Από τη σελίδα στο Facebook
Η Κάρλα δεχόταν επί χιλιετηρίδες το σύνολο των κατακριμνησμάτων της περιοχής, των νερών του Ολύμπου και της ροής του Πηνειού και κάθε μικρού και μεγάλου παραπόταμου. Παραλίμνια χωριά και οικισμοί, που ζούσαν από τη λίμνη και τον πλούτο της, άλλαξαν αναγκαστικά τρόπο ζωής το μακρινό '62, τα εκατομμύρια ψάρια βρώμισαν και θάφτηκαν, οι ψήφοι ήταν και πάλι το διακύβευμα. Ο Καραμανλής με πολύ μικρό, θριάμβευσε επί των κομμουνιστων Θεσσαλων!
Χρόνια μετά, το Πασοκ ήρθε και αποτελείωσε το θλιβερό έργο με εξαντλητικές μονοκαλλιέργειες βαμβακιού και άλλες, άσχετες με τον κάμπο αλλά και τις ανάγκες των κατοίκων και το περιβαλλοντικό έγκλημα αποτελείωσε την περιοχή...
Αγρότες ξημέρωσαν με αμύθητα ποσά από πακέτα (Ντελορ κλπ όποιος θυμάται) και τα έκαναν πολυτελή αμάξια, σπίτια και μπουζούκια.
Ξεπατώθηκαν περιβόλια, πατήθηκαν μποστάνια, αγροί, χωράφια με σιτηρά, αλλά και πολύτιμες ενδημικές καλλιέργειες, που χάθηκαν για πάντα. Οι μύλοι έκλεισαν και έγιναν μπουζουκσίδικα.
Οι κάτοικοι, ανάλογα με τον κλήρο τους, έγιναν άλλοι πάμπλουτοι (και γέμιζαν συστηματικά τα εν λόγω μπουζούκια) κι άλλοι έμειναν στο τίποτα και στράφηκαν αλλού. Ο μεγαλύτερος κάμπος της χώρας, αχρηστεύτηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, άνυδρος πλέον και εξαντλημένος και μετά το 2000, οι φωστήρες του κράτους αποφάνθηκαν πως "το έργο δεν απέδωσε και οι ζημιές από την αποστράγγιση ήταν μεγαλύτερες, παρά οι ωφέλειες", έτσι αποφάσισαν να ξαναγεμίσουν τμήμα της Κάρλας (μόλις τα 38χιλ στρέμματα από τα 196) Η Κάρλα πλέον ονομάζεται "τεχνητή Λίμνη".
Ο καιρός πέρασε, τα μπουζούκια έγιναν αναμνήσεις και η Κάρλα φέρνει συνεχώς νεκρά ψάρια από τα φυτοφάρμακα και τα βαρέα μέταλλα, που ξεβράζουν, όπου βρουν οι βιομηχανίες. Ο εφιάλτης δεν θα σταματήσει. Ο εφιάλτης είναι ο Ανθρωπος και οι πολιτικές του.
Το σιτάρι μας εισάγεται, η γλουτένη έγινε εμπόρευμα και ο μισός πληθυσμός μας έγινε αλλεργικός σε αυτή (να θυμίσω ότι πρόκειται για την βασική πρωτεϊνη του λευκού σιταριού με ανυπολόγιστες θρεπτικές και χημικές ιδιότητες, που μεγάλωσε γενεές επί γενεών, χωρίς κανένα πρόβλημα, ενώ τώρα ενοχοποιείται σε όλο τον πλανήτη. Ο λόγος είναι η χημική ανασύσταση της από τις βιομηχανίες, οι οποίες μαζεύουν και ξαναμαζεύουν τα ληγμένα προϊόντα και τα ξαναπουλάνε στα σούπερ μάρκετ. Η γλουτένη αντικαταστάθηκε από αμφίβολης ποιότητας κάκιστους γαλακτοματοποιητές και η βιομηχανία απογειώνεται για άλλη μια φορά..win-win για την παγκόσμια οικονομία.
(Η υγεία σου μπροστά στο κέρδος, είναι εκτός θέματος).
Να θυμίσω ότι, μόλις τον περασμένο αιώνα και για όλους τους πίσω αιώνες, η βασική έννοια του κράτους βασιζόταν στη "σιτάρκεια", δηλαδή στην επάρκεια σε σιτηρά για όλους τους κατοίκους της, μιας και αυτά βρίσκονται στη βάση της πυραμίδας της διατροφής.
Οι λόγοι της αποξήρανσης ήταν πολιτικοί: τα αγροτεμάχια που προέκυψαν, μοιράστηκαν για ψήφους και χωρίς καμία αποζημίωση στα παραλίμνια χωριά, από την τότε δεξιά. Η επίσημη δικαιολογία ήταν "τα κουνούπια".
Πόσο απλή είναι μια πλημμύρα; Τι κρύβει το νερό που δεν έχει ακόμη αποστραγγίσει;
Στις αγροτικές περιοχές, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο στις πόλεις. Το υπέδαφος κρύβει οικοσυστήματα, που η καταστροφή τους δεν συνιστά εφησυχασμό και απάθεια.
Πρόκειται πρωτίστως για είδη τρωκτικών, τόσο ωφέλιμων όσο και βλαβερών για τον άνθρωπο, πρόκειται για πληθυσμούς τεράστιους και αθέατους από φίδια και γεωσκώληκες, που συνεργάζονται με την καλλιέργεια, μη μιλήσουμε για σκουλήκια, για προνύμφες και για το σύνολο των πληθυσμών εντόμων που διαβιούν στο υπέδαφος.
Το νερό έχει μπει στις χωματερές και στα νεκροταφεία, πριν ενα αιώνα θα λέγαμε λέξεις όπως πανούκλα και χολέρα, τώρα ίσως σου φτιάξουν και κανένα "εμβόλιο"! Να ετοιμάζεσαι..
Η διατάραξη της ισορροπίας αυτής, δεν θα είναι κάτι απλό και δεν θα το δούμε άμεσα αλλά στο βάθος του χρόνου.
Μετά την καταμέτρηση των νεκρών ανθρώπων, αρρώστιες άγνωστες και ξεπερασμένες θα σκάσουν μύτη..
Η απειλή φαντάζει ασύμμετρη και ο "κρατικός μηχανισμός" θα γίνει άλλη μια φορά το εσωτερικό μας πικρό ανέκδοτο.
Είναι ντροπή να αποδίδουμε στη Φύση την εκδίκηση, αυτά είναι χαρακτηριστικά του κατώτερου ζώου. Η Φύση ψάχνει λύσεις και διαθέτει απλά και φυσικά τη μνήμη, που ο άνθρωπος αποποιείται.
