Γράφει ο δικηγόρος Νίκος Αγαμέμνων Καραβέλος
"ΠΑΝΙΔΑΣ"... ΕΓΚΩΜΙΟΝ
Πανίδα, η λέξη από το μυθολογικό όνομα Παν (ο Πάνας), είναι το σύνολο των ζωικών ειδών μιας γεωγραφικής περιοχής ή κάποιας γεωλογικής περιόδου.
Χλωρίδα δε, εκ του αρχαίου " χλωρίς", είναι το σύνολο των αυτοφυών φυτών μιας, επίσης, γεωγραφικής περιοχής ή κάποιας γεωλογικής εποχής.
Αυτά είναι γνωστά "τοις νουν έχουσι", δηλαδή σε όσους έχουν μυαλό και επίγνωση. Αντιθέτως αποτελούν "γη άγνωστη" για κάτι μισόμαγκες της πολιτικής, που η κακιά τύχη έταξε να μας διοικούν, καθώς η διακυβέρνηση μιας χώρας ή ενός Δήμου, αποτελεί, γι αυτούς, οικογενειακό κειμήλιο που μεταβιβάζεται " κληρονομικά" από τον ένα στον άλλο, εντός πάντα της αυτής "Αγίας Οικογενείας".
Μόνο η κακή τύχη; Ασφαλώς όχι. Κατακλυσμοί ανεβάζουν τις άδειες αχιβάδες στα βουνά. Κατακλυσμοί και εκλογές! Με την ψήφο μας αναρριχώνται ακατέργαστοι άνθρωποι στους ώμους μας και μας τυραννούν.
.
Και τους κουβαλάμε αγόγγυστα δεκαετίες, αιώνες! Αντί να τους πετάξουμε από πάνω μας.
Εμείς τους ντύνουμε τυράννους! Ο λαός, ως απρόσωπη έννοια δεν ευθύνεται, ο πολίτης όμως, ως έννοια προσωπική, φέρει βαρύτατες ευθύνες.
Εξελέγη δήμαρχος κάποιος που αδυνατεί, παρά τις σπουδές του, να διακρίνει την πανίδα από την χλωρίδα! Και θέλοντας να γεμίσει την Αθήνα με πλατάνια, ισχυρίστηκε ότι ο πλάτανος είναι "δέντρο αειθαλές" και αποτελεί μέρος της "πανίδας"!
Εμείς μόνο να εγκωμιάσουμε μπορούμε. Και να πούμε ότι δεν είναι αγράμματος ο δήμαρχος μας, ούτε αστοιχείωτος, ούτε αδιάβαστος, ούτε ολιγόνους. Και ούτε τα είπε αυτά με το θάρρος κάποιας συγγένειας με τον πρωθυπουργό μας, ο οποίος τυγχάνει κι εκείνος αναλόγου μορφώσεως.
Ο εν Αθήναις πρώτος δημότης, δεινός στην γνώση, γνωστός για τη ευρύτητα πνεύματος και ξακουστός για την αισθητική του, απέδειξε την εκπληκτική του ικανότητα να μεταμορφώνει και να μεταμορφώνεται, κρατώντας ενεργό το ενδιαφέρον των δημοτών. Διαθέτοντας τους κατάλληλους "ειδικούς" πέτυχε το κορυφαίο δημοτικό έργο: Άλλαξε τον ρουν της Φύσης και μετέτρεψε τα φυτά σε ζώα και, αντιστρόφως, τα ζώα σε φυτά!
Μόνο τον εαυτό του, για λόγους αυτοελέγχου, σεμνότητας και ευταξίας, άφησε όπως είναι, ως μέρος χαρακτηριστικό της αθηναϊκής " πανίδας". Δηλαδή... μεταξύ των φυτών!