Με μιά απόφαση
- σταθμό το Μονομελές Πρωτοδικείο
Βόλου ανέθεσε στον πατέρα, την επιμέλεια του
11χρονου γιου του, που μέχρι σήμερα την
ασκούσε προσωρινά η μητέρα του παιδιού, μετά τον, κοινή
συναινέσει, χωρισμό του ζεύγους.
Με
την υπ΄αριθμόν 110/2019 απόφασή του, το
Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου, έκανε
δεκτή την αγωγή πατέρα 11χρονου, δίνοντας του την επιμέλεια, την οποία προσωρινά
ασκούσε η μητέρα του, από τις 31 Ιανουαρίου
2014.
Ο
πατέρας και ενάγων κατέβαλλε από τότε
μηνιαία διατροφή ύψους 250 ευρώ, ενώ ο
ανήλικος διέμενε με την άνεργη μητέρα του, στο σπίτι των γονέων
της.
Οπως προκύπτει απο το σκεπτικό της απόφαση, το δικαστήριο έλαβε υπόψη του, τη βούληση του παιδιού:, «Aπό την επικοινωνία
του δικάσαντος δικαστή με τον ανήλικο
προέκυψε με σαφήνεια ότι πρόκειται για
ένα αυθόρμητο παιδί, που διαθέτει την
ανάλογη για την ηλικία του ωριμότητα
και έχει αποδεχθεί και αφομοιώσει τα
γεγονότα, που αφορούν στην κατάσταση
της οικογένειάς του. Αγαπάει αμφότερους
τους γονείς του, αλλά είναι πιο δεμένος
με τον πατέρα του. Δήλωσε ότι δεν είναι
ικανοποιημένος με τις συνθήκες ζωής
του στην κατοικία, όπου διαμένει με τη
μητέρα του και εξέφρασε ρητά και μετ’
επιτάσεως την επιθυμία του να ζήσει με
τον πατέρα του, ο οποίος ασχολείται
περισσότερο μαζί του, εν συγκρίσει με
τη μητέρα του, ενώ περαιτέρω αισθάνεται
πιο ήρεμος και ασφαλής μαζί του. Η βούλησή
του δε αυτή, δεν προέκυψε ότι είναι
προϊόν πειθαναγκασμού ή υπέρμετρης
επιείκειας του πατέρα του ή αλόγιστης
παροχής υλικών αγαθών, με σκοπό την
προσκόλλησή του σ’ αυτόν, όπως υποστηρίζει
η εναγόμενη, αλλά της αγάπης και της
ζεστασιάς που εισπράττει από τον πατέρα
του και την οικογένεια αυτού.
Υπό
τα δεδομένα αυτά, χωρίς να παραβλέπονται
τα ειλικρινή αισθήματα αγάπης και
στοργής της ενάγουσας προς το τέκνο
της, ούτε η μέχρι σήμερα σημαντική
συμβολή της στην ανατροφή και εν γένει
ανάπτυξή του, λαμβανομένων ιδίως υπόψη
του ιδιαίτερου δεσμού που έχει δημιουργηθεί
μεταξύ του ανηλίκου και του πατέρα του,
της εκφραζόμενης ως άνω προτίμησής του
που συνεκτιμάται από το Δικαστήριο,
ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού
της ωριμότητάς του, της ηλικίας του,
στην οποία δεν έχει ανάγκη ιδιαίτερης
φροντίδας και περιποίησης πλέον από τη
μητέρα του, καθώς και του περιβάλλοντος
που του έχει εξασφαλίσει ο πατέρας του,
για να διαμείνει μαζί του, το Δικαστήριο
κρίνει, με αποκλειστικό γνώμονα το
συμφέρον του τέκνου, ότι επιβάλλεται
όπως η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας
του προσώπου του ανατεθεί οριστικά στον
ενάγοντα πατέρα του, ο οποίος είναι ο
πλέον κατάλληλος να ανταποκριθεί στο
λειτουργικό αυτό καθήκον, συνεπικουρούμενος,
εφόσον παραστεί σχετική ανάγκη, και από
τους γονείς του, συνεργαζόμενος, όμως,
με την τελευταία, έτσι ώστε να διατηρηθούν
οι στενοί δεσμοί αγάπης μεταξύ τους».
