Γράφει ο δικηγόρος Χάρης Κατσιβαρδάς
Δημοσία Υγεία «αλά Κάρτ»
Το αφήγημα της πανδημίας, η πρόδηλη αντισυνταγματικότητα επιβολής ιατρικών πράξεων άνευ της ρητής συγκατάθεσης των πολιτών, απλώς υπό το καθεστώς στυγνής βίας αλλά και βάναυσης εκβιαστικής εξάρτησης, παράλειψης υποβολής ιατρικής πράξεως, από την περικοπή μισθού εις την εργασία (τόσον εις τον ιδιωτικό όσο και εις τον δημόσιο τομέα), καθώς και η εν γένει επονείδιστη προσταγή προς βίαιη υπακοή, αγάγει τους πολίτες, αφεύκτως προς ένα ανυπέρβλητο ηθικό δίλημμα εξαιτίας και συνεπεία της οργανικής σύγκρουσης καθηκόντων, περί της κατάργησης του πυρήνα του αυτοπροσδιορισμού μας, ως πρόσωπα.
Καθίσταται πρόδηλο ότι εξ αφορμής τους ενεστώτος κράτους δυνάστη, το οποίο αυτοκλήτως επιτίθεται ολοκληρωτικά με το πρόσχημα της υγεία μας και αυθαιρετεί πραξικοπηματικά, με την άσκηση απροκάλυπτης θεσμικής βίας, βιώνουμε πρωτόγνωρες υπαρξιακές καταστάσεις όπου καταλύεται εκ βάθρων η έννοια του θεμελιώδους ατομικού δικαιώματος της προσωπικότητάς μας και εξοστρακίζεται πάσα έννοια ελευθέρας διαθέσεως του εαυτού μας.
Εν άλλοις λόγοις δηλαδή, καθιστάμεθα δια νόμου έρμαια ενός δήθεν κράτους το οποίο ενδιαφέρεται ως πιο επαΐον δια την υγεία μας, δια την συλλογική υγεία, εξ αυτού του λόγου, επιβάλλει δρακόντεια μέτρα καταδίωξης ως προς τους αντιφρονούντες μη συμμορφούμενους, καθότι προασπίζει την δημόσια υγεία, ως οφείλει, εξ αυτού του λόγου χορηγεί πιστοποιητικά εμβολιασμού, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των πάλαι ποτέ, πιστοποιητικών φρονημάτων.
Ο όζων ολοκληρωτισμός φέρει την ίδια ωμή οσμή και η μέθοδός του καθίσταται κυνική και βίαιη, όπως ανέκαθεν συνέβαινε, παρά ταύτα, η ίδια η κυβέρνηση, παρά την παταγώδη αποτυχία της ως προς την νομική στήριξη του ως άνω αφηγήματος των αλλεπάλληλων εγκλεισμών, προϊόν της αμιγώς κρατικής βίας, μέσω των διατεταγμένων οργάνων της, παρά ταύτα το προβάλλει μέσω των έμμισθων τηλεοπτικών διαύλων φερεφώνων, ως δήθεν επιτυχία προκειμένου απλώς να παρελκύσει την κοινή γνώμη.
Εκ των ως άνω συνάγεται το εξής ερώτημα, εάν εις τους αλλοδαπούς υφίσταται το ίδιο αυστηρό καθεστώς, καθόσον αφορά την μασκοφορία αλλά και τον εμβολιασμό, γιατί άραγε, δεν
καταθέτουν στατιστικά στοιχεία, ποιοι εξ αυτών καθίστανται εμβολιασμένοι και εάν εξ αυτής της προϋπόθεσης εξαρτάται η επιδότησή τους, ή απρόσκοπτη και δωρέαν πρόσβαση προς τα
νοσοκομεία και τα μέσα μαζικής ενημερώσεως.
Η ρατσιστική μεταχείριση και η συνεχής ηθική και οικονομική εξόντωση των Ελλήνων ενδημεί κλιμακούμενη.
Περαιτέρω σύγχρονα αμείλικτα ερωτήματα αναφύονται, περί του ενδιαφέροντος της δημόσιας υγείας, διότι καθίσταται απολύτως σαφές ότι η έννοια της υγείας συμφώνως και προς τον Παγκόσμιο Οργανισμό υγείας, συμπεριλαμβάνει και την έννοια της κοινωνικής ευεξίας, την οποία στερείται σήμερον ο μέσος Έλληνας πολίτης, αφενός ένεκεν της ανεργίας, της αναστολής της επαγγελματικής του δραστηριότητας διαρκούσης της πολύμηνης πανδημίας, αλλά και εξ
ετέρου, δια των, δολίως ψηφισθέντων νόμων περί την επίσπευση του Νόμου Κατσέλη (Ν. 3869/2010) δια τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αλλά και δια τον Πτωχευτικό Κώδικα.
Πέραν της αγνόησης της κοινωνικής ευεξίας των πολιτών και της ασέβειας προς την βούληση τους αυτή καθ’ εαυτήν, εν προκειμένω και δη επί των ημερών, της τρεχούσης εβδομάδας βιώνουμε ένα απτό γεγονός το οποίο εκθέτει ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση και αποδεικνύει μεταξύ άλλων περίτρανα την διττή υποκρισία, άλλωστε για αυτόν τον λόγο θεσπίστηκε και το ακαταδιώκτο των λοιμοξιολόγων, γεγονός το οποίο αποδεικνύει περίτρανα την ευθυνοφοβία τους για τις ειλημμένες αποφάσεις περί της υγείας μας.
Επί καθημερινής λοιπόν βάσεως, δεδομένου ότι δεν έχε επανέλθει ο δακτύλιος, εις το κέντρο των Αθηνών, επικρατεί εν τη κυριολεξία πανικός, ακριβώς, δια τον λόγο ότι υφίσταται κυκλοφοριακή συμφόρηση, πλέον του καύσωνα, πέραν της μασκοφορίας, πλην όμως ουδείς εκ των φωστήρων της κυβερνήσεως δεν σκέφτηκαν εάν η αυξημένη ατμοσφαιρική ρύπανση, ελλείψει οριοθετημένης κυκλοφορίας βλάπτει την υγειά των πολιτών.
Πού κείνται άραγε οι στεντόρειες φωνές περί της δημόσιας υγείας; Η μονοπώληση της παγκόσμιας κοινότητας μόνον περί του ιού δήθεν φωνασκεί , τι υποκρύπτεται άραγε;
Η πανάθλια αυτή εικόνα του καύσωνα και οι σκηνές απείρου κάλλους, περί της κυκλοφοριακής συμφόρησης, δίχως άμεση κρατική παρέμβαση, αμελλητί και παραχρήμα επαναφοράς του
«δακτυλίου», ούτως ώστε να περισταλεί κατά το δυνατόν η επιβλαβής ατμοσφαιρική ρύπανση, συνιστά τεκμήριο αποτυχίας και παντελούς αδιαφορίας περί του δήθεν ειλικρινούς
ενδιαφέροντος της κυβερνήσεως περί της ήδη καθημαγμένης μας υγείας.
Το αφήγημα της πανδημίας, η πρόδηλη αντισυνταγματικότητα επιβολής ιατρικών πράξεων άνευ της ρητής συγκατάθεσης των πολιτών, απλώς υπό το καθεστώς στυγνής βίας αλλά και βάναυσης εκβιαστικής εξάρτησης, παράλειψης υποβολής ιατρικής πράξεως, από την περικοπή μισθού εις την εργασία (τόσον εις τον ιδιωτικό όσο και εις τον δημόσιο τομέα), καθώς και η εν γένει επονείδιστη προσταγή προς βίαιη υπακοή, αγάγει τους πολίτες, αφεύκτως προς ένα ανυπέρβλητο ηθικό δίλημμα εξαιτίας και συνεπεία της οργανικής σύγκρουσης καθηκόντων, περί της κατάργησης του πυρήνα του αυτοπροσδιορισμού μας, ως πρόσωπα.
Καθίσταται πρόδηλο ότι εξ αφορμής τους ενεστώτος κράτους δυνάστη, το οποίο αυτοκλήτως επιτίθεται ολοκληρωτικά με το πρόσχημα της υγεία μας και αυθαιρετεί πραξικοπηματικά, με την άσκηση απροκάλυπτης θεσμικής βίας, βιώνουμε πρωτόγνωρες υπαρξιακές καταστάσεις όπου καταλύεται εκ βάθρων η έννοια του θεμελιώδους ατομικού δικαιώματος της προσωπικότητάς μας και εξοστρακίζεται πάσα έννοια ελευθέρας διαθέσεως του εαυτού μας.
Εν άλλοις λόγοις δηλαδή, καθιστάμεθα δια νόμου έρμαια ενός δήθεν κράτους το οποίο ενδιαφέρεται ως πιο επαΐον δια την υγεία μας, δια την συλλογική υγεία, εξ αυτού του λόγου, επιβάλλει δρακόντεια μέτρα καταδίωξης ως προς τους αντιφρονούντες μη συμμορφούμενους, καθότι προασπίζει την δημόσια υγεία, ως οφείλει, εξ αυτού του λόγου χορηγεί πιστοποιητικά εμβολιασμού, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των πάλαι ποτέ, πιστοποιητικών φρονημάτων.
Ο όζων ολοκληρωτισμός φέρει την ίδια ωμή οσμή και η μέθοδός του καθίσταται κυνική και βίαιη, όπως ανέκαθεν συνέβαινε, παρά ταύτα, η ίδια η κυβέρνηση, παρά την παταγώδη αποτυχία της ως προς την νομική στήριξη του ως άνω αφηγήματος των αλλεπάλληλων εγκλεισμών, προϊόν της αμιγώς κρατικής βίας, μέσω των διατεταγμένων οργάνων της, παρά ταύτα το προβάλλει μέσω των έμμισθων τηλεοπτικών διαύλων φερεφώνων, ως δήθεν επιτυχία προκειμένου απλώς να παρελκύσει την κοινή γνώμη.
Εκ των ως άνω συνάγεται το εξής ερώτημα, εάν εις τους αλλοδαπούς υφίσταται το ίδιο αυστηρό καθεστώς, καθόσον αφορά την μασκοφορία αλλά και τον εμβολιασμό, γιατί άραγε, δεν
καταθέτουν στατιστικά στοιχεία, ποιοι εξ αυτών καθίστανται εμβολιασμένοι και εάν εξ αυτής της προϋπόθεσης εξαρτάται η επιδότησή τους, ή απρόσκοπτη και δωρέαν πρόσβαση προς τα
νοσοκομεία και τα μέσα μαζικής ενημερώσεως.
Η ρατσιστική μεταχείριση και η συνεχής ηθική και οικονομική εξόντωση των Ελλήνων ενδημεί κλιμακούμενη.
Περαιτέρω σύγχρονα αμείλικτα ερωτήματα αναφύονται, περί του ενδιαφέροντος της δημόσιας υγείας, διότι καθίσταται απολύτως σαφές ότι η έννοια της υγείας συμφώνως και προς τον Παγκόσμιο Οργανισμό υγείας, συμπεριλαμβάνει και την έννοια της κοινωνικής ευεξίας, την οποία στερείται σήμερον ο μέσος Έλληνας πολίτης, αφενός ένεκεν της ανεργίας, της αναστολής της επαγγελματικής του δραστηριότητας διαρκούσης της πολύμηνης πανδημίας, αλλά και εξ
ετέρου, δια των, δολίως ψηφισθέντων νόμων περί την επίσπευση του Νόμου Κατσέλη (Ν. 3869/2010) δια τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αλλά και δια τον Πτωχευτικό Κώδικα.
Πέραν της αγνόησης της κοινωνικής ευεξίας των πολιτών και της ασέβειας προς την βούληση τους αυτή καθ’ εαυτήν, εν προκειμένω και δη επί των ημερών, της τρεχούσης εβδομάδας βιώνουμε ένα απτό γεγονός το οποίο εκθέτει ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση και αποδεικνύει μεταξύ άλλων περίτρανα την διττή υποκρισία, άλλωστε για αυτόν τον λόγο θεσπίστηκε και το ακαταδιώκτο των λοιμοξιολόγων, γεγονός το οποίο αποδεικνύει περίτρανα την ευθυνοφοβία τους για τις ειλημμένες αποφάσεις περί της υγείας μας.
Επί καθημερινής λοιπόν βάσεως, δεδομένου ότι δεν έχε επανέλθει ο δακτύλιος, εις το κέντρο των Αθηνών, επικρατεί εν τη κυριολεξία πανικός, ακριβώς, δια τον λόγο ότι υφίσταται κυκλοφοριακή συμφόρηση, πλέον του καύσωνα, πέραν της μασκοφορίας, πλην όμως ουδείς εκ των φωστήρων της κυβερνήσεως δεν σκέφτηκαν εάν η αυξημένη ατμοσφαιρική ρύπανση, ελλείψει οριοθετημένης κυκλοφορίας βλάπτει την υγειά των πολιτών.
Πού κείνται άραγε οι στεντόρειες φωνές περί της δημόσιας υγείας; Η μονοπώληση της παγκόσμιας κοινότητας μόνον περί του ιού δήθεν φωνασκεί , τι υποκρύπτεται άραγε;
Η πανάθλια αυτή εικόνα του καύσωνα και οι σκηνές απείρου κάλλους, περί της κυκλοφοριακής συμφόρησης, δίχως άμεση κρατική παρέμβαση, αμελλητί και παραχρήμα επαναφοράς του
«δακτυλίου», ούτως ώστε να περισταλεί κατά το δυνατόν η επιβλαβής ατμοσφαιρική ρύπανση, συνιστά τεκμήριο αποτυχίας και παντελούς αδιαφορίας περί του δήθεν ειλικρινούς
ενδιαφέροντος της κυβερνήσεως περί της ήδη καθημαγμένης μας υγείας.
