Η πρώτη θέση τηλεθέασης, του τηλεοπτικού σταθμού του Ιβάν Σαββίδη, με την παρουσίαση όλων των απόψεων -άρα και των ρωσικών- ενόχλησε πολιτικούς κύκλους και έφτασε στους συνήθεις, τα τελευταία χρόνια, ανακυκλωτές της δυτικής οπτικής για τους πολέμους.
Είναι «Δούρειος Ίππος» της ρωσικής προπαγάνδας το OPEN του Ιβάν Σαββίδη;
Οι τελευταίοι που είχαν ενδιαφερθεί τα τελευταία χρόνια ήταν οι τηλεοπτικοί ανταγωνιστές του.
Άλλωστε επί Αντώνη απέκτησε ελληνική ιθαγένεια, τιμητικά, «λόγω της προσφοράς του στη χώρα».
Επί Σαμαρά άρχισε και η επιχειρηματική του δραστηριότητα με την αγορά μιας προβληματικής καπνοβιομηχανίας κι ενός ξενοδοχείου.
Ξεχωρίζουν δυο περιπτώσεις στις οποίες οι υπόλοιποι καναλάρχες ενδιαφέρθηκαν να πλήξουν τον Σαββίδη- εκτός από τη λούμπεν αναμέτρηση στα ποδοσφαιρικά.
Η μια όταν τον θεωρούσαν υποστηρικτή του Τσίπρα, αλλά δεν βρέθηκε τρόπος να το στηρίξουν και το εγκατέλειψαν.
Άλλωστε για υποστηρικτές πολιτικών θα μιλάμε τώρα;
Θα φώναζαν και τα ντουβάρια των γραφείων τους για τις χορηγίες τους προς τον Μητσοτάκη- αν όχι για τις ιδιαίτερες σχέσεις τους με την οικογένεια.
Η δεύτερη είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Όχι γιατί ο Σαββίδης είναι με τους Ρώσους.
Άλλωστε ο Πρωθυπουργός στην τελευταία συνέντευξη το διευκρίνισε, ότι δεν υπάρχει θέμα Σαββίδη.
Το κίνητρο είναι απλούστερο και γι΄ αυτό δύσκολο να το διαχειριστούν: το κανάλι του Σαββίδη κάνει καλύτερη και – ας επιτραπεί ο όρος – υγιέστερη δημοσιογραφία.
Αν πάρουμε ως συγκριτικό δείκτη το δελτίο του Γιάννη Παπαδόπουλου, είναι ισορροπημένη και έντιμη: με τον Ιγνατίου στην Ουάσιγκτον και τον Αυγερινό στη Μόσχα.
Το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο: Όσοι αναζητούν τα «νεότερα από το μέτωπο», προτιμούν κυρίως το OPEN.
Όχι γιατί είναι το κανάλι του Σαββίδη. Αλλά γιατί είναι το κανάλι των δημοσιογράφων.
Ήτοι επαγγελματιών της ενημέρωσης που αποφεύγουν τη μονομέρεια για έναν πόλεμο στον οποίο το πρώτο που σκοτώνεται είναι η αλήθεια.
Η πρώτη θέση τηλεθέασης με την παρουσίαση όλων των απόψεων -άρα και των ρωσικών- ενόχλησε πολιτικούς κύκλους και έφτασε στους συνήθεις, τα τελευταία χρόνια, ανακυκλωτές της δυτικής οπτικής για τους πολέμους.
Στέλεχος του ομίλου που επέλυε συντάκτες που δεν γούσταρε το Μαξίμου, ισοπέδωσε τη δουλειά άξιων δημοσιογράφων, προσάπτοντας «φιλορωσική προπαγάνδα» από τον «Ρώσο ολιγάρχη».
Στην πιάτσα διακινείται ότι θα επιστρατευτούν τα γνωστά κόλπα: προσφυγή στο ΕΣΡ για «παραβίαση των όρων της άδειας»-λόγω …μονοθεματικής ενημέρωσης.
Το λένε για τον πόλεμο, όσοι έστηναν μονοθεματικά δελτία κατά του Καραμανλή για το Βατοπέδι και του Τσίπρα για την … έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη!
Ως επίλογος θα μου επιτραπεί μια προσωπική αναφορά.
Στις 11 Μαρτίου 2018 αποχώρησα διακριτικά από αρθρογράφος στο «Έθνος», επειδή ο ιδιοκτήτης του μπήκε στο γήπεδο με το πιστόλι στη ζώνη.
Σήμερα χαίρομαι γιατί το κανάλι του Ιβάν Σαββίδη γίνεται αφορμή να αποκαλυφθεί η δημοσιογραφική γύμνια όσων δεν διανοούνται ότι μπορεί να υπάρχει και πραγματική ενημέρωση.
Οι τελευταίοι που είχαν ενδιαφερθεί τα τελευταία χρόνια ήταν οι τηλεοπτικοί ανταγωνιστές του.
Άλλωστε επί Αντώνη απέκτησε ελληνική ιθαγένεια, τιμητικά, «λόγω της προσφοράς του στη χώρα».
Επί Σαμαρά άρχισε και η επιχειρηματική του δραστηριότητα με την αγορά μιας προβληματικής καπνοβιομηχανίας κι ενός ξενοδοχείου.
Ξεχωρίζουν δυο περιπτώσεις στις οποίες οι υπόλοιποι καναλάρχες ενδιαφέρθηκαν να πλήξουν τον Σαββίδη- εκτός από τη λούμπεν αναμέτρηση στα ποδοσφαιρικά.
Η μια όταν τον θεωρούσαν υποστηρικτή του Τσίπρα, αλλά δεν βρέθηκε τρόπος να το στηρίξουν και το εγκατέλειψαν.
Άλλωστε για υποστηρικτές πολιτικών θα μιλάμε τώρα;
Θα φώναζαν και τα ντουβάρια των γραφείων τους για τις χορηγίες τους προς τον Μητσοτάκη- αν όχι για τις ιδιαίτερες σχέσεις τους με την οικογένεια.
Η δεύτερη είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Όχι γιατί ο Σαββίδης είναι με τους Ρώσους.
Άλλωστε ο Πρωθυπουργός στην τελευταία συνέντευξη το διευκρίνισε, ότι δεν υπάρχει θέμα Σαββίδη.
Το κίνητρο είναι απλούστερο και γι΄ αυτό δύσκολο να το διαχειριστούν: το κανάλι του Σαββίδη κάνει καλύτερη και – ας επιτραπεί ο όρος – υγιέστερη δημοσιογραφία.
Αν πάρουμε ως συγκριτικό δείκτη το δελτίο του Γιάννη Παπαδόπουλου, είναι ισορροπημένη και έντιμη: με τον Ιγνατίου στην Ουάσιγκτον και τον Αυγερινό στη Μόσχα.
Το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο: Όσοι αναζητούν τα «νεότερα από το μέτωπο», προτιμούν κυρίως το OPEN.
Όχι γιατί είναι το κανάλι του Σαββίδη. Αλλά γιατί είναι το κανάλι των δημοσιογράφων.
Ήτοι επαγγελματιών της ενημέρωσης που αποφεύγουν τη μονομέρεια για έναν πόλεμο στον οποίο το πρώτο που σκοτώνεται είναι η αλήθεια.
Η πρώτη θέση τηλεθέασης με την παρουσίαση όλων των απόψεων -άρα και των ρωσικών- ενόχλησε πολιτικούς κύκλους και έφτασε στους συνήθεις, τα τελευταία χρόνια, ανακυκλωτές της δυτικής οπτικής για τους πολέμους.
Στέλεχος του ομίλου που επέλυε συντάκτες που δεν γούσταρε το Μαξίμου, ισοπέδωσε τη δουλειά άξιων δημοσιογράφων, προσάπτοντας «φιλορωσική προπαγάνδα» από τον «Ρώσο ολιγάρχη».
Στην πιάτσα διακινείται ότι θα επιστρατευτούν τα γνωστά κόλπα: προσφυγή στο ΕΣΡ για «παραβίαση των όρων της άδειας»-λόγω …μονοθεματικής ενημέρωσης.
Το λένε για τον πόλεμο, όσοι έστηναν μονοθεματικά δελτία κατά του Καραμανλή για το Βατοπέδι και του Τσίπρα για την … έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη!
Ως επίλογος θα μου επιτραπεί μια προσωπική αναφορά.
Στις 11 Μαρτίου 2018 αποχώρησα διακριτικά από αρθρογράφος στο «Έθνος», επειδή ο ιδιοκτήτης του μπήκε στο γήπεδο με το πιστόλι στη ζώνη.
Σήμερα χαίρομαι γιατί το κανάλι του Ιβάν Σαββίδη γίνεται αφορμή να αποκαλυφθεί η δημοσιογραφική γύμνια όσων δεν διανοούνται ότι μπορεί να υπάρχει και πραγματική ενημέρωση.
