Από σελίδα στο facebook
Γράφει:
"Μια παρέα από νεαρά αγόρια, βράδυ Σαββάτου πάνε για ποτό στο λιμάνι των Χανίων.
Βλέπουν στο δρόμο έναν άστεγο, τον κύριο που αγκαλιάζουν στη φωτογραφία.
Δεν προσπέρασαν
Δε σιχάθηκαν
Δε σνόμπαραν
Δεν γύρισαν απ; το άλλο πλευρό
Σταμάτησαν, τον ρώτησαν πώς είναι, αν είναι καλά, τί χρειάζεται πέρα από φαγητό
Εκείνος τους είπε
Θα ήθελα πολύ ένα καυτό μπάνιο παιδιά μου
Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους
Έβαλαν τα λεφτά για το ποτό τους, όλοι μαζί κ τον πήγαν σε ένα ξενοδοχείο
Το πλήρωσαν κ του είπαν αύριο θα βρεθεί μόνιμη λύση
Απόψε ξεκουράσου, χουζούρεψε κ θα τα πούμε αύριο κύριε Μ.
Πρωί Κυριακής ένας φίλος τους μετά από τηλεφωνήματα που έκαναν πρόσφερε για τρεις μήνες ένα σπίτι που σκόπευε να το νοικιάσει αλλά το άφησε για αργότερα.
Είπε ο κύριος Μ.χρειαζεται άμεσα φροντίδα κ ένα κεραμίδι.
Μετα από τρεις μήνες θα δούμε πάλι!
Δε ξέρω αν πιστεύετε ακόμα στην καλοσύνη
Δε ξέρω αν πιστεύετε ακόμα στην αλληλεγγύη
Δε ξέρω αν πιστεύετε ακόμα στα όνειρα κ στα θαύματα
Εγώ πιστεύω κ μάλιστα πολύ".
