Ξέσπασαν, για μία ακόμη φορά οι συγγενείς θυμάτων στη δίκη, για την τραγωδία στο Μάτι, με οργή και φωνές μέσα στη δικαστική αίθουσα.
Αφορμή ήταν ερωτήσεις, που υπέβαλαν συνήγοροι Πολιτικής Υποστήριξης της Κατηγορίας, σε έναν από τους τρεις μάρτυρες, που εξετάστηκαν σήμερα, ο οποίος έχασε το σπίτι του στη φωτιά.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης αντέδρασαν στις ερωτήσεις αυτές, φωνάζοντας ότι, ο μάρτυρας δεν έχει χάσει δικούς του ανθρώπους και παρίσταται στη δίκη μόνο για υλικές ζημιές.
Αμέσως αντέδρασαν οι συνήγοροι των θυμάτων, ενώ συγγενείς νεκρών, που βρίσκονται στην αίθουσα φώναζαν: "Ντροπή σας¨!,
Ο μάρτυρας Αλέξανδρος Φλώρος περιέγραψε στην κατάθεση του την προσπάθεια της οικογένειας του, να σωθεί από τη φωτιά.
Οπως είπε βρισκόταν μαζί με την οικογένειά του στο σπίτι τους το οποίο απέχει περίπου 600 μέτρα από την ακτή.
Κατέθεσε: "Είδα τη φωτιά να έρχεται προς τα εμάς, υπήρχαν παντού στάχτες. Έβλεπα πυκνή ροή οχημάτων από τη Μαραθώνος και κάτω. Φωνάζω στην οικογένεια να βγουν έξω και μπήκαμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε. Δεν μας ειδοποίησε κανείς να φύγουμε".
Ο μάρτυρας ανέφερε στην κατάθεση του το Γολγοθά, που πέρασαν, για να καταφέρουν να φτάσουν στην ακτή και είπε πως όταν έφτασαν, μπήκαν στη θάλασσα.
"Κάποια στιγμή χάσαμε τη στεριά, δεν βλέπαμε. Κολυμπούσαμε, προσπαθούσαμε να μείνουμε ενωμένοι, ο αέρας δυνάμωνε όσο περνούσε η ώρα. Προσπαθούσαμε να μείνουμε σε κοντινή απόσταση ο ένας από τον άλλο. Έπεφταν σπίθες, κουκουνάρια στο νερό. Κάποια στιγμή δυσκόλεψαν τα πράγματα πάρα πολύ. Ακούγαμε τα αεροπλάνα και νομίζαμε ότι έρχονταν να μας σώσουν, φωνάζαμε βοήθεια. Κάποια στιγμή η γυναίκα μου λέει, "αυτό ήταν…". Έπειτα από πολλές ώρες είδαμε κάτι φώτα. Είχαμε φτάσει κοντά στο λιμάνι της Ραφήνας, ήταν φώτα πλοίου. Ερχόταν ένα ψαροκάικο. Μας έριξε φως με φακό, μετά μια κουλούρα. Η γυναίκα μου είχε πάθει υποθερμία, τα παιδιά είχαν γίνει μπλε. Μας έδωσαν κουβέρτες".
Στη συνέχεια της κατάθεσης του είπε ότι, άλλοι άνθρωποι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί, καθώς έχασαν τη ζωή τους:
"Eίδαμε έναν παππού να επιπλέει στη θάλασσα. Ανέσυραν μια γυναίκα, της έκαναν ανάνηψη, δεν τα κατάφερε. Μας έβγαλαν στην ακτή, από το σοκ δεν θυμόμασταν να πάρουμε τηλέφωνο κάποιον δικό μας. Δεν βλέπαμε καλά, στην ακτή φαίνονταν κάποια ασθενοφόρα. Εκεί είδαμε πλαστικές σακούλες μαύρες που τις έκλειναν. Αν μέναμε μέσα στο σπίτι θα καιγόμασταν ζωντανοί. Ήταν τόσο το θερμικό φορτίο που έλιωσαν τα σίδερα", τονισε ο κ. Φλώρος.
Ο μάρτυρας κατέθετε φορτισμένος, ενω η οργή του κορυφώθηκε ότι είπε "δεν είδε ούτε έναν εκπρόσωπο των αρχών κατά τη διάρκεια της φωτιάς".
Και συμπλήρωσε:
"O μόνος ένστολος που είδα ήταν μια λιμενικός στις 11 τη νύχτα στο λιμάνι της Ραφήνας", είπε ολοκληρώνοντας την κατάθεση του ο μάρτυρας.
Ο επόμενος μάρτυρας Ιωάννης Χατζηαθανασίου, ο οποίος έχασε την αδελφή του εκείνο το απόγευμα, είπε:
"Pήγα προς το σπίτι της αδελφής μου στο Κόκκινο Λιμανάκι να δω τι είχε συμβεί. Είδα το σπίτι κατεστραμμένο. Είδα μετά το αυτοκίνητο με τα κλειδιά μέσα και με βαλίτσες φορτωμένο να έχει καεί".
Αλλά και ο επόμενος μάρτυρας Κωνσταντίνος Χατζησταματίου, που χρειάστηκε να νοσηλευτεί περίπου σαράντα ημέρες, καθώς είχε υποστεί εκτεταμένο έγκαυμα στο πρόσωπο, την ίδια εικόνα περιέγραψε, καθώς είπε στην κατάθεση του ότι, οι Αρχές δε μερίμνησαν και δεν υπήρχε βοήθεια και ενημέρωση.
"Δεν εμφανίστηκε κάποιο ελικόπτερο να κάνει ρίψεις. Μόνο μία ρίψη είδα. Δεν υπήρχε μέριμνα, δεν ειδοποιήθηκα από κανέναν, ούτε είχα κάποια πληροφόρηση. Καμία υπηρεσία δεν μερίμνησε. Δεν υπήρξε από κανέναν ειδοποίηση, εάν δεν βλέπαμε τον καπνό και τη φωτιά δεν θα φεύγαμε" είπε και συμπλήρωσε:
"Γύρω στις πεντέμιση - έξι παρά είδαμε πυκνούς καπνούς. Στις έξι άρχισαν να πέφτουν μεγάλες καύτρες. Είδα τη φωτιά μέσα στην αυλή μας. Έξι και δέκα πήρα τη γυναίκα μου τη νύφη μου και τον εγγονό μου και φύγαμε. Πουθενά δεν υπήρξε πυροσβεστικό όχημα. Το μόνο όχημα εμφανίστηκε γύρω στις 10 και μισή το βράδυ".
H δίκη συνεχίζεται.
