Αναλυτικά όσα είπε ο κ. Σημαιοφορίδης:
Για τη σύμβαση του VAR: «Οι ΠΑΕ είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, είναι εταιρίες που παράγουν ποδοσφαιρικό θέαμα, και όπως και σε άλλα ζητήματα θα πρέπει να επωμιστούν όλο το βάρος εκείνο που αφορά τις διαδικασίες τέλεσης των αγώνων. Επομένως, αυτά τα διαιτητικά ζητήματα με το VAR πρέπει να καλυφθούν από τις ΠΑΕ προκειμένου να διαφυλαχτεί η ομαλή τέλεση των αγώνων και οι δίκαιες κρίσεις και αποφάσεις των διαιτητών σε αυτόν τον χώρο. Γιατί με αυτόν τον τρόπο οι ίδιες οι ΠΑΕ, όχι κατά μόνας αλλά στο σύνολό τους, θα προστατεύσουν αυτό που λένε προϊόν, και το οποίο προσφέρουν στους φιλάθλους και αυτοί οι «πελάτες» ανταποκρίνονται στο ποδοσφαιρικό θέαμα. Μέσα στα πλαίσια του ποδοσφαιρικού θεάματος είναι και αυτό. Κατά την κρίση αυτό πρέπει να γίνει και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχει αυτή η κρατική παρέμβαση και κορβανάς σε αυτό το κομμάτι».
Αν και η προηγούμενη σύμβαση για το VAR δεν έπρεπε να υπογραφτεί από την κυβέρνηση: «Σαφέστατα. Και πρέπει οτιδήποτε υπογραφτεί ή προβλεφθεί νομοθετικά ή με κάποια υπουργική απόφαση, να προβλέπει ότι αυτήν την ευθύνη και την οικονομική κάλυψη να την αναλάβουν οι ΠΑΕ γιατί αυτό επιτάσσει η κοινή λογική».
Για τις διπλές ποινές από τη ΔΕΑΒ: «Εδώ μπαίνουν πολλά νομικά ζητήματα τα οποία θα έπρεπε οι συντάκτες των τελευταίων νομικών διατάξεων να τα λάβουν υπόψιν τους. Το πρώτο θέμα που έχουμε το εξής νομικά άτοπο και παράλογο να επιβάλλονται ουσιαστικά δύο ποινές για μία παράβαση. Το δεύτερο και εξίσου σοβαρό ζήτημα είναι όταν υπάρχει απόκλιση μεταξύ δύο ποινών, μιας διοικητικής και μιας πειθαρχικής, ο φίλαθλος που γίνεται κοινωνός των ποινών τι θα καταλάβει; Ποια είναι η πραγματικά δίκαιη ποινή;
Μιλάμε για διοικητικές ποινές μιας διοικητικής επιτροπής. Με συγχωρείτε αλλά οι ποινές της ΔΕΑΒ δεν είναι διοικητικές. Είναι αμιγώς πειθαρχικές. Υπάρχει κανείς που να έχει αντίρρηση; Το ότι διεξάγεται ένας αγώνας χωρίς φιλάθλους είναι διοικητική ποινή; Για μένα είναι μια αμιγώς πειθαρχική ποινή η οποία δεν θα έπρεπε να επιβληθεί. Ως διοικητική θα μπορούσε να είναι μια χρηματική ποινή και μόνο την οποία ο ενδιαφερόμενος θα μπορούσε να προσβάλλει στα διοικητικά δικαστήρια».
Για το ότι οι ποινές επιβλήθηκαν στις ομάδες χωρίς απολογία: «Αυτό είναι το επόμενο θέμα που θα έθιγα. Εδώ παραβιάζονται ευθέως συνταγματικές επιταγές που αυτό δε θα έπρεπε να γίνεται. Διότι είναι συνταγματικό δικαίωμα του καθενός να απολογείται και μάλιστα σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο όταν διακυβεύονται τόσα πολλά πράγματα. Το να έρχεται μια διάταξη νόμου και να λέει ότι κρίνε χωρίς να καλείς σε απολογία κάποιον με δέσμια αρμοδιότητα, αυτό υπερβαίνει την κοινή αλλά και τη νομική λογική καθενός όποιου ασχολείται με το αθλητικό και το νομικό δίκαιο. Γιατί, επιπλέον, στερεί από κάποιον από το δεδομένο δικαίωμά του να προσβάλλει σε δεύτερο ή και τρίτο βαθμό μία ποινή που του επιβάλλεται, δεν υπάρχει πρόβλεψη. Το να απευθυνθώ στα διοικητικά δικαστήρια, με τον τρόπο που λειτουργούν τα δικαστήρια, ουσιαστικά καταλήγει σε μια αρνησιδικία. Εδώ αυτό το άτοπο που συμβαίνει βεβαίως και επηρεάζει ολόκληρο το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου γιατί σε λίγο θεωρώ αδύνατο να μην παρέμβουν τόσο η FIFA όσο και η UEFA. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, δεν μπορεί να ισχύσει κάτι τέτοιο, εκτός και αν θέλουμε να είμαστε εκτός νυμφώνος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και θέλουμε να απομονωθούμε ακόμη περισσότερο ή να καταλήξουμε στον πάτο γιατί κάπου εκεί κοντά είμαστε».
Αν οι αποφάσεις της ΔΕΑΒ αλλοιώνουν αγωνιστικά στοιχεία στο Πρωτάθλημα: «Σαφέστατα ναι. Είναι γνωστό ότι ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι έχει κανόνες. Ένας από αυτούς είναι ότι οι αγώνες έχουν φιλάθλους. Αλλιώς θα είχαμε αγώνες που θα παίζουν οι 11 ποδοσφαιριστές και οι αναπληρωματικοί. Η παρουσία των φιλάθλων είναι ένα σημαντικότατο στοιχείο και αυτό που επιδιώκουν και η FIFA και η UEFA και οποιαδήποτε ομοσπονδία γιατί το προϊόν που παράγουν θα πρέπει να προστατευτεί με οποιονδήποτε τρόπο. Διότι είναι μια τεράστια οικονομική δραστηριότητα που μπορεί να φτάνει το 7-10% του πανευρωπαϊκού ΑΕΠ».
Αν ο νόμος Βρούτση ισχύει ανάλογα με τα ονόματα των διαγωνιζόμενων ομάδων: «Το θέμα είναι ότι, κατά την άποψή μου, η νομοθετική πρόβλεψη εμφανίζει πάρα πολλά κενά τα οποία πρέπει άμεσα να διορθωθούν. Πρέπει να γίνει άμεσα αυτό. Δυστυχώς αυτή είναι η ποδοσφαιρική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Διότι έχουμε διατάξεις οι οποίες στην ουσία παραβιάζουν συνταγματικές επιταγές. Ένας βασικός κανόνας στο ποινικό δίκαιο που μπορεί να επεκταθεί και στο πειθαρχικό δίκαιο είναι να μπορέσουμε να προστατέψουμε δύο έννοιες, την αρχή και την αναλογικότητα. Όταν τιμωρείται μία ομάδα γιατί στους 45.000 βρίσκεται ένας να κρατάει έναν πυρσό αυτό είναι αναλογική εφαρμογή και προστασία του συγκεκριμένου ποδοσφαιρικού χώρου; Η αυτοματοποιημένη ποινή είναι το χειρότερο από όλα. Και το τονίζω ιδιαιτέρως γιατί είναι ανεπίτρεπτο όταν σε όλο το ποδοσφαιρικό πειθαρχικό δίκαιο υπάρχουν τρεις και τέσσερις βαθμοί δικαιοδοσίας, να έχουμε τη ΔΕΑΒ να αποφασίζει με αναπολόγητους τους «κατηγορούμενους» και να μην έχεις το δικαίωμα να προσφύγεις άμεσα σε ένα όργανο το οποίο θα μπορούσε, όπως λειτουργεί η Επιτροπή Εφέσεων ή το Διαιτητικό Δικαστήριο, να πάρει μια απόφαση.
Και κάνω μια πρόταση. Θα μπορούσε με μια νομοθετική ρύθμιση, ακόμα και τώρα, αν θέλουν να συνεχίσει να λειτουργεί η ΔΕΑΒ κάτω από αυτές τις συνθήκες, να έχουμε μια υπαγωγή του δεύτερου βαθμού δικαιοδοσίας στο ΑΣΕΑΔ που ούτως ή άλλως λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του υπουργείου Αθλητισμού. Δεν το σκέφτηκε κανείς. Το ΑΣΕΑΔ αποτελείται από εν ενεργεία δικαστές, οπότε έχουμε τα εχέγγυα της αντικειμενικής κρίσης.
Είναι σημαντικό γιατί όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί μια δυσλειτουργία. Και αυτό που προσωπικά φοβάμαι ότι θα γίνει στο τέλος είναι ότι θα βρεθούμε στην ποδοσφαιρική απομόνωση, ότι θα έχουμε την παρέμβαση και της FIFA και της UEFA, γιατί επί της ουσίας παραβιάζουμε τις αποφάσεις και τα νομολογιακά δεδομένα του CAS. Το CAS λέει σαφέστατα ότι εγώ εφαρμόζω αρχικά τις διατάξεις της FIFA, της UEFA, τις οδηγίες και ακολούθως το εθνικό ποδοσφαιρικό δίκαιο εφαρμόζεται εντελώς επικουρικά».
Αν υπάρχει αιτιολογική έκθεση για τον νόμο Βρούτση και ποια η σκοπιμότητά της: «Δεν τη γνωρίζω την αιτιολογική έκθεση. Και πραγματικά δεν γνωρίζω πώς οδηγήθηκαν όσοι ψήφισαν αυτές τις διατάξεις σε μια τέτοια ρύθμιση που ουσιαστικά αντί να επιλύει προβλήματα τα επειτείνει και αυτό είναι κάτι που με εντυπωσιάζει».
