Καθίσταται απολύτως σαφές ότι, ο σύγχρονος δημοκρατικά κεκαλυμμένος νεοπαγής ολοκληρωτισμός, μετέρχεται καινοφανή μέσα δια την επιβολή αφενός της καθεστωτικής και ανεπίδεκτης αμφισβήτησης αυθεντίας της πολιτικής ορθότητας και εξ ετέρου δια την ποινικοποίηση της δράσεως των αντιφρονούντων ως φορείς ανατρεπτικών ιδεών, οι οποίοι δέον όπως παρακολουθούνται στενά, όπως αστυνομεύεται ο ιδιωτικός τους βίος και δη οι ιδιωτικές
του συνομιλίες, καίτοι κατά το Σύνταγμα, περιάπτονται του απορρήτου, ούτως ώστε να υφίσταται πλήρως έλεγχος και εξανδραποδισμός οιασδήποτε μορφής ελευθερίας τους.
Το σύγχρονο λοιπόν Σιδηρούν Παραπέτασμα, έχει καταλύσει εκ βάθρων παν ψήγμα Συνταγματικής νομιμότητας και Δημοκρατικών θεσμών, καθώς δια των, μέσω της ΕΥΠ, παρακολουθήσεων το Πολίτευμα αλώθηκε εκ των ενόντων και ετρώθη οιαδήποτε μορφή
εμπιστοσύνης προς την παρούσα κυβέρνηση.
Έτι περαιτέρω, σήμερον οι διώξεις και οι παρακολουθήσεις πέραν των ως άνω ρηθέντων, καθίστανται διαρκείς, δια μέσω του ιταμού αποκλεισμού να ακουσθούν δημοσίως ορισμένες εθνικές ιδέες, δια της πρόσαψης του στίγματος, υπό των μηχανισμών του συστήματος κατά οιουδήποτε τρίτου, εναντιώνεται προς το υπάρχον σηψαιμικό και άκρως διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο.
Η ειδοποιός διαφορά με το παρελθόν είναι ότι, αποτελεί το συστατικό στοιχείο των μηχανισμών αυτών, καθώς τούτο απαιτεί η πάγια πλέον προγραμματική (ατζέντα) της προελαύνουσας παγκοσμιοποιήσεως και εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης Πραγμάτων, οι οποίες προάγουν της διάλυση των εθνών, την απάλειψη της ιστορίας και των εθνικών ταυτοτήτων των λαών, ούτως ώστε δια της ανεξέλεγκτης ροής των επηλύδων να νοθευτεί το Ελληνικό έθνος, να κιβδηλοποιηθεί η ιστορία του, να εξοστρακιστεί η πίστη του και συν τω χρόνω προιόντι, ο εναπομείνας Έλληνας να ακρωτηριασθεί βιαίως και να αποκοπεί άπαξ και δια παντός εκ του διαχρονικού ομφαλίου λώρου του με το ένδοξο παρελθόν των προγόνων του.
Ήδη σήμερον βιώνουμε μία στυγνή λογοκρισία, όπου φαλκιδεύεται η ελευθερία του λόγου, μέσω του ποινικού κώδικα, αλλά και του καινοφανούς νόμου περί του τύπου, ένθα η ελευθέρα διακίνηση ιδεών και το δικαιολογημένο ενδιαφέρον του δημοσιογράφου να αποκαλύπτει την αλήθεια και να ελέγχει την εξουσία φιμώνεται, υπό την δαμόκλειο σπάθη υπέρογκων και δυσβάστακτων οικονομικών διοικητικών προστίμων.
Η εν θέματι πρακτική του συστήματος, έγκειται εις τον «σύννομο» οικονομικό στραγγαλισμό, αλλά επί της ουσίας πρόκειται δια μία νέο-εποχίτικη πρακτική, επιβολής πιστοποιητικών φρονημάτων προς τους αντιρρησίες συνείδησης, τους αρνητές του αλάθητου κρατικού κατεστημένου.
Υπό τις ερπύστριες αυτές της Νέας Τάξης έχουν συνταχθεί αναφανδόν ομού και συλλήβδην, η ψευδεπίγραφα πατριωτική πλευρά, διαφοροποιώντας απλώς την ρητορική.
Ζώμεν, εκόντες άκοντες, εφόσον ερμηνεύσουμε ορθώς τις επιταγές της εποχής εις μια πραγματικότητα, όπου διώκεται ο Ελληνισμός και οι αυτόκλητοι συνήγοροι της αληθείας και του έθνους, διώκονται, σύρονται εις τα δικαστήρια και φυλακίζονται επειδή αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα του ανθελληνικού και δυσώδους κατεστημένου ή τολμούν να μην συνθηκολογήσουν ή να ευθυγραμμισθούν εν γένει με το εκφυλισμένο σύστημα το οποίο ασελγεί εκ δόλου εις τον
Ελληνικό λαό.
Η αστυνομία σκέψεως ως Δούρειος ίππος του συστήματος εφαρμόζει πιστά το εργαλείο των ποινικών διώξεων, υπό το πρόσχημα της δήθεν διασποράς ψευδών ειδήσεων, της διέγερσης σε
ανυπακοή, εν ολίγοις, η ετέρα γνώμη λοιδορείται και ποινικοποιείται από τους θεματοφύλακες της βιούμενης ιδιοτύπτου δικτατορίας.
Ο αγών δέον, όπως συνεχισθεί, διότι η ελευθερία διάδοσης απόψεων, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, οι αρετές, οι αξίες, η πίστη, δαιμονίζουν τα διευθυντήρια των σημερινών εύλαλων μαριονετών και εν γένει των ολίγιστων έμμσιθων εγκάθετων πολιτικών οι οποίοι, μας άγουν προς τον όλεθρο και προς τον κρημνόν.
Εν κατακλείδι, επέπρωτο και ημείς, ως οι πρόγονοι μας, να βιώσουμε τον διωγμό ακριβώς, επειδή φωνάζουμε ότι, η Ελλάς ανήκει στους Έλληνες, επειδή τυγχάνει άχρι και τελευταίας ρανίδος του αίματος μας να φυλάττουμε τας σημαίας περιφρουρώντας την εθνική μας κληρονομιά, τα πρωτοτόκιά μας, εξ ού και δέον όπως υψώσωμεν το ασθενές ανάστημά μας αλλά δαψιλό από ήθος και πνευματική αλκή, ούτως ώστε να υπερασπιστούμε μετά πάθους την αλήθεια και την λαβωμένη ελευθερία μας, κατά του τυραννικού και προδοτικού καθεστώτος, διαμηνύοντας προς τους ετεροκίνητους ταγούς μας τα εξής :
««Πιστεύω ότι το ωραιότερο άσμα κάθε πραγματικού αγωνιστή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα της τυραννίας.» -Αλέκος Παναγούλης, Απολογία στο
έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, 7.11.1968»
