Ενα νεογέννητο... Μουσείο Λαικής Τέχνης στο χωριό Τσέρια της Μεσσηνιακής Μάνης, πήρε σάρκα και οστά, από τη χρυσοχέρα της περιοχής Λίτσα Γουζέα - Γιολδασέα.
Στο καφενείο του χωριού, το οποίο λειτουργούν η ίδια και ο σύζυγος της Μιχάλης, η Λίτσα κατάφερε να αναπαραστήσει τις ενδυμασίες, που φορούσαν οι παλιές Μανιάτισσες, αξιοποιώντας το μπαούλα της προγιαγιάς της, την αγάπη της για δημιουργία και πολύ μεράκι, αφού όλα τα έφτιαξε με τα χέρια της.
Χρησιμοποιώντας παλιές κούκλες, που ανακάλυψε σε... κάδους απορριμμάτων της Καλαμάτας, η Λίτσα κατάφερε να δώσει πνοή σε μιά άλλη εποχή, όπου οι γυναίκες της Μάνης ύφαιναν και έραβαν μόνες τους, ακόμη και... ταγιεράκια!
Οχι, για να μην νομίζουν κάποιοι ότι, οι Μανιάτισες, ήξεραν μόνον από πόλεμο!!!
Η σύνδεση του χτες με το σήμερα της Μάνης, γίνεται μέσω της γεύσης, αφού η μαγαζάτορας, προσφέρει χειροποίητες μανιάτικες λιχουδιές, όπως τυρόπιτες με φρέσκια μυζήθρα, δίπλες με αγνό μέλι, καρυδόπιτα και φυσικά λαλάγγια με σφέλα.
Γιά τους πιό... μερακλήδες, χειροποίητες μακαρονάδες, με αυγά τηγανιτά από αλανιάρες μανιάτισες κότες!!
