Η απρόσμενη χαρά όλων ημών, ανάγεται εις το Μεγαλείο της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, του Υιού του Θεού, του Αρχηγού Μας, δίδοντας εις όλους μας την ικανοποίηση και την Ελπίδα ότι
δεν πορευόμεθα, εις την μάχη δια την επιβίωση μόνοι μας, αλλά προσευχόμαστε δια την εξ ουρανού αρωγή και επικουρία του Θεανθρώπου δια να αντιμετωπίσουμε την πολύπτυχη αντίξοη
πραγματικότητα.
Ο Θρησκευτικός αποχρωματισμός, ο αντικληρικαλισμός και η εν γένει απουσία του μυστηριακού βίου και της πνευματικής προπαρασκευής ενόψει της ελεύσεως του Θεανθρώπου, διαρκούντος ιδίως του Δεκεμβρίου, αποτελεί απορία εις την κοινωνία δια την εν τέλει αποστολή της επισήμου Εκκλησίας, η οποία έχει καταστεί προαγωγός της Πολιτειακής πολιτικής περί της εγκαθίδρυσης της παγκοσμιοποιήσεως.
Ο στολισμός με δένδρα, με λαμπιόνια, ή εισέτι και με καραβάκια, συνιστά μία μορφή πρόσκαιρης θέρμης ή κίβδηλης επιδερμικής μεταβολής εις την καθημερινή οπτική μας, η οποία καθίσταται προδήλως και αρρήκτως συνδεδεμένη με την επίπλαστο και ψευδή πολιτισμό του καταναλωτισμού.
Η ευωχία της συσσώρευσης ύλης, ή της επίφασης της στιλπνότητας κομίζει ένα παροδικό αίσθημα πλησμονής και ανάτασης, εντούτοις συνιστά ένα βραχύ και ρηχό διάλλειμα από την νοσηρή, άλογη και απάνθρωπη πραγματικότητα την οποία εκόντες, άκοντες βιώνουμε, επί τόσον καιρό.
Η έννοια όμως της εορτής η το νόημα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, απέχει παρασάγγας από την θνησιγενή ύλη και την ανθρώπινη επίφαση περί τα πεπερασμένα της φύσης μας διότι
κομίζει οντολογικά τον οδοδείκτη δια την αιώνια Ζωή αλλά και την Αλήθεια ακόμη και την παρούσα ζωή, καίτοι εγκλωβισμένοι όντες στην αδυσώπητη αναγκαιότητας της φύσεως ́ μας, εξαιτίας και συνεπεία διαχρονικώς αρρήκτου ομφάλιου λώρου, με το προπατορικό μας αμάρτημα.
Η έλευση της Ελπίδος επί της Γης αλλά και την Σωτηρίας μας δια της οντολογικής απελευθέρωσης, συμπυκνώνεται σωρευτικά, εις το Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος καταδέχθηκε να καταστεί άνθρωπος, να ενδυθεί την ανθρώπινη σάρκα, από μανικό έρωτα για τα δημιουργήματά του, θυσιαζόμενος άχρι εσχάτων, δια το ανθρώπινο Γένος.
Η μέγιστη εορτή των Χριστουγέννων θα έπρεπε να προπαρασκευαστεί από την επίσημη Ελλαδική Εκκλησία η οποία, καθεύδει τον νήδυμο ύπνο, θέτοντας απαράδεκτους περιορισμούς
εις τον Εκκλησιασμό και εις την Θεία Μετάληψη, δίκην της πανδημίας, όπου όλως περιέργως ο ιός καθίσταται φιλικός προς τους Μουσουλμάνους, του Κομμουνιστές, Αριστεριστές, ενώ
διασπείρεται εν ριπή οφθαλμού προς τους Χριστιανούς Ορθόδοξους και τους Πατριώτες.
H Νέα Τάξη πραγμάτων επελαύνει ανενόχλητη, διότι ιδίως μεταπολιτευτικά και εντεύθεν, οι κυβερνήσεις, συλλήβδην, ανεξαρτήτως του προσχήματος του κομματικού χρωματισμού, έχουν
κατορθώσει εντέχνως να απονευρώσουν κατά παραυτουργία, πάσα μορφή γνήσιας λαϊκής αντίδρασης, παγιώνοντας εις τους κόλπους της κοινωνίας και μεριμνώντας επιμελώς μεθοδευμένα, την, εις το διηνεκές συντήρηση και αναπαραγωγή, της κομματικής διχοστασίας.
Επί ήμισυ του αιώνος, υφίστανται συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις, πορείες, αλλά κατ’ ουσία τίποτε δεν αλλάζει, ακόμη και με την παρελθούσα ψευδώνυμη αριστερή κυβέρνηση, η κατάσταση
ενδημούσε απαράλλακτη ως προς όλες τις εκφάνσεις την κοινωνικής αλλά και εν γένει της πολιτικής ζωής εισέτι και διεθνώς.
Η αίσθηση είναι ότι υφίστανται έτεροι αδιόρατοι υπερ-εθνικοί μηχανισμοί οι οποίοι κινούν τα νήματα, και οι ημέτεροι πολιτικοί τηρούν απαρεγκλίτως τα κελεύσματά τους, παρά την
καλλιέργεια μίας στρεβλής και κίβδηλης περί του αντιθέτου εικόνας, δια μέσου των καθεστωτικών μέσων μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία έχουν αυτοκλήτως αναγορευθεί εις την πιο ισχυρά εξουσία μακράν, διότι διαπλάθουν στρεβλώς τον συλλογικό τρόπο σκέψης, της
κοινωνίας και την κατευθύνουν ιδιοτελώς και κατά το δοκούν προς μία ορισμένη κατεύθυνση.
Εν άλλοις λόγοις η ελίτ της πολιτικής καθίσταται ακατάληπτη και απροσπέλαστη εις την ευρεία μάζα, η οποία δια μέσου του λαϊκισμού και της δημαγωγίας καθώς και μέσω του κομματικού
κράτους απλώς διαχειρίζεται τελεσφόρως, την πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, ποδηγετώντας την, αφενός δια της συνειδητής παροχής χαμηλού επίπεδο εκπαιδεύσεως και εξ ετέρου, δια της
καλλιέργειας τηλεοπτικών σκυβάλων και δη αδιαλείπτως αλλά και της συνακόλουθης εσκεμμένης μη προαγωγής συλλογικών ποιοτικών πνευματικών προτύπων.
Τα Μ.Μ.Ε με την απόλυτη συνενοχή των πολιτικών προωθούν νοσηρά κίβδηλα καταναλωτικά πρότυπα με απώτερο σκοπό την σύγχυση την συσκότιση της αλήθειας και την επί μάλλον και
μάλλον εμβάθυνση της διανοητικής αμβλύνοιας που κατατρύχει αδιαμφισβητήτως σήμερον την κοινωνία.
Ο συνδυασμός αυτός δημιουργεί ανθρώπους χαμηλής διανοητικής εμβέλειας, με μηδενικά αντανακλαστικά αντίδρασης, τα οποία εις το διηνεκές εθισμένα προς την χειραγώγηση, θα ασκούν υποτελώς το δικαίωμα ψήφου προς τα ήδη εκμαυλισμένα και ολοσχερώς αλλοτριωμένα κοινοβουλευτικά κόμματα τα οποία, συναυτουργούν ως προς την διαιώνιση και την ακλόνητη συντήρηση του ετεροκίνητου σοβούντος πολιτικού ανθελληνικού κατεστημένου.
Ουδόλως τυχαίο είναι ότι επί 50 χρόνια, δεν παράγεται πολιτική σκέψη, εις την πατρίδα μας, αλλά ούτε αρθρώνεται υποτυπώδης αυτοκριτική, αρχής γενομένης εκ της Πανεπιστημιακής κοινότητας, όπου διαποτίζουν συνειδησιακά τους νέους ενσπείροντας την διχόνοια και την εχθρικότητα με παρωχημένες κομματικές αντιλήψεις, μυωπικά προσκολλημένες, αφενός κατά
την περίοδο του εμφυλίου αλλά και της επταετούς δικτατορίας, δίχως να προβούν, - εσκεμμένα βεβαίως-, εις καμία μνεία περί των εγχώριων και των διεθνών, μετέπειτα καθοριστικών εξελίξεων, τόσον ως προς τα πρόσωπα αλλά και τα κόμματα που ανέλαβαν την πολύφερνη μεταπολίτευση, έως τα μνημόνια και την σημερινή κατάσταση, του νεοπαγούς ολοκληρωτισμού
καινοφανών δυνάμεων παγκοσμίως, όπως η Κίνα.
Εν τη πατρίδι μας, ο νήδυμος ύπνος καθίσταται απολύτως βαθύς και αδιατάρακτος τόσο ως προς την εις το διηνεκές διατήρηση της διχοστασίας, όσο και ως προς την εν γένει αναβίωση του εν τοις πράγμασι λήξαντος μετεμφυλιακού μίσους, ίνα εκμαυλίσει και πορρώσει την βάση της κοινωνίας ούτως ώστε να μην δύναται να αντιληφθεί –η ευρεία άνους μάζα- προσηκόντως πώς οι αρχηγοί απάντων ανεξαιρέτως των κομμάτων, συμπράττουν και με τον «διάβολο» τρόπον τινά, καταστρατηγώντας ευθέως ότι υπόσχονται εις τις μάζες, απεμπολώντας ανενδοίαστα το παν χάριν εξυπηρέτησης αμιγώς των οικονομικών τους συμφερόντων.
Τρανή απόδειξη τούτου, 10 χρόνια «Συνταγματικά μνημόνια», 2 χρόνια «Συνταγματικές υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις και αναστολή της θεμελιώδους απόφασης περί της υγείας μας»
ένεκεν μία υγειονομικής δικτατορίας με πλημμελή ενημέρωση και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ανεξαρτήτως της ποικιλώνυμης πλην κατ’ επίφαση, ιδεολογίας, παρελκύουν την κοινή
γνώμη, υπό άλλη διατύπωση εις ό,τι στρέφεται αδιακρίτως και αναφανδόν κατά του δημοσίου συμφέροντος άπαντα τα κοινοβουλευτικά κόμματα συμπράττουν αμελλητί.
Εις το σημείο τούτο, δέον όπως επισημανθεί λυσιτελώς ότι ανάμεσα εις τον καθημαγμένο λαό και την πολιτική ελίτ, ορθώνονται απόρθητα και υψηλά τείχη, με ποικίλα και ετερόκλητα αδιαπέραστα ενδιαμέσως στεγανά ασφαλείας, ο μοναδικός ομφάλιος λώρος-δίαυλος επικοινωνίας είναι ο εξ ορισμού παραμορφωτικός φακός των Μ.Μ.Ε.
Ούχ ήττον η έλλειψη δημοκρατίας συνιστά μία αντικειμενική πραγματικότητα την οποία, ο καθείς δύναται, καθοιονδήποτε τρόπο, να διαπιστώσει, ιδίως καθόσον αφορά την ύπαρξη ωμών
παρεμβάσεων σε θεμελιώδη Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα.
Η κοινωνική διχοστασία, ήτοι το κοινωνικό «απαρχάιντ», συνιστά ομολογία αποτυχίας της κυβερνήσεως περί της άσκησης πειθούς, με αμιγώς επιστημονικά επιχειρήματα και εν τω πλαισίω ενός υγειονομικού πλουραλισμό, αναφορικώς με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, εις τον αντίποδα η άσκηση φαιάς προπαγάνδας δια της καθεστωτικής τηλοψίας, συνιστά ανυπερθέτως, μία μορφή όζοντος ολοκληρωτισμού, η οποία υποτιμά την ανθρώπινη αξία και πρωτίστως υπολαμβάνει τους πολίτες ως παθητικές δέκτες αυτής, ήτοι ως ανελεύθερα ανδράποδα, ευεπίφορα προς την χειραγώγηση.
Το αυτονόητο, πέραν της νομικίστικης ρητορικής της κυβερνήσεως περί της αποσπασματικής παράθεσης δίκην «εμβριθούς νομομαθούς», ατάκτως εριμμένων διατάξεων του Συντάγματος,
καταδηλοί ανυπερθέτως μία κυβέρνηση η οποία έχει περιαχθεί εις πανικό και σπεύδει παντί τρόπο να επισπεύσει αδιακρίτως τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Εν τω πλαισίω αυτώ, εις το οποίο βαίνουμε, εισερχόμενοι οσονούπω ενώπιον τις διακεκαυμένης ζώνης του 2023, με έτι περαιτέρω στερήσεις και επώδυνους περιορισμούς ως προς την ελευθερία μας, εξ αυτού του λόγου απαιτείται εγρήγορση και βαθεία Πίστην εις τον Θεό, ο οποίος μας σκέπει άχρις εσχάτων. Δοξασμένο το Όνομα του
Κυρίου μας, Ο Ιησούς Χριστός ας μας ελεήσει, ας μας συγχωρέσεις υποδεικνύοντας την Οδό της Αληθείας.
δεν πορευόμεθα, εις την μάχη δια την επιβίωση μόνοι μας, αλλά προσευχόμαστε δια την εξ ουρανού αρωγή και επικουρία του Θεανθρώπου δια να αντιμετωπίσουμε την πολύπτυχη αντίξοη
πραγματικότητα.
Ο Θρησκευτικός αποχρωματισμός, ο αντικληρικαλισμός και η εν γένει απουσία του μυστηριακού βίου και της πνευματικής προπαρασκευής ενόψει της ελεύσεως του Θεανθρώπου, διαρκούντος ιδίως του Δεκεμβρίου, αποτελεί απορία εις την κοινωνία δια την εν τέλει αποστολή της επισήμου Εκκλησίας, η οποία έχει καταστεί προαγωγός της Πολιτειακής πολιτικής περί της εγκαθίδρυσης της παγκοσμιοποιήσεως.
Ο στολισμός με δένδρα, με λαμπιόνια, ή εισέτι και με καραβάκια, συνιστά μία μορφή πρόσκαιρης θέρμης ή κίβδηλης επιδερμικής μεταβολής εις την καθημερινή οπτική μας, η οποία καθίσταται προδήλως και αρρήκτως συνδεδεμένη με την επίπλαστο και ψευδή πολιτισμό του καταναλωτισμού.
Η ευωχία της συσσώρευσης ύλης, ή της επίφασης της στιλπνότητας κομίζει ένα παροδικό αίσθημα πλησμονής και ανάτασης, εντούτοις συνιστά ένα βραχύ και ρηχό διάλλειμα από την νοσηρή, άλογη και απάνθρωπη πραγματικότητα την οποία εκόντες, άκοντες βιώνουμε, επί τόσον καιρό.
Η έννοια όμως της εορτής η το νόημα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, απέχει παρασάγγας από την θνησιγενή ύλη και την ανθρώπινη επίφαση περί τα πεπερασμένα της φύσης μας διότι
κομίζει οντολογικά τον οδοδείκτη δια την αιώνια Ζωή αλλά και την Αλήθεια ακόμη και την παρούσα ζωή, καίτοι εγκλωβισμένοι όντες στην αδυσώπητη αναγκαιότητας της φύσεως ́ μας, εξαιτίας και συνεπεία διαχρονικώς αρρήκτου ομφάλιου λώρου, με το προπατορικό μας αμάρτημα.
Η έλευση της Ελπίδος επί της Γης αλλά και την Σωτηρίας μας δια της οντολογικής απελευθέρωσης, συμπυκνώνεται σωρευτικά, εις το Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος καταδέχθηκε να καταστεί άνθρωπος, να ενδυθεί την ανθρώπινη σάρκα, από μανικό έρωτα για τα δημιουργήματά του, θυσιαζόμενος άχρι εσχάτων, δια το ανθρώπινο Γένος.
Η μέγιστη εορτή των Χριστουγέννων θα έπρεπε να προπαρασκευαστεί από την επίσημη Ελλαδική Εκκλησία η οποία, καθεύδει τον νήδυμο ύπνο, θέτοντας απαράδεκτους περιορισμούς
εις τον Εκκλησιασμό και εις την Θεία Μετάληψη, δίκην της πανδημίας, όπου όλως περιέργως ο ιός καθίσταται φιλικός προς τους Μουσουλμάνους, του Κομμουνιστές, Αριστεριστές, ενώ
διασπείρεται εν ριπή οφθαλμού προς τους Χριστιανούς Ορθόδοξους και τους Πατριώτες.
H Νέα Τάξη πραγμάτων επελαύνει ανενόχλητη, διότι ιδίως μεταπολιτευτικά και εντεύθεν, οι κυβερνήσεις, συλλήβδην, ανεξαρτήτως του προσχήματος του κομματικού χρωματισμού, έχουν
κατορθώσει εντέχνως να απονευρώσουν κατά παραυτουργία, πάσα μορφή γνήσιας λαϊκής αντίδρασης, παγιώνοντας εις τους κόλπους της κοινωνίας και μεριμνώντας επιμελώς μεθοδευμένα, την, εις το διηνεκές συντήρηση και αναπαραγωγή, της κομματικής διχοστασίας.
Επί ήμισυ του αιώνος, υφίστανται συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις, πορείες, αλλά κατ’ ουσία τίποτε δεν αλλάζει, ακόμη και με την παρελθούσα ψευδώνυμη αριστερή κυβέρνηση, η κατάσταση
ενδημούσε απαράλλακτη ως προς όλες τις εκφάνσεις την κοινωνικής αλλά και εν γένει της πολιτικής ζωής εισέτι και διεθνώς.
Η αίσθηση είναι ότι υφίστανται έτεροι αδιόρατοι υπερ-εθνικοί μηχανισμοί οι οποίοι κινούν τα νήματα, και οι ημέτεροι πολιτικοί τηρούν απαρεγκλίτως τα κελεύσματά τους, παρά την
καλλιέργεια μίας στρεβλής και κίβδηλης περί του αντιθέτου εικόνας, δια μέσου των καθεστωτικών μέσων μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία έχουν αυτοκλήτως αναγορευθεί εις την πιο ισχυρά εξουσία μακράν, διότι διαπλάθουν στρεβλώς τον συλλογικό τρόπο σκέψης, της
κοινωνίας και την κατευθύνουν ιδιοτελώς και κατά το δοκούν προς μία ορισμένη κατεύθυνση.
Εν άλλοις λόγοις η ελίτ της πολιτικής καθίσταται ακατάληπτη και απροσπέλαστη εις την ευρεία μάζα, η οποία δια μέσου του λαϊκισμού και της δημαγωγίας καθώς και μέσω του κομματικού
κράτους απλώς διαχειρίζεται τελεσφόρως, την πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, ποδηγετώντας την, αφενός δια της συνειδητής παροχής χαμηλού επίπεδο εκπαιδεύσεως και εξ ετέρου, δια της
καλλιέργειας τηλεοπτικών σκυβάλων και δη αδιαλείπτως αλλά και της συνακόλουθης εσκεμμένης μη προαγωγής συλλογικών ποιοτικών πνευματικών προτύπων.
Τα Μ.Μ.Ε με την απόλυτη συνενοχή των πολιτικών προωθούν νοσηρά κίβδηλα καταναλωτικά πρότυπα με απώτερο σκοπό την σύγχυση την συσκότιση της αλήθειας και την επί μάλλον και
μάλλον εμβάθυνση της διανοητικής αμβλύνοιας που κατατρύχει αδιαμφισβητήτως σήμερον την κοινωνία.
Ο συνδυασμός αυτός δημιουργεί ανθρώπους χαμηλής διανοητικής εμβέλειας, με μηδενικά αντανακλαστικά αντίδρασης, τα οποία εις το διηνεκές εθισμένα προς την χειραγώγηση, θα ασκούν υποτελώς το δικαίωμα ψήφου προς τα ήδη εκμαυλισμένα και ολοσχερώς αλλοτριωμένα κοινοβουλευτικά κόμματα τα οποία, συναυτουργούν ως προς την διαιώνιση και την ακλόνητη συντήρηση του ετεροκίνητου σοβούντος πολιτικού ανθελληνικού κατεστημένου.
Ουδόλως τυχαίο είναι ότι επί 50 χρόνια, δεν παράγεται πολιτική σκέψη, εις την πατρίδα μας, αλλά ούτε αρθρώνεται υποτυπώδης αυτοκριτική, αρχής γενομένης εκ της Πανεπιστημιακής κοινότητας, όπου διαποτίζουν συνειδησιακά τους νέους ενσπείροντας την διχόνοια και την εχθρικότητα με παρωχημένες κομματικές αντιλήψεις, μυωπικά προσκολλημένες, αφενός κατά
την περίοδο του εμφυλίου αλλά και της επταετούς δικτατορίας, δίχως να προβούν, - εσκεμμένα βεβαίως-, εις καμία μνεία περί των εγχώριων και των διεθνών, μετέπειτα καθοριστικών εξελίξεων, τόσον ως προς τα πρόσωπα αλλά και τα κόμματα που ανέλαβαν την πολύφερνη μεταπολίτευση, έως τα μνημόνια και την σημερινή κατάσταση, του νεοπαγούς ολοκληρωτισμού
καινοφανών δυνάμεων παγκοσμίως, όπως η Κίνα.
Εν τη πατρίδι μας, ο νήδυμος ύπνος καθίσταται απολύτως βαθύς και αδιατάρακτος τόσο ως προς την εις το διηνεκές διατήρηση της διχοστασίας, όσο και ως προς την εν γένει αναβίωση του εν τοις πράγμασι λήξαντος μετεμφυλιακού μίσους, ίνα εκμαυλίσει και πορρώσει την βάση της κοινωνίας ούτως ώστε να μην δύναται να αντιληφθεί –η ευρεία άνους μάζα- προσηκόντως πώς οι αρχηγοί απάντων ανεξαιρέτως των κομμάτων, συμπράττουν και με τον «διάβολο» τρόπον τινά, καταστρατηγώντας ευθέως ότι υπόσχονται εις τις μάζες, απεμπολώντας ανενδοίαστα το παν χάριν εξυπηρέτησης αμιγώς των οικονομικών τους συμφερόντων.
Τρανή απόδειξη τούτου, 10 χρόνια «Συνταγματικά μνημόνια», 2 χρόνια «Συνταγματικές υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις και αναστολή της θεμελιώδους απόφασης περί της υγείας μας»
ένεκεν μία υγειονομικής δικτατορίας με πλημμελή ενημέρωση και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ανεξαρτήτως της ποικιλώνυμης πλην κατ’ επίφαση, ιδεολογίας, παρελκύουν την κοινή
γνώμη, υπό άλλη διατύπωση εις ό,τι στρέφεται αδιακρίτως και αναφανδόν κατά του δημοσίου συμφέροντος άπαντα τα κοινοβουλευτικά κόμματα συμπράττουν αμελλητί.
Εις το σημείο τούτο, δέον όπως επισημανθεί λυσιτελώς ότι ανάμεσα εις τον καθημαγμένο λαό και την πολιτική ελίτ, ορθώνονται απόρθητα και υψηλά τείχη, με ποικίλα και ετερόκλητα αδιαπέραστα ενδιαμέσως στεγανά ασφαλείας, ο μοναδικός ομφάλιος λώρος-δίαυλος επικοινωνίας είναι ο εξ ορισμού παραμορφωτικός φακός των Μ.Μ.Ε.
Ούχ ήττον η έλλειψη δημοκρατίας συνιστά μία αντικειμενική πραγματικότητα την οποία, ο καθείς δύναται, καθοιονδήποτε τρόπο, να διαπιστώσει, ιδίως καθόσον αφορά την ύπαρξη ωμών
παρεμβάσεων σε θεμελιώδη Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα.
Η κοινωνική διχοστασία, ήτοι το κοινωνικό «απαρχάιντ», συνιστά ομολογία αποτυχίας της κυβερνήσεως περί της άσκησης πειθούς, με αμιγώς επιστημονικά επιχειρήματα και εν τω πλαισίω ενός υγειονομικού πλουραλισμό, αναφορικώς με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, εις τον αντίποδα η άσκηση φαιάς προπαγάνδας δια της καθεστωτικής τηλοψίας, συνιστά ανυπερθέτως, μία μορφή όζοντος ολοκληρωτισμού, η οποία υποτιμά την ανθρώπινη αξία και πρωτίστως υπολαμβάνει τους πολίτες ως παθητικές δέκτες αυτής, ήτοι ως ανελεύθερα ανδράποδα, ευεπίφορα προς την χειραγώγηση.
Το αυτονόητο, πέραν της νομικίστικης ρητορικής της κυβερνήσεως περί της αποσπασματικής παράθεσης δίκην «εμβριθούς νομομαθούς», ατάκτως εριμμένων διατάξεων του Συντάγματος,
καταδηλοί ανυπερθέτως μία κυβέρνηση η οποία έχει περιαχθεί εις πανικό και σπεύδει παντί τρόπο να επισπεύσει αδιακρίτως τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Εν τω πλαισίω αυτώ, εις το οποίο βαίνουμε, εισερχόμενοι οσονούπω ενώπιον τις διακεκαυμένης ζώνης του 2023, με έτι περαιτέρω στερήσεις και επώδυνους περιορισμούς ως προς την ελευθερία μας, εξ αυτού του λόγου απαιτείται εγρήγορση και βαθεία Πίστην εις τον Θεό, ο οποίος μας σκέπει άχρις εσχάτων. Δοξασμένο το Όνομα του
Κυρίου μας, Ο Ιησούς Χριστός ας μας ελεήσει, ας μας συγχωρέσεις υποδεικνύοντας την Οδό της Αληθείας.
