Γράφει ο δικηγόρος Νίκος Αγαμέμνων Καραβέλος
Αρχή του πολέμου ανάμεσα στη Ρωσία και το ΝΑΤΟ (και όχι φυσικά την Ουκρανία, που έχει ηττηθεί πριν καν πολεμήσει) κι ας ελπίσουμε ότι, η θρασεία μειονότητα του πλανήτη, ο αγγλοσαξωνικός κόσμος, θα κατανοήσει ότι η αυταπάτη του να κυβερνήσει τον κόσμο, έχει συντριβεί στα ουκρανικά πεδία.
Το μόνο που του μένει είναι το Χόλυγουντ, εκεί που διαπρέπει, δηλαδή στα κινηματογραφικά σκηνικά. Ήδη ο πλανήτης τους πήρε χαμπάρι και γελάει. Τους μένει και κάτι ακόμη: οι απειλές, η φίμωση της αντίθετης άποψης, ο διχασμός, ο εκβιασμός, η εισαγγελικές διώξεις, που όσο το ξεγύμνωμα προχωρεί, θα εντείνονται.
Ο πλανήτης θα γελάει μαζί τους, κι αυτοί θα παριστάνουν τους ηγέτες. Ποιοι; Μα τα πολιτικά σκουπίδια, οι εγκάθετοι, οι μαριονέτες, που στρατολογήθηκαν στην "βιοτεχνία-φασόν του κ. Σβαμπ και του τραπεζικού λόμπυ και καμώνονται τους πολιτικούς, όπως κάποιοι απατεώνες τους εμπόρους και κάποιοι ανίκανοι τους εραστές.
Άτομα αποτυχημένα σε προσωπικό, οικογενειακό, μορφωτικό επίπεδο, ηγούνται του πολέμου κατά της κακιάς Ρωσίας, βαφτίζοντάς την μάλιστα ανήμπορη περί τα πολεμικά, όπως οι περί τον έρωτα συμπλεγματικοί, υποβαθμίζουν με κακία το "αντικείμενο του πόθου τους".. .
Απλή επισκόπηση των εκπροσώπων του λεγομένου "ελευθέρου δυτικού κόσμου" ( όπως είπαμε της μειοψηφίας του πλανήτη), καταδεικνύει ότι, σε τέτοιους δεν θα εμπιστευόσουν ούτε το τάισμα της γάτας σου. Δεν είναι απλώς εγκληματίες, είναι ηλίθιοι.
Αρχή του πολέμου κι ας αγωνιστούμε ενάντια στην βλακώδη προπαγάνδα της Δύσης και των ηγετών της που δύουν. Να μην δεχτούμε την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας στους νατοϊκούς σχεδιασμούς, να μην πιστεύουμε τους κακοποιούς της "ενημέρωσης", που μας τρομοκρατούν, όπως και με τον κορωνοϊό: Με ψέματα! Να μη χάσουμε την επαφή με την ιστορία και να μάθουμε να διακρίνουμε τον θύτη από τον σωτήρα.
Η χώρα μας έχει μετατραπεί σε Ουκρανία των Βαλκανίων. Με βάσεις νατοϊκές επικίνδυνες και πάντως με πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων. Για να γελάσουμε πικρά, ας δούμε τον κ. Δένδια, να "μηνύει" τη Ρωσία για εγκλήματα πολέμου ( ενώ σιωπά για τα εγκλήματα των Ουκροναζιστών σε βάρος και των Ελλήνων).
Πρέπει να σώσουμε ό,τι είναι δυνατό να περισωθεί.
Το μόνο που του μένει είναι το Χόλυγουντ, εκεί που διαπρέπει, δηλαδή στα κινηματογραφικά σκηνικά. Ήδη ο πλανήτης τους πήρε χαμπάρι και γελάει. Τους μένει και κάτι ακόμη: οι απειλές, η φίμωση της αντίθετης άποψης, ο διχασμός, ο εκβιασμός, η εισαγγελικές διώξεις, που όσο το ξεγύμνωμα προχωρεί, θα εντείνονται.
Ο πλανήτης θα γελάει μαζί τους, κι αυτοί θα παριστάνουν τους ηγέτες. Ποιοι; Μα τα πολιτικά σκουπίδια, οι εγκάθετοι, οι μαριονέτες, που στρατολογήθηκαν στην "βιοτεχνία-φασόν του κ. Σβαμπ και του τραπεζικού λόμπυ και καμώνονται τους πολιτικούς, όπως κάποιοι απατεώνες τους εμπόρους και κάποιοι ανίκανοι τους εραστές.
Άτομα αποτυχημένα σε προσωπικό, οικογενειακό, μορφωτικό επίπεδο, ηγούνται του πολέμου κατά της κακιάς Ρωσίας, βαφτίζοντάς την μάλιστα ανήμπορη περί τα πολεμικά, όπως οι περί τον έρωτα συμπλεγματικοί, υποβαθμίζουν με κακία το "αντικείμενο του πόθου τους".. .
Απλή επισκόπηση των εκπροσώπων του λεγομένου "ελευθέρου δυτικού κόσμου" ( όπως είπαμε της μειοψηφίας του πλανήτη), καταδεικνύει ότι, σε τέτοιους δεν θα εμπιστευόσουν ούτε το τάισμα της γάτας σου. Δεν είναι απλώς εγκληματίες, είναι ηλίθιοι.
Αρχή του πολέμου κι ας αγωνιστούμε ενάντια στην βλακώδη προπαγάνδα της Δύσης και των ηγετών της που δύουν. Να μην δεχτούμε την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας στους νατοϊκούς σχεδιασμούς, να μην πιστεύουμε τους κακοποιούς της "ενημέρωσης", που μας τρομοκρατούν, όπως και με τον κορωνοϊό: Με ψέματα! Να μη χάσουμε την επαφή με την ιστορία και να μάθουμε να διακρίνουμε τον θύτη από τον σωτήρα.
Η χώρα μας έχει μετατραπεί σε Ουκρανία των Βαλκανίων. Με βάσεις νατοϊκές επικίνδυνες και πάντως με πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων. Για να γελάσουμε πικρά, ας δούμε τον κ. Δένδια, να "μηνύει" τη Ρωσία για εγκλήματα πολέμου ( ενώ σιωπά για τα εγκλήματα των Ουκροναζιστών σε βάρος και των Ελλήνων).
Πρέπει να σώσουμε ό,τι είναι δυνατό να περισωθεί.
Πρώτη πράξη να καταλάβουμε, με δυο λόγια να κλείσουμε την τηλεόραση. Να πετάξουμε από το σπίτι μας με τις κλωτσιές τον κάθε Ευαγγελάτο, Οικονόμου. που μπαίνει με το στανιό. Για σκεφτείτε: θα αφήναμε ποτέ μέσα στο σπίτι μας, δίπλα στο δωμάτιο του παιδιού μας, να γυροφέρνουν θρασύτατα τέτοια άτομα; Έξω, λοιπόν, από το σπίτι μας!
Και κάτι τελευταίο αλλά εξ ίσου σημαντικό:
Μέσα σε αυτόν τον πόλεμο, που ξεκίνησε και θα αποτελέσει, ελπίζουμε, την ταφόπλακα της νεοφασιστικής Δύσης, με κόστος είναι αλήθεια, εμείς εδώ, σε τούτη τη γωνιά τη μικρή, τόσο μεγάλη, να μην ξεχάσουμε πρέπει τον αγώνα των ελεύθερων υγειονομικών, που μάχονται απελπισμένα, μα με τρανή ελπίδα, όχι μόνο για το ψωμί των παιδιών τους, αλλά και για την δική μας χαμένη αξιοπρέπεια.
Να μην ξεχάσουμε ποτέ τους εγκάθετους και τους συνοδοιπόρους τους, από όλες τις εξουσίες, που σχεδίασαν, υλοποίησαν και επιμένουν στην φασιστική αυτήν μεθόδευση.
Να μη λησμονήσουμε ποτέ ότι αν οι υγειονομικοί είχαν παραδοθεί, το κτηνώδες μέτρο θα είχε ήδη επεκταθεί και στο σύνολο των εργαζομένων. Αν οι καθημαγμένοι αλλά πείσμονες αυτοί συμπολίτες μας είχαν υποταγεί, τώρα θα σφύριζε ανατριχιαστικά ο άνεμος της γενικευμένης ήττας μας στο ματωμένο πεδίο.
Κάθε φορά, λοιπόν, που νιώθουμε να μην αντέχουμε, πρέπει να σηκώνουμε το βλέμμα σε αυτούς και να λέμε μέσα μας:
"Όχι δε θα πέσουμε. Οι υγειονομικοί πώς άντεξαν και δεν έπεσαν;".
Και κάτι τελευταίο αλλά εξ ίσου σημαντικό:
Μέσα σε αυτόν τον πόλεμο, που ξεκίνησε και θα αποτελέσει, ελπίζουμε, την ταφόπλακα της νεοφασιστικής Δύσης, με κόστος είναι αλήθεια, εμείς εδώ, σε τούτη τη γωνιά τη μικρή, τόσο μεγάλη, να μην ξεχάσουμε πρέπει τον αγώνα των ελεύθερων υγειονομικών, που μάχονται απελπισμένα, μα με τρανή ελπίδα, όχι μόνο για το ψωμί των παιδιών τους, αλλά και για την δική μας χαμένη αξιοπρέπεια.
Να μην ξεχάσουμε ποτέ τους εγκάθετους και τους συνοδοιπόρους τους, από όλες τις εξουσίες, που σχεδίασαν, υλοποίησαν και επιμένουν στην φασιστική αυτήν μεθόδευση.
Να μη λησμονήσουμε ποτέ ότι αν οι υγειονομικοί είχαν παραδοθεί, το κτηνώδες μέτρο θα είχε ήδη επεκταθεί και στο σύνολο των εργαζομένων. Αν οι καθημαγμένοι αλλά πείσμονες αυτοί συμπολίτες μας είχαν υποταγεί, τώρα θα σφύριζε ανατριχιαστικά ο άνεμος της γενικευμένης ήττας μας στο ματωμένο πεδίο.
Κάθε φορά, λοιπόν, που νιώθουμε να μην αντέχουμε, πρέπει να σηκώνουμε το βλέμμα σε αυτούς και να λέμε μέσα μας:
"Όχι δε θα πέσουμε. Οι υγειονομικοί πώς άντεξαν και δεν έπεσαν;".
