Πως θα εξορίσουμε τον... Σίσυφο από το ελληνικό ποδόσφαιρο!

Γράφει ο Παναγιώτης Κοκκόρης, Οικονομολόγος – πρώην Επιθεωρητής  Εφοριών του ΥΠ -ΟΙΚ και πρώην ΓΓ Κοινωνικών Ασφαλίσεων

"Παρά τις όποιες προσπάθειες – καλοπροαίρετες συχνά- εξυγίανσης του ποδοσφαίρου, υπάρχει ένας παράδοξος όρος, που διέπει τη λειτουργία του, που κάνει εντέλει όλες τις απόπειρες εκσυγχρονισμού του να πέφτουν στο κενό και να θυμίζουν το θέατρο του παραλόγου!

Αυτό το παράδοξο δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι, υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, για ζητήματα νομικής (και κατά συνέπεια και οικονομικής) φύσεως, που αφορούν τις Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες (ΠΑΕ). 

Για παράδειγμα τα χρέη των ΠΑΕ τακτοποιούνται διαφορετικά με βάση τον κανονισμό της ΕΠΟ, της FIFA και της ΟΥΕΦΑ και διαφορετικά με βάση την εθνική νομοθεσία.
Πιο συγκεκριμένα κάθε νέα ΠΑΕ που ιδρύεται με τα ίδια ή, ανάλογα χαρακτηριστικά, με μια προηγούμενη (όπως επωνυμία, το ίδιο ή ανάλογο σήμα και χρώματα), επειδή δεν ορίζεται ως μη κερδοσκοπική, σύμφωνα με τον νόμο ευθύνεται, για τις ποδοσφαιρικές οφειλές (προς ποδοσφαιριστές, άλλες ομάδες προπονητές, γυμναστές κλπ) στο 50% αλληλέγγυα και εις ολόκληρο με την προηγούμενη ΠΑΕ, που υποβιβάστηκε και έχει τεθεί σε εκκαθάριση.
Να σημειωθεί επίσης ότι διαφορετική είναι η αντιμετώπιση των οφειλών της ΠΑΕ προς Δημόσιο, ΕΦΚΑ, κλπ καθώς και προς διάφορους άλλους πιστωτές, ενώ η ευθύνη εξακολουθεί να βαρύνει τα πρόσωπα που είναι νόμιμοι εκπρόσωποι, πρόεδροι, διαχειριστές, διευθύνοντες σύμβουλοι, εντεταλμένοι στην διοίκηση και εκκαθαριστές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων. Άρα η ίδρυση μιας καινούργιας ΠΑΕ είναι δώρον… άδωρον, αφού επί της ουσίας, δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν της. 

Είναι φανερό λοιπόν ότι δεν υπάρχει ταύτιση των διατάξεων ως προς τις υποχρεώσεις, μεταξύ των αθλητικών οργάνων και της εθνικής νομοθεσίας και προκύπτουν αντιφάσεις οι οποίες διαιωνίζονται και επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά.
Αποτέλεσμα είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο να θυμίζει λίγο τον μύθο του Σίσυφου.

Όπως ο Ημίθεος στη μυθολογία κουβαλούσε την τεράστια κοτρώνα στην πλάτη του μέχρι την κορυφή ενός λόφου και μόλις έφτανε στην κορυφή η πέτρα κυλούσε και άρχιζε πάλι από την αρχή, έτσι και στο ποδόσφαιρο, αφού δεν αλλάζει αυτός ο όρος θα επαναλαμβάνονται τα λάθη και οι ασυνέπειες χωρίς ελπίδα να αλλάξουν.
Τι μπορεί να γίνει συνεπώς προκειμένου να ικανοποιηθεί η ανάγκη εναρμόνισης της ελληνικής νομοθεσίας με τις διατάξεις και κανονισμούς της ΕΠΟ, FIFA και ΟΥΕΦΑ; 

Ποιος και με ποιο τρόπο θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι οι ποδοσφαιριστές δεν θα χάσουν τα λεφτά τους, οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ θα ξέρουν τις τους περιμένει και δεν θα φοβούνται το παρελθόν, και ότι οι θεατές θα πεισθούν, να γυρίσουν στα γήπεδα, προκειμένου να συμμετάσχουν σε ένα ξεκάθαρο και υγιές
άθλημα; 

Υπάρχει τρόπος να εξορίσουμε τον… Σίσυφο από το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά και η απάντηση τους είναι σκανδαλωδώς απλή: Η μετατροπή τους από Ανώνυμες Εταιρείες σε Εταιρείες Ειδικού Σκοπού με την περιγραφή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που έχουν τα αθλητικά σωματεία.
Αυτό σημαίνει εναρμονισμό της εθνικής νομοθεσίας με τους διεθνείς κανονισμούς, έτσι ώστε οι αθλητικές εταιρείες που θα δημιουργηθούν να έχουν πρόσωπο φερέγγυο και να επιτευχθεί η αρμονική συνεργασία μεταξύ όλων των φορέων .
Επιπλέον, εφόσον οι ΠΑΕ αντικατασταθούν από Εταιρείες Ειδικού Σκοπού, θα εμπεδωθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης και θα καλλιεργηθεί το έδαφος για την είσοδο ξένων επενδυτών (βλέπε για παράδειγμα την επενδυτική επέλαση των Αράβων στα πρωταθλήματα της Αγγλίας, Γαλλία κλπ) με αποτέλεσμα την οικονομική ενίσχυση των ομάδων, την άνοδο της ποιότητας του ποδοσφαίρου, την ανάπτυξη ενός σύγχρονου πλαισίου υγιούς ανταγωνισμού, την αύξηση των θέσεων απασχόλησης και την αναβάθμιση του εθνικού γοήτρου.