Η θεολογία της Επαναστάσεως ώθησε τους πρωτουργούς της εθνικής μας παλιγγενεσίας, να θυσιάσουν με αυταπάρνηση της ζωής και να δώσουν όρκους διασφάλισης προεχόντως και κυρίως και της εθνικής μας ελευθερίας και αξιοπρέπειας, ασφαλώς και η διεθνής συγκυρία επηρέασε αποφασιστικά, πλην όμως, ασφαλώς η
πολιτική διπλωματία της Ελλάδας, ήτοι αυτή η οποία επιδίωκε ο εθνικός αυτός αγών υπέρ του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και της Εθνικής μας αξιοπρέπεια, να εξεγείρει τον υπόδουλο Ελληνικό λαό κατά των ημισελήνου, συμπαρασύροντας του μυημένους
Έλληνες να διαφυλάξουν τα πρωτοτόκια του Γένους μας.
Η συμβολική ημέρα της 25ης Μαρτίου συνιστά ανυπερθέτως μία διττή εορτή, αφενός τοιαύτη του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου Μας, ένθα ο εκ Θεού ορμώμενος ο άγγελος Γαρβιρήλ ανήγγειλα, εις την Μαριάμ, την μετέπετια Θεομήτρω, τον επικείμενο τοκετό της επιγενόμενης γεννήσεως του Θεναθρώπου και Αρχηγού μας, εν ονόματι του οποίου έχουμε μετά δόξης βαπτισθεί, προσδοκώντας το έλεος του, να μας μνημονεύσει
κατά την Ανάσταση Νεκρών και εξ ετέρου της επαναστάσεως κατά του ζυγού των Οθωμανών.
Ως εκ τούτου το έθνος τοίνιν αγάλλεται διττώς, αφενός ένεκεν του εξανάσταση του Γένους, λόγω της οικουμενικότητας της εθνικής μας εξεγέρσεως και εξ ετέρου του χαρμόσυνου συμβάντος της Γεννήσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, εκ της Μαριάμ,
κατά τούτου λοιπόν, συνιστά μία σπουδαία εορτή δια την πολιτισμικής μας ταυτότητα.
Εξ αυτού του λόγου, τα δομικά απαρασάλευτα τούτα χαρακτηριστικά, ως θεμελιώδη συστατικά της διαχρονικής μας ταυτότητας, αποτυπώνονται πέραν από τα ιστορικά
βιβλία και τους όρκους της Φιλικής Εταιρίας αλλά και εις τον Ύμνο προς την ελευθερία, εκ παραλλήλου, εδραιώνονται και εις την Συνταγματική έννομη τάξη, αρξαμένης έκτοτε δια των πρωτόλειων Συνταγμάτων, της Επιδαύρου, της Τροιζήνας, του Άστρους, τα
οποία εξικνούνται άχρι του νυν, ήτοι του 1975 και εντεύθεν, της μεταπολιτεύσεως παρά τις όποιες μεταβολές έχει υποστεί.
Εν άλλοις λόγοις, αναφέρεται περί της εξουσίας του έθνους αλλά και την κρατούσα θρησκεία καθώς και εις την προμετωπίδα του Συντάγματος αναφέρεται ευθέως, εις το «Όνομα της Αγίας και Ομοούσιου Τριάδας», τιμώντας τοιουτοτρόπως αλλά και
διασφαλίζοντας εν ταυτώ, την κατευθυντήρια γραμμή και το πρόταγμα της ζώσης διαχρονικής ελληνο-ορθόδοξης παραδόσεως μας.
Ούχ ήττον, σήμερον , το ανθελληνικό κατεστημένο αποφεύγει να ποιήσει ρητή μνεία Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας, λοιδορεί τα Όσια και Ιερά του Γένους και του Έθνους, αλλά και να ψελλίσει ευθαρσώς και στεντορείως το όνομα της Υπεραγίας θεοτόκου της
Θεομήτορος της Στρατηγού κατά του διηνεκούς αγώνα δια τα όσια του προπατόρων μας.
Η εθνική επέτειος αποτελεί την θρυαλλίδα και το εφαλτήριο αντιστάσεως και ανανήψεως δια να αντλούμε ισχύ και θάρρος φρυκτωρούντες την ακεραιότητας της αληθείας, όντες
εν εγρηγόρσει δια λόγους ήθους αρχή και σεβασμού εις την μνήμη των ηρωικώς πεσόντων και τεθνεώτων ηρών μας, άχρι της Αναστάσεως τους, με οδοδείκτη τον Χριστό μας, ο οποίος κατήργησε το θάνατο με τον Θάνατό του.
Η κυρίαρχη ψυχική υποδομή της ενάρξεως του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, ερείδεται εις την ζώσα και διαχρονική Ορθόδοξη παράδοσή μας, ως εκ τούτου, τόσο συμβολικά, δεσπόζουν τα θρησκευτικά μας σύμβολα, όσο και συμειολογικά εις όλα τα κείμενα (ιδρυτικές διακηρύξεις,
μεμονωμένες ρήσεις κτλ) συνυφαίνεται αρμονικά αφενός ο διακαής πόθος δια την ελευθερία, την ανεξαρτησία του έθνους κατά του Τουρκικού ζυγού και αφετέρου η αδιαμφισβήτητη πίστη προς τον χριστό με αποτέλεσμα, Ο Χριστός , το σημείο του Σταυρού και εν γένει εκκλησιαστική παράδοση να συμπορεύεται της αγώνος δια την ελευθερία, αποτελώντας σταθερώς πυγή Αλήθειας και εμπνεύσεως, μέχρι την Θεόθεν ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους.
Ειδικότερον τα επαναστατικά κείμενα βρίθουν με θεολογικές φράσεις και διαρκή αναφορά προς τον Θεό ή Αγία Τριάς, ο Ύψιστος, Η θεία Χάρις, η οποία σκέπει και ενδυναμώνει τον αγώνα των Ελλήνων δια Ελευθερία, επικαλούνται την εξ ουρανή αρωγή δια την εξανάσταση του γένους από τον ζυγόν του Οθωμανού δυνάστη.
Άρα λοιπόν διακρίνουμε ότι ο Θεός ευρίσκεται πανταχού παρών, οποιαδήποτε συλλογική προσπάθεια άρχεται εκ Θεού και εξικνείται εις Αυτόν, όπως λ.χ, η περίφημος ρήσις του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη : «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την Ελευθερία της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω",
Εν κατακλείδι, ημείς πορευόμεθα με κράτιστο γνώμονα την αγάπη για την ελευθερία και την πολεμική κατά της σκλαβιάς, διαμηνύοντας την φράστη του Στρατηγού Κολοκοτρώνη
Τσεκούρι και Φωτιά, προς τους Νενέκους, Ραγιάδες και Γενίτσαρους.
Η συμβολική ημέρα της 25ης Μαρτίου συνιστά ανυπερθέτως μία διττή εορτή, αφενός τοιαύτη του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου Μας, ένθα ο εκ Θεού ορμώμενος ο άγγελος Γαρβιρήλ ανήγγειλα, εις την Μαριάμ, την μετέπετια Θεομήτρω, τον επικείμενο τοκετό της επιγενόμενης γεννήσεως του Θεναθρώπου και Αρχηγού μας, εν ονόματι του οποίου έχουμε μετά δόξης βαπτισθεί, προσδοκώντας το έλεος του, να μας μνημονεύσει
κατά την Ανάσταση Νεκρών και εξ ετέρου της επαναστάσεως κατά του ζυγού των Οθωμανών.
Ως εκ τούτου το έθνος τοίνιν αγάλλεται διττώς, αφενός ένεκεν του εξανάσταση του Γένους, λόγω της οικουμενικότητας της εθνικής μας εξεγέρσεως και εξ ετέρου του χαρμόσυνου συμβάντος της Γεννήσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, εκ της Μαριάμ,
κατά τούτου λοιπόν, συνιστά μία σπουδαία εορτή δια την πολιτισμικής μας ταυτότητα.
Εξ αυτού του λόγου, τα δομικά απαρασάλευτα τούτα χαρακτηριστικά, ως θεμελιώδη συστατικά της διαχρονικής μας ταυτότητας, αποτυπώνονται πέραν από τα ιστορικά
βιβλία και τους όρκους της Φιλικής Εταιρίας αλλά και εις τον Ύμνο προς την ελευθερία, εκ παραλλήλου, εδραιώνονται και εις την Συνταγματική έννομη τάξη, αρξαμένης έκτοτε δια των πρωτόλειων Συνταγμάτων, της Επιδαύρου, της Τροιζήνας, του Άστρους, τα
οποία εξικνούνται άχρι του νυν, ήτοι του 1975 και εντεύθεν, της μεταπολιτεύσεως παρά τις όποιες μεταβολές έχει υποστεί.
Εν άλλοις λόγοις, αναφέρεται περί της εξουσίας του έθνους αλλά και την κρατούσα θρησκεία καθώς και εις την προμετωπίδα του Συντάγματος αναφέρεται ευθέως, εις το «Όνομα της Αγίας και Ομοούσιου Τριάδας», τιμώντας τοιουτοτρόπως αλλά και
διασφαλίζοντας εν ταυτώ, την κατευθυντήρια γραμμή και το πρόταγμα της ζώσης διαχρονικής ελληνο-ορθόδοξης παραδόσεως μας.
Ούχ ήττον, σήμερον , το ανθελληνικό κατεστημένο αποφεύγει να ποιήσει ρητή μνεία Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας, λοιδορεί τα Όσια και Ιερά του Γένους και του Έθνους, αλλά και να ψελλίσει ευθαρσώς και στεντορείως το όνομα της Υπεραγίας θεοτόκου της
Θεομήτορος της Στρατηγού κατά του διηνεκούς αγώνα δια τα όσια του προπατόρων μας.
Η εθνική επέτειος αποτελεί την θρυαλλίδα και το εφαλτήριο αντιστάσεως και ανανήψεως δια να αντλούμε ισχύ και θάρρος φρυκτωρούντες την ακεραιότητας της αληθείας, όντες
εν εγρηγόρσει δια λόγους ήθους αρχή και σεβασμού εις την μνήμη των ηρωικώς πεσόντων και τεθνεώτων ηρών μας, άχρι της Αναστάσεως τους, με οδοδείκτη τον Χριστό μας, ο οποίος κατήργησε το θάνατο με τον Θάνατό του.
Η κυρίαρχη ψυχική υποδομή της ενάρξεως του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, ερείδεται εις την ζώσα και διαχρονική Ορθόδοξη παράδοσή μας, ως εκ τούτου, τόσο συμβολικά, δεσπόζουν τα θρησκευτικά μας σύμβολα, όσο και συμειολογικά εις όλα τα κείμενα (ιδρυτικές διακηρύξεις,
μεμονωμένες ρήσεις κτλ) συνυφαίνεται αρμονικά αφενός ο διακαής πόθος δια την ελευθερία, την ανεξαρτησία του έθνους κατά του Τουρκικού ζυγού και αφετέρου η αδιαμφισβήτητη πίστη προς τον χριστό με αποτέλεσμα, Ο Χριστός , το σημείο του Σταυρού και εν γένει εκκλησιαστική παράδοση να συμπορεύεται της αγώνος δια την ελευθερία, αποτελώντας σταθερώς πυγή Αλήθειας και εμπνεύσεως, μέχρι την Θεόθεν ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους.
Ειδικότερον τα επαναστατικά κείμενα βρίθουν με θεολογικές φράσεις και διαρκή αναφορά προς τον Θεό ή Αγία Τριάς, ο Ύψιστος, Η θεία Χάρις, η οποία σκέπει και ενδυναμώνει τον αγώνα των Ελλήνων δια Ελευθερία, επικαλούνται την εξ ουρανή αρωγή δια την εξανάσταση του γένους από τον ζυγόν του Οθωμανού δυνάστη.
Άρα λοιπόν διακρίνουμε ότι ο Θεός ευρίσκεται πανταχού παρών, οποιαδήποτε συλλογική προσπάθεια άρχεται εκ Θεού και εξικνείται εις Αυτόν, όπως λ.χ, η περίφημος ρήσις του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη : «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την Ελευθερία της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω",
Εν κατακλείδι, ημείς πορευόμεθα με κράτιστο γνώμονα την αγάπη για την ελευθερία και την πολεμική κατά της σκλαβιάς, διαμηνύοντας την φράστη του Στρατηγού Κολοκοτρώνη
Τσεκούρι και Φωτιά, προς τους Νενέκους, Ραγιάδες και Γενίτσαρους.
