Γράφει η Κωνσταντίνα Παπαθανασίου
Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, ένας όρος που μας δάνεισε ο ευφυέστατος και αλησμόνητος Τζίμης Πανούσης, ένας όρος, που γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητός.
Εκατομμύρια τηλεθεατές κατέληξαν να παρακολουθούν καθημερινά εκπομπές, που φάνηκαν να πουλάν, στην κυριολεξία, αίμα.
Ο Έλληνας πολίτης και τηλεθεατής, ο όποιος, ασφαλώς και καθίσταται συνένοχος στην ανθρωποφαγία, αγωνιούσε για την παρουσίαση του ελάχιστου στοιχείου που θα καθιστουσε τη
μητέρα των τριών κοριτσιών, πιθανώς, ένοχη.
Του στοιχείου αυτού, που θα έκανε το ξέσπασμα της οργής τους και το λιντσάρισμα, που, όπως είδαμε, ακολούθησε. Το θλιβερό, μεσαιωνικό και τρομακτικό, αυτό, λιντσάρισμα, επικροτήθηκε από μεγάλη μερίδα ανθρώπων, ανθρώπων που καθημερινά έτρεφαν με
σταγόνες αίματος την προσωπική τους ικανοποίηση, του "εμείς, τουλάχιστον, δεν είμαστε έτσι".
Δυστυχώς, μέρα με τη μέρα, γίνεται εμφανές, πως έχουμε την ανάγκη "να μην είμαστε έτσι".
Αγνοώντας τι γίνεται δίπλα μας, περιμένουμε στοιχεία του ότι εμείς, τουλάχιστον, δεν είμαστε σαν τους άλλους, είμαστε "καλύτεροι. Είμαστε καλύτερο από τέρατα, που πολλές φορές, τρέφονται με την ανοχή και την αδιαφορία μας. Έτσι, όταν είναι, πλέον, αργά, έχουμε κάθε δικαίωμα να εξαγριωθούμε απέναντι στον εκάστοτε "εχθρό", που ουδέποτε είναι ο εαυτός μας.
Μέσα Μαζικής Εξαγρίωσης, θα προσθέσουμε, ένας όρος που
αποκτά υπόσταση.
Τους τελευταίους μήνες, τα ΜΜΕ, των όποιων η ουσιαστική λειτουργία είναι, πρωταρχικά, η αντικειμενική και απρόσκοπτη ενημέρωση των πολιτών, έχουν μετατραπεί σε Μέσα μιας 24/7
αναμετάδοσης σαπουνόπερας.
Η υπόθεση του θανάτου των τριών κοριτσιών στην Πάτρα, πράγματι συγκλόνισε το πανελλήνιο, και ενεργοποίησε την ευαισθησία
των πολιτών και την απαίτηση για λάμψη της αλήθειας. Ο θάνατος τριών παιδιών και η πιθανότητα παιδοκτονίας, από την μητέρα,
πράγματι αποτελεί ένα ειδεχθές έγκλημα, στο οποίο, σε περίπτωση που έχει διαπραχθεί, οφείλεται να επιβληθεί η αρμόζουσα ποινή.
Ωστόσο, η τραγική αυτή υπόθεση, η οποία χρήζει εξαιρετικά λεπτής διαχείρισης, βλέπουμε να έχει μετατραπεί σε βορά στα θηρία με τις ευλογίες όλων μας.
Τους τελευταίους μήνες τα ελληνικά ΜΜΕ, και ειδικότερα τα κανάλια, προβάλουν ρεπορτάζ επί ρεπορτάζ, προκειμένου να ανακαλυφθεί η αλήθεια πίσω από την τραγική υπόθεση.
Τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι και δημοσιογράφοι του Τύπου έχουν μετατραπεί σε Κλουζώ και Ιαβέρηδες, αγνοώντας πως το επάγγελμα τους υπαγορεύει τη μεταφορά έγκυρων στοιχείων.
Φυσικά, πέρα από την μετατροπή τους σε αστυνομικούς και εισαγγελείς, δεν ελλείπει και η μετατροπή τους σε χυδαίους ανθρωποφάγους, οι οποίοι προς χάριν τηλεθέασης δεν διστάζουν,
να εμφανίζουν ολογράμματα των εκλιπόντων παιδιών στις εκπομπές τους ή να αφήνουν υπόνοιες πως έχουν φτάσει (πριν από όλους
τους αρμόδιους) στην ανακάλυψη στοιχείων, ή στη λύση της υπόθεσης, διστάζοντας όμως να τα αποκαλύψουν (η συνέχεια στην επόμενη εκπομπή, στο επόμενο τεύχος...).
Οι Έλληνες δημοσιογράφοι και παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών ξαφνικά εμφανίζονται ευαίσθητοι απέναντι σε ανθρώπινες ζωές, απέναντι σε αδικοχαμένες παιδικές ψυχές.
Αναφερόμαστε στους ίδιους δημοσιογράφους, που αφιέρωσαν ελάχιστο χρόνο στην υπόθεση δολοφονίας του Ιάσονα, έξω από το κτίριο της βουλής, στις υποθέσεις καταγγελίας κακοποίησης ανηλίκων από τον διευθυντή του εθνικού θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη, στην υπόθεση εξαφάνισης χιλιάδων ανηλίκων προσφυγόπουλων.
αποκτά υπόσταση.
Τους τελευταίους μήνες, τα ΜΜΕ, των όποιων η ουσιαστική λειτουργία είναι, πρωταρχικά, η αντικειμενική και απρόσκοπτη ενημέρωση των πολιτών, έχουν μετατραπεί σε Μέσα μιας 24/7
αναμετάδοσης σαπουνόπερας.
Η υπόθεση του θανάτου των τριών κοριτσιών στην Πάτρα, πράγματι συγκλόνισε το πανελλήνιο, και ενεργοποίησε την ευαισθησία
των πολιτών και την απαίτηση για λάμψη της αλήθειας. Ο θάνατος τριών παιδιών και η πιθανότητα παιδοκτονίας, από την μητέρα,
πράγματι αποτελεί ένα ειδεχθές έγκλημα, στο οποίο, σε περίπτωση που έχει διαπραχθεί, οφείλεται να επιβληθεί η αρμόζουσα ποινή.
Ωστόσο, η τραγική αυτή υπόθεση, η οποία χρήζει εξαιρετικά λεπτής διαχείρισης, βλέπουμε να έχει μετατραπεί σε βορά στα θηρία με τις ευλογίες όλων μας.
Τους τελευταίους μήνες τα ελληνικά ΜΜΕ, και ειδικότερα τα κανάλια, προβάλουν ρεπορτάζ επί ρεπορτάζ, προκειμένου να ανακαλυφθεί η αλήθεια πίσω από την τραγική υπόθεση.
Τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι και δημοσιογράφοι του Τύπου έχουν μετατραπεί σε Κλουζώ και Ιαβέρηδες, αγνοώντας πως το επάγγελμα τους υπαγορεύει τη μεταφορά έγκυρων στοιχείων.
Φυσικά, πέρα από την μετατροπή τους σε αστυνομικούς και εισαγγελείς, δεν ελλείπει και η μετατροπή τους σε χυδαίους ανθρωποφάγους, οι οποίοι προς χάριν τηλεθέασης δεν διστάζουν,
να εμφανίζουν ολογράμματα των εκλιπόντων παιδιών στις εκπομπές τους ή να αφήνουν υπόνοιες πως έχουν φτάσει (πριν από όλους
τους αρμόδιους) στην ανακάλυψη στοιχείων, ή στη λύση της υπόθεσης, διστάζοντας όμως να τα αποκαλύψουν (η συνέχεια στην επόμενη εκπομπή, στο επόμενο τεύχος...).
Οι Έλληνες δημοσιογράφοι και παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών ξαφνικά εμφανίζονται ευαίσθητοι απέναντι σε ανθρώπινες ζωές, απέναντι σε αδικοχαμένες παιδικές ψυχές.
Αναφερόμαστε στους ίδιους δημοσιογράφους, που αφιέρωσαν ελάχιστο χρόνο στην υπόθεση δολοφονίας του Ιάσονα, έξω από το κτίριο της βουλής, στις υποθέσεις καταγγελίας κακοποίησης ανηλίκων από τον διευθυντή του εθνικού θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη, στην υπόθεση εξαφάνισης χιλιάδων ανηλίκων προσφυγόπουλων.
Η επιλεκτική "ευαισθησία", αποτελεί στην πραγματικότητα εργαλειοποίηση.
Η υπόθεση του θανάτου των τριών παιδιών από την Πάτρα, η διαρκής, σχεδόν 24ωρη, απασχόληση των ΜΜΕ με αυτή και η
τηλεοπτική καταδίκη της μητέρας ως ενόχου, πέρα από το ότι παραβιάζει το τεκμήριο αθωότητας, το οποίο οφείλεται να τηρείται από εξωθεσμικούς παράγοντες, παραβιάζει και τον ρόλο των ΜΜΕ, ο οποίος, είναι η συνολική και αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών.
Έτσι, η υπόθεση της Πάτρας, βλέπουμε πως αποτέλεσε για τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ, μια εξαιρετική αφορμή, ώστε η επιλεκτική ευαισθησία να μετατραπεί σε επιλεκτική ενημέρωση. Έτσι, οι πολίτες που (κακώς) επιλέγουν να ενημερωθούν από συγκεκριμένα
Μέσα, για μεγάλο χρονικό διάστημα πληροφορούνταν, κυρίως για τις εξελίξεις στην υπόθεση της Πάτρας. Κάπως έτσι, με την
ευλογία του "δημοκρατικού" πολιτεύματος, εξελίξεις σε ζητήματα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, υγειονομικά όπως είναι η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, οι θάνατοι από κορωνοιό, καταλήγουν να καθίστανται δευτερευούσης σημασίας.
Ενα τραγικό γεγονός, που απαιτεί διακριτικότητα, και σεβασμό απέναντι στις χαμένες ζωές μικρών παιδιών, κατέληξε να γίνει ένα αποχαυνωτικό σήριαλ, που δεν αποσκοπεί στη δικαίωση, αλλά
στην αποστροφή του βλέμματος αλλού, μακριά από τις καθημερινές αδικίες που λαμβάνουν χώρα, εις βάρος όλων των παιδιών, δίπλα μας.
Ένα σήριαλ που αποσκοπεί στην "εξημέρωση".
Πέρα από το ρόλο της εξημέρωσης, όμως, που φαίνεται να φέρνουν εις πέρας τα ΜΜΕ, ανέλαβαν και το ρόλο της εξαγρίωσης, της
εξαγρ'ιωσης απέναντι στον "εχθρό", που είναι, πάντοτε, άλλος".
Η υπόθεση του θανάτου των τριών παιδιών από την Πάτρα, η διαρκής, σχεδόν 24ωρη, απασχόληση των ΜΜΕ με αυτή και η
τηλεοπτική καταδίκη της μητέρας ως ενόχου, πέρα από το ότι παραβιάζει το τεκμήριο αθωότητας, το οποίο οφείλεται να τηρείται από εξωθεσμικούς παράγοντες, παραβιάζει και τον ρόλο των ΜΜΕ, ο οποίος, είναι η συνολική και αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών.
Έτσι, η υπόθεση της Πάτρας, βλέπουμε πως αποτέλεσε για τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ, μια εξαιρετική αφορμή, ώστε η επιλεκτική ευαισθησία να μετατραπεί σε επιλεκτική ενημέρωση. Έτσι, οι πολίτες που (κακώς) επιλέγουν να ενημερωθούν από συγκεκριμένα
Μέσα, για μεγάλο χρονικό διάστημα πληροφορούνταν, κυρίως για τις εξελίξεις στην υπόθεση της Πάτρας. Κάπως έτσι, με την
ευλογία του "δημοκρατικού" πολιτεύματος, εξελίξεις σε ζητήματα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, υγειονομικά όπως είναι η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, οι θάνατοι από κορωνοιό, καταλήγουν να καθίστανται δευτερευούσης σημασίας.
Ενα τραγικό γεγονός, που απαιτεί διακριτικότητα, και σεβασμό απέναντι στις χαμένες ζωές μικρών παιδιών, κατέληξε να γίνει ένα αποχαυνωτικό σήριαλ, που δεν αποσκοπεί στη δικαίωση, αλλά
στην αποστροφή του βλέμματος αλλού, μακριά από τις καθημερινές αδικίες που λαμβάνουν χώρα, εις βάρος όλων των παιδιών, δίπλα μας.
Ένα σήριαλ που αποσκοπεί στην "εξημέρωση".
Πέρα από το ρόλο της εξημέρωσης, όμως, που φαίνεται να φέρνουν εις πέρας τα ΜΜΕ, ανέλαβαν και το ρόλο της εξαγρίωσης, της
εξαγρ'ιωσης απέναντι στον "εχθρό", που είναι, πάντοτε, άλλος".
Εκατομμύρια τηλεθεατές κατέληξαν να παρακολουθούν καθημερινά εκπομπές, που φάνηκαν να πουλάν, στην κυριολεξία, αίμα.
Ο Έλληνας πολίτης και τηλεθεατής, ο όποιος, ασφαλώς και καθίσταται συνένοχος στην ανθρωποφαγία, αγωνιούσε για την παρουσίαση του ελάχιστου στοιχείου που θα καθιστουσε τη
μητέρα των τριών κοριτσιών, πιθανώς, ένοχη.
Του στοιχείου αυτού, που θα έκανε το ξέσπασμα της οργής τους και το λιντσάρισμα, που, όπως είδαμε, ακολούθησε. Το θλιβερό, μεσαιωνικό και τρομακτικό, αυτό, λιντσάρισμα, επικροτήθηκε από μεγάλη μερίδα ανθρώπων, ανθρώπων που καθημερινά έτρεφαν με
σταγόνες αίματος την προσωπική τους ικανοποίηση, του "εμείς, τουλάχιστον, δεν είμαστε έτσι".
Δυστυχώς, μέρα με τη μέρα, γίνεται εμφανές, πως έχουμε την ανάγκη "να μην είμαστε έτσι".
Αγνοώντας τι γίνεται δίπλα μας, περιμένουμε στοιχεία του ότι εμείς, τουλάχιστον, δεν είμαστε σαν τους άλλους, είμαστε "καλύτεροι. Είμαστε καλύτερο από τέρατα, που πολλές φορές, τρέφονται με την ανοχή και την αδιαφορία μας. Έτσι, όταν είναι, πλέον, αργά, έχουμε κάθε δικαίωμα να εξαγριωθούμε απέναντι στον εκάστοτε "εχθρό", που ουδέποτε είναι ο εαυτός μας.
