Σε άρθρο του, με τίτλο "Κρατική βία κατά της αστυνομίας", ο δικηγόρος Χάρης Κατσιβαρδάς, εξηγεί πως και γιατί η αστυνομία, "χρησιμοποιείται, σήμερα, ως κυματοθραύστης, πολιτικών συμφερόντων".
Διαβάστε τo:
"Ο θεσμός της αστυνομίας, υπό τις ποικιλότροπες εκφάνσεις του, καθίσταται άρρηκτα
συνδεδεμένος με το Κράτος Δικαίου μίας Συντεταγμένης και ευνομούμενης Πολιτείας,
δεδομένου ότι αποτελεί, εκ των ών ουκ άνευ, ένα θεσμικό πυλώνα, αφενός δια την θωράκιση
της δημοκρατικής νομιμότητας και εξετέρου δια την προάσπιση των θεμελιωδών ατομικών
δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, διασφαλίζοντας τοιουτοτρόπως την κοινωνική
ειρήνη, της εφαρμογή των νόμων, με κράτιστο γνώμονα, της περιστολή της βίας, την καταστολή
του εγκλήματος και την λήψη προληπτικών μέτρων δια την εγγύηση της εύρυθμης λειτουργίας
της κοινωνίας και των θεσμών.
Η αποστολή της εις ένα δημοκρατικό πολίτευμα καθίσταται σύνθετος διότι αφενός μεν εδράζεται
εις το Σύνταγμα και εις τους ψηφισθέντες νόμους που συμφωνούν με αυτό και αφετέρου,
συνδέεται άρρηκτα με την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία αλλά και με τους πολίτες.
Εν τω πλαισίω αυτής της εξ ορισμού τριγωνικής θεσμικής της αποστολής, επιβάλλεται να
υπάρξει μίας αυστηρά οριοθέτηση, ούτως ώστε, να διατηρούνται ασφαλώς οι εύθραυστες
ισορροπίες, με αποτέλεσμα ναι μεν η μία έκφανση της να αλληλοεπιδρά υγιώς και γόνιμα εις την
άλλη με σκοπό την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή το κράτος να αφήνει την
αστυνομία, να ενεργήσει με γνώμονα το συμφέρον του πολίτου και όχι εις τον αντίποδα να
καθυποτάσσει κατά το δοκούν την αστυνομία, καθιστώντας την αυθαίρετα σιδηρούν βραχίονα
προστασίας της προς εξουδετέρωση των ιδεολογικώς αντιφορνούντων προς την εκάστοτε
κυβέρνηση.
Η απεμπλοκή αυτή θα ήταν ευκταία εις περίπτωση θωράκισης της αστυνομίας και
μετασχηματισμού του, δηλαδή κατά την ταπεινή μου γνώμη να καταστεί πραγματικά
ανεξάρτητη, υποκείμενο απλώς εις έναν εποπτικό τύποις έλεγχο από την εκάστοτε εκτελεστική
εξουσία διότι σήμερον λειτουργεί ως θεραπαινίδα της.
Η αστυνομία σήμερον, χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων, αν και αφίσταται προδήλως από τον
καταστατικό της ρόλο αφενός ως κυματοθραύστης, πολιτικών συμφερόντων, ή άλλως ως κλίνη
του προκρούστη, όπου η Πολιτεία, την χρησιμοποιεί στρεβλώς προκειμένου να παρελκύσει την
κοινή γνώμη, επενδύοντας προσωρινά προς μία μορφή ελεγχόμενης σύγκρουσης με πολίτες, ή
διάφορες συλλογικότητες, πυροδοτώντας κοινωνική αναταραχή.
Πολλές φορές, η εφαρμοζόμενη αυτή τακτική από την πλευρά της αστυνομίας, με ηθικό
αυτουργό την Πολιτεία, αφήνει εκτεθειμένους πολλούς αστυνομικούς σε κίνδυνο να υποστούν
επικίνδυνες σωματικές βλάβες ή να καταστούν θύματα ακόμη και ανθρωποκτονίας, από το
εκάστοτε μαινόμενο ετερόκλητο πλήθος που στρέφεται εναντίον τους, όταν δηλαδή εν άλλοις
λόγοις, η ίδια η Πολιτεία δεν δίδει μέσω των ανωτέρων στελεχών της αστυνομίας τις κατάλληλες
οδηγίες και εντολές για την πρόληψη και καταστολή επεισοδων, ή άλλως δεν επιστρατεύει τις
προσήκουσες μάχιμες ομάδες κρούσεως αφενός να καταστείλουν μία δυσήνια μαζική επίθεση
πλήθους και αφετέρου να προστατεύσουν τις ακατάλληλες προς την αποστολή αυτή, ομάδες, με
αποτέλεσμα να διακινδυνεύσει η ζωή τους.
Ωσαύτως μία έτερη πρόσθετη πτυχή, είναι ότι εισέτι και ορισμένα αυθόρμητα λαϊκά κινήματα,
δηλώσεως πολιτικής ανυπακοής στρέφονται, εσφαλμένως κατά την υποκειμενική μου γνώμη
κατά της αστυνομίας προκειμένου να εκδηλώσουν την πολιτική ανυπακοή, με αποτέλεσμα να
δημιουργείται έτι περαιτέρω σύγχυση και να επικρατεί διογκούμενη ανασφάλεια δικαίου και
συγκρούσεις εις τους κόλπους της κοινωνίας.
Περαιτέρω, ο σφετερισμός της αστυνομίας υπό την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, ουδόλως
συμβάλλει εις την έτι περαιτέρω εμπέδωση των σχέσεων αστυνομίας και πολιτών, διότι,
δημιουργούνται δήθεν ιδεολογικές διαφορές, τις οποίες, τα ίδια τα κόμματα, έχουν μεριμνήσει
εντέχνως να καλλιεργήσουν χρησιμοποιώντας την αστυνομία ως μέρος της ιδεολογικής τους
ρητορικής, ενδεικτικό είναι το χυδαίο και άκρως καταφρονητικό σύνθημα : «Μπάτσοι,
Γουρούνια, Δολοφόνοι», το οποίο εμπεδώθηκε ιδίως μεταπολιτευτικά, εις το συλλογικό
υποσυνείδητο.
Η διχαστική επικρατούσα αυτή κατάσταση εξ αφορμής της κηδεμενευόμενης εν πολλοίς
λειτουργία της αστυνομίας καθίσταται προδήλως ασυμβίβαστη, με το κράτους Δικαίου και την
διακριτική λειτουργία των θεσμών, με αποτέλεσμα η κοινωνία, να στρέφεται κατά της
αστυνομίας και τανάπαλιν λόγω ενός αδικαιολόγητου πολωτικού κλίματος το οποίο διχάζει την
κοινωνία και νοθεύει επί τα χείρω την πορεία εξέλιξης της δημοκρατικής κοινωνίας.
Ως εκ τούτου λοιπόν δέον όπως τα ως άνω ληφθούν υπόψιν, όσο ιδεατά ενδεχομένως να
ακούγονται, ούτως ώστε να αποκατασταθεί η σχέση μεταξύ πολιτών και αστυνομικών
προκειμένου να επιτελούν ανεπηρέαστα το έργο τους, οι αστυνομικοί και οι πολίτες να νιώθουν
το αίσθημα ασφαλείας.
Βεβαίως να υπάρχει βελτίωση και περισσότερη εκπαίδευση ιδίως των νέων αστυνομικών ως
προς την διαχείριση των πολιτών και να ενισχυθεί το πειθαρχικό δίκαιο με πιο αυστηρές
διατάξεις δια τυχόν επιλήψιμες συμπεριφορές των αστυνομικών, ανάρμοστες κατά την εκτέλεση
των καθηκόντων τους, ή δια κατάχρηση εξουσίας, άσκηση παρανόμου βίας και ούτω καθ’ εξής.
Όμως παράλληλα να δημιουργηθεί ένα θεσμικό όργανο «ο συνήγορος υπεράσπισης του
αστυνομικού» προκειμένου να προασπίζει τα συμφέροντα των αστυνομικών, τα οποία κατά την
εκτέλεση των καθηκόντων τους, υπόκεινται απρόσμενα σε βία, ένεκεν εσφαλμένων εντολών
των ανωτέρων τους με έμμεση αυτουργία της εκάστοτε «ανέλεγκτης» νομικά εκτελεστικής
εξουσίας, όπως επίσης, οιοδήποτε αδίκημα στρέφεται κατά αστυνομικού οργάνου να ονομάζεται
προσηκόντως ως ιδιώνυμο, ούτως ώστε να είναι εξυπαρής αρκούντως προστατευμένος ο
αστυνομικός από διάφορης λογής ̈γκρουπούσκουλα» ή χειραγωγούμενα άνωθεν φανατισμένα
τάγματα εφόδου, δια των οποίων κάποιοι άλλοι θύλακες και μηχανισμού επενδύουν εις το χάος
ή την απειλή μίας μορφής ασύμμετρης απειλής, προς την κοινωνία.
Εν κατακλείδι, εξ αφορμής της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας, καθίσταται απολύτως και
αδηρίτως αναγκαία η αναθεώρηση πολλών θεσμικών νομικών διατάξεων περί του πολυσχιδούς
ρόλου της αστυνομίας τόσον καθόσον αφορά την σχέση της με την κοινωνία και τους πολίτες
όσον και με την Κρατική εξουσία.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
