Γράφει ο δικηγόρος Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
H ιλιγγιώδης ταχύτητα της τρεχούσης επικαιρότητας με τα θλιβερά γεγονότα εγκληματογόνου συμπεριφοράς πάσης φύσεως, θεμελιώνει ότι, η κοινωνίας μας ερείδεται σε σαθρά θεμέλια και ότι καίτοι ο πολιτισμός μας, φέρεται ότι έχει εξελιχθεί καθώς και η περίπυστη τεχνολογία να καλπάζει, ο πολύφερνος δυτικός πολιτισμός με την φρενίτιδα υπέρ των θεωριών του Πολιτισμικού Μαρξισμού, τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται πανηγυρικά και απτά ότι έχει
προσκρούσει προς την αδυσώπητη ανθρώπινη φύση.
Η παρά φύση αντίληψη της ανθρώπινης πραγματικότητας ερμηνεύοντας την εγκληματογόνο συμπεριφορά με γνώμονα τα δύο φύλα, επί τη βάσει των οποίων να δικαιολογούν πάσα παρά
φύση παρέκκλιση, ήδη έχει καταρριφθεί εκ των ενόντων, διότι αφενός εδράζεται εις σαθρό υπόβαθρο και εξ ετέρου στερείται παντελούς επιστημονικής τεκμηριώσεως μακράν.
Είναι λοιπόν πρόδηλον, ότι η ανθρωποκτονία παραμένει ανθρωποκτονία, διότι το έγκλημα ανεξαρτήτως των αιτίων καθίσταται βαθύτατο και δεν εξαντλείται εις εκφυλιστικές
υπεραπλουστεύσεις μεταξύ των δύο φύλων, ή όσον άλλων η πολιτική ορθότητα του κεφαλαίου εφευρίσκει, εκ του μη όντος και επί τω τέλει να εγκαθιδρύσει την κοινωνική πραγματικότητα του
αντεστραμμένου κόσμου της διαφθοράς και της τρώσης του ανθρωπίνου εν γένει προσώπου, προς εξυπηρέτηση ορισμένων ιδιοτελών σκοπιμοτήτων.
Οι στρεβλές αυτές θεωρίες, ορισμένων δοκισήσοφων παγκοσμίως επιβάλλονται δίκην προοδευτισμού, πλην όμως η ίδια η ζωή και η αδιαμφισβήτητη κατά φύση πραγματικότητα διαψεύδει την απόπειρα παγίωσης δήθεν κοινωνικών στερεοτύπων της κεφαλαιοκρατικής ψευδεπίγραφης ελίτ της σηψαιμικής παγκοσμιοποιήσεως, η οποία προτάσσει ότι ο ανήρ καθίσταται εξ ορισμού ταυτόσημος με το έγκλημα και δήθεν εκδηλώνει την δεσπόζουσα θέση κατά της ασθενούς γυναίκας εξ αυτού του λόγου τα καινοφανή (sic!!) συζυγοκτόνος, γυναικοκτόνος, ωσαύτως όμως εις τούτη την φαιά προπαγάνδα του συστήματος η κοινωνιολογική αυτή άτοπη προσέγγιση, δεν θεμελιώνεται σε εγκληματολογικά ευρήματα ή προσεγγίσεις ποινικού δικαίου, αλλά αόριστα δίκην μίας ρητορικής δήθεν ισοτιμίας κλπ.
Ως εκ τούτου λοιπόν, τηρουμένων των αναλογιών το αρσενικό δέον όπως εκθηλυνθεί, η γυναίκα καθίσταται, εν έτει 2022 (κατόπιν 60 και πλέον ετών φεμινισμού και κατοχύρωσης της ισοτιμίας των δικαιωμάτων των γυναικών) εξ ορισμού θύμα δήθεν των ανδρών, πλην όμως η ομοφυλοφιλία αποθεώνεται ως η ελίτ του μέλλοντος καθότι όλως περιέργως δεν ανιχνεύεται η εγκληματικότητα μεταξύ των ομοφυλοφίλων καίτοι υφίσταται, όμως πώς ονομάζεται ένας ομοφυλόφιλος όπου δολοφονεί τον σύντροφό του ή άλλως όταν ένας ομοφυλόφιλος δολοφονείται υπό έναν έτερο επ’ αμοιβή εκδιδομένων προσώπων.
Τούτα δε τα λέγω δια να κατατηστιλιτεύσω την διττή υποκρισία του συστήματος, το οποίο με γνώμονα την υποκειμενική και ιδιοτελή αντίληψη περί των πραγμάτων να αναγορεύσουν τις σκοπιμότητες τους ως μείζον ζήτημα, υπό την έννοια, ότι τα πρόσωπα με συγκεκριμένη σεξουαλική ιδιαιτερότητα δεν σκέφθηκαν αντικειμενικώς, απλώς δια μέσου της τρέχουσας πραγματικότητας επιδίωξαν παντελώς αντεπιστημονικώς, να δημιουργήσουν μία νεοπαγή πραγματικότητα, επιβάλλοντας τους κανόνες τος.
Παρά ταύτα και δεδομένων των ως άνω, δημιουργείται η πραγματικότητα ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά , δια των οποίων καταλύονται θεσμικά η οικογένεια και οι παραπλήσιοι θεσμοί χάριν ενός απροσδιόριστου και ασαφούς θεσμού , επικεντρωμένου εις τον ατομοκεντρισμό, καθ’ υπαγόρευση των άνωθεν εντολών.
Σήμερον όπως το έγκλημα ανεξαρτήτως φύλλου εξελίσσεται (ίδετε υπόθεσις Πισπιρίγκου αλλά και η καταγγελία ενός άρρενος φοιτητή κατά ομοίως ενός άρρενος επιτιθέμενου καθηγητού της Νομικής Σχολής Αθηνών), γεγονότα τα οποία ουδόλως προκάλεσαν την μήνιν της κοινής γνώμης ως έδει, διότι θα έπρεπε να ήσαν, άπαντες
εις τους δρόμους να κατήγγειλαν την βία ως προς την θεμελίωση των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών,
Ως εκ τούτου η κατάσταση καθίσταται λίαν κρίσιμος καθότι ο Έλλην Πολίτης έχει ευνουχιστεί παντελώς και καθεύδει τον νήδυμον ύπνον, μην δυνάμενος να αναληφθεί τι τεκταίνεται εις βάρος του παγκοσμίως.
προσκρούσει προς την αδυσώπητη ανθρώπινη φύση.
Η παρά φύση αντίληψη της ανθρώπινης πραγματικότητας ερμηνεύοντας την εγκληματογόνο συμπεριφορά με γνώμονα τα δύο φύλα, επί τη βάσει των οποίων να δικαιολογούν πάσα παρά
φύση παρέκκλιση, ήδη έχει καταρριφθεί εκ των ενόντων, διότι αφενός εδράζεται εις σαθρό υπόβαθρο και εξ ετέρου στερείται παντελούς επιστημονικής τεκμηριώσεως μακράν.
Είναι λοιπόν πρόδηλον, ότι η ανθρωποκτονία παραμένει ανθρωποκτονία, διότι το έγκλημα ανεξαρτήτως των αιτίων καθίσταται βαθύτατο και δεν εξαντλείται εις εκφυλιστικές
υπεραπλουστεύσεις μεταξύ των δύο φύλων, ή όσον άλλων η πολιτική ορθότητα του κεφαλαίου εφευρίσκει, εκ του μη όντος και επί τω τέλει να εγκαθιδρύσει την κοινωνική πραγματικότητα του
αντεστραμμένου κόσμου της διαφθοράς και της τρώσης του ανθρωπίνου εν γένει προσώπου, προς εξυπηρέτηση ορισμένων ιδιοτελών σκοπιμοτήτων.
Οι στρεβλές αυτές θεωρίες, ορισμένων δοκισήσοφων παγκοσμίως επιβάλλονται δίκην προοδευτισμού, πλην όμως η ίδια η ζωή και η αδιαμφισβήτητη κατά φύση πραγματικότητα διαψεύδει την απόπειρα παγίωσης δήθεν κοινωνικών στερεοτύπων της κεφαλαιοκρατικής ψευδεπίγραφης ελίτ της σηψαιμικής παγκοσμιοποιήσεως, η οποία προτάσσει ότι ο ανήρ καθίσταται εξ ορισμού ταυτόσημος με το έγκλημα και δήθεν εκδηλώνει την δεσπόζουσα θέση κατά της ασθενούς γυναίκας εξ αυτού του λόγου τα καινοφανή (sic!!) συζυγοκτόνος, γυναικοκτόνος, ωσαύτως όμως εις τούτη την φαιά προπαγάνδα του συστήματος η κοινωνιολογική αυτή άτοπη προσέγγιση, δεν θεμελιώνεται σε εγκληματολογικά ευρήματα ή προσεγγίσεις ποινικού δικαίου, αλλά αόριστα δίκην μίας ρητορικής δήθεν ισοτιμίας κλπ.
Ως εκ τούτου λοιπόν, τηρουμένων των αναλογιών το αρσενικό δέον όπως εκθηλυνθεί, η γυναίκα καθίσταται, εν έτει 2022 (κατόπιν 60 και πλέον ετών φεμινισμού και κατοχύρωσης της ισοτιμίας των δικαιωμάτων των γυναικών) εξ ορισμού θύμα δήθεν των ανδρών, πλην όμως η ομοφυλοφιλία αποθεώνεται ως η ελίτ του μέλλοντος καθότι όλως περιέργως δεν ανιχνεύεται η εγκληματικότητα μεταξύ των ομοφυλοφίλων καίτοι υφίσταται, όμως πώς ονομάζεται ένας ομοφυλόφιλος όπου δολοφονεί τον σύντροφό του ή άλλως όταν ένας ομοφυλόφιλος δολοφονείται υπό έναν έτερο επ’ αμοιβή εκδιδομένων προσώπων.
Τούτα δε τα λέγω δια να κατατηστιλιτεύσω την διττή υποκρισία του συστήματος, το οποίο με γνώμονα την υποκειμενική και ιδιοτελή αντίληψη περί των πραγμάτων να αναγορεύσουν τις σκοπιμότητες τους ως μείζον ζήτημα, υπό την έννοια, ότι τα πρόσωπα με συγκεκριμένη σεξουαλική ιδιαιτερότητα δεν σκέφθηκαν αντικειμενικώς, απλώς δια μέσου της τρέχουσας πραγματικότητας επιδίωξαν παντελώς αντεπιστημονικώς, να δημιουργήσουν μία νεοπαγή πραγματικότητα, επιβάλλοντας τους κανόνες τος.
Παρά ταύτα και δεδομένων των ως άνω, δημιουργείται η πραγματικότητα ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά , δια των οποίων καταλύονται θεσμικά η οικογένεια και οι παραπλήσιοι θεσμοί χάριν ενός απροσδιόριστου και ασαφούς θεσμού , επικεντρωμένου εις τον ατομοκεντρισμό, καθ’ υπαγόρευση των άνωθεν εντολών.
Σήμερον όπως το έγκλημα ανεξαρτήτως φύλλου εξελίσσεται (ίδετε υπόθεσις Πισπιρίγκου αλλά και η καταγγελία ενός άρρενος φοιτητή κατά ομοίως ενός άρρενος επιτιθέμενου καθηγητού της Νομικής Σχολής Αθηνών), γεγονότα τα οποία ουδόλως προκάλεσαν την μήνιν της κοινής γνώμης ως έδει, διότι θα έπρεπε να ήσαν, άπαντες
εις τους δρόμους να κατήγγειλαν την βία ως προς την θεμελίωση των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών,
Ως εκ τούτου η κατάσταση καθίσταται λίαν κρίσιμος καθότι ο Έλλην Πολίτης έχει ευνουχιστεί παντελώς και καθεύδει τον νήδυμον ύπνον, μην δυνάμενος να αναληφθεί τι τεκταίνεται εις βάρος του παγκοσμίως.
