Γράφει ο δικηγόρος παρ΄Αρείω Πάγω Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Η λυσσώδης ατζέντα της τεκνοθεσίας από τα ομόφυλα ζευγάρια αναδύεται ραγδαίως και δια της συνεργείας της Ελλαδικής Εκκλησίας, η οποία δια της εκκωφαντικής της σιωπής επέτρεψε την βάπτιση τέκνων υπό ομοφυλόφιλα ζευγάρια, χοροστατούντος του
Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου.
Η μανία επιβολής της σεξουαλικής τάσεως της κοινότητας των Λοάτκι παντί προσφόρω τρόπω και η συνακόλουθος επιβολή ως δεσπόζον κατά φύση κοινωνικό πρότυπο, προκαλεί ιδιαίτερα ερωτηματικά δια τους αρχιτέκτονες της παγκοσμιοποιήσεως αλλά και δια τους σκοτεινούς σχεδιασμούς της μείζονος επανεκκινήσεως.
Αφενός μεν ο θόρυβος περί της δεδηλωμένης υπερηφάνειας των ομοφυλοφίλων δια μέσου των εκκωφαντικών παρελάσεων εξ ετέρου η έμμεση θέση κερκόπορτας δια μέσω της νομοθεσίας, δυνάμει του άρθρου 1511 παρ. 3 εδάφ.γ του Α.Κ όπως αντικαταστάθηκε
με το άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 περί της έμμεσης νομιμοποίησης της τεκνοθεσίας ή της ιδίας ταύτης υπό ομοφύλων, εν συνδυασμώ δια της ως άνω συμβολής βαπτίσεως παρουσία της Ορθοδόξου Εκκλησιάς, συγκροτεί τους σχεδιασμούς της υπονομεύσεως
πάσης ανθρώπινης ηθικής αξίας και διασαλεύει πάσα Συνταγματική νομική και ουσιαστική παρακαταθήκη.
Οι ως άνω ενέργειες, και η υπερπροβολή αυτών των καίριων κοινωνικά ζητημάτων, ουδόλως γίνεται τυχαία, καθότι η επελαύνουσα Νέα ανθρωπολογικά εκμαυλιστική Τάξη
πραγμάτων κατατείνει εις την δημιουργία κοινωνικών προτύπων και εις την επιβολή αυτών υποσκάπτοντας την παράδοση και τις αξίες τις οικογένειας συμφώνως και προς το άρθρο 21 παρα. 3 του Συντάγματος.
Η ηθική έκπτωση και ο ύπουλος τρόπος επιβολής, δια μέσω του εξωνημένων και αργυρώνητων μέσων μαζικής εξαπατήσεως, αποδεικνύει την πνευματική ένδεια και το ηθικό έρμα το οποίο λίαν σκοπίμως καλλιεργείται εις τον πυρήνα της σύγχρονης
κοινωνίας καλλιεργώντας αντεστραμμένα πρότυπα ενός μη κατά φύση κόσμου.
Ουδείς ενδιαφέρθηκε δια τα δικαιώματα των παιδιών των κατά φύσει και εκ θεού οριζόμενα, να ανατραφούν με δύο γονείς οι οποίοι έχουν επιλέξει έναν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, πλην όμως τούτος δεν συνιστά κατά την υποκειμενική μου γνώμη, επαρκές εχέγγυο δια την ομαλή ψυχοσυναισθηματική και διανοητική ανάπτυξη ενός τέκνο τόσο άρρενος όσο και θήλεος ούτως ώστε να προσλάβει την προσήκουσα διαπαιδαγώγηση και την ενδεδειγμένη προτύπωση των φύλων εις τους κόλπους της
οικογενείας.
Η τάση αυτή αναλύεται εν τω πλαισίω της προπαγάνδας και της ρητορικής και άνευ ουδεμίας σοβαρής επιστημονικής μελέτης, ψυχιατρικής και κοινωνιολογικής, εις τον αντίποδα δε, όταν τολμήσει να αμφισβητήσει το ολοκληρωτικά επιβεβλημένο τούτο
πρότυπο των Λοάτκι, εξοστρακίζεται με διάφορης μορφής στίγματα, εκφάνσεις του ρατσιστή, ωσάν ένας αόρατος υπερ-κρατικός μηχανισμός να τους έχει εξασφαλίσει ασυλία και οι πράξεις ή παραλείψεις των απολαμβάνουν το ακαταδίωκτο όντες εις το
απυρόβλητο της κοινωνικής και πολιτικής κριτικής.
Απτό παράδειγμα, όπου κατ’ εμέ συνιστά ένδειξη βαθιά υποπολιτισμένης χώρας υψηλά κρατικός αξιωματούχος να προβάλλει διηνεκώς την ιδιαιτερότητα του ή να ομιλεί επ’ευκαιρία πέριξ αυτού εν είδει ακτιβιστή ομοφυλόφιλου αντί να εκτελεί ευπρεπώς τα
καθήκοντά δια τα οποία τάχθηκε εξυπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον, τι τον ενδιαφέρει τον Ελληνικό λαό οι σεξουαλικές του προτιμήσεις ή εν πάσει περιπτώσει η ιδιωτική του ζωή.
Η όζουσα τοιαύτη σηψαιμική κατάσταση συνιστά τις νεοπαγείς ερπύστριες ενός καινοφανούς ολοκληρωτισμού όπου οι μηχανιμοί επιβάλλουν ένα συγκεκριμένο πρότυπο ξύλοις και ροπάλοις, όπου εάν το αμφισβητήσεις εξουδετερώνεσαι από τους θεσμικούς θύλακες αστυνομίας της σκέψεως, διότι διατάραξες τα επιβεβλημένα άνωθεν ειωθότα της μονολιθικότητας της ιδιότυπτης δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας.
Η ως άνω διολίσθηση των ηθών, άγει την κοινωνία προς τον σκοταδισμό, τον όλεθρο και προς αντκρουόμενες συμπεριφορές και κατκερματισμένες ανθρώπινες σχέσεις οι οποίες νομοτελειακά επιτείνουν έτι περαιτέρω την κοινωνία η οποία έχει ανάγκη από στέρεα και όχι σαθρά θεμέλια από υγιή πρότυπα προς σκοπό την πραγματική εξέλιξη και ότι την φενάκη αυτής υπό τον μανδύα της Νέο-εποχίτικης ρητορικής.
Συνελόντι ειπείν : « ο tempora o mores»
Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου.
Η μανία επιβολής της σεξουαλικής τάσεως της κοινότητας των Λοάτκι παντί προσφόρω τρόπω και η συνακόλουθος επιβολή ως δεσπόζον κατά φύση κοινωνικό πρότυπο, προκαλεί ιδιαίτερα ερωτηματικά δια τους αρχιτέκτονες της παγκοσμιοποιήσεως αλλά και δια τους σκοτεινούς σχεδιασμούς της μείζονος επανεκκινήσεως.
Αφενός μεν ο θόρυβος περί της δεδηλωμένης υπερηφάνειας των ομοφυλοφίλων δια μέσου των εκκωφαντικών παρελάσεων εξ ετέρου η έμμεση θέση κερκόπορτας δια μέσω της νομοθεσίας, δυνάμει του άρθρου 1511 παρ. 3 εδάφ.γ του Α.Κ όπως αντικαταστάθηκε
με το άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 περί της έμμεσης νομιμοποίησης της τεκνοθεσίας ή της ιδίας ταύτης υπό ομοφύλων, εν συνδυασμώ δια της ως άνω συμβολής βαπτίσεως παρουσία της Ορθοδόξου Εκκλησιάς, συγκροτεί τους σχεδιασμούς της υπονομεύσεως
πάσης ανθρώπινης ηθικής αξίας και διασαλεύει πάσα Συνταγματική νομική και ουσιαστική παρακαταθήκη.
Οι ως άνω ενέργειες, και η υπερπροβολή αυτών των καίριων κοινωνικά ζητημάτων, ουδόλως γίνεται τυχαία, καθότι η επελαύνουσα Νέα ανθρωπολογικά εκμαυλιστική Τάξη
πραγμάτων κατατείνει εις την δημιουργία κοινωνικών προτύπων και εις την επιβολή αυτών υποσκάπτοντας την παράδοση και τις αξίες τις οικογένειας συμφώνως και προς το άρθρο 21 παρα. 3 του Συντάγματος.
Η ηθική έκπτωση και ο ύπουλος τρόπος επιβολής, δια μέσω του εξωνημένων και αργυρώνητων μέσων μαζικής εξαπατήσεως, αποδεικνύει την πνευματική ένδεια και το ηθικό έρμα το οποίο λίαν σκοπίμως καλλιεργείται εις τον πυρήνα της σύγχρονης
κοινωνίας καλλιεργώντας αντεστραμμένα πρότυπα ενός μη κατά φύση κόσμου.
Ουδείς ενδιαφέρθηκε δια τα δικαιώματα των παιδιών των κατά φύσει και εκ θεού οριζόμενα, να ανατραφούν με δύο γονείς οι οποίοι έχουν επιλέξει έναν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, πλην όμως τούτος δεν συνιστά κατά την υποκειμενική μου γνώμη, επαρκές εχέγγυο δια την ομαλή ψυχοσυναισθηματική και διανοητική ανάπτυξη ενός τέκνο τόσο άρρενος όσο και θήλεος ούτως ώστε να προσλάβει την προσήκουσα διαπαιδαγώγηση και την ενδεδειγμένη προτύπωση των φύλων εις τους κόλπους της
οικογενείας.
Η τάση αυτή αναλύεται εν τω πλαισίω της προπαγάνδας και της ρητορικής και άνευ ουδεμίας σοβαρής επιστημονικής μελέτης, ψυχιατρικής και κοινωνιολογικής, εις τον αντίποδα δε, όταν τολμήσει να αμφισβητήσει το ολοκληρωτικά επιβεβλημένο τούτο
πρότυπο των Λοάτκι, εξοστρακίζεται με διάφορης μορφής στίγματα, εκφάνσεις του ρατσιστή, ωσάν ένας αόρατος υπερ-κρατικός μηχανισμός να τους έχει εξασφαλίσει ασυλία και οι πράξεις ή παραλείψεις των απολαμβάνουν το ακαταδίωκτο όντες εις το
απυρόβλητο της κοινωνικής και πολιτικής κριτικής.
Απτό παράδειγμα, όπου κατ’ εμέ συνιστά ένδειξη βαθιά υποπολιτισμένης χώρας υψηλά κρατικός αξιωματούχος να προβάλλει διηνεκώς την ιδιαιτερότητα του ή να ομιλεί επ’ευκαιρία πέριξ αυτού εν είδει ακτιβιστή ομοφυλόφιλου αντί να εκτελεί ευπρεπώς τα
καθήκοντά δια τα οποία τάχθηκε εξυπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον, τι τον ενδιαφέρει τον Ελληνικό λαό οι σεξουαλικές του προτιμήσεις ή εν πάσει περιπτώσει η ιδιωτική του ζωή.
Η όζουσα τοιαύτη σηψαιμική κατάσταση συνιστά τις νεοπαγείς ερπύστριες ενός καινοφανούς ολοκληρωτισμού όπου οι μηχανιμοί επιβάλλουν ένα συγκεκριμένο πρότυπο ξύλοις και ροπάλοις, όπου εάν το αμφισβητήσεις εξουδετερώνεσαι από τους θεσμικούς θύλακες αστυνομίας της σκέψεως, διότι διατάραξες τα επιβεβλημένα άνωθεν ειωθότα της μονολιθικότητας της ιδιότυπτης δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας.
Η ως άνω διολίσθηση των ηθών, άγει την κοινωνία προς τον σκοταδισμό, τον όλεθρο και προς αντκρουόμενες συμπεριφορές και κατκερματισμένες ανθρώπινες σχέσεις οι οποίες νομοτελειακά επιτείνουν έτι περαιτέρω την κοινωνία η οποία έχει ανάγκη από στέρεα και όχι σαθρά θεμέλια από υγιή πρότυπα προς σκοπό την πραγματική εξέλιξη και ότι την φενάκη αυτής υπό τον μανδύα της Νέο-εποχίτικης ρητορικής.
Συνελόντι ειπείν : « ο tempora o mores»
