Η συνάφεια κληρονομικού δικαίου εν σχέσει προς την εθνική συνείδηση, υποδηλώνει ακριβώς
την ύπαρξη μίας αλληλοδιαδοχής και συνέχειας με αποκλειστικό γνώμονα την συγγένεια
διαδοχής.
Είναι πρόδηλο ότι το πολυδαίδαλο κληρονομικό δίκαιο, επί τη βάση του, ρυθμίζει τις σχέσεις του
κληρονομουμένου μετά θάνατο με τους εγγύτερους και απώτατους συγγενείς λόγω της ύπαρξης
των βιολογικών δεσμών αίματος.
Τηρουμένων των αναλογιών, το αυτό συμβαίνει ανυπερθέτως με την εθνική συνείδηση και την
ύπαρξη της κληρονομικής διαδοχής με τους προπάτορές μας μακράν αλλά ιδίως εξ ιδρύσεως
του Ελλαδικού κράτους, όπου καθίσταται και η πιο πρόσφατη περίοδος και έχουν διασωθεί
αρκούντος ικανοποιητικά ιστορικά απτά στοιχεία.
Εν άλλοις λόγοις, το μείζον ζητούμενο εν τοιαύτη περιπτώσει, καθίσταται η σπουδαιότητα και η αναγκαιότητα ανάδειξης και αναλλοίωτης θωράκισης της καταλειφθείσης παρακαταθήκης αρχομένης εκ των προγόνων μας και εξικνουμένης άχρις σήμερον.
Άπαντες πολιτισμικά συνδεόμαστε εκ της διαχρονίας ορισμένων κοινών χαρακτηριστικών
γνωρισμάτων τα οποία συγκροτούν την ενιαία πολιτισμική και εθνική μας ταυτότητα η οποία σφυρηλατείτε εις το διάβα των αιώνων μακράν, γεγονός το οποίο αποδεικνύει μεταξύ άλλων ως προς την γλώσσα, την θρησκεία, την ιστορία, τα μορφολογικά χαρακτηριστικά, την θρησκεία κ.α
Άρα λοιπόν, οι επιγενόμενες γενεές διαδέχονται τις προηγούμενες αναλαμβάνοντας
νομοτελειακά την δαψιλή παρακαταθήκη το σύνολο των βιωμάτων, την εν γένει παράδοση, τα ιστορικά επιτεύγματα ούτως ώστε να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού και να
μεταλαμπαδευθούν εις το διηνεκές, τούτο δε ως γεγονός αναπαράγεται διαχρονικώς και παντί τρόπω, ούτως ώστε να επιτευχθεί η διαφύλαξη της πολιτισμικής μοναδικότητας των επιμέρους δομικών σταθερών της ταυτότητάς μας.
Η έννοια της ταυτότητας συνδέεται αρρήκτως με την συγγένεια προς το παρελθόν, όπως
ομοίως τούτου συμβαίνει με την συγγενική διαδοχή ως προς το κληρονομικό δίκαιο, το οποίο υποδηλώνει την δυνατότητα διαχρονικής διαδοχής μεταξύ των δύο προσώπων τα οποία συνδέονται με τα ίδια βιολογικά στοιχεία, με τις ίδιες προσλαμβάνουσες και
ψυχοσυναισθηματικές παραστάσεις, υπό άλλη δηλαδή διατύπωση η κληρονομική διαδοχή
μεταξύ συγγενών, καθίσταται αξεδιάλυτα συνυφασμένη με την κληρονομική διαδοχή με τους ιστορικούς μας προπάτορές, οι οποίοι ηγωνίσθησαν με θυσιαστική αυταπάρνηση επί τω τέλει να διαφυλάξουν την εθνική ανεξαρτησία και τους δεσμούς αίματος του ΕλληνοΧριστιανικού πολιτισμού μας μακράν.
Ως εκ τούτου καθίσταται ιερό η διαφύλαξη του συγγενικού δεσμού διότι συνεπάγεται ιερός
σεβασμός και αναγνώριση της συνέχειας της οικογένειας ,ομοίως συμβαίνει με τις παραδόσεις ενός έθνους όπου μεταγγίζονται από γενεά εις γενεά και ούτως συντηρείται και ενδυναμώνεται ιδιαζόντως ένας έθνος.
Κατά συνέπεια λοιπόν το αίσθημα του ανήκειν και η επίγνωση της ιδιώνυμης εθνικής μας ιδιοπροσωπίας καθίσταται μείζονος σημασίας , διότι μόνον όταν ένας λαός γνωρίζει το
παρελθόν και αποκτά ιστορική συνείδηση γιγνώσκει το πώς θα συμπεριφερθεί εις το μέλλον αλλά συν τοις άλλοις εμφορείται και γαλουχείται με τα ιερά νάματα του παρελθόντος και διατηρεί αλώβητη την ισχύ της ιστορικής μνήμης αλλά και άσβεστη την φλόγα προς την έννοια της ελευθερίας τιμώντας δεόντως τους προπάτορές του.
Ένας λαός, ένα έθνος άνευ συνειδήσεως αφενός καθίσταται καταδικασμένο να σβήσει και να απαλειφθεί διότι δεν έχει σημείο αναφορά και ταυτότητα και εξ ετέρου δεν δύναται να
πηδαλιουχήσει με αξιώσεις την κατεύθυνση του, εν τω χρόνω αλλά και κατά την όσμωση του εις τις Διεθνείς σχέσεις με έτερα έθνη κράτη, διότι απλούστατα δεν διεκδικεί τίποτε, ενώ εις τον αντίποδα εάν έχει ιστορική γνώση, ένα έθνος αποκτά αυτοπεποίθηση και καθίσταται φορέας οράματος δια την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και την εξέλιξη της Μεγάλης Ιδέας του μεγάλου οράματος ανασύστασης ενός έθνους δυναμικού όπου ειρηνικά θα αξιώνει τον σεβασμό εις τον ρού της ιστορίας.
Τηρουμένων των αναλογιών το ίδιο συμβαίνει με το εκάστοτε πρόσωπο, όπου εάν δεν έχει
αναπτύξει προσωπικότητα και εάν δεν έχει διαμορφώσει την ιδική του ταυτότητα, ούτως ώστε να διαφοροποιείται εμφανώς από την μάζα και να αφήνει συνειδητά το ανόμοιο και μοναδικό αποτύπωμά του, τότε νομοτελειακά και ο ίδιος δεν θα φωτίζει ως ξεχωριστή οντότητα αλλά θα αποτελεί ένα συστατικό μίας συσσωματωμένης και άμορφής μάζας.
Ως εκ τούτο το έθνος αποτελεί το καλειδοσκόπιο της πολιτισμικής μας ταυτότητας ως
κληρονόμοι του παρελθόντος μας καθότι έχουμε χρέος έναντι των προγόνων μας, τοσούτον
συνειδησιακό και ηθικό να διαφυλάξουμε και να εξελίξουμε την περίλαμπρη κληρονομιά μας,ως αδιαμφισβήτητοι νόμιμοι μεριδιούχοι.
