Γράφει ο δικηγόρος Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Η φρενίτιδα της ψηφιακής πραγματικότητας συνιστά ασφαλώς μείζονα έκφανση της παγκοσμιοποίησης, δοθέντος ότι συν τοις άλλοις, ένεκεν και συνεπεία, της βαθέως ερριζωμένης νοσηρής δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, εν τω στυγνά κομματικοποιημένο Κράτος μας, καθίσταται κατ’ αδίστακτη βεβαιότητα σαφές, ότι θα επιφέρει περισσότερα προβλήματα εξ όσων θα επιλύσει.
Είναι πρόδηλο λοιπόν ότι, ήδη η ψηφιακή εφαρμογή έκδοσης πιστοποιητικών ή η συνακόλουθη ανάληψη αποφάσεων επιβραδύνει έτι περαιτέρω την διαδικασία και συγχύζει κατ’ ουσίαν τόσον
τους Δικηγόρους όσου και τους πολίτες ένθα άπαντες εμπλέκονται εις μία απρόσωπη ηλεκτρονική πλατφόρμα ατέρμονων γραφειοκρατικών αλυσιτελών διαδικασιών άνευ ουδενός διεξόδου.
Η αποσύνθεσή της σύγχρονης κοινωνίας μας ανάγεται εκ του γεγονότος και δεδομένου ότι, εν Ελλάδι η εθνικής κυριαρχία έχει καταλυθεί πολλαχώς ένεκεν και συνεπεία της άμεσης και άκρατης επιβολής επείσακτων ιδεολογημάτων από τους «Φωστήρες αυθέντες» των υπερεθνικών διευθυντηρίων, ίνα επιβάλλουν υποδορίως τους σφέτερους κανόνες της παγκόσμιας
διακυβέρνησης.
Εν άλλοις λόγοις η πολύφερνη ψηφιακή διακυβέρνηση συνιστά μία νεοπαγή έκφανση καινοφανούς ολοκληρωτισμού οιονεί κατασκοπείας και ελέγχου, στυγνής δηλαδή αστυνομεύσεως πάσης πληροφορίας, εξ αυτού του λόγου, μεσούσης της πανδημίας, η πολύφερνη κυβέρνησης της υπερεκχειλιζούσης ευήθους παραπληροφορήσεως, έσπευδε συλλήβδην να προπαγανδίζει ασύστολα περί της ψηφιοποίησης των πάντων.
Υπό το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού των δομών του Κράτους, ή της λυσιτελούς ρυθμίσεως των εκκρεμοτήτων, πράγμα ανήκουστο διότι επί τη πράξει ως είρηται ανωτέρω, ο χρόνος διευθέτησεως και συναλλαγών μετά των δημόσιων υπηρεσιών έχει διογκωθεί αντί να συντμηθεί ως ευαγγελίζεντο οι έμμισθοι εγκάθετοι του απεχθούς σηψαιμικού κατεστημένου.
Η ψηφιακή λοιπόν αυτή αντικειμενική πραγματικότητα συνιστά μια κεκαλυμμένη κλίνη του προκούστη στρεφόμενη ευθέως κατά της αλήθειας και της ελευθερίας του προσώπου, πλήττοντας και βάλλοντας το δικαίωμα εις την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ελεύθερων πολιτών.
Απτό τεκμήριο της ψηλαφητής αναπατολεσματικότητας της περί ης ο λόγος ψηφιοποιήσεως, καθίσταται ανυπερθέτως, η παταγώδη και εκκωφαντική, ως ήτο αναμενόμενο, της επισπεύσεως των καταθέσεως των εκκρεμών υποθέσεως περί της υπαγωγής των πολιτών εις τον περίφημο Ν. 3869/2010 (Νόμος Κατσέλη), όπου αρχής γενομένης εκ του μηνός Δεκεμβρίου του έτους
2020, επικρατούσε εν γένει μία αφόρητη και ασφυκτική πίεση εκ μέρους της κυβερνήσεως να σπεύσουν οι τελούντες εν εκκρεμότητι, διάδικοι πολίτες, να υποβάλλουν εκ νέου τις αιτήσεις του Νόμου Κατσέλη, δήθεν μέσω της «Ηλεκτρονικής κυβερνήσεως Ιδιωτικού Χρέους» (βαρύγδουπος τίτλος αξεδιαλύτως συνεχόμενος μετά της φαιάς προπαγάνδας των συστημάτων και των μηχανισμών χειραγωγήσεως των διανοητικά λοβοτομημένων μαζών) επί τω τέλει ίνα, δήθεν όπως επισπευσθούν οι διαδικασίες.
Η ακατάληπτη αυτή ανοησία δήθεν των αυθεντών ιθυνόντων απέβλεπε εις την άμεση εκδίκαση των υποθέσεων, πράγμα το οποίο ουχί μόνον δε συνέβη ποτέ, καθότι αντικειμενικά καθίσταται
αδύνατο η ανθρώπινη φύση και σκέψη των δικαστών να υπαχθεί εις τα κελεύσματα ορισμένων διεστραμμένων και υπερφίαλα αλαζονικών εγκεφάλων-γκαιμπελίσκων οι οποίοι επιβάλλουν
ορισμένες πρακτικές πρόδηλα ασυμβίβαστες με την κανονικότητα.
Η παρά φύση τοιαύτη παραλογική λογική της θεσμικής ελίτ, όχι μόνον την δικαιολογημένη αγανάκτηση και τον θεμιτό αποτροπιασμό προκαλούν αλλά και την θυμηδία δια τον λόγο, η
ψηφιακή πραγματικότητα πέραν ότι δεν αποδίδει τα μέγιστα εκ παραλλήλου εκθέτει την ακηδία και αβελτηρία πραγματικού εκσυγχρονισμού του Κράτους.
Οι Έλληνες πολιτικοί, πλήρως υποταγμένοι εις κελεύσματα των αλλοδαπών μηχανισμών εξουσίας δια των οποίων εντέλλονται στερούνται στοιχειώδους κρίσεως και σκέψεως να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν επί τη πράξει μία πολιτική η οποία επιτέλους θα εξυπηρετεί τους πολίτες και θα διευκολύνεται η εξέλιξη και η πρόοδος των πολιτιών μεμονωμένα και συνακόλουθα συλλογικά το έθνος.
Εν κατακλείδι, η λογική Εάλω, η κίβδηλη αναποτελεσματική πραγματικότητα προερχόμενη από την νοσηρά ατζέντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων εξ αντικειμένου πνέει τα λοίσθια διότι
δεδομένου ότι αντίκειται εις τους θεμελιακούς κανόνες της φύσεως και της κοινής λογικής η ισχύς και διάρκειά της καθίσταται θνησιγενής.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Είναι πρόδηλο λοιπόν ότι, ήδη η ψηφιακή εφαρμογή έκδοσης πιστοποιητικών ή η συνακόλουθη ανάληψη αποφάσεων επιβραδύνει έτι περαιτέρω την διαδικασία και συγχύζει κατ’ ουσίαν τόσον
τους Δικηγόρους όσου και τους πολίτες ένθα άπαντες εμπλέκονται εις μία απρόσωπη ηλεκτρονική πλατφόρμα ατέρμονων γραφειοκρατικών αλυσιτελών διαδικασιών άνευ ουδενός διεξόδου.
Η αποσύνθεσή της σύγχρονης κοινωνίας μας ανάγεται εκ του γεγονότος και δεδομένου ότι, εν Ελλάδι η εθνικής κυριαρχία έχει καταλυθεί πολλαχώς ένεκεν και συνεπεία της άμεσης και άκρατης επιβολής επείσακτων ιδεολογημάτων από τους «Φωστήρες αυθέντες» των υπερεθνικών διευθυντηρίων, ίνα επιβάλλουν υποδορίως τους σφέτερους κανόνες της παγκόσμιας
διακυβέρνησης.
Εν άλλοις λόγοις η πολύφερνη ψηφιακή διακυβέρνηση συνιστά μία νεοπαγή έκφανση καινοφανούς ολοκληρωτισμού οιονεί κατασκοπείας και ελέγχου, στυγνής δηλαδή αστυνομεύσεως πάσης πληροφορίας, εξ αυτού του λόγου, μεσούσης της πανδημίας, η πολύφερνη κυβέρνησης της υπερεκχειλιζούσης ευήθους παραπληροφορήσεως, έσπευδε συλλήβδην να προπαγανδίζει ασύστολα περί της ψηφιοποίησης των πάντων.
Υπό το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού των δομών του Κράτους, ή της λυσιτελούς ρυθμίσεως των εκκρεμοτήτων, πράγμα ανήκουστο διότι επί τη πράξει ως είρηται ανωτέρω, ο χρόνος διευθέτησεως και συναλλαγών μετά των δημόσιων υπηρεσιών έχει διογκωθεί αντί να συντμηθεί ως ευαγγελίζεντο οι έμμισθοι εγκάθετοι του απεχθούς σηψαιμικού κατεστημένου.
Η ψηφιακή λοιπόν αυτή αντικειμενική πραγματικότητα συνιστά μια κεκαλυμμένη κλίνη του προκούστη στρεφόμενη ευθέως κατά της αλήθειας και της ελευθερίας του προσώπου, πλήττοντας και βάλλοντας το δικαίωμα εις την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ελεύθερων πολιτών.
Απτό τεκμήριο της ψηλαφητής αναπατολεσματικότητας της περί ης ο λόγος ψηφιοποιήσεως, καθίσταται ανυπερθέτως, η παταγώδη και εκκωφαντική, ως ήτο αναμενόμενο, της επισπεύσεως των καταθέσεως των εκκρεμών υποθέσεως περί της υπαγωγής των πολιτών εις τον περίφημο Ν. 3869/2010 (Νόμος Κατσέλη), όπου αρχής γενομένης εκ του μηνός Δεκεμβρίου του έτους
2020, επικρατούσε εν γένει μία αφόρητη και ασφυκτική πίεση εκ μέρους της κυβερνήσεως να σπεύσουν οι τελούντες εν εκκρεμότητι, διάδικοι πολίτες, να υποβάλλουν εκ νέου τις αιτήσεις του Νόμου Κατσέλη, δήθεν μέσω της «Ηλεκτρονικής κυβερνήσεως Ιδιωτικού Χρέους» (βαρύγδουπος τίτλος αξεδιαλύτως συνεχόμενος μετά της φαιάς προπαγάνδας των συστημάτων και των μηχανισμών χειραγωγήσεως των διανοητικά λοβοτομημένων μαζών) επί τω τέλει ίνα, δήθεν όπως επισπευσθούν οι διαδικασίες.
Η ακατάληπτη αυτή ανοησία δήθεν των αυθεντών ιθυνόντων απέβλεπε εις την άμεση εκδίκαση των υποθέσεων, πράγμα το οποίο ουχί μόνον δε συνέβη ποτέ, καθότι αντικειμενικά καθίσταται
αδύνατο η ανθρώπινη φύση και σκέψη των δικαστών να υπαχθεί εις τα κελεύσματα ορισμένων διεστραμμένων και υπερφίαλα αλαζονικών εγκεφάλων-γκαιμπελίσκων οι οποίοι επιβάλλουν
ορισμένες πρακτικές πρόδηλα ασυμβίβαστες με την κανονικότητα.
Η παρά φύση τοιαύτη παραλογική λογική της θεσμικής ελίτ, όχι μόνον την δικαιολογημένη αγανάκτηση και τον θεμιτό αποτροπιασμό προκαλούν αλλά και την θυμηδία δια τον λόγο, η
ψηφιακή πραγματικότητα πέραν ότι δεν αποδίδει τα μέγιστα εκ παραλλήλου εκθέτει την ακηδία και αβελτηρία πραγματικού εκσυγχρονισμού του Κράτους.
Οι Έλληνες πολιτικοί, πλήρως υποταγμένοι εις κελεύσματα των αλλοδαπών μηχανισμών εξουσίας δια των οποίων εντέλλονται στερούνται στοιχειώδους κρίσεως και σκέψεως να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν επί τη πράξει μία πολιτική η οποία επιτέλους θα εξυπηρετεί τους πολίτες και θα διευκολύνεται η εξέλιξη και η πρόοδος των πολιτιών μεμονωμένα και συνακόλουθα συλλογικά το έθνος.
Εν κατακλείδι, η λογική Εάλω, η κίβδηλη αναποτελεσματική πραγματικότητα προερχόμενη από την νοσηρά ατζέντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων εξ αντικειμένου πνέει τα λοίσθια διότι
δεδομένου ότι αντίκειται εις τους θεμελιακούς κανόνες της φύσεως και της κοινής λογικής η ισχύς και διάρκειά της καθίσταται θνησιγενής.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
