Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: "Βάλαμε το μωράκι μας σε ένα κουτί, με λουλούδια και το θάψαμε στον Υμηττό"!

Με χρώματα... παστελ περιέγραψε τη ζωή του με την Καρολάιν ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος και απέδωσε τα προβληματα στη σχέση τους, μετά την αποβολή του πρώτου μωρού τους:

Πρόεδρος: Mην μας λέτε με τόσες λεπτομέρειες τα ταξίδια σας. Εχει συμβεί κάτι, που να έχει κάποια σημασία? Πότε αρχίζουν τα προβλήματα? Γιατί μέχρι τότε όλα κύλαγαν ανέφελα

"Η λέξη πρόβλημα για μένα δεν έχει τη σημασία Γυρνώντας από την Πορτογαλία ζουσαμε το παραμυθένιο μας καλοκαίρι. Οταν γυρίσαμε από Ιταλία, μάθαμε ότι, ήταν έγκυος. Ηταν πολύ νωρίς, για να μείνει έγκυος. Ηταν ένα σοκ. Δεν το προγραμματίζαμε. Για κανένα απο τους δύο δεν τέθηκε θέμα, να σταματήσει η εγκυμοσύνη. Το να κάνουμε ένα μωράκι, δεν ήταν το πρόβλημα. θα γινοταν κάποτε. Μεγάλο σοκ, κυρίως για τα όνειρα μας, τα ταξίδια μας, τις σπουδές της. Ο στόχος των συζητήσεων ήταν πως το μωρο θα ομόρφαινε τη ζωή μας. Μου είπε δεν μπορώ να το σκεφτώ να διακοπεί η εγκυμοσύνη. Πως το παιδάκι θα έρθει να κουμπώσει σε μία ήδη ευτυχισμένη ζωή, Ο γυναικολόγος μας αγκάλιασε..

Πρόεδρος: Πως θα συνδίαζε τις σπουδές της, τι είχατε σκεφτεί?

"Hταν καταλυτικός ο ρόλος του γυναικολόγου. Την οδήγησε οτι, από το φθινόπωρο θα μπορείς να κάνει ό,τι ονειρευόταν, δεν θα την εμπόδιζε το παιδί. Είναι δύσκολο να περιγράψω πόσο μπορεις να δεθείς, με την καρδούλα ενός παιδιού. Είχαμε φτιάξει τη φωλιά μας... Είχαμε αρχίσει να δενόμαστε με την ιδέα του παιδιού. Κοιτουσαμε καροτσάκια και κούνιες κι α ς μην τα αγοραζαμε
Σε κάποιους φίλους το ειπαμε στο τελος του καλοκαιριού. Το Σεπτέμβριο κάναμε μία αυχενική διαφάνεια. Το μωράκι δεν είχε καλή πορεία. Μας ανακοίνωσε ότι, χάσαμε το μωράκι. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Εμένα, που δεν συνέβη στο σώμα μου, δεν μποροήυσα να πιστεψω ότι, μπορούσαμε να δεθούμε τόσο με ένα πλασματάκι. Κλαιγαμε ένα 48ωρο αγκαλιά, μέχρι να πάμε τη Δευτέρα στο νοσοκομείο, για την απόξυση. Η Καρολάιν πέρναγε πιό βαριά όσα μας συνέβαιναν, αλλά ήταν πάντα εκει για μένα. Το πιό σκληρό που πέρασε η Καρολάιν, ήταν ότι το Σάββατο το βραδυ απέβαλε στο σπιτι μας... Τα γράφει στο ημερολόγιο της. Το σποράκο τον χάσαμε στο σπίτι μας. Το είδαμε. Το βάλαμε σε κουτάκι με λουλουδια και τον θάψαμε στον Υμηττό"

Πρόεδρος: Aυτό δημιουργησε πρόβλημα?

"Κανένας μας δεν ήταν καλά"

Πρόεδρος: Aυτό μπορούσατε να το διαχειριστείτε?

"Hξερα ότι, με αγαπάει. Ειχε χάσει ένα παιδάκι. Υπηρχαν εντάσεις ανάμεσα μας. Κλειστήκαμε. Δεν είχαμε όρεξη. Ειχαμε ο ενας τον άλλο. Τι να χωρίσουμε μεταξύ μας; Προσπαθήσαμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας. Πριν χάσουμε το παιδάκι μας, δεν ξέραμε πόσο το θέλαμε...

Πρόεδρος: Οι σπουδές σαν να έχουν βγει από το πλάνο..

"Οχι. Πήγε στο Πανεπιστήμιο. Ξεκινήσαμε τη ζωή προ του ερχομού του παιδιού. Εκείνη ξεκίνησε το πανεπιστήμιο κι εγω τη δουλειά. Είπαμε να μπούμε ξανά στη ζωή, που έπρεπε να έχουμε"