Συγκλονιστική μαρτυρια γνωστού δικηγόρου, που του έκοψε το λαιμό πετονιά χαρταετού, ενώ οδηγούσε μοτοσυκλέτα στην Παραλιακή και σώθηκε!
Κι ενώ γλύτωσε από του Χάρου τα δόντια, στη συνέχεια κόλλησε κορωνοϊό και νοσηλεύεται με σοβαρή πνευμονία στο "Σωτηρία".
Διαβάστε τη μαρτυρία του Πέτρου Πανάγου, όπως την ανήρτησε στο facebook:
Δεν συνηθίζω να ανεβάζω προσωπικές ιστορίες στο Facebook. Αυτές οι δύο όμως ξεχωρίζουν.
Ιστορία 1η: Καθαρά Δευτέρα 15/3 έρχομαι από την παραλιακή με τη βέσπα. Βγαίνω στην έξοδο για Νέο Φάληρο. Ταχύτητα πάνω από 80χλμ/ώρα. Στη διχάλα που κάνει ο δρόμος, ξαφνικά αισθάνομαι να πιάνεται κάτι στο στήθος μου. Είναι πετονιά από πεσμένο χαρταετό.. Αρχίζω να τη σέρνω, προσπαθώντας παράλληλα να φρενάρω χωρίς να πέσω. Η πετονιά ανεβαίνει στον λαιμό μου και κλειδώνει κάτω από το κράνος. Σαν λέιζερ μου σκίζει το μπουφάν, το κασκόλ και το 
φούτερ! Νιώθω ότι πνίγομαι, πετάγονται τα μάτια μου. Πίσω μου έρχεται τζιπ, επίσης με μεγάλη ταχύτητα. Πλακώνεται στα φρένα για να μη με πατήσει, κάνει στραβοτιμονιά και με προσπερνάει από αριστερά. Το τζιπ ευτυχώς σπάει το σκοινί, απελευθερώνομαι και αναπνέω. Πρώτο παράδοξο στοιχείο: Από το σημείο αυτό περνάνε 50 αυτοκίνητα το λεπτό. Κι όμως έλαχε σε εμένα να πέσω πρώτος πάνω στην πετονιά. Δεύτερο παράδοξο στοιχείο: Το τεντωμένο σκοινί ήταν ακριβώς στο ύψος του στήθους μου. Αν ήταν πιο χαμηλά, θα το έσπαγα με τη μηχανή. Αν ήταν πιο ψηλά, θα έφευγε πίσω από το κρανος. Με έσωσαν τα ρούχα, διότι μου έδωσαν χρόνο να μειώσω ταχύτητα χωρίς να πέσω. Αν η πετονιά με έβρισκε κατευθείαν στο δέρμα, είτε θα με αποκεφάλιζε είτε θα μου έκοβε την αρτηρία στην καρωτίδα. Είχα Άγιο..
φούτερ! Νιώθω ότι πνίγομαι, πετάγονται τα μάτια μου. Πίσω μου έρχεται τζιπ, επίσης με μεγάλη ταχύτητα. Πλακώνεται στα φρένα για να μη με πατήσει, κάνει στραβοτιμονιά και με προσπερνάει από αριστερά. Το τζιπ ευτυχώς σπάει το σκοινί, απελευθερώνομαι και αναπνέω. Πρώτο παράδοξο στοιχείο: Από το σημείο αυτό περνάνε 50 αυτοκίνητα το λεπτό. Κι όμως έλαχε σε εμένα να πέσω πρώτος πάνω στην πετονιά. Δεύτερο παράδοξο στοιχείο: Το τεντωμένο σκοινί ήταν ακριβώς στο ύψος του στήθους μου. Αν ήταν πιο χαμηλά, θα το έσπαγα με τη μηχανή. Αν ήταν πιο ψηλά, θα έφευγε πίσω από το κρανος. Με έσωσαν τα ρούχα, διότι μου έδωσαν χρόνο να μειώσω ταχύτητα χωρίς να πέσω. Αν η πετονιά με έβρισκε κατευθείαν στο δέρμα, είτε θα με αποκεφάλιζε είτε θα μου έκοβε την αρτηρία στην καρωτίδα. Είχα Άγιο..
Ιστορία 2η. Τεστ θετικό. Πάνε όλα τέλεια. Ήπια τα συμπτώματα. Λίγα δέκατα και αοσμία-αγευσία. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Παραμονή 25ης Μαρτίου, το οξυγόνο πέφτει ξαφνικά στο 96, μετά 95, 94, 93, 92.. Σφίξιμο στο στήθος, σα να με περνάει νταλίκα. Ζαλάδα από την έλλειψη οξυγόνου, θολούρα, σύγχυση. Τρέχω στο ΣΩΤΗΡΙΑ και η αξονική δείχνει πνευμονία στον αριστερό πνεύμονα.. Μέσα σε λίγες ημέρες, η ανέμελη και χαλαρή καραντίνα γίνεται εφιάλτης. Η διοίκηση του ΣΚΑΪ, Πρόεδρος, Διευθύνουσα Σύμβουλος και Αντιπρόεδρος έτρεξαν στο λεπτό που το έμαθαν. Απεριόριστα ευγνώμων για όλα.
Από τα λίγα που είδα στα Επείγοντα, συγκλονίστηκα. Είχες την εντύπωση ότι γυρίζουν ταινία. Ταινία τρόμου για την ακρίβεια. Ταινία «μεγάλου» μήκους. Τα περιστατικά ατελείωτα. Νοσηλεύτηκα κανονικά και είμαι ακόμα εδώ. Ευτυχώς βελτιώνομαι μέρα με την ημέρα.
Καθαρά Δευτέρα και 25η Μαρτίου δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Ζορίστηκα πολύ, δεν το κρύβω. Φοβήθηκα ότι η «ταινία» μου τελείωσε.
Που θέλω να καταλήξω. Το νόημα της ζωής είναι η ίδια η ζωή. Να ζεις και να χαίρεσαι τη ζωή σου. Τα άλλα είναι απλά επιλογές. Θέλει και τύχη, θέλει και αντανακλαστικά, θέλει αγώνα, θέλει και πίστη. 
ΥΓ: Η πρώτη φωτογραφία (photoshop) ακόμα με κάνει να γελάω 
. Τυχερός μέσα στην ατυχία μου.
. Τυχερός μέσα στην ατυχία μου.
