"Με ενδιέφερε αν θα ξαναπερπατήσει η Τζωρτζίνα. Αν θα πιάσει ξανά το μικρόφωνο να τραγουδήσει…Αυτό ήταν το νόημα της ζωής για εμένα. Ήθελα να δω μπροστά την ελπίδα…".
Με σπαρακτικά λόγια συνέχισε την απολογία της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο η Ρουλα Πισπιρίγκου, που ξεκίνησε από νωρίς το πρωί, να μιλάει, από΄κει που σταμάτησε την περασμένη βδομάδα.
Στο δεύτερο μέρος της σημερινής απολογίας της, η Ρούλα Πισπιρίγκου περιέγραψε στο δικαστήριο τις ώρες, που προηγήθηκαν της ανακοπής και οδήγησαν στην εγκεφαλοπάθεια της Τζωρτζίνας, αλλά και τις δραματικές στιγμές, που οι γιατροί κατάφεραν να την επαναφέρουν στη ζωή το παιδί.
"Το παιδί ήταν κάτασπρο και είχε φτάσει στα όρια της εξάντλησης, ενώ οι γιατροί ήταν καθησυχαστικοί", είπε και συνέχισε, αναφερόμενη στις επώδυνες εξετάσεις, στις οποίες υποβλήθηκε η Τζωρτζίνα στο Καραμανδάνειο και στις επικοινωνίες της με τους γιατρούς που ανέβαλαν την έξοδο της από το νοσοκομείο κάνοντας διάγνωση γαστρεντερίτιδας.
"Προσωπικά εμένα και στην ενημέρωση που είχε και ο πατέρας της Τζωρτζίνας, ποτέ δεν μας είπαν για στρες, ότι το παιδί έχει στρες. Το άκουσα για πρώτη φορά εδώ . Δεν μας το είχαν πει ούτε ως ιδέα» είπε και συμπλήρωσε:
"Οταν μου είπαν για ενδεχόμενο πρόβλημα με τους λεμφαδένες της Τζωρτζίνας μου κόπηκαν τα πόδια Το ίδιο είχε και η Μαλένα … Τους είπα θα πεθάνω αν μου πείτε ότι έχει καρκίνο ή λευχαιμία. Μου είπαν ότι έχει γαστρεντερίτιδα…».
Η κατηγορούμενη είπε πως στη συνέχεια οι γιατροί διέγνωσαν πως το παιδί είχε βρογχοπνευμονία.
«Τελικά τι είχε γαστρεντερίτιδα ή βρογχοπνευμονία ; Οι ερωτήσεις δεν απαντήθηκαν …..πήγαιναν από τη μια διάγνωση στην άλλη . Σε σημείο που με εκνεύρισαν τόσο που ήθελα να πάρω το παιδί να το πάω στο Ρίο…» είπε.
Με λυγμούς η Ρούλα Πισπιρίγκου κλαίγοντας περιέγραψε τις στιγμές της ανακοπής της Τζωρτζίνας, αλλά και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών που «ξέσπασαν σε χειροκροτήματα» όταν επανέφεραν στη ζωή το παιδί.
«Εκείνη την ώρα πέθανα, ήθελα να με πάρει ο θεός. Είχα δει στη Μαλένα την καρπα και ήξερα…Μου κόπηκαν τα πόδια, δεν μπορούσα να σταθώ όρθια. Έκατσα στο σκαλοπάτι. Με έβγαλαν έξω. Βγαίνει μια νοσοκόμα και μου δίνει τα κομποσκοίνια της Τζωρτζίνας που τα φοράω ακόμα και σήμερα. Έχει έρθει ο Μάνος και κάθεται δίπλα μου. Μια γιατρός ανέβηκε τρέχοντας απ’τα επείγοντα και ανοίγει η πόρτα και βλέπω το παιδί σε μια σανίδα πάνω και τη γιατρό να καβαλάει το παιδί και πήρε μια ένεση και την έκανε στην καρδιά. Μου είπε αργότερα ότι έκανε ανδρεναλίνη. Ανοιγόκλειναν οι πόρτες. Ακούγαμε φωνάξτε το γιατρό και βλέπω τον κ. Χασαπόπουλο να μπαίνει. Εγώ να πηγαίνω πέρα δώθε και να προσεύχομαι, ο Μάνος έπιανε το κεφάλι του και έλεγε “είσαι δυνατή, θα τα καταφέρεις”.
Και συμπλήρωσε:
"Και ακούμε από μέσα χειροκροτήματα, “μπράβο κορίτσι μου”. Βγαίνει έξω η Δημητρόπουλου και μου λέει επανήλθε, ζει. Πέφτω στην αγκαλιά της και πήγα να της φιλήσω το χέρι και μου είπε μην το κάνετε αυτό. Γενικά δεν μιλάω πολύ, είμαι σαν χαμένη. Σοκ, πανικός δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω. Μας είπαν πως θα πάει στην εντατική στο Ρίο . Κανείς δεν μας είπε ότι θα έχει κάποιο πρόβλημα, ότι δεν θα περπατήσει. Βγαίνει ο Χασαπόπουλος και ήταν κλαμένος. Μας είπε έπαθε ανακοπή, επανήλθε και την πάμε εντατική. Στο προαύλιο ήταν όλη η οικογένεια. Κατέβηκε κάτω και ευχαριστούσε το θεό. Τους είπε ότι έπαθε ανακοπή αλλά επανήλθε. Δεν ήταν μαζί μας και ήλθε πάλι".
Oπως είπε στη συνέχεια η κατηγορούμενη, η Τζωρτζίνα διασωληνωμένη , μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό του Ρίο όπου την υποδέχτηκε ο διευθυντής της ΜΕΘ Ανδρέας Ηλιάδης.
"Τα δύο χρόνια από το θάνατο της Μαλένας με βρίσκουν στο νοσοκομείο. Φανταστείτε τί ψυχολογική πίεση ήταν να πας στο νεκροταφείο μετά στην εντατική και να έχεις χάσει ακόμη ένα μωρό. Μου έλεγε ο Μάνος «μιλά στη Μαλένα να μην μας πάρει τη Τζωρτζίνα".
Σε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση η κατηγορούμενη αναφέρθηκε στην εικόνα του παιδιού της στην εντατική λέγοντας: "Κάποια στιγμή είδαμε το παιδί από την πόρτα: Ένα παιδί από το κεφαλάκι της μέχρι τα πόδια όλο καλώδια, μηχανήματα αίματα, όροι, διασωληνωμένη. Δεν μπορούσες να αντέξεις ότι το παιδί σου 8 χρονών δεν είχε τίποτα. Ήταν μια ζει, μια θα πεθάνει και μαζί της ήμασταν κι εμείς, θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε…".
Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε διαλόγους που είχε με τον γιατρό κ. Ηλιάδη και ένα γενετιστή στο γραφείο του, οι οποίοι είδαν το φως της δημοσιότητας.
Για τη διαρροή των διαλόγων στη δημοσιότητα η Ρούλα Πισπιρίγκου θεώρησε υπεύθυνο τον γιατρό εκτιμώντας ότι ηχογραφούσε τη συζήτηση.
"«Είναι σίγουρο ότι τα έχει δώσει ο γιατρός . Σε αυτό το γιατρό ήταν η ζωή του παιδιού μου , στα χέρια του. Εγώ τον είχα Θεό μέχρι την τελευταία στιγμή" είπε κλαίγοντας .
Εκείνη τη στιγμή ο Μάνος Δασκαλάκης βγήκε από τη δικαστική αίθουσα.
Σε άλλο σημείο της απολογίας της η κατηγορούμενη αναφέρθηκε στο γιατρό Ηλιάδη, γιά τις δωρεές οργάνων, αλλά και το σύνδρομο Μινχάουζεν, που όπως είπε, εκείνος έβαλε στο "κάδρο" της υπόθεσης.
«Μας είπαν ότι ήταν τετραπληγική, είπε και ότι, δεν θα μπορούσε να μιλήσει, να καταπιεί, ακόμα καλά καλά δεν ήξερε αν βλέπει. Με ενδιέφερε η αποκατάσταση της Τζωρτζίνας. Από τη στιγμή που έγινε ότι έγινε με ενδιέφερε το μέλλον. Όχι να κοιτάξω πίσω αν θα πάθει μια επιπλοκή να δωρίσω τα όργανα της. Με ενδιέφερε αν θα ξαναπερπατήσει, αν θα πιάσει ξανά το μικρόφωνο να τραγουδήσει…Αυτό ήταν το νόημα της ζωής για εμένα. Ήθελα να δω μπροστά την ελπίδα…».
Νωρίτερα, η Ρούλα Πισπιρίγκου ανέβηκε στο βήμα, κρατώντας τις σημειώσεις της και ένα μπουκάλι νερό.
"Θεωρώ ότι έχω πει πλέον τα σημαντικά πράγματα για τις διάφορες στιγμές της ζωής της Τζωρτζίνας μέχρι που αρρώστησε …" είπε ανοίγοντας το κεφάλαιο του Καραμανδάνειου και των ωρών που προηγήθηκαν της νοσηλείας του παιδιού.
Σας έδωσα ένα πλάνο την προηγούμενη φορά για το πώς ήταν το παιδί μου σε διάφορες στιγμές της ζωής του. Θέλω να πω για τα γεγονότα του Καραμανδανείου", εξιστορώντας στη συνέχεια τα όσα έγιναν την παραμονή της εισαγωγής του παιδιού στο νοσοκομείο αλλά και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του.
Και συμπλήρωσε:
"Πριν την εισαγωγή της Τζωρτζίνας στο Καραμανδάνειο υπήρχε ένας τσακωμός με τον εν διαστάσει σύζυγο μου και εγώ είχα πάει στο σπίτι της μητέρας μου μετά από ένα επεισόδιο που είχε γίνει. Ήταν και η Τζωρτζίνα μαζί μου. Το βράδυ παραγγείλαμε απ έξω και περίπου στις 11 καθίσαμε στο καναπέ και είχαμε μια κουβέντα για τη 4η εγκυμοσύνη μου. Μόλις της ανακοίνωσα ότι θα έχει αδελφάκι πάλι μου έκανε μια σφιχτή αγκαλιά. Ήταν πολύ χαρούμενη. (…).Η Τζωρτζίνα πήρε το τάμπλετ και κοιμήθηκε. …Γύρω στις 6:30 – μπορεί να μη θυμάμαι καλά τις ώρες – την ένιωσα δίπλα μου. Τινάχτηκε στο κρεβάτι. Σηκώθηκα τη ξύπνησα, πετάχτηκε και της είπα «τι έπαθες;» έτρεμες. Μου είπε όλα καλά. Γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε. Σηκώθηκα εγώ να πιω νερό και η αδελφή μου είχε ακούσει. Μου είπε τι έγινε; Της είπα το παιδί κάποιο όνειρο είδε. Ξαναπήγα δίπλα της και τη μετακίνησα προς τα πάνω μου για να τη βλέπω. Εγώ έβλεπα τηλεόραση. Πετάχτηκε. Άνοιξε τα μάτια της και μου λέει τρέμω. Άνοιξα το φως την είδα τρομαγμένη, στο πάνω χείλος μόνο ήταν κόκκινη. Της λέω τι συμβαίνει; Μου είπε ότι είδε ένα όνειρο. Το ακούει η αδελφή μου και την ρώτησε τι όνειρο είδε. Απάντησε ότι είδε το μπαμπά να φωνάζει στη μαμά. Μας είπε ότι πονάει η κοιλιά της και ότι πονάει πολύ και η πλάτη της. Η Τζωρτζίνα δεν ήθελε τους γιατρούς. Δεν πήγαινε ευχάριστα. Η Μαλένα το έκανε αυτό. Εκείνη την ημέρα μας έκανε μεγάλη εντύπωση που μας ζήτησε γιατρό. Μας έλεγε να πάμε στο νοσοκομείο» είπε η 34χρονη μητέρα από την Πάτρα για να συνεχίσει:
«Ξύπνησε και η μητέρα μου. Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε αν είναι σοβαρό αυτό που συμβαίνει ή κάποιο άγχος. Επέμεινε ότι ήθελε να πάει στο γιατρό. (….) Μας βόλευε το Καραμανδάνειο, πήγαμε με ένα κολάν και μια μπλούζα, το παιδί ήταν με τις πιτζάμες και τις παντόφλες. Δεν πιστεύαμε ότι θα μείναμε. Όταν έχεις χάσει δυο παιδιά οτιδήποτε και αν γίνονταν με τη Τζωρτζίνα ήταν ο απόλυτος φόβος. Μην τρέξει, μη χτυπήσει, ήθελα να την έχω προστατευμένη. Πίστεψα ότι όλο αυτό δημιουργήθηκε από το όνειρο που είδε. Ντύθηκε ο πατριός μου και μπήκαμε στο αμάξι. …Φτάσαμε, πήγαμε στα εξωτερικά ιατρεία και μας είπαν να περιμένουμε πέντε λεπτά για να δεχτούν το περιστατικό. Τους εξήγησα το περιστατικό όπως το είπα σε εσάς. Εγώ δε μπορώ να γνωρίζω τι είναι σπασμοί, και τι είναι τονοκλικοί σπασμοί, τώρα το πώς το εξέλαβαν εκείνοι το πως το πώς το έγραψαν στο ιατρικό ιστορικό είναι δικό τους θέμα. Ενημερώθηκε ο πατέρας της και περιμέναμε έξω. …Αλλάζαμε εγώ με την αδελφή μου μέσα έξω. Βγήκα να ενημερώσω κάποια στιγμή το Μάνο. Μπήκε εκείνος στο δωμάτιο, η Τζωρτζίνα δεν το ήθελε. Βγήκε έξω και μου είπε «τι συμβαίνει το παιδί δεν με θέλει». Μπήκα μέσα και μου λέει η αδελφή μου ότι εσένα θέλει και λέει ότι δεν θέλει τον μπαμπά της.
Εγώ είχα στο μυαλό να μας πουν τι συμβαίνει, δεν ήθελα να ρωτήσω τη Τζωρτζίνα. Ο Μάνος δεν ήθελε να δεχτεί την άρνηση του παιδιού…. Η Τζωρτζίνα τελικά έκανε εισαγωγή γιατί μας είπανε ότι υπάρχει ένας είδος επιληψίας και πρέπει να το ερευνήσουν. Ήξεραν και τη κατάσταση των δυο μικρότερων παιδιών ότι τα είχαμε χάσει. Θεώρησαν ότι το παιδί πρέπει να νοσηλευτεί. Εγώ έφυγαν με τον πατριό μου για να φέρω πράγματα του παιδιού και δικά μου. Πήρα και το λαπτοπ μήπως ήθελε να μπει στο μάθημα. Πήρα τα πράγματα του παιδιού και δικά μου και γύρισα πίσω. Το παιδί ήταν με την αδελφή μου. Μετά από καιρό που μίλησα με την αδελφή μου, μου είπε ότι η Τζωρτζίνα δεν της είπε τίποτα για το όνειρο, ούτε για την εισαγωγή της στο νοσοκομείο. Κάναμε μαγνητική και εγκεφαλογράφημα δε θυμάμαι με ποια σειρά. Πήγαμε με ασθενοφόρο σε μια γιατρό, δεν θυμάμαι ονόματα, δεν συγκρατώ. Μπήκε το παιδί εγώ έμεινα έξω λόγω εγκυμοσύνης. Στο μεταξύ είχα επικοινωνήσει με το Μάνο και μου είπε ότι η μαγνητική ήταν καθημερινή. Ο κ. Κατερέλος μου είπε για επιληψία των 8 ετών, που εμφανίζεται σε παιδιά γύρω στα 8 έτη".
Στη συνέχεια της απολογίας της ανέφερε ότι ο γιατρός της είπε για δεύτερο εγκεφαλογράφημα:
"Μου είπε ότι θα έκανε και δεύτερο εγκεφαλογράφημα. Να τη κρατήσω ξύπνια στις 4 το πρωί για να κάνω και δεύτερο. Κάποια στιγμή ανέβασε κάποιες σφίξεις. Ρώτησα τους γιατρούς και μου είπαν μέχρι 120 μη σας προβληματίζει καθόλου. Της είχαν βάλει μόνιτορ και έδειχνε τους παλμούς. Σε αυτό το μονιτορ είδα να ανεβαίνουν οι σφίξεις και τους είχα φωνάξει. Κάναμε το εγκεφαλογράφημα. Την ξύπνησα στις 4. Ήρθε και η νοσοκόμα. Δεν είχε κοιμηθεί, ήταν πολύ ταλαιπωρημένη. Μετά από λίγη ώρα περνάνε επίσκεψη οι γιατροί. Αφαίρεσαν το μόνιτορ και μου είπαν ότι θεωρούσαν ότι το παιδί έχει κάτι ψυχολογικό. Δυστυχώς είχε ζήσει άσχημα πράγματα και δεν εκφράστηκε. Πίστεψα και εγώ ότι το σωματοποιήσει όλο αυτό. Που δεν έκλαψε, δεν είπε κάτι (…). Μας είπαν ότι το παιδί δεν είχε κάποιο πρόβλημα, η παιδοψυχολόγος του σχολείου μας είπε ότι μιλούσε συνέχεια και έλεγε ότι ήθελε αδελφάκι".
Συνεχίζοντας να μιλάει για την Τζωρτζίνα είπε: "Εκεί που είπαμε φεύγουμε και άρχισα να μαζεύω τα πράγματα ακούω το παιδί να κάνει ένα τεράστιο βήχα". Στο σημείο, ωστόσο, αυτό προέκυψε πρόβλημα με την ηχογράφηση της απολογίας της κατηγορούμενης και η διαδικασία διεκόπη για λίγο.
Λίγο νωρίτερα μάλιστα η Ρούλα Πισπιρίγκου είχε αναφερθεί και στην απώλεια της Ίριδας, λέγοντας: "Η Ίριδα δεν ήρθε για να αναπληρώσει το κενό της Μαλένας στη ψυχή μου, ήταν όμως η χαρά πάλι της ζωής. Όταν το σπίτι είχε όλο αυτό το πένθος… Και είχαμε πει να τη βαφτίσουμε Ίριδα από τα χρώματα του ουράνιου τόξου, τα χρώματα της ιριδας ήρθαν πάλι στο σπίτι για να φέρουν χαρά. Μετά όμως έσβησαν τα χρώματα της Ίριδας. Όμως υπήρχαν δυο ιατροδικαστικές δεν υπήρχε υποψία κατηγορίας ούτε προς το προς το πρόσωπο μου ούτε για κανένα άλλον".
