Γράφει ο δικηγόρος παρ΄Αρείω Πάγω Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Ο ολοκληρωτισμός της ευήθειας
Είναι πρόδηλο ότι βαίνουμε ολοταχώς προς την εγκαθίδρυση μίας καινοφανούς Νέας Τάξης Πραγμάτων, δια της οποίας καταλύεται οιαδήποτε μορφή παραδοσιακής αξίας καθώς εγκαινιάζεται ο νεοπαγής ανθρωπότυπος, άνευ επίγνωσης και συνείδησης του ανήκειν καθότι, ο,τιδήποτε παραπέμπει εις την δημιουργία ταυτοτήτων αναγορεύεται ως επιλήψιμο και διώκεται.
Το καινοφανές Σιδηρούν παραπέτασμα, ισοπεδώνει αμείλικτα δια των ερπυστριών ο,τιδήποτε συγκροτεί αυτοτελή ταυτότητα αμαυρώνοντας τοιουτοτρόπως και την ανθρώπινη φύση καθότι, η
παγκοσμιοποίηση επιβάλλει την δημιουργία ουδετερόφυλων ανθρώπων, όπως άλλωστε και οι θεσμικά αρμόδιοι (....) προπαγανδίζουν ανερυθρίαστα την εξέλιξη αυτή ως οργανική και φυσική εξέλιξη.Η επιβολή μίας παρά φύσιν κατάστασις, ως προς την κοινωνία και η ποινική καταστολή οιουδήποτε αντιφρονούντα με το στίγμα του εγκληματία σκέψεως και την κίβδηλη αιτιολογία ότι, συνιστά απειλή δια την δημόσια τάξη, αποδεικνύει περίτρανα τους σκοτεινούς σχεδιασμούς των υπερ-εθνικών κοσμο-εξουσιαστών.
Η προαγωγή ενός ουδετερόθρησκου, ουδετεροεθνούς κράτους καθώς και η δημιουργία ουδετερόφυλων ανθρώπων, πλήρως αλλοτριωμένων πειθήνιων αθυρμάτων, τα οποία θα επικοινωνούν καθ’ ολοκληρίαν και θα ζουν δια μέσου την εικόνας της ψηφιακής
πραγματικότητας την Η/Υ, συνιστά ανυπερθέτως την αφετηρία της παρακμιακής αποσύνθεσης της επικείμενης πολτοποιημένης κοινωνίας μας η οποία όζει δυσώδη οσμή σήψεως και «πολυοργανικής ψυχικής ανεπάρκειας»
Η παρά φύση ζωή, επιβάλλεται δια μέσου των διευθυντηρίων, τα οποία δίδουν εντολές εις τους προστηθέντες εν Ελλάδι εντολοδόχους τους, προκειμένου γηθοσύνως (έναντι ασφαλώς
τριάκοντα αργυρίων), να επιβάλλουν τους νοσηρούς σχεδιασμούς τους, εις βάρος των ανθρώπινων προσώπων και των λαών.
Εν προκειμένω, δεσπόζει ένας πρωτόγνωρος μηδενισμός των πάντων, με στόχο βεβαίως την δημιουργία ενός νέου μετανεωτερικού ανθρωπότυπου, ο οποίος, θα βαπτίζεται δήθεν εξέλιξη και προοδευτισμός.
Το δηλητήριο αυτής της σύγχυσης ήδη προάγεται δια της εκπαιδεύσεως περί της ουδετεροφιλίας : το έτι περαιτέρω δυσάρεστο είναι ότι οι μηχανισμοί του συστήματος υποστηρίζουν την εσκεμμένη αυτή εγκαθίδρυση ενός αντεστραμμένου κόσμου, καθότι η συσκότιση, η παρέλκυση και η σύγχυση, συνιστά ανυπερθέτως δομικό στοιχείο του συστήματος, η οποία αποβλέπει εις την δια πυρός και σιδήρου επιβολή αυτών των στρεβλών
απόψεων επί ποινή εξοβελισμού, επιστρατεύοντας την κουλτούρα του φόβου και την καταστολή εις τον, εκάστοτε και εκασταχού, τρόπον τινά, αντιρρησία.
Η μονολιθικότητα της πολιτικής ορθότητας, διώκει απηνώς και αναγορεύει ως εγκληματία σκέψης οιοδήποτε αντιρρησία, ως εκ τούτου οι ισχυροί δοτοί μηχανισμοί του συστήματος, επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν, μία νέα νοερά ειρκτή δια όλους μας επεμβαίνοντας εισέτι και εις ην φυσιολογία της ιδιοσυστασίας μας.
Το αυτό πράττουν κατ’ εξακολούθησιν, συνεργεία των ιδεολογικών υποζυγίων ορισμένων εκ των κομμάτων, με την έννοια του έθνους, όπου εμπέδωσαν αναληθώς και ψευδώς εις το συλλογικό υποσυνείδητο ότι, η αγάπη δια την πατρίδα, δια την ιστορία και την γλώσσα, εξομοιώνεται με τον φασισμό, εκ παραλλήλου δε κατασυκοφάντησαν και την ζώσα Οθρόδοξη παράδοση, εν άλλοις λόγοις ότι, συλλογικά αφυπνίζει και σε συνδέει διαχρονικά με τις ρίζες σου, το ακρωτηριάζουν αμελλητί, η πρόθεσης είναι η διάρρηξης του ομφάλιου λώρου με την παράδοση και τους προγόνους ημών, ούτως ώστε ευχερέστερα να κυριαρχήσει η λήθη.
Το φαινόμενο αυτό της «αποσυγκειμενοποίησης» των εννοιών και η προσαρμογή της προπαγάνδας συνιστά ανυπερθέτως μία προσφιλή πρακτική ποδηγέτησης της κοινής γνώμης προκειμένου δια της πλύσεως εγκεφάλου να δίνουν ιδικά τους αυθαίρετα νοήματα εις τις
πραγματικές έννοιες και λέξεις, με βάσει και τις συμπαρομαρτούσες συνθήκες παράθεσης των εννοιών.
Ως έπος επείν, η επίθεσης, ως προς το έθνος, την Εκκλησία, την κοινωνία, τους θεσμούς, το πολίτευμα, την υγεία αποτελούν μία βιούμενη πραγματικότητα, επί μάλλον και μάλλον όμως, ήδη «διδάσκεται» από τους θεσμικούς βυσσοδόμους των ανθρώπινων ψυχών εις τα σχολεία, τα, περί της ουδετερότητας του φύλου.
Η πόλις εάλω, η αλλοτρίωση του ανθρώπινου προσώπου καθίσταται το μείζον, πλέον η κατάσταση έχει εκτραχηλιστεί δομικά, πέραν από το πολίτευμα, τους θεσμούς και τον εργαλειακό ορθολογισμό, το μείζον διακύβευμα καθίσταται η προσβολή του ανθρώπινου
προσώπου.
Είναι πρόδηλο ότι βαίνουμε ολοταχώς προς την εγκαθίδρυση μίας καινοφανούς Νέας Τάξης Πραγμάτων, δια της οποίας καταλύεται οιαδήποτε μορφή παραδοσιακής αξίας καθώς εγκαινιάζεται ο νεοπαγής ανθρωπότυπος, άνευ επίγνωσης και συνείδησης του ανήκειν καθότι, ο,τιδήποτε παραπέμπει εις την δημιουργία ταυτοτήτων αναγορεύεται ως επιλήψιμο και διώκεται.
Το καινοφανές Σιδηρούν παραπέτασμα, ισοπεδώνει αμείλικτα δια των ερπυστριών ο,τιδήποτε συγκροτεί αυτοτελή ταυτότητα αμαυρώνοντας τοιουτοτρόπως και την ανθρώπινη φύση καθότι, η
παγκοσμιοποίηση επιβάλλει την δημιουργία ουδετερόφυλων ανθρώπων, όπως άλλωστε και οι θεσμικά αρμόδιοι (....) προπαγανδίζουν ανερυθρίαστα την εξέλιξη αυτή ως οργανική και φυσική εξέλιξη.Η επιβολή μίας παρά φύσιν κατάστασις, ως προς την κοινωνία και η ποινική καταστολή οιουδήποτε αντιφρονούντα με το στίγμα του εγκληματία σκέψεως και την κίβδηλη αιτιολογία ότι, συνιστά απειλή δια την δημόσια τάξη, αποδεικνύει περίτρανα τους σκοτεινούς σχεδιασμούς των υπερ-εθνικών κοσμο-εξουσιαστών.
Η προαγωγή ενός ουδετερόθρησκου, ουδετεροεθνούς κράτους καθώς και η δημιουργία ουδετερόφυλων ανθρώπων, πλήρως αλλοτριωμένων πειθήνιων αθυρμάτων, τα οποία θα επικοινωνούν καθ’ ολοκληρίαν και θα ζουν δια μέσου την εικόνας της ψηφιακής
πραγματικότητας την Η/Υ, συνιστά ανυπερθέτως την αφετηρία της παρακμιακής αποσύνθεσης της επικείμενης πολτοποιημένης κοινωνίας μας η οποία όζει δυσώδη οσμή σήψεως και «πολυοργανικής ψυχικής ανεπάρκειας»
Η παρά φύση ζωή, επιβάλλεται δια μέσου των διευθυντηρίων, τα οποία δίδουν εντολές εις τους προστηθέντες εν Ελλάδι εντολοδόχους τους, προκειμένου γηθοσύνως (έναντι ασφαλώς
τριάκοντα αργυρίων), να επιβάλλουν τους νοσηρούς σχεδιασμούς τους, εις βάρος των ανθρώπινων προσώπων και των λαών.
Εν προκειμένω, δεσπόζει ένας πρωτόγνωρος μηδενισμός των πάντων, με στόχο βεβαίως την δημιουργία ενός νέου μετανεωτερικού ανθρωπότυπου, ο οποίος, θα βαπτίζεται δήθεν εξέλιξη και προοδευτισμός.
Το δηλητήριο αυτής της σύγχυσης ήδη προάγεται δια της εκπαιδεύσεως περί της ουδετεροφιλίας : το έτι περαιτέρω δυσάρεστο είναι ότι οι μηχανισμοί του συστήματος υποστηρίζουν την εσκεμμένη αυτή εγκαθίδρυση ενός αντεστραμμένου κόσμου, καθότι η συσκότιση, η παρέλκυση και η σύγχυση, συνιστά ανυπερθέτως δομικό στοιχείο του συστήματος, η οποία αποβλέπει εις την δια πυρός και σιδήρου επιβολή αυτών των στρεβλών
απόψεων επί ποινή εξοβελισμού, επιστρατεύοντας την κουλτούρα του φόβου και την καταστολή εις τον, εκάστοτε και εκασταχού, τρόπον τινά, αντιρρησία.
Η μονολιθικότητα της πολιτικής ορθότητας, διώκει απηνώς και αναγορεύει ως εγκληματία σκέψης οιοδήποτε αντιρρησία, ως εκ τούτου οι ισχυροί δοτοί μηχανισμοί του συστήματος, επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν, μία νέα νοερά ειρκτή δια όλους μας επεμβαίνοντας εισέτι και εις ην φυσιολογία της ιδιοσυστασίας μας.
Το αυτό πράττουν κατ’ εξακολούθησιν, συνεργεία των ιδεολογικών υποζυγίων ορισμένων εκ των κομμάτων, με την έννοια του έθνους, όπου εμπέδωσαν αναληθώς και ψευδώς εις το συλλογικό υποσυνείδητο ότι, η αγάπη δια την πατρίδα, δια την ιστορία και την γλώσσα, εξομοιώνεται με τον φασισμό, εκ παραλλήλου δε κατασυκοφάντησαν και την ζώσα Οθρόδοξη παράδοση, εν άλλοις λόγοις ότι, συλλογικά αφυπνίζει και σε συνδέει διαχρονικά με τις ρίζες σου, το ακρωτηριάζουν αμελλητί, η πρόθεσης είναι η διάρρηξης του ομφάλιου λώρου με την παράδοση και τους προγόνους ημών, ούτως ώστε ευχερέστερα να κυριαρχήσει η λήθη.
Το φαινόμενο αυτό της «αποσυγκειμενοποίησης» των εννοιών και η προσαρμογή της προπαγάνδας συνιστά ανυπερθέτως μία προσφιλή πρακτική ποδηγέτησης της κοινής γνώμης προκειμένου δια της πλύσεως εγκεφάλου να δίνουν ιδικά τους αυθαίρετα νοήματα εις τις
πραγματικές έννοιες και λέξεις, με βάσει και τις συμπαρομαρτούσες συνθήκες παράθεσης των εννοιών.
Ως έπος επείν, η επίθεσης, ως προς το έθνος, την Εκκλησία, την κοινωνία, τους θεσμούς, το πολίτευμα, την υγεία αποτελούν μία βιούμενη πραγματικότητα, επί μάλλον και μάλλον όμως, ήδη «διδάσκεται» από τους θεσμικούς βυσσοδόμους των ανθρώπινων ψυχών εις τα σχολεία, τα, περί της ουδετερότητας του φύλου.
Η πόλις εάλω, η αλλοτρίωση του ανθρώπινου προσώπου καθίσταται το μείζον, πλέον η κατάσταση έχει εκτραχηλιστεί δομικά, πέραν από το πολίτευμα, τους θεσμούς και τον εργαλειακό ορθολογισμό, το μείζον διακύβευμα καθίσταται η προσβολή του ανθρώπινου
προσώπου.
