Γράφει ο δικηγόρος Νίκος Αγαμέμνων Καραβέλος
Ενέδρα είναι το σημείο που στήνεται η παγίδα. Τόπος καταλλήλως επιλεγμένος, όπου επιδιώκεται η μεγαλύτερη φθορά στον αντίπαλο. Η "χωσιά" που λένε.
Ενέδρα (εν +έδρα) είναι η παραφύλαξη, το καρτέρι, εκεί όπου κάποιος παραμονεύει.
Ένας από τους διασημότερους των ποινικολόγων, ο Γερμανός Φράντς φον Λίστ, ( Franz von Liszt 1851 -1919 ) είχε παρατηρήσει χαρακτηριστικά: " Το δίκαιο δεν είναι μια ειρηνική διαδικασία. Είναι αντίθετα μια οργάνωση μάχης".
Μάχη όχι προσομοίωση ούτε πλουμιστή παρέλαση. Με παρατάξεις, οπλικά συστήματα, στρατηγική, ωμότητα, γενναιότητα, απανθρωπιά και βαθύ πόνο.
Στα "λασπωμένα" πεδία, εκεί στο κορυφαίο, το πιο παρορμητικό σημείο της μάχης, λαμπαδιάζει η σκληρότητα, ο σκοταδισμός, η υποκρισία, η δολιότητα, μα και η γενναιότητα
Ενέδρα (εν +έδρα) είναι η παραφύλαξη, το καρτέρι, εκεί όπου κάποιος παραμονεύει.
Ένας από τους διασημότερους των ποινικολόγων, ο Γερμανός Φράντς φον Λίστ, ( Franz von Liszt 1851 -1919 ) είχε παρατηρήσει χαρακτηριστικά: " Το δίκαιο δεν είναι μια ειρηνική διαδικασία. Είναι αντίθετα μια οργάνωση μάχης".
Μάχη όχι προσομοίωση ούτε πλουμιστή παρέλαση. Με παρατάξεις, οπλικά συστήματα, στρατηγική, ωμότητα, γενναιότητα, απανθρωπιά και βαθύ πόνο.
Στα "λασπωμένα" πεδία, εκεί στο κορυφαίο, το πιο παρορμητικό σημείο της μάχης, λαμπαδιάζει η σκληρότητα, ο σκοταδισμός, η υποκρισία, η δολιότητα, μα και η γενναιότητα
Όταν εμπλέκεται ο πλούτος κατά της φτώχειας, η ισχύς κατά της αδυναμίας, το συμφέρον κατά της ηθικής, τότε αποκαλύπτεται ο λόγος "ύπαρξης της δικαιοσύνης", που δεν είναι παρά η αντανάκλαση της αδικίας, η επιτομή της μικρότητας, το ισοδύναμο της φοβικής απρέπειας.
Δικαστική έδρα ή ενέδρα;
Η απονομή της δικαιοσύνης δεν είναι ζήτημα τιμής των λειτουργών της, δικαστικών ή δικηγόρων, όπως θα ήταν αν η η ζωή ήταν δοκιμαστικός σωλήνας. Παρά ταύτα, η τιμή παραμένει ζητούμενο, γιατί ο άνθρωπος ζει με τις ακριβές ψευδαισθήσεις του.
Δικαστική έδρα; Ναι όταν δεν υπάρχει ισχυρό συμφέρον να κουνάει την κορυφή του κυπαρισσιού της δικαιοσύνης.
Δικαστική ενέδρα; Ναι, " όταν η πλάστιγγα της δικαιοσύνης δεν γέρνει με βάση το νόμο της βαρύτητας των αποδείξεων αλλά με βάση το νόμο της δύναμης της εξουσίας. Το φαινόμενο τόσο παλιό όσο και ή ηλικία των κοινωνιών. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο όταν βιώνεις την βαρβαρότητα κατά τη δίκη. Είναι όταν ξέρεις τι θα συμβεί πριν από τη δίκη και πηγαίνεις, όχι σε ανοιχτό πεδίο δικαστικής μάχης, αλλά σε ενέδρα" . ( Νικος Ι. Καραβέλος : "Χωρίς Γραβάτα" εκδόσεις Γαβριηλίδης 2014, σελ,107).
Τι θα πρόσθετες διαβάζοντας ότι κάποιος πρωτοδίκης, επιβαίνων έδρας δικαστικής, την μετέτρεψε σε αιματηρή ενέδρα, στέλνοντας στη φυλακή για 40 ημέρες έναν στυγερό κακούργο στις Σέρρες, που είχε το θράσος, le miserable,( ο άθλιος) να μη φοράει μάσκα!
Ας φανταστούμε τον κατή (τουρκ. δικαστής) στη δικαστική του έδρα που γιγαντώνει το σώμα του ενώπιον του απλού πολίτη, και το μικραίνει για να δικάσει έναν ανέμελο πρωθυπουργό, που γυρόφερνε δίχως μάσκα στην Πεντέλη ή την Ικαρία, αν τον τσάκωνε κάποιο αστυνομικό όργανο!
Αδιαφορώντας αν ενοχλήσουμε, θα προσυπογράψουμε τη στιβαρή άποψη του Μανόλη Λαμπρίδη, ότι " ενίοτε η "παραβατικότητα" είναι η πιο καθαρή, ακριβή και έντιμη έμπρακτη κριτική του δικαίου". ( Μανόλης Λαμπρίδης "Η σύγκρουση με το νόμο", εκδόσεις Έρασμος ).
