών και φιλαληθών μέσων μαζικής ενημερώσεως τα οποία προάγουν την κυβερνητική-κρατική πολιτική.
Εν συμπεράσματι, η πλύση εγκεφάλου δια του νόμου επιβάλλεται επί ποινή εκτοπισμού του αντιφρονούντα και ειρήσθω εν παρόδω, δια τις ως άνω αντιφάσεις ως προς την παραβίαση των περιορισμών περί του ιού, εννοώ για την μονομερή ανοχή υπό της κυβερνήσεως και την μεροληπτική δίωξη μίας άλλης μερίδας πολιτών όπως ανέφερα ανωτέρω (Αμάλ, Ασούρα, Πολυτεχνείο), η Εισαγγελία δεν παρενέβη ως όφειλε, δια την αυτόχρημα κατάφωρη παραβίαση
της νομοθεσίας δια την προστασία της δημόσιας υγείας, ένεκεν της διασποράς του ιού και δη αυτεπαγγέλτως γιατί άραγε;
Άρα τι συμβαίνει εδώ, ο θανατηφόρος ιός επιλέγει θρησκεύματα και πολιτικές ιδεολογίες; Η Εισαγγελία άραγε θα ασκήσει διώξεις εις ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης για διασπορά ψευδών ειδήσεων, ή το κυοφορηθέν άρθρο 191 του Π.Κ θα αποτελέσει την θρυαλλίδα δίωξης μόνον όσων εναντιώνονται προς το κρατικό «αλάθητο» με βάσει τα ως άνω!
