Γράφει ο δικηγόρος Χαράλαμπος Κατσιβαρδάς
Η Χαίνουσα πληγή του έθνους
Οι απτές αναθυμιάσεις της δυσώδους οσμής σήψεως της προκεχωρημένης παρακμιακής αποσύνθεσης της Ελλαδικής κοινωνίας υποδηλώνονται από την ανοχή της, προς τους δοτούς
κρατικούς ταγούς, οι οποίοι επί της ουσίας καθίστανται τω όντι, αδαείς περί της διακυβερνήσεως της Πατρίδος μας, όντες εν ταυτώ, παντάπασι αδιάφοροι δια την εκπλήρωση του δημοσίου εθνικού συμφέροντος.
Πρόκειται δια έμμισθες ακροβολισμένες «εύλαλες» μαριονέτες, οι οποίες καθίστανται δέσμιες, αλλότριων υπερεθνικών συμφερόντων, τα οποία ελέγχουν ασφυκτικά οιανδήποτε φαινομενικά «ελεύθερη» και κατ’ ευφημισμό λαοπρόβλητη δήθεν ενέργεια, εμφαινόμενη, υπό τον ποικιλώνυμο, καθ’ εκάστη φορά, ιδεολογικό μανδύα, πλην όμως τούτο δεν καθίσταται καταληπτό υπό την διανοητικά λοβοτομημένη και αγεληδόν σκεπτόμενη υπνώττουσα μάζα.
Η Ελλάς δρα ως μια σιδηροδέσμια, αποικία με μία επίφαση δημοκρατίας, δοθέντος ότι, επί τη πράξη, έχει καταλυθεί εκ βάθρων η εθνική μας κυριαρχία, τοσούτον με την επιβολή των επαχθών αλλεπάλληλων μνημονίων αλλά και παλαιότερον με τα μείζονα εθνικά ζητήματα και ιδίως με την παγίως ενδοτική στάση όλων των προγενεστέρων κυβερνήσεων, ιδίως ως προς την σχέση της Ελλάδας με την Τουρκία.
Η ως άνω υποχωρητική πολιτική της Ελλάδος προς την Τουρκία, η οποία με την ηθική αυτουργία των ξένων παραγόντων γιγαντώνεται τε και αποτυπώνεται άχρι σήμερον, εκ των συνεχών διεθνών παραβιάσεων του Ελληνικού εναέριου χώρου, την ιταμή αμφισβήτηση της ΑΟΖ και εν γένει τις αδιάλειπτες προκλήσεις της Τουρκίας σχετικώς προς την απερίφραστη αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Αιγαίου αλλά και την πείσμονα και θρασεία εμμονή της δια την αποστρατικοποίηση των Ελληνικών νήσων.
Η έλλειψη μίας ανεξάρτητης και αυτόνομης εθνικής πολιτικής εν τω πλαισίω της διπλωματικής εναρμόνισης με την εν λόγω γείτονα χώρα, αλλά και με την αδηρίτως αναγκαία διεθνή όσμωση με τις λοιπές χώρες, Ευρωπαϊκές και μη, συνιστά μία επονείδιστη και αντι-εθνική πρακτική, η οποία αμαυρώνει διεθνώς το κύρος του Ελληνισμού.
Εις επίρρωσιν της ψοφοδεούς αυτής ταπεινωτικής πολιτικής των ολίγιστων ηγετών μας, προδήλως ασυμβίβαστης με το φρόνημα των σεπτών προγόνων του ευκλεούς παρελθόντος και ουχί μόνον της συγχρόνου ιστορίας αλλά τε και παλαιόθεν, αποδεικνύει περίτρανα την νυν, φύσει ανδραποδώδη, νοοτροπία των σύγχρονων Ελλήνων πολιτικών μας ως προς την ενίσχυση των συμφερόντων της Πατρίδας μας και τούτο δε συντελείται, αφενός, ελλείψει ισχυρής διπλωματίας και εξ ετέρου, ένεκεν απώλειας ελευθεροφροσύνης ή ουσιαστικής γνώσης της διπλωματικής ιστορίας του έθνους μας.
Οι πολλαπλές εθνικές ήττες μόνον την τελευταία δεκαετία όπως : , μνημόνια, η κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, το αφήγημα της πανδημίας με την προώθηση πειραματικών εμβολίων με ό,τι τούτο συνεπάγεται αυτόχρημα δια την δημόσια υγεία, η επαίσχυντη επίσημη πρόσκληση των ναζιστικών στρατευμάτων της Ουκρανίας εις την Ελληνική βουλή, εξ αφορμής του μαινόμενου πολέμου ανάμεσα εις την Ρωσία με την Ουκρανία, αποδεικνύει ότι η εθνική
κυριαρχία απόλλυται ευθαρσώς και η χώρα δρα ως μία καθημαγμένη αποικία του τρίτου κόσμου, ένα ανυπόληπτο κρατίδιο, το οποίοι «οι Μεγάλες Δυνάμεις» το επιστρατεύουν ως έρμα,
επί της ιδικής τους κεντρικής πολιτικής (Η.Π.Α, Νάτο, Ευρώπη).
Η Ελλάς βαίνει εις κρημνόν, εξ αυτού του λόγου ίσως ιχνηλατήσουμε την κατισχύουσα δύναμη κηδεμονίας μας αρχής γενομένης εκ της αφανών ιθυνόντων οι οποίοι κηδεμονεύουν επί έτη την παιδεία, συκοφαντούν το Ελληνικό αλφάβητο, παραχαράσσουν την Ελληνική Ιστορία και εξαπατούν ασύστολα την κοινή γνώμη δια των αισχρών και χυδαίων ραδιοτηλεοπτικών διαύλων.
Εάν διαρρήξουμε τα στεγανά κλισέ των αυτονόητων συνειρμών και καταφέρουμε λυσιτελώς εις το μέτρο του δυνατού, να αντιληφθούμε διαχρονικά το κινούν αίτιο της ελληνικής κακοδαιμονίας και της συνακόλουθης καχεξίας του Ελλαδικού κράτους, το οποίο παρουσιάζει το φαινόμενο απτής ύπαρξης αβυσσαλέας διαστάσεως ανάμεσα στο έθνος και το Κράτος, όπου το Κράτος κηδεμονεύεται βαθιά και συνειδητά υπό μισελλήνων, προς σκοπό καθυποταγής του έθνους μακράν, θα συνειδητοποιούσαμε εναργώς, ότι οι πρεσβείες και οι στοές ωχριούν προς τους παραλλαγμένους δούρειους ίππους οι οποίοι ήδη έχουν καταλάβει την καθημαγμένη πατρίδα μας, περιτέμνοντας την εθνική μας κυριαρχία , αλώνοντας ένδον τους θεσμούς, εν κρυπτώ και παραβύστω, πλην επί μακρόν.
Εν κατακλείδι, εάν ο λαός αντιλαμβανόταν το εμπαιγμό τον οποίο υφίσταται θα είχε, ήδη προ πολλού, ανανήψει αμελλητί και ουχί αμελητί, αναζητώντας τον δίαυλο εκρίζωσης της σοβούσας
αυτής ανθελληνικής λοιμικής η οποία ενδημεί ως «γάγγραινα» διαβουκολώντας και διακελεύοντας την πρόοδο του έθνους των Ελλήνων, πλην όμως, εις τον αντίποδα ο υδαρός λαός, ούχ ήττον, καθεύδει τον νήδυμο ύπνο καθειργούμενος κυκλωτερώς και βαλλόμενος εν αγνοία του, πανταχόθεν και ολούθε, υπό του εχθρού (..)!
Οι απτές αναθυμιάσεις της δυσώδους οσμής σήψεως της προκεχωρημένης παρακμιακής αποσύνθεσης της Ελλαδικής κοινωνίας υποδηλώνονται από την ανοχή της, προς τους δοτούς
κρατικούς ταγούς, οι οποίοι επί της ουσίας καθίστανται τω όντι, αδαείς περί της διακυβερνήσεως της Πατρίδος μας, όντες εν ταυτώ, παντάπασι αδιάφοροι δια την εκπλήρωση του δημοσίου εθνικού συμφέροντος.
Πρόκειται δια έμμισθες ακροβολισμένες «εύλαλες» μαριονέτες, οι οποίες καθίστανται δέσμιες, αλλότριων υπερεθνικών συμφερόντων, τα οποία ελέγχουν ασφυκτικά οιανδήποτε φαινομενικά «ελεύθερη» και κατ’ ευφημισμό λαοπρόβλητη δήθεν ενέργεια, εμφαινόμενη, υπό τον ποικιλώνυμο, καθ’ εκάστη φορά, ιδεολογικό μανδύα, πλην όμως τούτο δεν καθίσταται καταληπτό υπό την διανοητικά λοβοτομημένη και αγεληδόν σκεπτόμενη υπνώττουσα μάζα.
Η Ελλάς δρα ως μια σιδηροδέσμια, αποικία με μία επίφαση δημοκρατίας, δοθέντος ότι, επί τη πράξη, έχει καταλυθεί εκ βάθρων η εθνική μας κυριαρχία, τοσούτον με την επιβολή των επαχθών αλλεπάλληλων μνημονίων αλλά και παλαιότερον με τα μείζονα εθνικά ζητήματα και ιδίως με την παγίως ενδοτική στάση όλων των προγενεστέρων κυβερνήσεων, ιδίως ως προς την σχέση της Ελλάδας με την Τουρκία.
Η ως άνω υποχωρητική πολιτική της Ελλάδος προς την Τουρκία, η οποία με την ηθική αυτουργία των ξένων παραγόντων γιγαντώνεται τε και αποτυπώνεται άχρι σήμερον, εκ των συνεχών διεθνών παραβιάσεων του Ελληνικού εναέριου χώρου, την ιταμή αμφισβήτηση της ΑΟΖ και εν γένει τις αδιάλειπτες προκλήσεις της Τουρκίας σχετικώς προς την απερίφραστη αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Αιγαίου αλλά και την πείσμονα και θρασεία εμμονή της δια την αποστρατικοποίηση των Ελληνικών νήσων.
Η έλλειψη μίας ανεξάρτητης και αυτόνομης εθνικής πολιτικής εν τω πλαισίω της διπλωματικής εναρμόνισης με την εν λόγω γείτονα χώρα, αλλά και με την αδηρίτως αναγκαία διεθνή όσμωση με τις λοιπές χώρες, Ευρωπαϊκές και μη, συνιστά μία επονείδιστη και αντι-εθνική πρακτική, η οποία αμαυρώνει διεθνώς το κύρος του Ελληνισμού.
Εις επίρρωσιν της ψοφοδεούς αυτής ταπεινωτικής πολιτικής των ολίγιστων ηγετών μας, προδήλως ασυμβίβαστης με το φρόνημα των σεπτών προγόνων του ευκλεούς παρελθόντος και ουχί μόνον της συγχρόνου ιστορίας αλλά τε και παλαιόθεν, αποδεικνύει περίτρανα την νυν, φύσει ανδραποδώδη, νοοτροπία των σύγχρονων Ελλήνων πολιτικών μας ως προς την ενίσχυση των συμφερόντων της Πατρίδας μας και τούτο δε συντελείται, αφενός, ελλείψει ισχυρής διπλωματίας και εξ ετέρου, ένεκεν απώλειας ελευθεροφροσύνης ή ουσιαστικής γνώσης της διπλωματικής ιστορίας του έθνους μας.
Οι πολλαπλές εθνικές ήττες μόνον την τελευταία δεκαετία όπως : , μνημόνια, η κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, το αφήγημα της πανδημίας με την προώθηση πειραματικών εμβολίων με ό,τι τούτο συνεπάγεται αυτόχρημα δια την δημόσια υγεία, η επαίσχυντη επίσημη πρόσκληση των ναζιστικών στρατευμάτων της Ουκρανίας εις την Ελληνική βουλή, εξ αφορμής του μαινόμενου πολέμου ανάμεσα εις την Ρωσία με την Ουκρανία, αποδεικνύει ότι η εθνική
κυριαρχία απόλλυται ευθαρσώς και η χώρα δρα ως μία καθημαγμένη αποικία του τρίτου κόσμου, ένα ανυπόληπτο κρατίδιο, το οποίοι «οι Μεγάλες Δυνάμεις» το επιστρατεύουν ως έρμα,
επί της ιδικής τους κεντρικής πολιτικής (Η.Π.Α, Νάτο, Ευρώπη).
Η Ελλάς βαίνει εις κρημνόν, εξ αυτού του λόγου ίσως ιχνηλατήσουμε την κατισχύουσα δύναμη κηδεμονίας μας αρχής γενομένης εκ της αφανών ιθυνόντων οι οποίοι κηδεμονεύουν επί έτη την παιδεία, συκοφαντούν το Ελληνικό αλφάβητο, παραχαράσσουν την Ελληνική Ιστορία και εξαπατούν ασύστολα την κοινή γνώμη δια των αισχρών και χυδαίων ραδιοτηλεοπτικών διαύλων.
Εάν διαρρήξουμε τα στεγανά κλισέ των αυτονόητων συνειρμών και καταφέρουμε λυσιτελώς εις το μέτρο του δυνατού, να αντιληφθούμε διαχρονικά το κινούν αίτιο της ελληνικής κακοδαιμονίας και της συνακόλουθης καχεξίας του Ελλαδικού κράτους, το οποίο παρουσιάζει το φαινόμενο απτής ύπαρξης αβυσσαλέας διαστάσεως ανάμεσα στο έθνος και το Κράτος, όπου το Κράτος κηδεμονεύεται βαθιά και συνειδητά υπό μισελλήνων, προς σκοπό καθυποταγής του έθνους μακράν, θα συνειδητοποιούσαμε εναργώς, ότι οι πρεσβείες και οι στοές ωχριούν προς τους παραλλαγμένους δούρειους ίππους οι οποίοι ήδη έχουν καταλάβει την καθημαγμένη πατρίδα μας, περιτέμνοντας την εθνική μας κυριαρχία , αλώνοντας ένδον τους θεσμούς, εν κρυπτώ και παραβύστω, πλην επί μακρόν.
Εν κατακλείδι, εάν ο λαός αντιλαμβανόταν το εμπαιγμό τον οποίο υφίσταται θα είχε, ήδη προ πολλού, ανανήψει αμελλητί και ουχί αμελητί, αναζητώντας τον δίαυλο εκρίζωσης της σοβούσας
αυτής ανθελληνικής λοιμικής η οποία ενδημεί ως «γάγγραινα» διαβουκολώντας και διακελεύοντας την πρόοδο του έθνους των Ελλήνων, πλην όμως, εις τον αντίποδα ο υδαρός λαός, ούχ ήττον, καθεύδει τον νήδυμο ύπνο καθειργούμενος κυκλωτερώς και βαλλόμενος εν αγνοία του, πανταχόθεν και ολούθε, υπό του εχθρού (..)!
